IEDER VOLGELTJE, ZELFS HET KLEINSTE

ZINGT ZOALS HET GEBEKT IS

*

Even er aan herinneren!

*

U bent toch vandaag niet vergeten bij onze GOLFBREKERTJES langs te gaan? Zolang dat geen dagelijks vaste gewoonte wordt, kan Uw grijze massa nooit voldoende aangescherpt worden! Om ze definitief bij Uw FAVORIETEN te zetten volstaat het dit bruggetje in te geven. Uw kennis over Amerika (bvb) zal nog nooit zo ‘ad fundum’ uitgediept geweest zijn!

http://www.golfbrekers.be/

*

Via een goede relatie viel mij De Tijd, mijn oude liefde, terug in handen. De woorden ‘college’ en de naam Theo Francken deden d de rest.

U krijgt vandaag via de overgenomen brontekst een lange boterham opgediend (waarvoor excuses) met veel geleerde stadhuiswoorden. Het woord ELITE was er voor mij teveel aan. Zekerlijk, volledig akkoord: hier op deze Blog is alleen ondergetekende zonder enig wederwoord aan zet, en dat is iemand die geen pedagoog is.

Integendeel zelfs. Maar tijdens al lange studiejaren aan de Universiteit van het Leven, loopt er niet één Duitse Herder die zich door mij heeft laten africhten. Eb dat waren toch meer dan één generatie van ze. Honden (en kinderen) africhten? Niks voor mij.. Maar weest gerust. De kinderen zijn op hun plaats geraakt (en hoe!) en van mijn honden kan ik getuigen dat ze dat ook zijn. Ieder van die viervoeters – en dat waren er minstens 2 of 3 per generatie – waren lijk Vlaamse Leeuwen. Dreigen wel, maar bijten: in geen geval.

Enfin, geniet maar eerst van onderstaande dagschotel opgdiend door de Chefs van de Pedagogie.

*

Ik wil geen directeur zijn in de school van Theo Francken'

*

‘Wat betekent het om de eerste van de klas te zijn als de zesde misschien beter heeft gewerkt?' Directeur Bart Schollen van het Monfortcollege in Rotselaar, de school waar Theo Francken zat, huivert voor te veel competitie tussen leerlingen. ©Debby Termonia

Na jaren van focus op gelijke kansen moet de lat in het onderwijs weer hoger, vindt de Vlaamse regering. Theo Francken wil zelfs een eigen eliteschool oprichten. Maar het onderwijs zet zich schrap. ‘Wij willen zoveel mogelijk jongeren zo ver mogelijk krijgen’, klinkt het in Rotselaar, waar Francken zelf schoolliep.

Wie vanop de lange dreef het imposante Montfortcollege in Rotselaar ziet opdoemen, waant zich even terug in de tijd. Hier stoomde het Montfortaans seminarie decennialang bollebozen klaar voor hun rol als toekomstige elite van het land. Toen de eerste leerlingen-priesters er in 1928 in het Latijn en Grieks werden onderricht, was er geen verwarming, geen stromend water en geen elektriciteit. De oversten zagen het als een ideale voorbereiding op het latere missionarisleven.

Hier is ook staatssecretaris Theo Francken (N-VA) gevormd. Toen de reportage-maker Luk Alloo hem deze week verraste met een bezoek aan zijn vroegere humaniora, trok de populairste politicus van het land aan de alarmbel over het onderwijs in Vlaanderen. Na zijn politieke carrière wil Francken zelf een school oprichten - een zoals ‘zijn’ Montfortcollege vol gemotiveerde leerkrachten.

‘Wanneer excelleren een slecht woord wordt, vind ik dat er iets grondig mis is in het onderwijs’, zegt Francken, die pedagoog is van opleiding. De onderwijsslinger slaat volgens hem te ver door richting gelijke kansen. ‘Ik vind gelijkheid heel belangrijk. Maar dat betekent niet dat iedereen hetzelfde kan. Het is ook de taak van een school om kinderen maximaal te laten excelleren.’

