
IEDER VOGEL IN VRIJHEID

ZINGT ZOALS HIJ GEBEKT IS
*
Het
zal hopelijk, tegen Mei 18, d.i.. na kop 50 jaar, grotendeels moeten
over zijn met die mensonterende luxe-verdwazing. Dat onze intelligentsia
zich daar nu nog altijd mee bezig houdt, spreekt boekdelen.

*
Waarlijk, een moment waarop zelfs bij hoge uitzondering, een spontane en totaal boekverbranding zout moeten kunnen.
Vroeger
hen ik hier op dit bescheiden blogje al mijn mening over Johan
Diabolorum gegeven, en daar is, spijts al zijn gloriol, niets aan
veranderd. Zljn hoog gekwalificeerde talenten helpen de dwingende strijd
voor de Vlaamse Onafhankelijkheid niet ver vooruit. Geef mij dan maar
diene Hollander, die tenminste weet waarvan hij soreekt.

*
Weet U, de Weledele Heer Baader Meinhof
ben ik nog altijd niet vergeten. Het was die man van Hoge Frranse
Gisting, die in het openbaar er recht en onbevangen voor uit kwam, dat
hij graag kleine meisjes op zijn schoot nam om die te vernozelen.
Ja, Ja, ook dàtt is, naast de Bietels, Mei 68. Wèg met ons.
Maar
de wereld staat niet stil. En vandaag ziet men inderdaad de gevolgen.
Die zijn erger dan een oorlog. Want een oorlog die gaat over. En die
vernietigt maar een heel klein beetje van onze Beschaving.
Mei 68 is erger dan alle supersonische nieuwe Russische raketten samen. Maar ik laat U eerst over aan Benno
Te be or not to be, thats the question
.
*
Wie
ooit, in Frankrijk, boven de eindeloze velden met ruisend koren, zo ver
het oog reikt, de machtige torens van de kathedraal van Chartres heeft
zien oprijzen, begrijpt mijn afschuw voor dat soort decadentie.

*
Als
U mij even toestaat te regenereren volgens de verheven basisregels van
de Mei 68ër, is het sensueel realistischer een toilet met de blote
handen proper te wrijven, dan de spoeling door te trekken.
En
ze zouden nog wel eens gelijk kunnen krijgen ook. Bij de doorslee
islammer bestaat er immers ook geen toilet-papier, maar gebeurt alles
met de natte vinger. Het is toch daar dat we naartoe moeten?!
**
INGEHUURDE HOOFDSCHOTEL

*
Benno Barnard: Het probleem van mei 68 is dat mei 68 nu al 50 jaar duurt

*
Benno Barnard en André Gantman op de Mei '68-herdenking van N-VA.
foto: ©Pieter Paul Moens
*
Onlangs
zag ik een paar zwart-witte filmpjes op Youtube, mij gestuurd door een
vriend die mij graag van het werk houdt. Op het eerste filmpje, dat van
1958 dateerde, was een fragment uit een opera te zien; tegen het einde
draaide de camera naar het publiek, en ik zag jacquetten, elegante
japonnen, vosjes, glacés
ja, ik staarde naar een vitrine van
kledingstukken uit de wereld voor Google, waar omgangsvormen bij
hoorden, volzinnen, huwelijken, kerkbezoek
De wereld van mijn ouders,
kortom, die in het banale Holland van tegenwoordig zich nog hier en daar
onder een vergrootglas schuilhoudt.
De
eerste naoorlogse generatie protesteerde; misschien zeiden veel
studenten allereerst dat de uiterlijke restauratie van de vooroorlogse
wereld schijnheilig was. Waarom gedroegen al die ouders zich alsof er
niets gebeurd was, alsof de opera en de baljurk en de mis en de
trouwring en noem maar op niet door de grote Europese verschrikking
gelouterd moesten worden? Van de verzwegen oorlogstraumas begreep die
generatie weinig.
De ouders staarden zich blind op de uiterlijke kenmerken van een tegencultuu
Uit
baldadigheid identificeerde menige onschuldige post-adolescent zich met
een of andere obediëntie van het communisme; daarna stuurde De Gaulle
iedereen weer naar de les en recht en orde werden hersteld. Maar in de
jaren nadien maakte het establishment de macht, de bourgeoisie, zoals u
het maar wilt noemen precies dezelfde fout als de studenten. De
ouders staarden zich blind op de uiterlijke kenmerken van een
tegencultuur: het lange haar, de rockmuziek, de slordigheid als
stijlvorm, de vrije liefde (ook een vorm van slordigheid). Dat wekte de
nodige ergernis, en inzake de vrije liefde de nodige bezorgdheid, maar
van wat daarachter gaande was begrepen de meeste ouders weinig.
