|
339 - MET DOORBRAAK EVEN KEUVELEN OVER FOTDE FRAUDE
**
*
MAANDAG 17 AUGUSTUS 2020
*
GESCHIEDENIS - Berlijnse Muur
**
foto: ©Wikimedia Commons
De sprong naar de vrijheid
https://doorbraak.be/fotofraude/
15/08/2020 Karl Drabbe - Leestijd 4 minuten
-
Er
zijn zo van die fotos die velen onder ons op het netvlies branden. De
kinderen die het brandende Tràng Bàng ontvluchten in Zuid-Vietnam
bijvoorbeeld (1972). Het Syrische jongetje Aylan dat in september 2015
aanspoelde op een Turks strand. Iconische fotos, die een zekere kracht
uitstralen. Iedereen kent ze. Niemand vergeet ze.
Berlijnse Muur
Vandaag
60 jaar geleden ontvluchtte Volkspolizist Hans Conrad Schumann het
socialistische Oost-Duitsland door over de prikkeldraadversperringen te
springen die drie dagen eerder op de grens van Oost- en West-Berlijn
waren geplaatst. Hij vluchtte kort voor de daadwerkelijke bouw van de
Berlijnse Muur op die plaats. Oost-Duitse soldaten en politieagenten
hadden de grens in de voormalige Duitse hoofdstad afgegrendeld om een
letterlijke leegloop naar het Westen te stoppen. De vlucht leverde een
even iconische foto op van de toen negentienjarige freelance fotograaf
Peter Leibing. De foto werd gemaakt in de Berlijnse wijk Weding.
-
zowat 2,6 miljoen mensen uit Oost-Duitsland en Oost-Europa gevlucht zijn naar het Westen
Tussen
1949 en 1961 moeten zowat 2,6 miljoen mensen uit Oost-Duitsland en
Oost-Europa gevlucht zijn naar het Westen. De steeds warmer wordende
Koude Oorlog, de mislukkingen van de planeconomie in het Oosten, de
verlokkingen van het rijke, vrije Westen, zorgden voor een economische
en demografische leegloop. Socialistische leiders in het oosten zagen
het met lede ogen aan en beslisten om het in twee verdeelde Berlijn een
muur te bouwen om de leegloop een halt toe te roepen.
-
De sprong
In
de nacht van 12 op 13 augustus 1961 werd daarmee begonnen. Vanaf 1 uur
s nachts lieten de Oost-Duitse instanties niemand meer door. De 45 km
lange grens was gesloten, en bleef dat tot 9 november 1989. Al slaagden
in al die jaren een 5000 mensen erin clandestien de grens over te
steken. Tweehonderd van hen schoot er het leven bij in.
Met een paar sprongen geraakte de negentienjarige Vopo-soldaat over de prikkeldraadversperring
-
Op 15 augustus,
rond 16u00, waagde Hans Conrad Schumann het ook. Hij was opgesteld aan
de grens met de toenmalige Franse sector (West-Berlijn was opgedeeld in
een Franse, Britse en Amerikaanse sector). Hij was volgens de bronnen al
de hele namiddag zenuwachtig. Kettingrokend wandelde hij telkens naar
het prikkeldraad dat hij telkens wat platter drukte met zijn schoenen.
Met een paar sprongen geraakte de negentienjarige Vopo-soldaat over de
prikkeldraadversperring, terwijl zijn wapen weggooiend, een Russische
MK-42. Net op dat moment drukte de fotograaf af. Wat een toeval!
Op
de foto zie je links vooraan ook een cameraman. Die heeft geheel
toevallig het gebeuren, waarvan we de foto kennen, gefilmd. Dezelfde
avond nog werd dat materiaal uitgezonden op de Sender Freies Berlin. Dat
filmpje stond lang te kijk op Youtube, maar werd enige tijd terug
ingetrokken op vraag van de fotograaf, die zijn auteursrechten
geschonden zag. (Ook de reden waarom we de foto hier alleen maar kunnen
afbeelden via de Tweet hierboven.) Daaruit blijkt dat de jonge soldaat
een hele aanloop nam, daarin niet werd gestoord door zijn kameraden,
over de prikkeldraad sprong en meteen werd opgepikt door westerse
politieagenten die hem in een busje afvoerden. Gie van den Berghe
noteert dat het politiebusje daar stond, met draaiende motor en met de
achterdeur uitnodigend open. Schumann holde voor zijn leven en sprong
naar alle waarschijnlijkheid vliegensvlugg de combi in omdat hij vreesde
dat er alsnog geschoten zou worden.
-
Druk
25
jaar na zijn sprong, verklaarde Schumann dat het een ingeving van het
moment was. Hij vertelde in een interview dat hij nooit in een situatie
wou geraken dat hij zou moeten schieten op mensen. Achteraf bleek dat
hij de allereerste grenswachter was die de benen nam naar naar Westen.
Daar verbleef hij een tijdje in een opvangkamp, werd verpleger in een
asiel, erkend als politiek vluchteling, huwde en werkte in een
Audi-fabriek.
*
NA GESCHRIJFSEL
*
En de rest is Geschiedenis.
Ik
herinner me de nacht nog, een paar maand later, van de Val van de Muur.
Iets na 22 uur kwam ik thuis en werd er hartelijk verwelkomd alleen
door mijn Duitse Herdershond de als een wolvin het erf de hele dag had
bewaakt. Nog even de TV en de zat er op. Laatste boterham. De dag was
lang maar goed gewest. Klanten content, ik content en morgen ws r weer
vroeg dag. De beesten doen zoren dat alles en iedereen fris waterke
had. En om 07 uur als eerste den buro binnnstappen. Een beetje
afgezaatgd, dat wel. Maar o zo spannend.
En
wa zien ik? De zo gehate Muur half afgebroken, pikhouwelen e,
voorhamers alom, radeloos kijkende militairen, het geweer aan de
scriuder. Scjijnwerpers. Nerveuze hedershonden die niet waten wat en
hoe
. Horden huilende en tierende mennsen, mannen, vrouwen, kinderen;
die over en door elkaar heen, naar het West vluchtten.
Heb
daar gebeid uren zitten naar kijken; soms tot tranen toe bewogen. Van
alteratie dan maar n fls Santa Christina opgevist en santé gedaan tegen
het scherm, tegen mezelf en tegen mn hondje.
Dat we dadde nog hadden mogen meemaken.
|
