*

AALST CARNAVAL, DE GRAP DIE MOÉST GEMAAKT WORDEN.

*

doorbraak.be/aalst-carnaval-de-grap-die-moest-gemaakt-worden/?utm_medium=push&utm_source=meldingen

**

*

werd internationaal veroordeeld op basis van een intentieproces.

26 februari 2020 Leestijd 6 minuten

*

carnaval

Laat ons wel wezen, beste criticaster van Aalst carnaval, u bent een goed mens. Dat staat buiten kijf. Terecht speelt heel uw wezen op wanneer u te maken krijgt met de bagatellisering van de zwartste bladzijde uit de Europese geschiedenis.

Er is al heel wat inkt gevloeid over de recente Aalsterse stoet en ik besef maar al te goed dat ik niemand van mening zal doen veranderen. Iedereen zit in de loopgraaf van het eigen gelijk en zoals met alles hier te lande loopt die scheidingslijn over communautaire en politieke breuklijnen. Waarom doe ik dan nog de moeite? Omdat het onrecht dat mijn geliefde geboortestad aangedaan wordt te groot is.

Een gigantische sociale motor

Laat me een bekentenis doen. Ook ik vond Aalst carnaval ooit een vreugdeloos vertoon van gebral en slechte smaak. Dat was zo omdat ik mijn beeld liet vormen door kranten en journaals. Het is pas later, toen ik me erin ging verdiepen, dat ik de ware schoonheid ervan ging inzien.

Dat maakt dat Aalst een provinciestad is met de hechtheid van een dorp.

Een gemiddelde grote carnavalsgroep kan tot 80 000 euro spenderen aan haar doortocht in de stoet. Dat geld moet ze zelf ophoesten en dat doet ze door eetfestijnen en fuiven te organiseren. Kan u zich voorstellen wat voor een gigantische sociale motor heel het gebeuren is? Iedereen in Aalst zit bij een carnavalsgroep of kent minstens één persoon die er lid van is. Dat maakt dat Aalst een provinciestad is met de hechtheid van een dorp. Iedereen kent iedereen en de sociale cohesie is enorm. Denk carnaval weg en Aalst wordt zoals helaas zoveel steden een naamplaats waar iedereen op zijn eilandje zit.

Een vrij goed ontwikkeld gevoel van eigenwaarde

‘Ja maar het antisemitisme dan?’, hoor ik u tegenwerpen. Wel dat is er niet. Dat is er nooit geweest en dat was er ook in deze stoet niet.

Ik heb al vele argumenten pro en contra gelezen. Een mens moet nu eenmaal altijd waakzaam blijven niet in een bubbel te geraken en er zijn toch wel enkele geweldig creatieve bij. Zo stelde Luckas Vander Taelen, een man die ik doorgaans zeer waardeer omwille van zijn parler-vrai, in De Afspraak dat de karikaturen niet konden omdat het een zaak van Goliath tegen David was.

Nu zijn ze in Aalst behept met een vrij goed ontwikkeld gevoel van eigenwaarde — Oilsjt een weireldstad — maar om de vuurkracht van Aalst hoger te schatten dan die van Israël, daar gingen in Aalst toch wel enkele ogen van knipperen.

des Guten zuviel

Een ander argument was dat men enkel mag lachen met machtigen of gelijken. Guess what? In Aalst beschouwen ze de joden als gelijken. Dat is het hele punt.

Zo waren er ook verschillende personen die de Aalstenaars verweten onwetend te zijn over de misdaden van het Derde Rijk. Ik heb schoolgelopen in Brussel en Gent en ik weet hoe men daar naar de mensen uit de Denderstreek kijkt, ik maak me daar geen illusies over. Maar van mening zijn dat in de Denderstreek niemand ooit een film, boek of documentaire over het onderwerp onder ogen kreeg dat is toch een beetje des Guten zuviel om het in de taal van de bezetter te zeggen.

zoals met alle karikaturen gebeurt dat met dikke neuzen

‘Maar de Joodse karikaturen dan?’ Die waren er. Zoals er karikaturen waren van bekende politici, Aalstenaars, of andere onfortuinlijken. En zoals met alle karikaturen gebeurt dat met dikke neuzen, flaporen en andere attributen. Die koppen zijn recyclage van een vorige editie en zijn dus nooit gesneden met Joodse fysieke kenmerken in het achterhoofd.