Tweede
filmpje: een flard polygoonjournaal uit juni 1967. Israël voerde een
oorlog voor lijfsbehoud en Nederland steunde de Israëlis massaal. Ik
zag mensen bloed geven; ik zag tientallen keurig geklede mensen in
Amsterdam bij het beeld van Anne Frank, waar een grote collectebus
stond: ze verdrongen elkaar om te mogen doneren. In Frascati werden
schilderijen en tekeningen van bekende kunstenaars geveild ten bate van
Israël
En ik hoorde mijn vader helemaal vanuit 1967 roepen: Ze hebben
ze de woestijn in gejaagd! Ze hebben ze de woestijn in gejaagd! De
tranen rolden over zijn wangen; opnieuw waren de nazis verslagen
woord en beeld zijn onvergetelijk
Advertentie
Gramscis gelijk
Een
jaar later zou het gestaalde neomarxistische kader een kleine
minderheid van die revolterende studenten aan de sloop van de westerse
beschaving beginnen, wat voorlopig verborgen bleef achter lang haar,
gitaarmuziek en belachelijk veel kralen.
het extreemlinkse denken vrat de burgerij geleidelijk van binnenuit op
Het
zou lang duren voordat sommige mensen, van uiteenlopende generaties,
begonnen in te zien wat er na mei 1968 gebeurd was. Gramsci had gelijk
gekregen, er waren stellingen veroverd, in de pers, in het onderwijs,
vooral aan de universiteiten, burgerlijke instituten als kerk en
huwelijk werden afgebroken en het extreemlinkse denken vrat de burgerij
geleidelijk van binnenuit op. De leerlingen werden leraar; de
stencildraaiers journalist; de seminaristen vader van weldra te
indoctrineren kinderen
Een meerderheid van de westerse intelligentsia houdt namelijk niet van intellectuele diversiteit
En
zie, in 2009, bij een nieuwe aanval op Israël, bleek ik zowat de enige
schrijver die met zijn schamele woorden de Joden verdedigde. Volgens de
ene collega beschouwde ik de Palestijnen niet als mensen; volgens de
andere moest ik eens een jaar lang mijn mond houden. Een meerderheid van
de westerse intelligentsia houdt namelijk niet van intellectuele
diversiteit. Zij demoniseert systematisch iedereen die tegenspreekt. Zij
schuimbekt.
Ach, ik heb onze intelligentsia vaak doen schuimbekken! Voor de schuimbekkende intelligentsia geldt Ovidius: Video meliora proboque, deteriora sequor
wat zoveel betekent als: Ik zie het betere en sta erachter, maar
toch volg ik het slechtere. Anders gezegd, ik ben voor tolerantie, maar
gelieve te zwijgen.
Niet alles is slecht
het probleem van mei 68 is niet mei 68, maar wel dat mei 68 nu al vijftig jaar duurt
Welnu,
staat u mij toe dat ik, door tijdnood daartoe gedwongen, de
geschiedenis aldus samenvat: het probleem van mei 68 is niet mei 68,
maar wel dat mei 68 nu al vijftig jaar duurt. Anders dan uw en mijn
ouders, die niet wisten wat er eigenlijk gebeurde, kunnen u en ik het
slagveld overzien waar ik aan toevoeg dat er ook bloemen bloeien
tussen het puin. Niet alle gevolgen van mei 68 zijn slecht. Er is een
grotere vrijheid van debat; de hiërarchische verhoudingen zijn minder
vanzelfsprekend; meer kinderen krijgen toegang tot hoger onderwijs; er
is een grotere afkeer van racisme; homoseksualiteit is voor de meeste
mensen geen probleem meer. Etcetera. Maar laat ik kritisch blijven, want
ik ben gekomen om Marx te begraven, niet om hem te prijzen.
De wereld is een gekkengesticht voor schrijvers; uit dat gesticht haal ik enkele recente anekdotes voor u aan.
Primo.
