O U V E T U R E  

OPUs B A R D O L LI N O

(A N DANTE)

Zoals het spreekwoord zegt, dat het venijn gewoonlijk in het staartje zit, zwaait ook de schorpioen met dat lichaamsdeel dat hel wereldberoemd maakt. Slangen daarentegen, vechten met de blik en de tong vooruit. Dat is al erg genoeg. Maar migranten die zich niet als gasten in andermans huis maar als veroveraars gedragen, zijn net schorpioenen. Vriendelijk in Uw gezicht, tot ze kans zien U met een zwaai van dat achterdeel U en Uw hele Beschaving naar de andere wereld te helpen.

Vreemdelingehaat werkt in twee richtingen. Maar de oorspronkelijke richting van de gasten jegens hun gastheren wordt gewoon verdonkermaand. Zodat alleen de reactie hierop, het verweer, in beeld mag komen. Dat is niet alleen stigmatiserend, maar vooral wraakroepend.

En de teller loopt!

Meer woorden maak ik daaraan niet vuil. Ook BDW zal deze bladzijde wel vlug omslaan. Geteld, gewogen en te licht bevonden.

Of, om net als Joëlleke in Bijbelse termen te spreken: Mane, Tekel, Phares

*

Krenk uw burgers niet langer, maar sluit ze in uw armen

*

Zaterdag wordt Bart De Wever voor de vijfde keer N-VA-voorzitter. Een goed moment, vond Joël De Ceulaer, voor een actuele doorlichting van zijn politieke persoonlijkheid. Hij ging praten met vriend en vijand en brengt in briefvorm verslag uit van zijn zoektocht. In deze vierde en laatste brief zoomt hij in op de relatie van De Wever met de Berbers in zijn stad, want die is duidelijk voor verbetering vatbaar.

*

Beste Bart De Wever,

Het is om te zeggen dat ik de haan al twee keer heb horen kraaien – en dat ik hoop dat de derde keer ons bespaard mag blijven. Een rare evangelische beeldspraak in een brief die over uw relatie met moslims gaat, maar zo ben ik tenminste zeker dat u precies begrijpt wat ik bedoel. Zoals Petrus destijds Jezus driemaal verloochende, zo bent u al twee keer een belofte aan de Marokkaanse gemeenschap niet nagekomen. U weet niet waarover ik het heb? Sta me toe dat ik uw geheugen even opfris.

Twee jaar geleden, op donderdag 2 april 2015, zat u met Etienne Vermeersch bij Lieven Van Gils, die toen nog Reyers laat presenteerde op Canvas. Aanleiding was de uitspraak die u had gedaan in Terzake, over hoe de Berbers in uw stad een gesloten groep vormen, met een – volgens u – zwak georganiseerde islam, en zeer vatbaar zijn voor salafistische stromingen en dus ook radicalisering.

ETIENNE VERMEERSCH, FILOSOOF

*

Vermeersch vond dat u dat niet had mogen zeggen. “Het is misschien wel juist”, vertelde hij mij toen ik hem opzocht om hierop nog eens terug te blikken. “Een socioloog zou die uitspraken over Berbers gerust mogen doen. Maar een burgemeester niet, want het is krenkend. Daarmee stoot hij een deel van zijn burgers voor het hoofd, wat niet goed is.”

Vermeersch kent behoorlijk wat mensen uit die gemeenschap, legde hij uit. “Die mensen hebben een bijzonder rijke cultuur. Daarom heb ik De Wever tijdens die uitzending van Reyers laat aangeraden om in Antwerpen een centrum voor de …

Imazighen-cultuur (****)

…op te richten, met onder meer een museum. Ik heb hem zelfs gezegd dat ik heel wat mensen ken die hem daarbij kunnen adviseren, en dat ik hem die namen kon bezorgen. Dat vond hij zeer interessant, zei hij. Hij ging er eens over nadenken. Maar ik heb er niets meer van gehoord.”

De haan kraaide ten tweeden male toen u op vrijdag 15 mei 2015 voor Maghreb TV, te vinden op YouTube, geïnterviewd werd door…

de Antwerpse imam

Nordine Taouil.

