6/991 * - VERKIEZINGEN FEDERAAL : Maddens-doctrine voor onder de Kerstboom

WOENSDAG   14 DECEMBER 2016

H. JAN van het KRUIS, H. NICASIUS

Pietje rijdt met zijne moto op d’autostrade. Plots wordt ie overgestoken door een oud ventje op ne velo. Piet wil hem niet geven en geeft nog meer gas. Were steekt dat oud ventje hem over met zijne velo. Piet verstaat hem d’er niet aan en ie stopt een beetje verder op ne parking. “Eindelijk!”, zegt dat oud ventje, “eindelijk stopte gij. Mijn bretels zaten vaste aan joene moto.”

*

Dat betoog van Bart Maddens in DM? kan een flinke gast uit het 1^ste Studiejaar ook kunnen. Of anders gezegd: zo neemt de dokter de koorts op van een dode in het lijkenhuisje, omdat buy eenmaal een geplogenheid is die netjes staat op een overlijdensattest. Het is zowat het Bewijs van Goed Gedrag en Zeden van de dierbare gestorvene.

Een beetje doorzichtig, dat wel. Maar niettemin voortreffelijk onder woorden gebracht. Een academische salto mortale, die niet eindigt beneden in het vangnet, maar helemaal boven van waar de sprong was ingezet. Ik zou het hem niet graag nadoen. Maar ik doceer dan ook niet aan die wel zeer Christelijke Hogeschool van Toebackville.

Ik heb in deze mijn bovenstaande beoordeling met opzet de naam van Perfesser Baert Maddens achterwege gelaten, niet uit ijverzucht naar diens royale verdiensten en zijn vele bijverdiensten met betaalde stukjes in bepaalde opiniërende opiniebladen. Neen, dat is verre van mij. “Vade retro, satanas!” Het verschil is, dat ik opkom voor de Goede Zaak, en dat is onbetaalbaar.

Enfin. Ik laat U eerst lezen, maar vraag met aandrang niet te veel te denken aan de gewijzigde omstandigheden die blijkbaar aan de Perfesser zij ontgaan. Namelijk dat de Ouverture ‘Finit la Belgica’ uiteindelijk coburgia niet zal gedirigeerd worden door de vroegere ‘kleurpartijen’ (zoals Maddens denkt en dan weer niet denk), maar door de Partij die voorheen in het kot bij de borstels werd gezet. Misschien nog een beetje achter de schermen, maar evengoed volop in de schijnwerpers. In ieder geval is die nu al latent de grondstroom in alle andere partij-programma’s.

** **

*

Stuurt N-VA met de hele visumkwestie aan op vervroegde verkiezingen? Riskant, maar wie weet.

*

Bart Maddens is politicoloog aan de KU Leuven.

Ik vlieg niet zo veel. Maar als ik vlieg verbaast het me steeds weer hoe ver vóór de bestemming het vliegtuig begint te dalen. Zo ook staat een leek er ongetwijfeld versteld van hoe lang op voorhand politieke partijen de landing inzetten naar de verkiezingen.

Dat we volop aan het dalen zijn merkte je de voorbije maanden overduidelijk. De partijen schrijven nu het verhaal dat ze over twee jaar aan de kiezer zullen vertellen. Alle beleidsbeslissingen worden daaraan afgetoetst. Open Vld broedt op een campagne waarin de individuele vrijheid centraal staat. Dan moet je nu natuurlijk geen betuttelde maatregelen nemen om het alcohol- of tabaksgebruik af te remmen. CD&V wil met een verhaal van fiscale rechtvaardigheid naar de kiezer stappen. Dan kan ze het zich nu natuurlijk niet veroorloven om de hervorming van de vennootschapsbelasting goed te keuren zonder meerwaardebelasting. Zeker nu de speculatietaks in de vuilnisbak is beland.

En de N-VA? In januari van dit jaar dachten velen nog dat de partij na de 'bocht van Vuye' zou evolueren in de richting van een communautaire campagne. De N-VA zou crescendo op die trom gaan roffelen. Maar de twee die dat effectief deden zijn inmiddels weggepest uit de partij. De kans dat het confederalisme de speerpunt wordt van de N-VA-campagne lijkt klein. De partij dimt ook steeds meer inzake de begroting. Met een vak waarvoor je gebuisd bent kun je beter niet uitpakken. De groeiende private jobcreatie levert wel interessante verhaalstof op. Alleen zal de economie dan nog meer moeten aantrekken. En de fiscale hervorming? Als CD&V de hervorming van de vennootschapsbelasting blijft blokkeren valt ook daarmee weinig eer te halen.

Overigens is dat laatste thema volgens Theo Francken te weinig emotioneel om verkiezingen mee te winnen. Wat dan wel? Voor hem is het duidelijk: identiteit, basiswaarden, gemeenschapsgevoelens. Dat houdt de kiezer bezig. Anders gezegd: 'It's the community, stupid.' Wie daarover een ijzersterk verhaal kan vertellen, wint de verkiezingen, aldus Francken vorig weekend. Het verklaart mee waarom zijn partij zich nu zo sterk profileert op de visumkwestie.

De landing naar de verkiezingen doet de spanning binnen de regering oplopen. Dat zal de komende jaren enkel maar erger worden. Waarom dan niet kiezen voor de korte pijn en vervroegde verkiezingen houden? Wees er maar zeker van dat elke regeringspartij daar ernstig over nadenkt. Maar niemand durft er zelf de stekker uit te trekken. Want wie breekt, betaalt. Wie de regering doet vallen, die verliest de verkiezingen. Bij de gratie van die politieke wet blijft Michel I overeind. Maar politieke wetten sneuvelen dezer dagen bij bosjes. Kijk maar naar Trump. Je wint geen verkiezingen meer door braafjes volgens het boekje te spelen. Je moet de gevestigde wijsheden durven te tarten. Je moet riskante en stoutmoedige zetten durven te doen. Bijvoorbeeld de regering opblazen.

Is het dat waar de N-VA nu op aanstuurt met Francken? Wie weet. Ook vanuit Vlaamsgezind oogpunt zouden vervroegde verkiezingen mooi meegenomen zijn. Want dan vallen de regionale en de federale verkiezingen niet meer samen. Alleen zal ook de N-VA wel terugschrikken voor een dioxineverkiezing rond de vluchtelingen. De eigenaar van het thema wint zulke verkiezingen altijd. En het is allesbehalve zeker dat Francken de eigendomstitel inzake vluchtelingen en migratie al heeft kunnen afpakken van Vlaams Belang.

Risico nemen is één zaak. Maar de vluchtelingen tot inzet maken van vervroegde verkiezingen lijkt eerder kamikaze. Al zou dat wel een passend einde zijn voor een kamikaze-coalitie

** **

De Regering’ van Sjarel Premier is zoals zijn uitspraak van onze taal: U moet ze nemen zoals ze daar ligt te liggen, wachtend op de genadeklop.

Voor de Nieuwe Vlaamse Arrogantie was het de regering van de laatste kans. Ofwel voor deze partij als voor Coburgia. En deze kans hebben ze glansrijk om zeep geholpen. Als deze Regering zich misschien twee jaar geleden had kunnen optrekken aan een fenomeen zoals Donald Trump, ja, dan zou Coburgia nog een kans gehad hebben.

Het 2^de boek van Gerolf Annemans over de Ordelijke Opsplitsing heet nu ‘Quid Nunc’, Wat nu? Het is de perfecte lectuur voor onder de Kerstboom.