De Britse conservatieve politicus Jacob Rees-Mogg gaf een lezing aan de
universiteit van Bristol. Die lezing werd verstoord door vijf actvisten
die No platform for Tory scum! schreeuwden. Er ontstond een
handgemeen. Met benijdenswaardig flegma begon Rees-Mogg de vechtersbazen
uit elkaar te halen. Toen men hem na afloop vroeg of hij niet bang was
geweest, verklaarde het parlementslid dat een interview met The Guardian
een veel beangstigender ervaring was.
Secundo.
De aanvoerder van de extreemlinkse actiegroep De Grauwe Eeuw riep op om
Sinterklaas te doden tijdens de intocht in Dokkum. Hij zei op Facebook
dat kinderen bedekt moesten worden onder stukken hersens en
botsplinters. We moeten een prijs op het hoofd van Sinterklaas zetten,
zei hij. Zo zijn we voorgoed van dat feest af.
Tertio.
Met een on-Engels gebrek aan ironie stelde een Engelse moeder voor om
sprookjes als De schone slaapster van de basisschool te weren; immers,
er is in dat infame verhaal sprake van non-consensual kissing, de
prinses heeft op geen enkel moment de prins toestemming gegeven haar
lippen met de zijne te beroeren
Dus laten we onze misogynie actief
bestrijden, dat walgelijke product van de burgerlijk-kapitalistische
maatschappij
Narcisme
U
meent dat de victorianen de wereld seksualiseerden door tafelpoten te
bedekken (overigens een fabeltje dat door de zichzelf ijverig
bevrijdende leden van de Bloomsburygroep is verzonnen); maar ons
tijdsgewricht omhelst nu geestdriftig een nieuw puritanisme.
Tegelijkertijd durft niemand hardop te zeggen dat het slikken van
hormonen en het laten afsnijden van de eigen penis in het kader van het
zoeken naar jezelf, ook in die gevallen waarin een echtgenote en
kinderen daarmee misschien niet dolgelukkig zijn
dat dit identitaire
narcisme nadrukkelijk een bepaald mensbeeld propageert, namelijk dat van
de ego-bevrediging ten koste van alles. Wee de reactionaire smeerlap
die durft te zeggen dat de bestemming van een mens in de
verantwoordelijkheid tegenover anderen ligt!
Dat
narcisme is geheel conform de geest van de identiteitspolitiek, die van
iedereen een lid van een permanent beledigde minderheid maakt. Ook op
deze manier, via de psychologie, infiltreert het neomarxisme in de
burgerlijke salon; op de sofa ligt de westerse mens, met een hoofd vol
verwarrende noties over zichzelf en de maatschappij, en hij merkt
nauwelijks dat de waardevolle spullen waarmee zijn huis was gemeubileerd
al naar buiten zijn gedragen en op de container gegooid.
Universiteiten
Wie
de genius van mei 68 wil ontmoeten kan aan onze universiteiten
terecht, de instituten waar het allemaal begonnen is. Bepaalde
faculteiten, vooral die van de sociale wetenschappen, zijn broeihaarden
van de meest ongelooflijke ideologische onzin. Ik geef één voorbeeld.
heeft de geschiedenis ons niet geleerd dat alle ideologen pogen de taal naar hun hand te zetten
Een
assistente aan Laurier University in Canada werd door de universiteit
berispt omdat ze tijdens een college over het gebruik van specifieke
pronomina voor transgenders ook de mening liet horen van Jordan
Peterson, de beroemd en berucht geworden Canadese psycholoog die zich
verzette tegen de invoering van een wet die mensen verplichtte
genderneutrale, aan universiteiten bedachte woorden als zir te
gebruiken om naar non-binaire medemensen te verwijzen.
Ik
gun elk transgender en genderfluïde schepsel zhers eigen persoonlijk
voornaamwoord, maar heeft de geschiedenis ons niet geleerd dat alle
ideologen pogen de taal naar hun hand te zetten, en heeft George Orwell
ons niet voldoende gewaarschuwd toen hij schreef dat er op het
ministerie van Liefde druk wordt gemarteld?
De
20ste eeuw heeft ons begrippenapparaat gebombardeerd. Dwalend tussen de
semantische puinhopen van een voorbije beschaving, buk ik me om een
scherf van mijn moeders omgangsvormen op te rapen, een brokstuk van mijn
vaders esthetica
en ziet u die scheefgezakte zuil van hun ethiek?