De aanleiding was ook toen uw sermoen over de Berbers, dat volgens Taouil inderdaad veel mensen had gekwetst. Toen hij verwees naar de gewoonte van de drie Amerikaanse presidenten vóór Trump – Clinton, Bush en Obama – om elk jaar een iftar te organiseren in het Witte Huis, om samen met een moslimdelegatie de islamitische vasten te breken. Was het geen idee, vroeg Taouil, om dat ook in het Antwerpse stadhuis te doen? U knikte beleefd en zei dat u erover zou nadenken. “Ik zal uw suggestie zeker bekijken.”

Maar opnieuw bleef uw belofte zonder gevolg. Dat wil zeggen: er gebeurde niets.

Een vriend van de joden

Nu weet ik niet of een iftar in het Antwerpse stadhuis wel zo’n goed idee zou zijn, gelet op de neutraliteit die de overheid in ons land beweert te moeten handhaven. Maar dat u nog werk hebt aan uw relaties met de moslims in Vlaanderen, en dan vooral de moslims in uw stad, staat buiten kijf. Omdat ik zelf weinig recht van spreken heb, ben ik daarover gaan praten met …

Ali Kaddouri

… en

Brahim Bairi,…

…twee geëngageerde Antwerpenaren met Berberse roots, die al vaak bij u over de vloer geweest zijn.

Maar voor ik hen het woord geef, ga ik terug naar uw relatie met de joodse gemeenschap. Die begon ook op een ongelukkige manier. Eind oktober 2007 noemde u de excuses van Antwerps burgemeester Patrick Janssens (sp.a) aan de joodse gemeenschap in zijn stad “gratuit”. Janssens had zich verontschuldigd omdat het Antwerpse stadsbestuur tijdens de Tweede Wereldoorlog mee verantwoordelijk was voor de jodenvervolging.

MICHAEL FREILICH, JOODS ACTUEEL

*

Twee dagen later slikte u die woorden in en ging u door het stof. “Ik reageerde zoals ik gebekt ben, en zocht gewoontegetrouw de controverse op”, schreef u in een opiniestuk dat toen zowel in de “voormalige” als in de “zogenaamde” kwaliteitskrant verscheen, in De Standaard én De Morgen. Tussen haakjes: u had eerder al op joodse tenen getrapt, in maart 2005, toen u in De Standaard poneerde dat de Holocaust, zoals historicus Norman Finkelstein schrijft in De Holocaust-industrie, wordt gebruikt om er voordeel uit te halen.

Gelukkig bent u zeer goed bevriend met de joods-Antwerpse politicus André Gantman, vroeger een liberaal, vandaag bij N-VA. Hij bracht u eind 2007 in contact met mensen van Joods Actueel en het Forum der Joodse Organisaties. En dat werd het begin van een heel mooie vriendschap, aldus Michael Freilich.

“Wij hebben Bart De Wever toen onder meer in contact gebracht met een man die het concentratiekamp had overleefd omdat hij zo mooi kon zingen”, vertelde Freilich. “De Duitsers hielden hem in leven omdat ze hem graag hoorden. Die ontmoeting heeft toen een kanteling teweeggebracht bij de burgemeester. We hebben onze meningsverschillen nog, onder andere over het verbod op de koosjere slacht, maar na dat moeizame begin is hij een vriend van de joodse gemeenschap geworden. ‘De deur van het stadhuis staat altijd voor u open’, zei De Wever na zijn aantreden. En zo ervaren wij dat ook.”

Ik heb Freilich gevraagd of hij een advies heeft voor Antwerpenaren in de islamitische gemeenschap. “Ik zou hen aanraden om de burgemeester de hand te reiken”, zei hij. “Ga met hem praten, nodig hem regelmatig uit, werk aan een duurzame relatie. Ik denk dat mijn moslimvrienden in Antwerpen nog niet goed genoeg georganiseerd zijn.”

