|
251 - DOORBRAAK
 
**
Donderdag 28 mei 2020
*
*
VOOR GESCHRIJFSEL
*
Kijk,
sedert ik tot de jaren van verstand ben gekomen, toch al n heel
tijdeke geleden, heb ik altijd hartsgrondig en met misprijzen
neergekuckt op al dat zogezegd vaderlands gekrakeel. Neem als
startdatum gerust de dynamitering van de Eerste IJzertoren in 1946. Wat
Haat vernielde, heeft Liefde weer opgebouwd.
Het
wachten op het eerste woord van excuus duurt nu al wel veel te lang.
Het spel is uit. De Vlamingen vragen hun marbels terug. Laken, op zijn
beurt mag, neen, moet ontploffen.
Vandaar
mijn sympathie voor Het Godsvolk, wegens hun stelligheid inzake Oog om
oog, Tand om tand. Niet zeer Christelijk, dat wel. Maar het zet de
dingen wel op hun plaats, zonder politiek rond de pot te draaien.
Vandaar ook mijn sympathie voor onderstaande stelling van de Vlaamse Volks Beweging.
Al meer dan 70 jaar is de Belziek stokkedoof voor de uitgestoken hand
Het woordje PAX, dat betekent toch Vrede.
BENDE ZAKKENVULLERS: MÉÉR DAN EEN PEILING
VAN DRIE ÉÉN
https://doorbraak.be/bende-zakkenvullers-meer-dan-een-peiling/
Politici, 'bende zakkenvullers', zowel op Belgisch als op Vlaams niveau.
foto: ©VRT NWS
*
ACTA SANCTORUM - 27/05/2020 Johan Sanctorum - Leestijd 7 minuten
*
Een
absoluut dieptepunt inzake politiek vertrouwen, het Vlaams Belang staat
er weer helemaal, en migratie is een blijver als thema, ondanks corona.
Dat zijn zowat de krachtlijnen van de uitgevoerde opiniepeiling door de
VRT en De Standaard.
Er
is al wat inkt gevloeid over die peiling, waarbij de politicologische
clichés toch weer de bovenhand halen. Maar hoe rijm je die
vaststellingen aan mekaar, wat is nu eigenlijk het verhaal achter deze
verschillende tendensen? Want zon peiling kan toch veel meer zijn dan
zomaar een peiling, namelijk een momentopname van het collectief
bewustzijn. In de ziel kijken van de modale Vlaming dus.
*
Vooreerst
de vaststelling dat de bende zakkenvullers, zoals de politici worden
betiteld, zowel het Belgische als het Vlaamse niveau uitmaken. De
Vlaming heeft niet het gevoel dat Jambon en C° ons genezen van de
Belgische ziekte. Integendeel, ze lijken er mee door besmet.
**
peiling
VRT NWS
Marc Van Ranst, de man die ons in het kot kreeg (en er ons het liefst in houdt)
Angstregime
Ik
zie die dubbele teleurstelling maar in weinig analyses opduiken,
nochtans is ze de clou van het antipolitieke klimaat. Tegenover de
sukkelgang van Sophie PowerPoint Wilmès stond géén Vlaams coronabeleid
dat blaakte van daadkracht en consistentie, zodat we ons in het zog van
Denemarken en Oostenrijk konden plaatsen: de regionale echelon was
weinig meer dan een bleke afspiegeling van het federale crisisbeleid
waarin de mondmaskersoap als een rode draad loopt. Af en toe ondernam de
burgemeester van Antwerpen een poging om toch op dat verboden bankje te
gaan zitten, helaas voor hem, het applaus bleef uit. De nationale
Veiligheidsraad ontpopte zich tot de echte regering, met de virologen
als moderne hogepriesters voor wie de lockdown de absolute triomf was
van hun Cartesiaanse hokjes-denken.
Over
die lockdown is het laatste woord nog niet, gezegd, ik wijd er een
hoofdstuk aan in mijn komend boek Politiek incorrect. Na de laattijdige
maatregelen en de vaststelling dat er gewoon geen mondmaskers waren, was
het medisch een voldongen feit dat iedereen voor lange tijd in zijn kot
moest. Met Marc Van Ranst voorop werd dat het nieuwe mantra, en
iedereen deed mee, omdat het moest. Terwijl dat algemene huisarrest
(want dat was het) voor het Belgische regime de gedroomde kans was om de
gezondheidscrisis om te buigen tot het nieuwe normaal, een
afspiegeling van het Absurdistan waarin we leven, met de angst als
grootste motor.