Het gedrag van de pers

Aalst werd dus internationaal veroordeeld op basis van een intentieproces

Het Kwaad zit hier echt wel ‘in the eye of the beholder’. Zelfs de professionele racisme spotters moesten toegeven dat er nooit intentioneel antisemitisme gepleegd is, maar ‘dat het er wel zo uitzag’. Aalst werd dus internationaal veroordeeld op basis van een intentie proces. Het ‘leek’ op antisemitisme en dat was genoeg.

U beste criticaster van Aalst carnaval bent het niet met mij eens, want u hebt de beelden zelf gezien. Ikzelf heb de hele stoet gezien en niets onfatsoenlijks opgemerkt.

Of toch. Het gedrag van de pers. De pers was nergens te zien tot er iets passeerde wat van ver op een Joodse figuur leek en ze stormde naar voor om de sappigste quote of het foutste beeld te kunnen kaderen. Het resultaat dat u onder ogen kreeg was een amalgaam van Joodse figuren met foto’s van stoeten uit vorige jaargangen zoals de nazikostuums (die trouwens toen een aanklacht van links waren tegen het succes van rechts). Dit alles tot één geheel gekneed dat u moest doen geloven dat in Aalst enkel nog het Horst Wessellied weerklonk.

Spreken of voor eeuwig zwijgen

Dat die Joodse karikaturen vorig jaar nogal lomp waren, daar ben ik het mee eens. Ik als professioneel satiricus zou dat ten zeerste afgeraden hebben omdat ik de gevoeligheden in deze materie kan inschatten en wist dat de boodschap volledig zou verdwijnen in kritiek.

Het was het kleine Aalst dat zijn middelvinger toonde

Maar deze keer, en zo kom ik tot de kern van mijn betoog, kon het niet anders. Laat ons duidelijk zijn, de karikaturen dit jaar waren niét gericht tegen de Joden. Hadden de fabrikanten van paaskuikentjes zich met de stoet gemoeid, dan liep de stoet dit jaar vol paaskuikentjes. Het was het kleine Aalst dat zijn middelvinger toonde aan diegenen die meenden te kunnen bepalen wat er in de Aalsterse straten getoond mocht worden.

Het was voor Aalst spreken of voor eeuwig zwijgen. Indien Aalst gezwicht was voor de morele chantage, want dat was het, dan zou volgend jaar het ware antisemitisme zijn lelijke gezicht getoond hebben.

Een bloedhekel aan gezag

Geviseerde groep x zou onvermijdelijk gezegd hebben: ‘met ons durf je lachen maar met de Joden niet he. Dan loopt het u dunnetjes door de broek!’ De Aalstenaars zouden ootmoedig moeten toegeven dat het inderdaad zo was. Wat hen nog restte zou het organiseren van een bloemencorso zijn of een tandenloos middenstandsgebeuren zoals de Gentse Feesten.

De mens is een egalitair wezen dat een bloedhekel aan gezag heeft en voor een Aalstenaar geldt dat maal twee. Laat Aalst Aalst zijn. Laat de chirurg arm in arm met de straatveger zijn marginaliteit uitschreeuwen. Laat dit authentieke volksfeest zijn gang gaan. Als het u stoort, kijk er dan niet naar.

Maar zoals ik al zei, beste criticaster van Aalst carnaval, u bent een goed mens, en dat meen ik. U bent een goed mens met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Indien ik u niet kon overtuigen, vind dan een plaats in uw grote hart om ons marginalen te vergeven, we weten nu eenmaal niet beter.

Erwin vanmol

*