|
323 - DOORBRAAK OVER WAT HIER GENOEMD WORDT DE OPROEP VOOR EEN NIEUWE RECONQUISTA
**
*
DONDERDAG 6 AUGUSTUS 2020
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Een récent onnozel klein fait divers in Bayonne dat golven opwekt
Zou dat Anti-Blank racisme kunnen zijn ? Turks of Marochaans overwinaars-instinct ?
**
*
Collaborateurs de LOrdre Brune,
zoals Rode, Groene, Blauwe pf gestreepte meelopers, genre Macron,
wuiven dat weg. Moet wel, anders is Mutti rààààzend. Sie has es
Geschafft, zelfs op sloefkens, was da naa. En daarmee DOEF!!!! Ist ein Führer Befehl
. Of verstade ni goe? , Capito?
-
Wie niet horen wil; moet voelen. In afwachting
-
Wat zou De Schandaard hierover te schrijven gehad hebben?
**
*
Wat nu best zou zijn?
Noem
het samenloop van omstandigheden en U zit er niet ver naast. Zo kunt U
zeggen, dat zoiets nooit zou gebeurd zijn ten tijde van de postkoetsen.
Beter nog. Even geduld en we hebben allen n soort minuscuul klein
schroefje, genre dro,e, boven ons hoofd. Nieuwelingen zouden dan
kunnen vliegen waar ze maar willen, net als vulgaire straatmussen. Met
en liefst zonder muilbad of tul- & lul band.
Mijn gedacht, Walter?
Puur recht door zee. Wie zich hier niet gedraagt; hoort hier niet thuis. Alhoewe. Op n kleurtje
meer of min komt het er nu precies ook niet op aan. Kijk maar naar wart
de Belgen , lees de West-Flutenaars, in het verre Detroit ervan
hebben gebakken.
Het verschil zit m in de differentie. Daar hoef je geen Einstein voor te zijn.
*
WITTE MARS IN BAYONNE
**
foto: ©Belga
*
https://doorbraak.be/racisme-of-een-fait-divers/?utm_medium=push&utm_source=meldingen
*
Racisme of een fait divers?
De moord op Philippe Monguillot
Philippe
Monguillot was een eenvoudige buschauffeur die, bijna zestig, uitzicht
op zijn pensioen had. Daar droomde hij van, samen met zijn vrouw
Véronique. Nu hun drie jongvolwassen dochters het huis uit waren wilde
het koppel een caravan kopen. Om tijdens de vakanties lange trips door
Europa mee te maken. De man woonde en werkte heel zijn leven in het
Frans-Baskische stadje Bayonne, op een boogscheut van de Spaanse grens
en aan de voet van de Pyreneeën. Een plaats die in tegenstelling tot
zoveel andere Franse centrumsteden niet direct bekend staat voor hoge
criminaliteitscijfers.
Schrik om problemen te krijgen
Op
zondag 5 juli, na een laatste avond en tête à tête met zijn vrouw in
Les Biarrotes, een bekend restaurant in het toeristische en nabijgelegen
Biarritz, begint de sportieve vijftiger zoals zo vaak aan zijn
ochtendshift. Als buschauffeur is hij gewetensvol. In corona-tijden
moeten chauffeur en passagiers op het openbaar vervoer een mondmasker
dragen in Frankrijk. Nogal wat tram- en busbestuurders, met name in de
banlieue van vele steden, zijn bang. Ze durven geen opmerking maken, als
jonge hufters weigeren zich aan die regel te houden of geen geldig
vervoersbewijs hebben. De schrik om problemen te krijgen wegens een
afkeurende opmerking is te groot.
Twee allochtone jongeren blijven tegen zijn hoofd stampen tot hij niet meer beweegt.
Philippe
Monguillot echter niet. Wanneer een stelletje lawaai makende jongeren
die zondag op zijn bus stapt zonder mondmasker en de boel op stelten
zet, reageert hij en vraagt hen kordaat zich te schikken naar de regels
of van zijn bus te stappen. Dat had hij niet mogen doen. In het centrum
van Bayonne wordt Philippe Monguillot tegen de grond gesmeten. Twee
allochtone jongeren blijven tegen zijn hoofd stampen tot hij niet meer
beweegt. De twee anderen die erbij zijn, laten begaan en komen niet
tussenbeide.
Witte mars
In
het ziekenhuis verklaren de artsen Philippe Monguillot bij aankomst van
de ambulannce hersendood. Dankzij videobeelden slaagt de politie erin
de daders snel te arresteren. Ze staan bekend bij het gerecht. Twee van
hen worden aangeklaagd wegens poging tot vrijwillige doodslag, de twee
anderen wegens het weigeren hulp te verlenen aan mensen in nood. Op
vrijdagavond 10 juli sterft Philippe Monguillot in het ziekenhuis van
Bayonne zonder nog bij bewustzijn te zijn gekomen. De aanklacht wordt
geherkwalificeerd naar vrijwillige doodslag
De
zaak beroert de gemoederen in de stad. Een witte mars voor zover
die term in tijden van cancel culture nog mag gebruikt worden brengt
zesduizend mensen op de been. Op de begrafenis geeft zowat heel de stad
present. De echtgenote van Philippe Monguillot en zijn drie dochters
waarderen het gebaar van de nieuwe minister Binnenlandse Zaken Gérald
Darmanin die de dienst bijwoont. President Macron is daarentegen veel
discreter, en heeft geen woord over voor de doodgeslagen buschauffeur.