De
lockdown werd met name een alibi voor de politieke impasse, aangedreven
door een angst voor de ziekte, de dood, maar ook voor de medeburger, de
politie, de gouverneurs, voor iedereen eigenlijk. Als iedereen iedereen
kan besmetten, biedt alleen de veralgemeende quarantaine soelaas.
Letterlijk een terreurregime dus, volgens het devies van de kwade geest
Lindorf in Les contes dHoffmann van J. Offenbach: Par les nerfs jarrive au coeur; Je triomphe par la peur.
peiling
VRT NWS
Het is twijfelachtig of de Wilmès-truc nog een tweede keer zal pakken: het coronakrediet is op, zo leert De Stemming.
**
*
Bestuurlijke chaos
Nu
al wordt ons een tweede golf voorspeld tegen de herfst, maar het is
twijfelachtig of de Wilmès-truc nog een tweede keer zal pakken: het
coronakrediet is op, zo leert De Stemming. Zal de Vlaamse regering
resoluut het voortouw nemen in de crisis? Twijfelachtig, gelet op de
kwaliteit van het politiek personeel, en dan zijn we weer bij de
emotionele baseline van de opiniepeiling: het gevoel van verweesdheid,
van in een niemandsland te wonen.
In normale tijden is dat bestuurskluwen gewoon Kafka, nu kost het mensenlevens.
Dat
is de eigenlijke conclusie van die opiniepeiling: dat Vlamingen
beginnen te beseffen dat ze de facto statenloos zijn. Hangend tussen
hemel en aarde, geen vaderland, geen staat. Het gaat dit keer niet
alleen om de luie Walen en/of de corrupte sossen, maar om de globale
politieke klasse die wordt afgeserveerd. Het ressentiment tegenover de
politiek en de gesubsidieerde particratie wordt gevoed doordat België
niet werkt maar Vlaanderen evenmin. De niveaus zitten in mekaar
gevlochten via een chaotisch kluwen van elkaar overlappende
bevoegdheden. Iets waar uitgekookte francofone onderhandelaars uit het
verleden zonder twijfel de hand in hebben: hoe warriger en inefficiënter
de regionalisering, des te sneller zal het heimwee naar de Belgische
federale staat weer opduiken, moet men gedacht hebben. In normale tijden
is dat bestuurskluwen gewoon Kafka, nu kost het mensenlevens.
De
voorbeelden van deze bestuurlijke chaos zijn legio: als je werkloos
wordt, moet je je tot het federale niveau wenden om een uitkering te
krijgen, maar tot het Vlaamse niveau als je nieuw werk wil zoeken.
Ziekenhuizen worden federaal gefinancierd maar de aankoop van apparatuur
en de inspectie zijn regionaal. En recent: heel het
testing-en-tracingsysteem om covid-infecties snel op te sporen is zo
kaduuk als wat. Het onderzoek wordt door Vlaanderen georganiseerd, maar
is afhankelijk van gegevens die federaal worden bijgehouden en
doorgegeven. Lange en gebrekkige informatieketens tussen de
verschillende diensten en niveaus zorgen ervoor dat geen enkel niveau
degelijk werkt. De Belgische ziekte dus.
Het blijft prutsen aan het Belgische model.
**
*
Separatistische vluchtroute
Toch
lijkt het nog altijd niet de bedoeling te zijn van de grootste
Vlaams-nationalistische formatie, de N-VA, om echt voor Vlaamse
onafhankelijkheid te gaan, of zelfs maar een confederale constructie
(een verdrag tussen twee staten). Het blijft prutsen aan het Belgische
model, en daar heeft de Vlaming hoe langer hoe minder boodschap aan.
Meteen leidt het gevoel van statenloosheid tot onvervalst separatisme
de absolute nachtmerrie van de Belgische francofonie én een
identitaire opwaardering, een behoefte aan herbronning: wie zijn we?
Waar willen we naar toe? Wie zien we als medeburgers in dit avontuur?
Wat
ons bij het migratiethema brengt, tot verrassing van de politicologen
niét verdampt in het collectief bewustzijn door corona. Van drie één: de
afkeer van de actuele politiek, de leegloop van de N-VA richting VB, en
de kritiek op het open grenzenbeleid, wijzen alle in éénzelfde
richting, namelijk de behoefte aan een vluchtroute, los van de Belgische
constructie en zijn fameuze weeffouten. Het succes in de
covid-19-bestrijding van vergelijkbare kleinere naties (Denemarken,
Oostenrijk, Slovenië) werkt aanstekelijk.