Staatssecretaris voor Asiel en Migratie

De gangen van het Montfortcollege ademen nog altijd die katholieke onderwijstraditie uit. Wie de trap omhoog wil, kan niet om het grote Mariabeeld heen. Pas vorig jaar nam de school afscheid van de laatste pater en zijn de salons met prachtige historische plafonds tot leraarsvertrekken omgebouwd.

Katholiek regime

Toch is het college onherroepelijk veranderd sinds de jonge Francken er op de schoolbanken zat, waarschuwt directeur Bart Schollen. Meer zelfs, hij zou in de school van Francken geen directeur willen zijn. ‘Als het gaat om een school waar enkel excellente leerlingen naar een steeds hoger niveau worden getild, zou ik vriendelijk bedanken. Wij willen zo veel mogelijk jongeren zo ver mogelijk brengen.’

Het Monfortcollege in Rotselaar stoomde ooit de elite van het land klaar.

Het typeert de omslag die het onderwijs de afgelopen decennia heeft gemaakt. Vlaanderen bevrijdde zich uit een streng katholiek onderwijsregime. Het welbevinden van leerlingen is belangrijker en de leerkracht geldt niet langer als de enige autoriteit. Er kwam in het maatschappelijk debat en in de onderwijsfinanciering meer aandacht voor gelijke kansen om te vermijden dat sociale afkomst de sociale toekomst bepaalt.

Zelfs een traditionele ASO-school als het Montfortcollege huivert van te veel competitie. ‘Wat betekent het om de eerste van de klas te zijn als de zesde misschien beter heeft gewerkt?’, vraagt Schollen. ‘We kijken meer naar de individuele leerwinst van leerlingen. Sommige leerlingen hebben meer omkadering nodig dan andere. We zorgen voor extra begeleiding tijdens de lessen of via de zorgleerkrachten. De capaciteiten van elk kind zijn anders.’

Hij aarzelt en wikt zijn woorden. ‘Ik zeg dit met een zekere schroom, maar je ziet een tendens in het onderwijs om alle leerlingen op hetzelfde niveau te krijgen. Dat leidt tot nivellering en uiteindelijk tot de slechtere onderwijsresultaten van Vlaanderen. Maar zoiets luidop zeggen, is vloeken in de onderwijskerk.’

Elite

Toch klinkt dat gevloek steeds luider. Dalende onderwijsprestaties leiden ertoe dat onderwijsexperts aan de alarmbel trekken. De besten worden niet alleen minder goed, maar een steeds grotere groep haalt ook het basisniveau niet. Vlaamse scholieren scoren het laagst op de motivatie om te presteren, blijkt uit de internationale onderwijsvergelijking PISA. En enkele maanden geleden bleek ook dat de Vlaamse tienjarigen op het vlak van leesvaardigheid sterk achteruitboeren.

Directeur Monfortcollege

De slechte resultaten kwamen bij Vlaams minister van Onderwijs Hilde Crevits (CD&V) keihard aan. Ze roept op tot meer ambitie in het onderwijs - een roep die in Vlaanderen jarenlang niet door een onderwijsminister is uitgesproken. ‘De lat moet en zal omhoog’, zei ze gisteren nog in Het Laatste Nieuws.

Conservatieve stemmen waarschuwen al jaren dat de slinger te ver is doorgeslagen richting gelijke kansen. Nu krijgen ze ook steun vanuit onverwachte hoek, zoals Dirk Van Damme, de onderwijstopman van de denktank OESO. Jarenlang zette hij onder meer als kabinetschef van onderwijsminister Frank Vandenbroucke (sp.a) de bakens van het Vlaams onderwijs uit. In De Morgen sloeg hij vorige week een mea culpa. ‘De zorg voor excellente leerlingen is verwaterd, onbedoeld ook een beetje onder invloed van de gelijkekansenfilosofie.’

