OP DE IJTKIJK

Symbolen in het wedgvekeer zijn altijd duidelijk! Een gesloten overweg,   als waarschuwing voor de aanstormende stoomtrein! Het is de gedroomde inleiding tot dit verhaal. Een stoomlocomotief in tijnden waar straks zelfs geen bestuurders meer zullen meereizen in al die gemechaniseerde robots…

U kent waarschijnlijk ook de beeldspraak van de gebroken kruik die daarna… geen kruik meer is. Want totaal nutteloos qua inhoud.

Vervang in die ronkende volzion het woordje ‘kruik’ door ‘vakbond’ en we begrijpen elkaar volkomen. Volkomen maar o zo pijnlijk. Want niet gebarsten kruiken zijn er voor ‘t gemak van de gebruikers, en niet de gebruikers voor het gemak van de kruiken

Gebroken en onnutte kruiken zijn voor ’t containerpark. Maar on-nutte vakbonden horen bij het Klein Gevaarlijk Afval.

Jammer dat de spoorbond geen creatievere alternatieven overweegt om gehoord te worden

*Stakingen zijn niet prettig. Stakingen in de openbare diensten zijn nog minder prettig, aangezien ze in eerste instantie niet de geviseerde werkgever (de regering) treffen, maar wel de argeloze klant (ons allen, eigenlijk). Die klant wordt daar zelden gelukkig van.

Het is daarom denkbaar dat in regeringskring stilletjes gejuicht is bij de nieuwe stakingsaanzegging van de socialistische spoorbond voor begin oktober. Te oordelen naar de wel zeer enthousiaste verontwaardiging bij sommigen, is dat zelfs zeer goed denkbaar. Ook de niet-rechtse en zeer gemiste socialistische voorman Karel Van Miert wist bij leven al dat bij elke spoorstaking “de mensen staan te verrechtsen op het perron”.

Eenzijdige perceptieoorlog

Anderzijds zijn stakingen nooit bedoeld om ‘prettig’ te zijn. Als sociaal overleg op niets uitdraait, is het in onze welvaartsstaat toegestaan aan de zwakkere werknemerspartij om het stakingswapen op te nemen. Met respect voor de spelregels.

Over de nieuwe stakingsaanzegging bij het spoor wordt een nogal eenzijdige perceptieoorlog gevoerd. Is dit de “zoveelste spoorstaking”, zoals CD&V-voorzitter Wouter Beke kritisch aanvoert? Hangt ervan af waar je begint te tellen. In 2016 was het anders, maar dit jaar was er nog geen enkele stakingsdag op het spoor.

Bezigt de spoorbond het stakingswapen “steevast het eerst om iedereen te gijzelen”, zoals Open Vld-Kamerlid Egbert Lachaert beweert? Wel, het lijkt er dan toch op dat het voorbije jaar andere wegen bewandeld zijn.

De waarheid is dat zowat al onze buurlanden – ook diegene met een volgens deze regering voorbeeldig spoorbeleid: Groot-Brittannië, Duitsland… – de voorbije paar jaar soms zelfs wekenlange spoorstakingen hebben gekend. Dat relativeert het drama over de aankondiging van één mogelijke stakingsdag.

Blijft de opportuniteitskwestie. De woorden van Karel Van Miert blijven wel waar.

Slechs een excuus

Daarom is het jammer dat vakbonden zo weigerachtig blijven om alternatieven te onderzoeken. Een betaalstaking bijvoorbeeld zou juist sympathie en begrip kunnen opleveren in plaats van wrevel. Zo’n actie zou alleszins de staat meer treffen dan de burger.

Dat er geen wettelijke basis is voor een originelere invulling van het stakingsrecht is niet meer dan een excuus. Er zijn goede argumenten dat een betaalstaking als ‘collectieve actie’ wel degelijk juridisch gedekt is. De sociale druk speelt dan plots in het voordeel van het personeel, mocht het bedrijf toch op het onzalige idee komen boetes voor reizigers of sancties voor stakers te bedenken. Het zou de machtsverhoudingen in het conflict alleszins danig beïnvloeden.

