|
OP DE IJTKIJK
*
Ik wist het niet, dus pleit ik onschuldig, Meneer de Voorzitter.
Kunnen we van nu voort niet meer zeggen, want E.J. Bron heeft os het bestaan onthuld van
la 17e chambre correctionnelle du tribunal de grande instance de Paris.
En
dat is andere pâté dan ons bliedeigen CGKR-ke dat onlangs verpluimd is
tot UNIA, dat zegt te staan voor gelijke kansen en nog wat.
Eindelijk
hebben wij, Vlamingen dus een officiële instantie die ons in dit land
niet als tweederangs burgers wil zien behandelen. Maar waar we toch
eerst nog moeten voorrang geven aan nieuwkomers. Die er notabene op
staan bij ons en overal waar ze binnendringen, hun eigen herkomst met
hand en tand, ja zelfs met bommen en granaten, te verdedigen, ja zelfs
erop staan die achterlijkheid aan; op aandringen van de heersende elite,
ons op te dringen als een verrijking.
Dat
komt op hetzelfde neer, als de wereldbol naar links te willen doen
draaien: van West naar Oost. Met zonsopgang in het Westen en Sunset in
het Oosten. Bij de pietrol-boeren. Wat dus zonder te embrayeren, moet
gepaard gaan met een hels gekraak dat tot in de sterren te horen moet
zijn.
Dat heeft helemaal niets te zien met Beschaqving. Integendeel. Het heeft alles te maken met Vooruitgang.
Wie dat anders ziet, lijdt aan islamofobie en zaait haat in plaats van distelpluisjes Le Petit Larousse Illusré, qui sème à tout vent,
is ook Frans en moet dus dringend op zoek naar een nieuw devies, want
er mag allen gezaaid worden als de wind goed zit. T.t.z. Linx
. Anders
zwaait er wat.
*
Onder
druk van de Duitse Kanselikerster zal de nieuwe Macroni de zaken laten
tis. Integendeel de Parijse donkere wolken waaien altijd over naar
bij ons. Wat het gevaar voor blikseminslag alleen maar acuuter maakt.
Vraag: zou Mohamiofobie ook in de Petit Lrousse Illustré opgenomen staan? Indien niet, dan is ondergetekende safe.
*
En nu over naar de inspiratie-tekst Met erkentelijke dank aan http://cult.tpo.nl/2017/06/22/een-juridische-jihad-in-frankrijk/
*
(Digitalia)
Er woedt een juridische jihad in Frankrijk, en ook islamkritiek buiten Frankrijk wordt berecht
Of: de Europese gedachtenpolitie in Parijs
Fransen
waren vroeger gek op duelleren. Je hoefde maar iets te zeggen of iemand
sloeg met een handschoen in je gezicht, als uitdaging voor een
tweegevecht op leven en dood. Sinds het eind van de negentiende eeuw
hoeft dat niet meer, maar kan de Fransman naar een speciale instantie om
zijn eer te verdedigen: de 17e kamer van de Parijse rechtbank, voluit la 17e chambre correctionnelle du tribunal de grande instance de Paris. In plaats van die handschoen te gebruiken en je leven te riskeren, kon je voortaan zeggen: ik sleep u voor het 17e.
Oorspronkelijk
werd deze kamer in het leven geroepen als Perskamer, en zo wordt hij
soms nog wel genoemd: een rechtbank die de vrijheid van de pers en de
vrijheid van meningsuiting moest afbakenen en bewaken. Die moest
oordelen waar opinie eindigt en laster begint. Chambre dopinion wordt
ook wel gebruikt.
Kritiek op islam in de kiem smoren
In
deze eeuw is de 17e kamer vooral een zeer geliefd instrument geworden
voor radicaal islamitische en antiracistische belangenorganisaties, om
iedere vorm van kritiek op de islam in de kiem te smoren. De meest
venijnige en fanatieke van dit soort clubs is het CCIF: het Collectif
Contre lIslamophobie en France, een salafistische groepering, algemeen
gezien als de uitvinder van het onzinnige begrip islamofobie, en
gelieerd aan de Moslimbroederschap, onder meer via de Egyptische familie
Ramadan.