Een heel andere Jos

Goed. Dan neem ik u nu graag mee, mijnheer De Wever, naar mijn ontmoeting met Ali Kaddouri en Brahim Bairi, twee van uw sympathieke en hardwerkende stadsgenoten met wie ik twee weken geleden de hele avond thee heb gedronken. U kent hen goed, want zij zijn betrokken bij de zogenoemde Zuidwerking van de stad Antwerpen – een vorm van stedelijke ontwikkelingssamenwerking die zich richt op de dorpen in Marokko waar Marokkaanse Antwerpenaren hun roots hebben.

“Onze eerste afspraak met De Wever stond gepland in maart 2015”, vertelde Kaddouri mij. “We hadden een goede verstandhouding met het vorige stadsbestuur, en wilden eens poolshoogte gaan nemen of we die dialoog konden voortzetten. Maar omdat De Wever toen net die uitspraak over de Berbers deed, hebben wij die afgelast. Drie weken later kregen we een mail met de uitnodiging om toch eens langs te komen. Sindsdien hebben wij de burgemeester al verschillende keren ontmoet. Ik denk dat wij de Berbers zijn die hij het vaakst ziet.”

Volgens Kaddouri hebt u tijdens uw eerste ontmoeting duidelijk gemaakt dat het niet uw bedoeling was om iemand te kwetsen. “Maar hij vond wel dat we iets moeten doen aan de problemen in de gemeenschap”, aldus Kaddouri. “Aan de grote schooluitval, de drugs, de radicalisering – hij nam geen blad voor de mond en vroeg of wij hem daarin volgden. Wij vonden het goed dat hij dat zei, want ook wij willen die problemen aanpakken. We hebben ook andere problemen op tafel gelegd: discriminatie, racisme bij de politie, het Offerfeest en noem maar op. Toen wij hem vroegen of hij de bouw van een grote moskee in Antwerpen wilde steunen, heeft hij dat bevestigd. Als dat kon helpen om vooruitgang te boeken, dan was hij bereid om die stap te zetten. Dat is goed. Helaas is er sindsdien niet veel gebeurd.”

Antwerpen heeft nog altijd geen moskeebeleid, legde Kaddouri uit. “Er zijn nog maar drie moskeeën in Antwerpen erkend. Twintig dossiers wachten op erkenning, maar die zitten allemaal vast bij minister Liesbeth Homans, toch een partijgenote van De Wever. Daardoor hebben die moskeeën geen geld, en kunnen ze geen degelijk opgeleide imam van bij ons in dienst nemen. Ze moeten hun toevlucht nemen tot gelukszoekers, importimams die geen enkele affiniteit hebben met de Antwerpse gemeenschap en de plaatselijke cultuur, maar die blij zijn met een paar honderd euro per maand – dat halen de leden van de moskee dan zelf op.”

Als het u menens is met de strijd tegen de radicalisering, mijnheer De Wever, dan is dat moskeebeleid een topprioriteit, heb ik mij laten uitleggen door Kaddouri. “Jongeren vallen in slaap in de moskee, omdat ze geen woord begrijpen van wat de imam zegt. En de imam begrijpt niets van de leefwereld van die jongeren. En zo blijven jongeren van de derde en vierde generatie weg uit de moskee, met alle gevolgen van dien. Jongeren die dikwijls op zoek zijn naar een identiteit, zonder job, en die nog worden geviseerd door de politie, voelen zich niet thuis in de samenleving. Zo kan het uiteindelijk ontsporen. Het politieke discours speelt daarin ook mee.”

Brahim Bairi vraagt zich af waarom moslims hier zo moeten vechten voor hun rechten. “De islam is in 1974 erkend, maar toch is er nog altijd die grote terughoudendheid. Die de problemen alleen maar verergert. Dat begrijp ik niet.”

Hoe belangrijk het discours van politici is, ondervond Bairi toen hij zelf nog een jonge snaak was, na Zwarte Zondag in 1991. “Jarenlang hadden mijn ouders met hun gezin in vrede samengeleefd met Jos naast de deur. Altijd vriendelijk, nooit een probleem. Maar na 1991 was alles onze schuld, lag alles aan de vreemdelingen. De Jos van vroeger was ineens een heel andere Jos geworden.”