Niet alleen in Vlaanderen leeft dat gevoel, zegt pedagoog Pedro De Bruyckere (Artevelde hogeschool). ‘Je ziet hetzelfde debat in Frankrijk, Engeland of Nederland. Door de jarenlange focus op gelijke kansen was er inderdaad wat minder aandacht voor de top. De slinger slaat niet volledig terug, want zelfs de conservatievere stemmen willen nog altijd zo veel mogelijk leerlingen zo ver mogelijk brengen. Ook de school van Theo Francken is niet alleen op de elite gericht. Het is eerder een correctie: de aandacht mag niet langer alléén naar gelijke kansen gaan.’

Plus est en vous

Bij de onderwijs-verstrekkers leidt het tot tandengeknars. De tegenstelling tussen excellentie en gelijke kansen is vals, vinden ze. ‘Kwaliteit is onze hoogste prioriteit’, zegt Raymonda Verdyck van het Gemeenschapsonderwijs of GO!. ‘Dat betekent dat we ongeacht de achtergrond van kinderen inzetten op hun talenten en die zo veel mogelijk ontwikkelen. Dat kinderen ook graag naar school moeten gaan, staat niet haaks op excellentie.’

Het katholiek onderwijs benadrukt bijvoorbeeld het ‘plus est en vous’-principe van de jezuïeten die excellentie, terwijl bij de Don Bosco-colleges de focus op de emancipatie van arbeiderskinderen lag. ‘Die verschillende pedagogische tradities hebben elkaar bevrucht’, zegt topman Lieven Boeve. ‘Excellentie en emancipatie versterken elkaar. Onze scholen leggen de lat hoog. Niet alle leerlingen zullen over die lat raken, maar het is wel onze taak om zo veel mogelijk leerlingen zo dicht mogelijk bij de lat te brengen. Elke school doet dat op haar manier.’

Onderwijs is voor Boeve niet zomaar synoniem voor gelijke kansen. ‘We willen dat alle leerlingen - los van hun achtergrond of capaciteiten - zo veel mogelijk leren. Maar we kunnen niet voor elke leerling naar een gelijke uitkomst streven. Precies daarom zijn we wantrouwig tegen overheidsinmenging die naar eenheidsworst en gelijkheid streeft.’

Ideologische strijd

*

Boeve lost daarmee een waarschuwingsschot, want dit voorjaar wordt een belangrijke ideologische strijd beslecht. Dan hakt de politiek knopen door over de eindtermen en de basis-geletterdheid. De eerste leggen vast wat zo veel mogelijk leerlingen moeten kennen en kunnen.

De basis-geletterdheid is een nieuw ‘controlemechanisme’ vanuit de politiek op het onderwijs. Het bepaalt voor bijvoorbeeld Nederlands de minimum-doelen die èlke leerling moet halen. Voor het eerst moeten alle leerlingen dus voor bepaalde vakken dezelfde inhoudelijke doelen halen. Net zoals Boeve plaatst het GO! daar vraagtekens bij. ‘De doelen mogen niet zo gedetailleerd zijn dat er geen ruimte meer is om de vrijheid van onderwijs in te vullen’, zegt Verdyck.

Voor pedagoog De Bruyckere is de invulling van de basis-eletterdheid een sleutelmoment voor de vrijheid van onderwijs. ‘De vraag is hoe hoog de politiek de lat zal leggen. Hoe gedetailleerd wordt die basis-geletterdheid ingevuld? Vooral de N-VA en CD&V trokken de kar van de basis-geletterdheid.'

'Voor hen is het een manier om het discours van excellentie te vertalen op de klasvloer. Maar is de politiek bereid om daarvoor met de onderwijs-verstrekkers de strijd over de vrijheid van onderwijs aan te gaan?’

https://www.tijd.be/politiek-economie/belgie/vlaanderen/ik-wil-geen-directeur-zijn-in-de-school-van-theo-francken/9981459.html

*

*

AAN DE VRUCHTEN KENT MEN DE

*

En dan nu, om af te ronden, mijn hoogst persoonlijke impressies van mijn hoogst persoonlijke ervaringen. Baten die niet, ze schaden niet.

