|
NAKONLAIN OF THE KNACK?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
De sympathie, of de afkeer, van de ene mens voor de andere zit ons, bijna zoals de politieke overtuiging, in de genen.
Over mijn gevoelens voor Roularta heb ik nooit een boekhouding bijgehouden, maar sedert ik de destructieve macht van het uitgevers-kapitaal heb meegemaakt tegenover een kleine hardwerkende neringdoener van ter plaatse daar in Roeselare (Menensteenweg) heb ik mij wel een mening gevormd. Met het verloop der jaren had nochtans alles uit het oog verloren: Trends, Knacj, Week-End, enz: geen tijd om allemaal te verwerken wat die lui kwijtwilden in hun wekelijkse massas bedrukt papier. Eenmaal hier beland, ontdekte ik opnieuw The Knack via afdankertjes van de bezoekers uit Vlaanderen. Mijn reactie was: net goed voor de aanmaak van het haardvuur & om patatjes op te schillen. Waardeloos dus qua inhoud.
The Nakonlain echter, kortelings herontdekt en interessant wegens het t is van de voor niet deed mij een beetje twijfelen. U heeft het kunnen lezen. Kort samen gevat: noch haat noch liefde: Wait and see zou De Funès gezegd hebben
Want die hoofdschrijvelaar, die Rik Van Cauwelaert, bleek mij de tekenen des tijds te verstaan. Wat ik achterdochtig, maar toch positief benaderde. Anders gezegd: ik dacht: die man is zonder veel misbaar al zijn frak gekeerd, want hij ziet zijn linkie-winkie haring niet lang meer braden
.Zijn bladje zal niet groot worden door de afkalvende klanten van die kant hij moet het meer hebben van de zwijgende meerderheid, die stilaan de touwtjes aan het overnemen is
.De rest van zijn penneridders is navenant.
En zie: nu schrijft ons aller Marie Rose Morel over dat discussie platvorm van zaterdag met bepaalde persgoerroes, waaronder die Van Cauwelaert. Maar kom: geniet mee. Haar vernieuwde website is: http://www.marie-rosemorel.be/
Curieus, hoe de sympathie of de afkeer, enfin, de gevoelens van gelijkgezinden somtijds blindelings overeenstemmen, hé!
Hypocriet (21 september)
Zaterdagochtend richting Berlare voor het afscheid van Pro Flandria-voorzitter Jan Van Malderen. Deze ontmoetingsplaats voor Vlaamse ondernemers en politici is stilaan een gevestigde waarde geworden in het landschap van "businessclubs". Naast het afscheid van de voorzitter, stond er ook een debat op het menu met de titel "Vlaamse pers, pro flandria of pro belgica ?". Communicatiespecialist Frank Thevissen leidde het debat tusssen Rik van Cauwelaert (Knack), Erik Donckier (HBvL) en Frank Demets (De Tijd) in.
Zelfs na vier jaar politiek sta ik van tijd tot tijd nog versteld van de hypocrisie van sommigen. Zaterdagochtend was het de beurt aan Van Cauwelaert om mij te verbazen. Hij debiteerde grootmoedig dat het in de pers moet gaan over "politiek" en niet over "interne afrekeningen of politieke spelletjes". Feiten moeten voor een journalist belangrijker zijn dan achterklap en "petites histoires" ... Facts and figures, dat telt voor Rik en zijn Knack-ploeg. En dat alles steeds in een sfeer van "respect" voor de "andere".
Is dat dezelfde Rik Van Cauwelaert, die daags na het overlijden van Karel Dillen in zijn Knack een crapuleus stuk publiceerde over de overledene ? Een vitriool stuk van de ergste soort. Haatdragend, zonder bronvermelding, een opsomming van leugens zonder enige politieke waarde maar met een suggestiviteit en ranzigheid zelden geëvenaard. Is dat dezelfde Rik Van Cauwelaert, die toeliet dat op 11 juli verleden jaar een soort bioloog een poltieke karaktermoord poogde te plegen op uw nederige dienares? Eveneens zonder één bronvermelding, een paginavullend artikel schreef, gebaseerd op tooggeleuter en zattemanspraat. Twee recht van antwoorden moesten er verschijnen, vooraleer Knack doorhad dat ik mij niet zou laten doen. "Respect", daar kan Van Cauwelaert best over zwijgen. Een briefje met "sorry" hebben noch de familie Dillen, noch ikzelf ooit van "grootmoedige" Rik of zijn bende amateurs gekregen ...of is dat misschien nog onderweg ?
|