Vaker naar de moskee

U hebt zelf ooit gezegd, mijnheer De Wever, en ik citeer u, dat “de optelsom van heel veel negatieve ervaringen" maakt dat je “naar een cultuur van wantrouwen” gaat. U had het dan over de stamboomvlaming die na “negatieve ervaringen” met “slecht geïntegreerde” migranten racistisch wordt en begint te discrimineren. Als u dat gelooft, denkt u dan niet dat het omgekeerde ook mogelijk is, dat jonge Vlamingen met een migratieachtergrond na een optelsom van negatieve ervaringen ook achterdochtig worden?

ALI KADDOURI, ANTWERPENAAR

“Mijn kinderen gingen tot voor kort naar dezelfde school als die van Bart De Wever”, vertelde Brahim Bairi mij. “Ik kwam zijn vrouw regelmatig tegen aan de schoolpoort, en dat contact was altijd zeer aangenaam. Maar ik zou de burgemeester eens willen vragen of hij oprecht gelooft dat onze kinderen later dezelfde kansen zullen hebben. Ik nodig hem nu al uit om nog eens samen te komen als onze kinderen afgestudeerd zijn. Gelijke kansen bestaan hier nog niet. Er is nog veel werk aan de winkel.”

Let wel, zowel Kaddouri als Bairi zijn zeer te spreken over de manier waarop u achter de schermen met hen omgaat. “De burgemeester is hoffelijk en oprecht betrokken, en petit comité gedraagt hij zich als een burgervader. Helaas doet hij dat niet in het openbaar. Al lijkt zijn toon de laatste tijd wat minder hard.”

Bairi gaf mij een voorbeeld. “Na de aanslagen in Brussel, in maart vorig jaar, hebben wij met een paar honderd Antwerpenaren, vooral moslims, een stille optocht gehouden naar de Groenplaats. Achteraf heeft de burgemeester ons laten weten dat hij dat zeer op prijs stelde. Maar in het openbaar heeft hij daar niets over gezegd. Dat is jammer.”

En dan is er nog die iftar. Behalve Nordine Taouil wil niemand dat u de vasten breekt in het stadhuis, maar u zou toch beter een voorbeeld nemen aan uw minister-president Geert Bourgeois (N-VA), die dat al wel in het openbaar heeft gedaan, voor de camera’s, en met een toespraak waarin hij benadrukte dat moslims er in Vlaanderen gewoon bij horen.

Voor zover ik dat heb kunnen nagaan, mijnheer De Wever, hebt u tot dusver twee keer een iftar bijgewoond. Eén keer in de Roma, in 2015, waar behalve een verslaggever van Gazet van Antwerpen toen geen pers aanwezig was. En één keer eerder dit jaar, in een soort carwash annex garage waarvan de eigenaar elk jaar een iftar organiseert voor de minderbedeelden. Bairi en Kaddouri waren ook twee keer van de partij. “Dat zou Bart De Wever veel vaker moeten doen”, zei Kaddouri. “Als ik burgemeester was, zou ik elke maand een moskee, kerk of synagoge bezoeken.”

Het kostbare weefsel

Mag ik mij bij dat voorstel van Kaddouri aansluiten, mijnheer De Wever? Zou het geen idee zijn mocht u aan een betere verstandhouding werken met de moslims in uw stad? Zij zijn per slot van rekening uw bondgenoten in de strijd tegen radicalisering en ander onheil. Ga wat vaker met die mensen praten. Volgens Bairi moet u een voorbeeld nemen aan de Mechelse burgemeester Bart Somers (Open Vld). “Die heeft de stap gezet. Het is een moeilijke stap, maar hij heeft nu een goede relatie met alle gemeenschappen in zijn stad, in wederzijds respect en met veel waardering van iedereen. Die stap moet in Antwerpen nog worden gezet. Dat De Wever daartoe in staat moet zijn, bewijst zijn recente bezoek aan Marokko. Dat was een mooi signaal. Hij is de eerste burgemeester die een bezoek heeft gebracht aan de dorpen waar de roots van veel van zijn stadsgenoten liggen.”