Ja,
die van Tariq Ramadan, kent u hem nog, de wetenschappelijke charlatan
die de Erasmus Universiteit een flinke poot uitdraaide. Tariq is in
Frankrijk veel en onaangenaam in het nieuws -Frans is zijn moedertaal-,
op dit moment vanwege een tweet waarin hij zegt dat besnijden van
vrouwen een islamitisch cultureel dingetje is, waar moslims zelf over
moeten discussiëren en anderen zich niet mee moeten bemoeien.
De hoop dat Frankrijk over 30 jaar een islamitisch land zal zijn
Om nog even verder de toon te zetten, de woordvoerder van het CCIF, een zekere Marwan Muhamed, deed deze uitspraak:
Qui a le droit de dire que la France dans 30 ou 40 ans ne sera pas un
pays musulman? Personne na le droit de nous nier cet espoir là. De nous
nier le droit despérer dans une société globale fidèle à lIslam.
Personne na le droit dans ce pays de définir pour nous ce quest
lidentité française.
Het
komt hier op neer: niemand heeft het recht ons moslims de hoop te
ontnemen dat Frankrijk over 30 of 40 jaar een islamitisch land zal zijn,
of dat de hele wereld trouw aan de islam zal zijn, en niemand heeft het
recht ons als moslims voor te schrijven wat de Franse identiteit
eigenlijk inhoudt.
Aanzetten tot haat
In
een vorig stuk noemde ik de Franse historicus Bensoussan, die zich voor
de rechter moest verantwoorden. Hij had in een televisieprogramma de
alleszins correcte opmerking gemaakt dat antisemitisme deel uitmaakt van
de Arabisch-islamitische cultuur, en jonge moslims met de moedermelk
wordt ingegoten(*).
Die
rechter was er vanzelfsprekend één van de 17e kamer, de aanklacht kwam
van het CCIF, en luidde zoals gebruikelijk in dit soort zaken: aanzetten
tot haat en discriminatie van moslims. In zo ongeveer de enige krant
die niet altijd meedoet aan het knuffelen van de moslim, de Figaro, werd
deze zaak een juridische lynchpartij genoemd.
Bensoussan werd vrijgesproken door de 17e kamer, maar het CCIF ging in beroep.
Feiten zetten aan tot haat
Robert
Ménard, de Front National burgemeester van het Zuid-Franse Béziers,
werd door de 17e kamer veroordeeld tot een geldboete, omdat hij in het
openbaar had gezegd dat hij Franse schoolklassen met meer dan 90%
islamitische leerlingen geen goed idee vond. Hij werd veroordeeld tot
een boete van 5000 euro.
De
journalist van Algerijns-joodse afkomst, Eric Zemmour, werd twee keer
door de 17e kamer veroordeeld, in 2006 en 2014. De eerste keer had hij
in een discussie op tv gezegd dat Franse gevangenissen voor meer dan 70%
vol zaten met volk uit Noord- en zwart Afrika, een statistisch gegeven
waar niets op valt af te dingen, maar dat niet in het openbaar mag
worden uitgesproken, omdat het dan aanzet tot haat en discriminatie,
aldus de rechtbank.
De
tweede keer had hij in een interview met de Italiaanse krant Corriere
della Sera gezegd dat moslims zouden moeten kiezen tussen de islam en
Frankrijk. Zoiets verschrikkelijks mag natuurlijk al helemaal niet
worden gezegd, zelfs niet als het alleen maar de mening van iemand is.
De straf was in beide gevallen een boete van een paar duizend euro.