Is
het denkbaar dat mensen als u en ik op een dag worden beboet of zelfs
gearresteerd omdat ze geloven in verantwoordelijkheidszin, plicht,
eergevoel, goede manieren, het huwelijk of andere curiosa uit het
verleden? Is dat de uiteindelijke, nu nog ondenkbare consequentie van
het ondermijnen van het burgerlijke samenlevingsmodel, dat om te
beginnen niet bestand was tegen het geweld van de nazis en de
communisten?
Hoe
verloopt de geschiedenis? Geavanceerde samenlevingen verliezen op den
duur hun innerlijke cohesie. Welvaart leidt tot individualisering;
tegelijkertijd raken bindingsfactoren als religie en nationalisme op de
achtergrond. Daardoor vallen ze ten prooi aan barbaarse stammen die wel
een sterke sociale cohesie kennen. In de loop der eeuwen verfijnen de
barbaren vervolgens hun samenleving en manieren, waarna ze zelf tot
prooi worden. Ad infinitum.
U meent dat ik Der Untergang des Abendlandes
van Oswald Spengler citeer, de bijbel van alle westerse doemprofeten? U
vergist zich. Deze woorden zijn afkomstig van de jihadistische filosoof
Ibn Khaldun, die van 1332 tot 1406 leefde
Christendom
dat we het ons nog vreselijk zullen beklagen dat we het christendom zo nonchalant van de cafétafel hebben geveegd
Mijn
conclusie luidt dat we het ons nog vreselijk zullen beklagen dat we het
christendom zo nonchalant van de cafétafel hebben geveegd. Niet dat ik
overal aan de horizon barbaarse stammen zie; de toestand is
ingewikkelder: de grootste bedreiging komt uit onze eigen decadentie
voort. Ik vraag u niet om in God te geloven wat de meesten van u,
gevormd in de mallen van Nietzsche, Sartre en Dawkins, ongetwijfeld te
machtig is maar wel om het volgende in overweging te nemen.
Willen
we een contrat social? En hoe moet dat er dan uitzien? Moet de
wijsgerige kern ervan niet een verticale verbondenheid van de levenden
met de doden en de ongeborenen zijn, wat een bij uitstek christelijk
idee is? Of willen we een door Rousseau geïnspireerde, oppervlakkige en
vrijblijvende horizontale verbondenheid met iedereen op de globe?
De
erfgenamen van mei 68 zijn erin geslaagd het tweede als de enige
moreel aanvaardbare ideologie te verkopen. Tegelijkertijd schilderen ze
elk redelijk, op traditie gestoeld alternatief als fascistoïde af
bijvoorbeeld door een kalme rationalist als Jordan Peterson met de
teerkwast van Alt-Right te bekladden, ook al verafschuwt Peterson die
racisten.
De
premisse van hun horizontale ideologie luidt dat de mens anders is
dan hij werkelijk is, van nature geneigd tot het goede, zeker in
economisch ideale omstandigheden. Tegen die fictie keert T.S. Eliot zich
al in 1934, wanneer hij de oppositie tussen de kerk (in zijn geval de
anglicaanse) en het marxisme aldus samenvat:
She tells them of Evil and Sin, and other unpleasant facts.
They constantly try to escape
From the darkness outside and within
By dreaming of systems so perfect that no one will need to be good.
Ach,
het christendom! Heeft Europa daar nog wel iets aan? Het is
ongetwijfeld het punt in mijn betoog waarover u struikelt, zeker als u
met een schoenlepel maat 68 uit het grote continuüm van de Europese
geschiedenis bent losgewrikt
De
katholieke essayist G.K. Chesterton verklaart in zijn
aanbevelenswaardige boek Orthodoxy dat religie iets monsterlijks is,
maar ook iets onuitroeibaars, en dat alles bij elkaar de kerk die
duistere kracht het beste heeft getemd. Het is 1908 en over de gevolgen
van de vervreemding van het christendom in Europa schrijft deze
visionair het navolgende:
Wanneer
een religieus schema wordt verbrijzeld, ontsnappen niet alleen de
ondeugden. De ondeugden ontsnappen inderdaad en richten schade aan. Maar
de deugden ontsnappen ook; en de deugden dwalen in het wilde weg rond,
en de deugden richten nog ergere schade aan. De moderne wereld is vol
oude christelijke deugden die gek geworden zijn. De deugden zijn gek
geworden omdat ze van elkaar geïsoleerd zijn en alleen ronddwalen.