Pas op: tot U spreekt een ‘afgewerkt product’ van het ’Bisschoppelijk College’ Ieper, Afdeling Economie, van halfweg de jaren ’50 van vorige eeuw. Al onze professoren waren Eerwaarde Heren, buiten ‘Pyjama’, de Leraar Turnendi er maar later is bijgekomen. Ja, toen waren de training-broeken en vesten nog niet zo populair als nu.. En de meeste van die ‘Eerwaarde Heren’, speelden, op de wekelijkse wandelnamidagen, evengoed voetbal als wij… Wat, met die lange zwaarte ‘soutanes’, niet simpel moet zijn geweest…

Shakespeare, Goethe of Schiller, Lamartine of, Corneille, en zefs ‘Fabrieksboekhouden’ doceren, en samen voetbal spelen! Ook niet simpel, hé. Vooral niet als die Eerwaarde Heren, dan ook in ons buurdorpje de Vroegmis kwamen lezen voor onze ouders. Of op Zaterdag kwamen biecht horen … Waarna ze in de Pastorie ‘n glas Lacrimi Christi gingen proeven bij de Pastoor… Ha die goeie oude collegejaren! Storm und Drang. Ja Ja. Maar alles met mate. Desnoods uit ’n purex maatglas.

*

Eerste kanttekening. Waar is Het Gezag naartoe? Dezelfde weg opgegaan als beleefde omgangsvormen en Humaan-Christelijjke basisregels. Waar is de Tucht, de Orde en de Regelmaat naartoe?

Schuif dan even al die Amerikaanse popcorn, drugs, laptops IPadt’s en rapper halve garen aan de kant. Ga liever ’n frissen neus halen in de velden. Of doe lijk Witse, zoek ’n eenzame boom op, ergens in de wijde vlakte…

De schoolmeester/schooljuffrouw in het Lager was in het dorp ooit de meest belangrijke figuren, na de Pastoor, de Notaris en de Burgemeester. Aanspreektitel voor iedereen: Meester/Juffrouw, soms gevolgd door hun familienaam, en in uitzonderlijke gevallen, alleen door hun voornaam. Meester Daniël. Of Juffrouw Rolande. Moeder Overste van de Meiskesschool in haar nonnenkap stond bijna even hoog in aanzien aks Meneer Pastoor.

Als er later bandwerkers, treinmachinisten, notarissen, pastoors, dokters of advocaten tussen zaten, kwamen die op hun werk nooit, JAMAIS DE LA VIE, te laat. Of erger, n in Vrije Tijdskledij. Dat laatste al zeker niet zonder col en plastron in het Parlement. We spraken met twee woorden, zwegen als volwassenen praatten en voor onze Meerderen hielden we zelfs de deuren voor ze open.

Natuurlijk, inzake de Christelijke Leer zagen we in dat soort Colleges het bos niet meer door de bomen. Maar de basis-principes zijn gebleven. Een kerkbezoek (ooit verplicht) is er vooral aangewezen om in het eigen hart te kijken ’s avonds voor het slapen gaan. U voelt zich, zonder daarvoor Alice Nahon te heten, uit de macht der gewoonte, precies als de wierookwolken die zich onder de spitsboog-gewelven verspreiden.

Recht staan?!! Bennkik veel te muug voor…..

*

Tweede kanttekening. Nu zijn al die Meesters en Juffroouwen door elkaar niets zeggezegde ‘Leerkrachten’ geworden. Met als opvallendste verschil, dat ‘Juffrouwen’ nu ‘Mevrouwen’ zijn geworden, zelfs Oma’s. Ze gedragen zich meestal allemaal als de gelijken van de jeugd die op de banken zit. Leerkrachten mogen zelfs met hun achterwerk boven op de voorste bank gaan zitten, waar ze benen schommelend, gezellog voorlezen wat op Blz 36 van het leerboek staat. Maar de kennis om kennis door te geven? Hola Paula! Wat niet in het leerboek staat, gaat hun petje te boven. Worden ze trouwens ook niet voor betaald!

Moeilijke woorden uitleggen? Staat nit in het leerplan. De belangstelling aanwakkeren van hun leerlingen? Staat niet in het leerplan.

Stelling van Pytagoas. U weet wel: die drie ongelijke voerkanten op elke zijde van ’n driehoek.