Antisemitisme, de bosbrand
Ondanks
het eerder gesignaleerde antisemitisme uit islamitische hoek, dat
woekert als een bosbrand in Frankrijk en elders in Europa, is me niet
direkt een geval bekend dat daar iemand voor werd vervolgd, in ieder
geval geen moslim. De 17e kamer heeft wel ontkenners van de massamoord
op joden aangepakt, een strafbare mening in Frankrijk en de meeste
andere Europese landen, mits in het openbaar verkondigd, en mits door
een niet-moslim, althans, zo lijkt het.
Nog één gevalletje van vrijspraak, de Seine is niet alleen met tranen gevuld.
De
vooraanstaande filosoof en auteur Pascal Bruckner (lees die man!) werd
door een paar radicaal islamitische organisaties voor het 17e gesleept,
omdat hij had gezegd dat deze organisaties ideologisch medeschuldig
waren aan de slachting bij Charlie Hebdo, door te weigeren die slachting
te veroordelen, of door hem zelfs te vergoelijken. Daar zit natuurlijk
wat in: als je zon massamoord weigert te veroordelen -zoals onze eigen
clown Peter R. de Vries- gaat men in bepaalde kringen al snel denken dat
er niets verkeerd aan is, en kun je wachten op het volgende abbatoir.
In de Franse taal publiceren is al gevaarlijk
Wat
kan mij die 17e kamer schelen, hoor ik u denken. Het is hier Frankrijk
niet en wij hebben al genoeg gezeur met die halfgare processen tegen de
Geert.
Luister
en huiver: vorig jaar werd een Zwitser aangeklaagd voor het 17e, omdat
hij op een Zwiterse site een Tunesische islam-apostaat aan het woord had
gelaten, die nogal wat had aan te merken op diezelfde islam. De
aangeklaagde journalist schreef voor de site Riposte Laïque, dat zoiets
wil zeggen als niet-religieuze repliek. Een site die zich vooral tot
doel stelt tegengas te geven aan de islamisering van Europa, volgens hen
in volle gang. En een site die dagelijks uitgespeld wordt door iedere
gesubsidieerde club ter bescherming van de moslim en/of ter bestrijding
van racisme, om te kijken of er juridisch iets valt te ondernemen.
De
17e kamer van de Parijse rechtbank achtte zich aldus bevoegd een
Zwitserse journalist te vervolgen voor iets dat hij schreef op een
Zwitserse site, en dat inhoudelijk niet direkt met Frankrijk had te
maken. Hij gebruikte zijn moedertaal, Frans, en via het internet konden
Fransen zodoende aangezet worden tot haat en discriminatie van moslims,
volgens de redenering van deze rechtbank in Parijs.
Tja.
Hoeveel Fransen begrijpen er Engels, zou iemand zich af kunnen gaan
vragen. Of Nederlands? Hoelang gaat het nog duren voordat Geenstijl of
TPO in Parijs voor de rechter wordt gesleept? Ik zie de Nederlandse
justitie daar nog wel likkebaardend aan meewerken, zeg maar net zo snel
als ze dat ooit deden toen het om joden ging.
* In feite had Bensoussan slechts een andere Marokkaanse geleerde geciteerd die deze wijsheden in een boek had opgeschreven.
Er woedt een juridische jihad in Frankrijk, en ook islamkritiek buiten Frankrijk wordt berecht
Of: de Europese gedachtenpolitie in Parijs
Fransen
waren vroeger gek op duelleren. Je hoefde maar iets te zeggen of iemand
sloeg met een handschoen in je gezicht, als uitdaging voor een
tweegevecht op leven en dood. Sinds het eind van de negentiende eeuw
hoeft dat niet meer, maar kan de Fransman naar een speciale instantie om
zijn eer te verdedigen: de 17e kamer van de Parijse rechtbank, voluit la 17e chambre correctionnelle du tribunal de grande instance de Paris. In plaats van die handschoen te gebruiken en je leven te riskeren, kon je voortaan zeggen: ik sleep u voor het 17e.
