*
INHOUD: SEHNSUCHT NACH DER HEIMAT:
de leesgierige lezer weet waarschijnlijk meer dan goed genoeg, dat
Digitalia en alias is die teruggaat tot 2002, zijnde het jaar dat
ondergetekende met have, goed en vrouw met de 3 herdershonden aan een
15-jarig verblijf in Het Land waar de citroenen bloeien,
begon. Niet alleen verdampten daar stilaan zowel de private als de
beroepszorgen van het verleden, maar aan het zalig nietsdoen kwam maar
geen einde. Zon, blauwe lucht, sprookjesavonden aan de oevers van het
bergmeer, geen gejaag en vooral: geen gezaag meer. Kortom: het leven was
er even zalig als het plattelandsleven daar. Zalign verrijkend, en
vooral wat betreft dfe levensduurte, erg goedkoop. Want Italië (Lazio,
de boerenbuiten) is in wezen een ver-armd land, een enclave tussen de
Toscaanse welvaart en de eeuwenoude Romeinse cultuur, met telkens n
uitloper voor wie de natuur en vooral de rustige zekerheid wil
respecteren.
Zelfs
de kosten van contact houden met het thuisland vielen binnen ons
(eerder benepen) budget, dank aan de doorbraak van de digitale
communicatie. U moet weten, dat wij bij toeval (en da nk zij
het Assisi van Sint Franciscus) daar terecht waren gekomen. Maar de
hoofdreden was, is en zal altijd blijven het Brussels politiek gepruts
aan de Wet op de Ruimtelijke Wanordeling. Renoveren op onze waardevolle
paar morzels vaderlandse grond in de Vlaamse Ardennen werd er op
Hitleriaanse wijze verboten door de Regering Martens, DeHaene & C° (met o.a. de afbraak specialist SS uit Ha-ha-ha-sselt). Wat neerkwam op diefstal van
ons appeltje tegen de dorst
. Bouwgrond werd bij Wet met één
pennentrek ineens terug Landbouwgrond verklaard, om aan de natuur
terug te geven wat noeste arbeid in vele honderden jaren had
verwezenlijkt. Smijten met geld dus, wat een vaste gewoonte is trouwens
van het Linxe en Centrum-Linxe gedachtengoed. Vooral als dat gebeurt met
de financiële midelen van Honoré Gepluimd
U herinnert het U nog? Eigendom = diefstal, dat was en blijft de leuze van dat soort graai-piolitici.
Maar gelukkig, is Düren een te mooie stad om te blijven duren. t Kan verkeren, zei ooit Bredero.
Met
dank aan Mevr. Mandoline Rutten van de VLD voor de suggestie, wordt, nu
we terug in het land zijn en dat die dingen ondertussen openlijk mogen
benoemd worden, eerstdaags de schuldigen ter verantwoording geroepen.
Met alle Chinezen, maar niet met den dezen
. Dat soort schavuiten dient op hun beurt tot de bedelsttaf worden gedwongen.
Maar
dit terloops, omdat het past in de uitleg voor het gebruikte alias van
Digitalia. Telefoneren of brieven schrijven werd ineens spotgoedkoop.
Ineens werd er draadloze internetverbinding voorzien. Het GSM-netwerk
was kort voordien ook al ingericht. De veramde landbouwstreek met alleen
maar olijfgaarden en sporadisch enkele wijngaanden voor privé-gebruik,
kon samen met de weinige buitenlanders de eerste stappen zetten in de
digitale wereld.
*
Al
die tijd hadden we daar, welwiswaar in spreekwoordelijk kleinste
plaatsje in huis voortdurend en al die jaren on-onderbroken gezelschap
van dat kleine wonderboekje uit het verre West-Vlaanderen. Was dat even
genieten, zeg! Toevallige landgenoten, vrienden en familie keken soms
raar op, toe, ee, van hen zich even die de af te zonderen, en van achter
de gesloten deur n luide schaterlach weerklonk. De uitleg werd rap
begrepen en t MANNEKE had er waarschijnlijk weder n paar abonnees bij
Het
ogenblik is nu ongeveer aangebroken, om niet alleen om afscheid te
nemen van die vaderlandloze Digitalia, en om de fakkel door te geven
aan een nieuwe alias die nog moet bedacht worden.
U merkt meteen ook aan onderstaande publiciteit, dat dankbaarheid
een kruidje is dat ook in mijn nieuw tuintje past. Naast de
boterblomen, de klaprozen en de beeksla van G. Gezelle (de pisse-of
paardenbloem) die wij toch 15 jaar lang hadden moeten missen
Wat
ik zeer persoonlijk erover denk? Dat voor ons het Mirakel van Sint
Franciscus is uitgewerkt. Ginder was dat n Aards Paradijs. Hier is het
een
Heemelrijk.
*
Van ridders en jonkvrouwen
Mediabrief van de Orde van t Manneke uit de Mane vzw
nr. 17 april 2017
Weledele ridders en alleredelste jonkvrouwen,
Ze
zijn van plan om voor onze kust een apart weerbericht te fabriceren.
Dat komt omdat aan de kust de zon schijnt als het in de rest van
West-Vlaanderen en zeker in Brussel mollejoengen rint of stront met
haakskes regent. Of misschien ook omgekeerd
In alle geval, we trekken
met t Manneke tefête naar de kust, naar Oostende voor onze
lentezitting.
In afwachting heeft t Manneke weer nog een beetje recent nieuws uit de grote en schone Mannekesfamilie thopegesprokkeld.
We wensen iedereen veel leesgenot en tot binnenkort.
t MANNEKE
PS: Wie denkt iets te hebben voor opname in een volgende mediabrief, moet niet aarzelen: stuur het door via
e-post naar: nom@telenet.be.
*
|