1)    Waar is dat goed voor?

2)    Diene Oude Griek: ooit uitgelegd wie of wat? Zijn afkomst? Zijn bedoelingen? Hoe is diens wijsheid tot ons gekomen?

Niet op ingaan! Want dan komt de rol vaqn al die Paters en Nonnen die dansen naar de pijpen van Roe aan bod. En das niet goed voor hun Algemene Ontwikkeling. Het verleden? Heeft nooit bestaan. Primum vivere, deinde

phfilosofhari…

*

Hoe kan ’n kind dat allemaal begrijpen? Het respecteren? Gooi dat arm schaap toch ’n reddingboei toe, zodat het diene Pyaragoras A.H.W leert beminnen.

Wiskundig aangelegd of taalkundig? Hangt ’n beetje af vvan het kind, maar in hoofdzaak van de Meesters en de Juffrouwen vanaf het 1^ste Stuudiejaar tot en met het ‘Masrerschap’…….

*

Derde kanttekening. Straffen en/of belonen. Zou pedagogisch niet goed zijn. Liever de roede sparen zodat men kinderen ken haten.

’n Lichte tik uitdelen? Met de regel op de kindeerkneukels tikken? Is nog erger dan dierenmishandeling. U krijgt er de Deurwaarder aan huis voor ‘slagen en verwondingen’.

Niet geslaagd? Beroep aantekenen!

Straf gekregen op school? Teveel hhuiswerk n? Na het werk bij die domme leerkracht aan huis gaan opspelen. Of opbellen bij de Directeur+Directrice. Dreigen om van school te veranderen…

*

Vierde kanttekening. DT-fouten. Da’s toch pure pesterij? Zij gaad naar het ball. Wa’s daar mis mee? Zij plaagdt maar wat.

In ’n Laatste Jaars thesis dt-fouten gespeurd? Ach ja, hoe zit dat door ook weer mee? Weten de Heren Docenten dat wel zelf? Het is vlot geschreven, dikwijls op dubbel spoort, maar allez, om te slagen moet men niet altijd overwinnen!

Waarom ook geen Amerikaans van kindsheid tot volwassenheid! Grammatica is daar zo goed als onbestaande en kijk eens wie het eerst op de maan was!

Begrijpend lezen. Nog zo’n geleerde kwakkel. Graag had ik eens ’n voorbeeld gehad – liefst niet te moeilijk – wat niet-begrijpend lezen dan is. Papegaaiwerk?

Voor simpelen van geest als ondergetekende, is iets lezen toch kennis nemen van wat er staat? Of gaat het over de zinsvorm? Onderwerp, gezegde, lijdend voorwerp als ezelsbruggetje…

Nu begrijp ik ineens waarom er zoveel pretjes staan in onze gazetten! Die lezen vlotter en beter dan duizend duurbetaalde woorden…

Vijfde kanttekening. Groeten op straat. Of overal elders, buiten de school. Is ten strengste VERBOTEN. Veel te ouderwets. Afgeschaft, net als God en Zijn Gebod. Pastoors zijn allemaal gefrustreerde pedofielen. De andere kant opkijken. Dat is progressief. Luidop uitlaghen? Wordt niet aangeraden, maar het mag.

Zesde kanttekening. De Directeur. Ooit voor de kas gestaan? Ooit in de privé gewerkt? 20 jaar en meer op de schoolbanken gezeten, en het volgend schooljaar voor de klas staan. Tot aan hun pensioen.

Zevende kanttekening. Verlof. Groot Verlof. Kerstverlof. Krokus. Paasverlof. De laatste 100 dagen. Zuipen! Vrijen. Snipperdagen. Sneeuwklassen. Bosklassen. Het leven is één groot feest. Opvoeding? Die wordt thuis gegeven, niet op school!

Achtste kanttekening. De verloning. Dat kan geen discussie zijn. Want daarvoor zijn er Barema’s en die zijn gebaseerd op de diploma’s; niet, zoals in de rivé, op bekwaamheid. En al zeker niet op inzet. Veiligheid van betrekking. Die is nergens groter.