Oorspronkelijk
werd deze kamer in het leven geroepen als Perskamer, en zo wordt hij
soms nog wel genoemd: een rechtbank die de vrijheid van de pers en de
vrijheid van meningsuiting moest afbakenen en bewaken. Die moest
oordelen waar opinie eindigt en laster begint. Chambre dopinion wordt
ook wel gebruikt.
Kritiek op islam in de kiem smoren
In
deze eeuw is de 17e kamer vooral een zeer geliefd instrument geworden
voor radicaal islamitische en antiracistische belangenorganisaties, om
iedere vorm van kritiek op de islam in de kiem te smoren. De meest
venijnige en fanatieke van dit soort clubs is het CCIF: het Collectif
Contre lIslamophobie en France, een salafistische groepering, algemeen
gezien als de uitvinder van het onzinnige begrip islamofobie, en
gelieerd aan de Moslimbroederschap, onder meer via de Egyptische familie
Ramadan.
Ja,
die van Tariq Ramadan, kent u hem nog, de wetenschappelijke charlatan
die de Erasmus Universiteit een flinke poot uitdraaide. Tariq is in
Frankrijk veel en onaangenaam in het nieuws -Frans is zijn moedertaal-,
op dit moment vanwege een tweet waarin hij zegt dat besnijden van
vrouwen een islamitisch cultureel dingetje is, waar moslims zelf over
moeten discussiëren en anderen zich niet mee moeten bemoeien.
De hoop dat Frankrijk over 30 jaar een islamitisch land zal zijn
Om nog even verder de toon te zetten, de woordvoerder van het CCIF, een zekere Marwan Muhamed, deed deze uitspraak:
Qui a le droit de dire que la France dans 30 ou 40 ans ne sera pas un
pays musulman? Personne na le droit de nous nier cet espoir là. De nous
nier le droit despérer dans une société globale fidèle à lIslam.
Personne na le droit dans ce pays de définir pour nous ce quest
lidentité française.
Het
komt hier op neer: niemand heeft het recht ons moslims de hoop te
ontnemen dat Frankrijk over 30 of 40 jaar een islamitisch land zal zijn,
of dat de hele wereld trouw aan de islam zal zijn, en niemand heeft het
recht ons als moslims voor te schrijven wat de Franse identiteit
eigenlijk inhoudt.
Aanzetten tot haat
In
een vorig stuk noemde ik de Franse historicus Bensoussan, die zich voor
de rechter moest verantwoorden. Hij had in een televisieprogramma de
alleszins correcte opmerking gemaakt dat antisemitisme deel uitmaakt van
de Arabisch-islamitische cultuur, en jonge moslims met de moedermelk
wordt ingegoten(*).
Die
rechter was er vanzelfsprekend één van de 17e kamer, de aanklacht kwam
van het CCIF, en luidde zoals gebruikelijk in dit soort zaken: aanzetten
tot haat en discriminatie van moslims. In zo ongeveer de enige krant
die niet altijd meedoet aan het knuffelen van de moslim, de Figaro, werd
deze zaak een juridische lynchpartij genoemd.
Bensoussan werd vrijgesproken door de 17e kamer, maar het CCIF ging in beroep.
Feiten zetten aan tot haat
Robert
Ménard, de Front National burgemeester van het Zuid-Franse Béziers,
werd door de 17e kamer veroordeeld tot een geldboete, omdat hij in het
openbaar had gezegd dat hij Franse schoolklassen met meer dan 90%
islamitische leerlingen geen goed idee vond. Hij werd veroordeeld tot
een boete van 5000 euro.
De
journalist van Algerijns-joodse afkomst, Eric Zemmour, werd twee keer
door de 17e kamer veroordeeld, in 2006 en 2014. De eerste keer had hij
in een discussie op tv gezegd dat Franse gevangenissen voor meer dan 70%
vol zaten met volk uit Noord- en zwart Afrika, een statistisch gegeven
waar niets op valt af te dingen, maar dat niet in het openbaar mag
worden uitgesproken, omdat het dan aanzet tot haat en discriminatie,
aldus de rechtbank.