Zodoende bekommeren sommige wetenschapsmensen zich om de waarheid; en
hun waarheid is genadeloos. Zodoende bekommeren sommige humanitair
bevlogen lieden zich enkel om medelijden; en hun medelijden (het spijt
me dit te moeten zeggen) is dikwijls onwaarachtig.
Geen dief, geen roofmoordenaar kan zoveel ellende teweegbrengen als de echte idealist
Ruim
honderd jaar geleden beschreef Chesterton ons onontkoombare traject
richting mei 68, richting 21ste eeuw dus al
De losgeslagen goedheid
zou erger blijken te zijn dan de door egoïsme ingegeven slechtheid. Geen
dief, geen roofmoordenaar kan zoveel ellende teweegbrengen als de echte
idealist. Want de rover houdt op met moorden als hij zijn zakken heeft
gevuld, maar de idealist stopt pas als het paradijs op aarde is
gesticht.
Het
komt hierop neer dat het nieuwe verhaal van de postrevolutionaire
seculiere wereld de mens van zijn geschiedenis en de verhalen van zijn
voorouders vervreemdt. Op de onttakeling van de christelijke wereld zal
misschien geen neomarxistische economie volgen, maar wel een cultuur die
een ontmoedigende en tegenstrijdige mengeling van neomarxistische,
narcistische en islamitische elementen vormt
Ik vraag me af wat Gramsci
daarvan gevonden zou hebben.
Ook
in afgeschafte toestand lijkt het christendom voorlopig nog wel te
functioneren maar het functioneert in intellectuele kring op de manier
die Chesterton beschrijft. De meeste intellectuelen verplaatsen zich op
enkele stokpaarden, waarvan de Multiculturele Samenleving, de
Klimaatpaniek en het Universele Medelijden de bekendste zijn. Die ideeën
hebben een christelijke stamboom: ze vervangen het Nieuwe Jeruzalem, de
Apocalyps en het Laat de Kinderen tot Mij Komen. Voorlopig werkt het
christelijk geloof dus nog wel door, maar opgepast, het is gek geworden,
om niet te zeggen van God los
Dames en heren, dank u voor uw aandacht.
Ik
heb dit alles gezegd op gevaar af dat ik zou klinken als Flaubert in
zijn Dictionnaire des idées reçues TIJDPERK (Het onze). Tegen
tekeergaan. Klagen dat het onpoëtisch is. Het een tijdperk van overgang
noemen, van decadentie.
*
Benno
Barnard sprak deze tekst uit op de door N-VA georganiseerde herdenking
van 50 jaar Leuven Vlaams en mei 68 op 24 februari jl. Ook
N-VA-voorzitter Bart De Wever en historicus prof. Louis Vos spraken op
deze herdenkingsnamiddag.
Doorbraak-medewerker
Johan Sanctorum trekt Vlaanderen rond met een mei 68-lezing. In mei
verschijnt zijn boek hierover bij Doorbraak.
*
AAN DE VRUCHTEN

KENT MEN DEN BOOM
*
Het
is ver van mij, om er zelfs maar aan te denken kritiek te hebben op al
due Hoge Heren. Heb alleen even mn gedacht kunnen zeggen.
En ik wacht al heel lang, op dat tikkeltje Vlaamse strijdvaardigheid. Datik niet heb kunnen vinden
Zo
had ik graag gelezen, wat BDW daar is komen vertellen. Dat Mei 68
heel nefast is geweest voor ons volk? Of juist niet? Is Leuven Vlaams
dan zon mislukking geweest?
Als
ik denk aan al dat langharig werkschuw volk dat ik in die 50 jaar zag,
dan weet ik het wel. Als ik terugdenk aan mijn Priester-Leraars die zijn
moeten oud worden met het besef dat ze de laatsten geweest zouden zijn
van hun generatie, dan weet ik het nog beter.
En in de eerste plaats weet ik het best, als ik aan de islamisering denk, die overal in de plaats is gekomen.
Het zijn grote woorden, maar Mei 68 is nog erger (geweest) dan volksverraad waarop in oorlogstijd zoals nu, de doodstraf staat.
De vraag is dus: waarom gebeurt dat dan niet?
Enfin, wat U hierboven werd opgediend, is kost die de meeste mensen nog lang op de maag zal blijven liggen
*
Hemelrijker
|