Bijklussen lag iet. Is voorbehouden voor politiekers die soms welals ‘mandaatdragers’ meer verdienen dan met hun dagelijkse job in het Parlement of op de kabinetten. Hoe kan dat proper worden gehouden: het stinkt een uur ver tegen wind.

*

Ha, het ene ‘onderwijsnet’ heeft in het ASO klassen m et…2 leerlingen in de Grieks-Latijnse, ’n collega in dat andere net heeft klassen met 25 rumoerige tieners in de les wiskunde. Beiden hebben examens te verbeteren, aanwezig te ziijn tijdens ouderdagen’ en op ‘deliberatis’. Allemaal hoogst belangrijk, en buiten het lessrooster En neen, het Onderwijs kent geen ‘overuren’….

De wedden zijn gelijk, zowel in het Vrij als in het Katholiek onderwijs… Zonder te kijken of er nu 2, 3 of 25 en meer leerlingen in de klas zitten…

Hela! Zou daar misschien een van de (vele) redenen te vinden zijn voor het aldoor talrijker wordend verloop?

Negende kanttekening. Ouders Echte Vaders & Moeders. Nieuw saengesteld gezinnen. Alleen staande moedrs. BIL-moeders. Homo- of Lesbische- koppels. Oude of Nieuwe Belgen? Uit welke middens? Welke of geen religie?

Levensproblemen? Ethiek? De school moet maar oplossen.’Thuis’ heeft daar geen tijd voor.

O, er zijn enorm veel problemen met de taal?! Hezkandanaa! Is de Taalwet, net als Het Christendom dan ook al afgeschaft? ‘Thuis’ leeft men nog zoals 1.400 jaar geleden!? Concurrentie van de Koranscholen? Problemen met de kledij: teveel bloot of teveel bedekt? Kopzorgen bij de vleet!

Gescheiden toiletten m/v of alles door hetzelfde gat?

Wij okeegden in ’n tweetalig land te leven, met dat Duitstalig kleine aanhangseltje aan de onderkant. Het behoud van de eigen taal heeft zweet, bloed en tranen gekost. Ni wordt alles te grabbel gegooid op mesthoop van de “diversiteit’. En in ’t voorbijgaan worden burgerzin en algemene Kennis de nek omgedraaid.

Daar komen slagersmessen, Antrax, kromzwaarden en Kalasjnikovs uit van voort. Mohammed rules the wives!

*

Tiende kanttekening. De lat wordt aldoor lager gelegd. Ha jan want hoe anders zouden al die vele generaties Nieuwkomers aan n diploma geraken? Werken dien al zeker niet graag, ’n flink diploma heeft, net als geld, geen geur. Van werken wordt men dan ook zo ‘muug’. Daarvoor bestaan de Sc-ociale Voorzieningen, zaak hwaarvoor wij, de ‘autochtonen’ ns krom hebben gewerkt.

Kortom, volgens de thans heersende mening groeit het geld aan de bomen

*

Om af te sluiten

Het basiswoord is wederzijdse affectie. Kinderen en opgroeiende jeugd smachten daar gewoon n0ara. En daarstaan de ‘vakken’ dan tussen als bindmiiddel. Wie kennis wil mededelen, moet affectie uitstralen. En vooral, beseffen ‘in eer en geweten’, dat ze voor de m/v klas staan, waar wel eens Eerste Ministers,, Advocaten, Ingenieurs, Wetenschappers Dokters en succesvolle Ondernemers zitten. Meer zelfs, dat daar arbeiders en bedienden tussen zitten, die de welvaart mee helpen opbouwen. En zonder dewelke ‘het Geloof zonder de Werken’, dood is. Waar iedereen er broodnodig is voor de anderen. Van de weeromstuit, zal de Jeugd dan in bewondering opkijken naar hij of zij die dat allemaal mogelijk maakt…

Nog af en tie ’n vleugje ‘actualiteit’ toevoegen vergroot de horinzion van de Jeugd van in de kleuterklas tot aan de Univ.. Alleen bij de feiten blijven, geen indoctrinatie!

*

Hemelrijker