De
tweede keer had hij in een interview met de Italiaanse krant Corriere
della Sera gezegd dat moslims zouden moeten kiezen tussen de islam en
Frankrijk. Zoiets verschrikkelijks mag natuurlijk al helemaal niet
worden gezegd, zelfs niet als het alleen maar de mening van iemand is.
De straf was in beide gevallen een boete van een paar duizend euro.
Antisemitisme, de bosbrand
Ondanks
het eerder gesignaleerde antisemitisme uit islamitische hoek, dat
woekert als een bosbrand in Frankrijk en elders in Europa, is me niet
direkt een geval bekend dat daar iemand voor werd vervolgd, in ieder
geval geen moslim. De 17e kamer heeft wel ontkenners van de massamoord
op joden aangepakt, een strafbare mening in Frankrijk en de meeste
andere Europese landen, mits in het openbaar verkondigd, en mits door
een niet-moslim, althans, zo lijkt het.
Nog één gevalletje van vrijspraak, de Seine is niet alleen met tranen gevuld.
De
vooraanstaande filosoof en auteur Pascal Bruckner (lees die man!) werd
door een paar radicaal islamitische organisaties voor het 17e gesleept,
omdat hij had gezegd dat deze organisaties ideologisch medeschuldig
waren aan de slachting bij Charlie Hebdo, door te weigeren die slachting
te veroordelen, of door hem zelfs te vergoelijken. Daar zit natuurlijk
wat in: als je zon massamoord weigert te veroordelen -zoals onze eigen
clown Peter R. de Vries- gaat men in bepaalde kringen al snel denken dat
er niets verkeerd aan is, en kun je wachten op het volgende abbatoir.
In de Franse taal publiceren is al gevaarlijk
Wat
kan mij die 17e kamer schelen, hoor ik u denken. Het is hier Frankrijk
niet en wij hebben al genoeg gezeur met die halfgare processen tegen de
Geert.
Luister
en huiver: vorig jaar werd een Zwitser aangeklaagd voor het 17e, omdat
hij op een Zwiterse site een Tunesische islam-apostaat aan het woord had
gelaten, die nogal wat had aan te merken op diezelfde islam. De
aangeklaagde journalist schreef voor de site Riposte Laïque, dat zoiets
wil zeggen als niet-religieuze repliek. Een site die zich vooral tot
doel stelt tegengas te geven aan de islamisering van Europa, volgens hen
in volle gang. En een site die dagelijks uitgespeld wordt door iedere
gesubsidieerde club ter bescherming van de moslim en/of ter bestrijding
van racisme, om te kijken of er juridisch iets valt te ondernemen.
De
17e kamer van de Parijse rechtbank achtte zich aldus bevoegd een
Zwitserse journalist te vervolgen voor iets dat hij schreef op een
Zwitserse site, en dat inhoudelijk niet direkt met Frankrijk had te
maken. Hij gebruikte zijn moedertaal, Frans, en via het internet konden
Fransen zodoende aangezet worden tot haat en discriminatie van moslims,
volgens de redenering van deze rechtbank in Parijs.
Tja.
Hoeveel Fransen begrijpen er Engels, zou iemand zich af kunnen gaan
vragen. Of Nederlands? Hoelang gaat het nog duren voordat Geenstijl of
TPO in Parijs voor de rechter wordt gesleept? Ik zie de Nederlandse
justitie daar nog wel likkebaardend aan meewerken, zeg maar net zo snel
als ze dat ooit deden toen het om joden ging.
* In feite had Bensoussan slechts een andere Marokkaanse geleerde geciteerd die deze wijsheden in een boek had opgeschreven.
|