Het migratiethema is het platform waarop de doorsnee Vlaming zijn republikeinse droom beleeft
Links
kan er maar beter aan wennen en afstand nemen van de oude vormen en
gedachten. Het migratiethema is het platform waarop de doorsnee Vlaming
zijn republikeinse droom beleeft: ook de plaats van bijvoorbeeld de
islam wordt daarin herbekeken. Moet de overheid überhaupt religiën
subsidiëren? Antipolitiek dus, maar ook het verlangen naar iets anders,
het uitzicht op een ambitieuze natie van zon zes miljoen inwoners, waar
Scandinavische bestuurskwaliteit en sociale cohesie de toon zetten. De gewone behoefte om eindelijk eens thuis te komen.
Corona
als finale druppel, trigger, zwarte zwaan? De vraag is weerom welke
Vlaamse beleidsvoerders klaar staan om in dat gat te springen. En dan is
er nog Brussel en Europa, twee blijvende olifanten in de kamer. Je zou
van minder cynisch worden.
*
NA GESCHRIJFSEL
*
Onderhuids
werkt het dus nog altijd na, al die romantische nostalgie naar ons
eigen roemrijk verleden. Ach ja, de collaboratie. Was, is en zal altijd
blijven een verkeerde inschatting van het ogenblik der waarheid. Uniek
in België en uitsluitend alleen maar in Vlaanderen, want daar werd en
wordt er nog altijd het zwaarst voor geboet. De hond en de stok, weet U.
Zwarthemderij
dus. Maar dan heb ik met ons nieuw herdershondje goed gegokt!
Zwartharig en afkomstig uit Slovakije, het land van de Fluwelen
Revolutie
. Het is zelfs Higan Diabolorum hierboven opgevallen, dat
Slowakije, Polen, Hongarije, Oostenrijk, in deze Corona Tijden, heel wat
efficiënter bestuurd worden dan de rest van het Linxe ellende Europa.
Die vroegere zogezegde Oostbloklanden hebben inderdaad van 1945 tot
een stuk in de Zestiger Jaren geneog van de geneugten van het socialisme
kunnen genieten. Dat die vrijheidslievende volkeren al sinds de jaren
30 via wapengeweld onder de knoet werden gehouden, wordt bij ons nog
altijd onder de mat geveegd gehouden.
Als romantieker is het voor een talent als Johan Diaboloum een koud kunstje om de volgende dag weer Johan Sanctoum te zijn.
Maar
de feiten blijven nu eenmaal de feiten. Had Koning Albert I trouwens,
in 1920 d.i. 100 jaar geleden, woord gehouden, ja, dan zou U ook hier
andere dingen te lezen hebben gekregen. En dan was Art 1 van de Statuten van de NV-A niet eens meer nodig geweest. Dan had zelfs de IJzertoren I niet eens te worden gedynamiteerd want er zou geen Flamenpolitiek en dus geen collaboratie zijn geweest in Vlaanderen.
Net
als schamperen op schrijverstalent, had ondergetekende dan ook nooit
reden gehad om, telkens als de gelegenheid zich voordeed, te spreken van
de Nieuwe Vlaamse Arrogantie ipv de Nieuwe Vlaamse Alliantie
Wat denkt U trouwens over de vinding van BDW om, (teneinde aan de Macht te komen?)
te spreken van Confederalisme daar waar bedoeld wordt de
ONAFHANKELIJKHEID en dus de samenwerking tussen afzonderlijke
zelfstandige Staten. Confederalisme is inderdaad, zoals hierboven
opgemerkt, een samenwerking tussen twee of meer verschillende Staten.
Wat dus het einde van dir apenland betekent?
Of moeten we Confederalisme eerder begrijpen als kontfederalisme, federalisme, met permissie, van mijn gat?
**
*
De gewone behoefte om eindelijk eens thuis te komen.
Beter
kan het niet gezegd worden. Ik kan de lezer dan ook niet beter
adviseren, dan de tekst van ACTA SANCTORUM minstens nog 10 keer te
herlezen, daarbij denkend aan het hersmeden van Vaders goede sweert,
want die is t hersmeden weerd
.
*
PS
Herinnert
U zich, dat hier ooit te lezen stond, dat Nonkel Aloïs Crombez, de
grootvader van een bekend (verlopen) Slinx politicus (die dat wel niet graag zal horen)
een bronzen IJzertoren van wel 1 meter hoog in zijn living bij ons
Tante Angèle had staan? Als de man over de Vlaamse Kwestie begon, was er
geen houden meer aan. Als kind vond ik dat toen zelfs n beetje storend
Nu weet ik wel beter. Helaas, waar is der Oudren familiale fierheid nu
gevaren?
|