U hoort het, mijnheer De Wever, alles is nog niet verloren. U zou in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 2018 het kostbare Antwerpse weefsel een grote dienst bewijzen als u openlijk en onbeschroomd de banden zou aanhalen met mensen zoals Bairi en Kaddouri. Als u luidop zou zeggen dat 't Stad van iedereen is. Als u de politieke polarisering niet meer zou laten ontsporen in de polarisering tussen bevolkingsgroepen, want niets is nefaster dan dat. Op 22 mei 2006 schreef u nota bene zélf in De Morgen: “Polarisering voedt alleen de uitersten, en vernietigt de democratie.”

Bairi stipte nog iets cruciaals aan. “Mijn vader heeft hier 40 jaar gewerkt”, zei hij. “Je zou kunnen zeggen dat zijn generatie economisch werd uitgebuit. Wel, de volgende generaties worden politiek uitgebuit. Wij worden gebruikt om electoraal te scoren. Wij zijn niet perfect, dat weten we, maar we willen geen politiek kanonnenvlees zijn, zoals de Marokkaanse soldaten kanonnenvlees waren in de Tweede Wereldoorlog. Een gemeenschap moet toch geen holocaust meemaken alvorens ze recht heeft op respect? Bart De Wever zou de politieke moed moeten hebben om daar tegenin te gaan.”

Ik denk dat Bairi gelijk heeft. Vroeger, toen u als dwarse en eenzame conservatief het politieke forum betrad, leed u niet aan electorale behaagzucht, en durfde u tegen de tijdgeest in te gaan. Tijd om die houding nieuw leven in te blazen.

En als u mijn raad niet volgt, volg dan die van Etienne Vermeersch, nochtans een van de felste islamcritici van Vlaanderen en een man naar wie u zeker erg opkijkt. Krenk uw burgers niet langer, mijnheer De Wever, maar sluit ze in uw armen.

Op deze ronduit melige, maar oprecht constructieve noot sluit ik mijn brievenmarathon af. Het was mij een groot genoegen. Ik dank u voor uw aandacht.

Met beleefde groet,

Joël De Ceulaer

*

(****) Imazighen-cultuur:

*

wie in deze afbeelding ’n gelijkenis ziet met de zespuntige ster van het Volk van Israël, die mag het zeggen

*

Een wel zeer individuele expressie van een aller individueelste emotie is volgens mij, dat het Ondermaanse de Geest opvangt van Hierboven, maar dat de Geest van het Ondermaanse ook terug gekaatst wordt naar Boven…

Christenen noemen dat ‘In de Naam vaqn de Vader, en de Zoon en de H. Geest’. Drie variaties op hetzelfde thema.: eerbied voor de Natuur, waaruit alle leven voortkomt….

Dat heeft helemaal niets te zien met… maanziekte!

*.

Bron & Link

https://www.demorgen.be/politiek/krenk-uw-burgers-niet-langer-maar-sluit-ze-in-uw-armen-b7b861f3/

*

T E   O N T H O U D E N

OP ONZE VASTE SCHIJF

*

Babbelen met Slinxen is, net als babbelen met is-lammerds, altijd een hachelijke bedoening. Die pakken de katten altijd bij de staart en zijn dan verwonderd dat die zich omdraaien en terug krabben.

Stel U gewoon even voor dat een groep Catalanen of Vlamingen , op de vlucht voor de EY*dictatuurn uitwijkt naar Marokko en daar de Wetten wil naar hun hand zetten. Lang zou daar niet over gepraat worden, maar de koppen zouden rollen…

Waarom laten de Vlamingen dan het omgekeerde toe? .

Vandaag lijkt het wel onmogelijk om de klok terug te draaien in een soort ‘Reconquista’’, een Kruistocht om het eigen land terug te heroveren. Maar is het dan nodig te overwinnen, om spijts alles voort te proberen?

Ik ben geen ecologist, maar als de natuur geschonden wordt, is het een Wet van Meden en Perzen, dat de Natuur vroeg of laat zichzelf opnieuw uitvindt.

(Hemelreiker)