Wel spreekt hij, naar aanleiding van andere gevallen van brutale
agressie de voorbij maand tegen wetsdienaars over des incivilités
onbetamelijk gedrag. (Zoals de aanval op agenten enkele weken geleden
met een mortier.) Het eufemisme lokt een storm van protest uit bij de
vakbonden die de politiediensten vertegenwoordigen.
George Floyd
De usual suspects van de linkse pers, met Radio France Inter, de kranten Libération en Le Monde
bleven opvallend discreet over de identiteit en de motieven van de
daders. Voor hen is de moord op Philippe Monguillot een spijtig fait
divers zoals we er elk jaar helaas zoveel kennen in Frankrijk. De moeite
niet om overdreven veel aandacht aan te besteden. Het centrumrechtse
weekblad Valeurs Actuelles besteedde er vorige week dan weer een hoofdartikel aan in een dossier over anti-Frans racisme.
Of de daders, zoals Valeurs Actuelles laat uitschijnen, racistische
motieven hadden, zal het onderzoek moeten uitwijzen. Voorlopig zijn er
geen elementen die deze these staven.
De moord op Philippe Monguillot lijkt meer weg te hebben van un crime crapuleux, zoals er elk jaar zoveel plaatsvinden. En Marine Le Pen
had er ook beter aan gedaan op haar Twitter-account geen foto te
plaatsen van een jonge man die geen uitstaans met de zaak had en die ze
in haar ijver om de zaak te recupereren als een van de daders aan de
schandpaal nagelde.
De weerzinwekkende moord op George Floyd in de Verenigde Staten heeft wereldwijd de zogenaamde Black lives matter-beweging
op gang gebracht. Ze blijft de gemoederen beroeren en verhitte debatten
op gang brengen. Ik vergelijk de twee affaires niet. Voor mij is het
leven van George Floyd even waardevol als dat van Philippe Monguillot.
Naar verluidt hebben George Floyd en de agent die hem voor de ogen van
heel de wereld wurgde vroeger samengewerkt als portiers in een dancing
en is er van racisme misschien zelfs geen sprake in die kwestie. Dat
maakt zijn overlijden er niet minder erg om. Strafblad of niet. De
beelden staan op ons netvlies gebrand. Is de zaak-Floyd, zoals sommigen
aanvoeren, relevanter omdat het hier om structureel overheidsgeweld zou
gaan? Ik weet dat niet. Je kan even goed argumenteren dat de jarenlange
laksheid van de overheid in de banlieue een klimaat creëerde waar
zinloos geweld als dat tegen Monguillot alledaags wordt. Ook dat is,
dunkt me, een maatschappelijk debat waard.
Twee maten, twee gewichten?
Over
George Floyd heeft u horen spreken. Over Philippe Monguillot niet.
Daarom dit artikel. Er bestaat racisme tegen allochtonen en zwarten,
maar er bestaat ook anti-Vlaams, anti-Frans en antiblank racisme. Zoals islamofobie en antisemitisme bestaan, maar ook christianofobie.
Valeurs Actuelles geeft er in zijn dossier andere, pertinentere
voorbeelden van. Te vaak vallen tijdens dagdagelijkse gevallen van zware
agressie verwijten als sale blanc of face de craie. Of dat meisje
dat in 2014 in Evry- Courcouronnes door een bende minderjarigen
gedurende uren werd verkracht. Les Français sont tous des fils de
putes, zo rechtvaardigden de minderjarige daders zich nadien tegen de
politie.
Willen
de media de hierboven genoemde, maar de lijst is verre van exhaustief
weer aan geloofwaardigheid winnen, dan doen ze er beter aan het
vandaag veel en terecht gehoorde verwijt van de vox populi te vermijden
dat ze twee maten en twee gewichten hanteren in hun verslaggeving over
fait divers waar daders en slachtoffers een andere huidskleur hebben.
Dat zou hun wellicht oprechte bekommernis om racisme te bestrijden des
te meer kracht bijzetten en engagementen als Black lives matter alleen
maar ten goede komen.
Koen Dillen
*
NA GESCHRIJFSEL
*
Als
wel opgevoede Collegejongen hoor ik echter te zeggen dat het doodzonde
was. Die zowel n in de rouw zijnde Baskische weduwe-met-kinderen als n
gesluierde donkere troela, mij enorm verdriet doet. Zeg nu eens zelf:
voor de korre wijle die we op deze aarde mogen rondhuppelen: is dit wel
allemaal de moeite waard?
**
*
Stabat mater dolorosa, en toch geraken we net geleerd.
-
Weet U wat er volgens mij verkeerd is aan oorlogsstokers?
Dar die altijd pas achteraf ter verantwoording worden geroepen.
Wat zei Kerkvader Augustinus daar ooit weer over? Het is n beetje afgezaagd, k weet het, maar het gaat over berouw dat altijd pas nà de zonde komt, en nooit ervoor.
Ja, zoiets staat in de Christelijke Leer maar staat dat ook in de Koran? Naar mijn weten staan daar heel andere dingen in.
|