De toekomst van de NMBS zoals we die kennen ziet er niet te best uit. Ook het personeel heeft recht op zijn zeg daarover. Het blijft jammer en contraproductief dat de spoorbond geen creatievere en effectievere alternatieven overweegt om gehoord te worden.

*

Bron https://www.demorgen.be/opinie/jammer-dat-de-spoorbond-geen-creatievere-alternatieven-overweegt-om-gehoord-te-worden-b374da0d/?utm_campaign=newsletter&utm_medium=email&utm_userid=a763f6b0-8f23-4f0a-bde4-b9f07051b763&utm_content=ochtend&ctm_ctid=&utm_source=demorgen

*

NADER BEKEKEN

Practige inleiding toch bij De Morgen! Pakbonden zij ineens ‘spoorbonden’ geworden. Zou dat soms willen zeggen, dat Het Spoor er is voor de Bonden, zoals de gebruiker er zou moeten zijn or de kruik?

Maar wat doe je er aan? Slinxen zien de dingen nu eenmaal allemaal onderste boven en achterste voor. Want zij willen de omgekeerde wereld. Niet de wereld van elk afzonderlijk individu in de samenleving, maar de samenleving als een klomp menselijk vlees. Niet eens begaafd met verstandelijke verùogens en met een vrije wil. Geen evenbeelden van Engelen, zoals in de Liefde (met hoofdletter!) of in het Godsverlangen, wat 2 woorden zijn met dezelfde diepere betekenis. Maar integendeel duivels die er slechts zijn, net als Volgelingen van de Woestijnrover, m hun dierlijke driften te verzadigen in een geglobaliseerde eenheidsworst.

Eenheidsworst….

*

wie wereldschokkend écht innovatief wil scoren kan onsterfelijke roem vergaren, door opnieuw het warm water uit te vinden. Door, lijk in Venetië, in ons waterrijk landje meer gebruik te gaan maken van onze ‘waterwegen’.

In Venetië ‘rijden’ vlot en ongedwongen dag en nacht 365/365 de stadsbussen over de kanalen. Daar is het een drukte van jewelste, maar alles verloopt opperbest en zonder ongevallen. Want de menselijke natuur, bewust van het gevaar, kijkt anders naar water dan naar beton…. Dat is letterlijk te verstaan, want geen beeldspraak. Is vast te stellen bij iedere vaste halte, waar het ‘bushokje’ dobbert op een vlonder op het water.

Zich verplaatsen van A naar B is gewoon een kwestie van gewoontes. De ‘bushokjes’ daar staan aan de waterkant, veulig afgesloten met opvallende kettingen. Om de zoveel seconden legt de volgende ‘tram’ of ‘bus’ er aan. Het verkeer werkt er lijk een brief op de post doen… Het geheel draait zelfs beter dan de niet-bemande computer-gestuurde metro-lijnen van de grootsteden…

En nu even praktisch nadenken. Al onze steden zijn (al van in hun oorsprong) aan waterlopen gelegen. Maak dus van De Lijn gewoon een goed draaiende enorm uitgebreide kanio-ploeg en in de straten en de buurtwegen zelf vindt U dan alleen nog maar voetgangers en muilezels. Maar ook gezonde ‘glüten-vrije’ lucht om in te ademen.….

Een ietwat ruimer opgevatte kano-ploeg zou ook gebruik kunnen maken van de bestaande stromen en rivieren, en van de vele door menseshanden uitgegraven kanalen. Met   als positief effect, dat de snelwegen weer vlot berijdbaar zouden worden ipv bezet door stilstaand snelverkeer.

Als U wat meer natuurgerichte uitleg wilt, denk er dan even aan, dat elk voorwerp op de grond honderd keer zwaarder weegt dan op het water…. Want water ‘is sterker’ dan lucht….

Met dergelijk verkeer vallen al onze buschauffeurs en treinbestuurders van de ene dag op de andere onder de noemer van ‘varend personeel’ en zijn er helemaal geen ‘spoorbonden’ meer nodig. Maar wordt het leven weer mooi en zonnig. Want onderweg van Stad Y naar Stad Z hoeft er niet eens ge-GSMd te worde uit verveling, maar kan er van op elk achterbalkon lekker een lijntje uitgezet worden….

*

(Digitalia)