ZATERDAG 3 DECEMBER 2016

H.FRANSCICUS XAVERIUS, geboren in Spanje en ne ferme missionaris; H. GALGANO

 Zo vallen die uit de lucht….

Maar deze heeft toch al zijn broek weer aan….

*

Zo gij in 1,2,3 niet ver hier en zijt,

‘k schiete Uwen dommen kop in gruis…

En lopen dat die rover dee (GG)

**

Heeft U ze gehoord, de vernietigers van ons mooie Vlaamse land? Nee, ik ook niet. Want, meestal zo dood als een pier, hebben die geen stem meer en kunnen alleen nog als aardwormen boven de grond komen piepen. Of ze verdwijnen als neerkomende asse uit hun eigen verbrandingsovens. Want ja, ik heb het over de vele generaties kleurpartijen die gemeend hebben het beter te moeten doen dan hun verre voorouders. Die woonden veilig in steden en dorpen, met hoogstens in historisch gevormde gehuchten daar tussenin. Uit geldzucht, hetzij louter om hun macht bejubeld te zien.

Ik spreek over de generaties van na ’45, waarvan den Ouden Toeback en den Cleynen Eyskens de laatste nog levende overblijfselen zijn. Nadat zij in de ‘repressie’ en de jaren daarna de Vlaamse heropstanding vakkundig hebben proberen te vernietigen, hadden die daarna niets meer om handen. De brave Burger ver-slinxen ging als vanzelf en hun nieuwe EU-verwachting moest nog ge-concilieert worden. Maar dat zou weldra gebeuren, wan ze sliepen in hetzelfde bed: de communisten, hun aanverwanten en de Ware ‘Vaderlanders’. Zowel Tsjeven als sossen realiseerden zich niet, dat de totale ‘onderwerping’ het gevolg ging zijn.

Dus keken zij uit naar een lucratieve bezigheid. En ze ontdekten de baksteen in de maag van elke Vlaming, elke Waal of elke Brusseleer. Want voor hen was iedere Coburger gelijk voor de Wet. Willen of niet. Dus fabriceerden ze krijtlijnen, die ze Ruimtelijke Ordening noemden. Binnen die krijtlijnen waren zij trouwens de enige Meesters. Zij alleen bepaalden de spelregels en de modaliteiten daarvan. De verkaveling van die rijke Vlaamse velden bracht veel op. Vooral als de grondeigenaars in goede termen stonden met de Leiders de Elite. Dan stonden hun velden, akkers en weiden in de kortste keren volgebouwd met villa’s genre ‘nouveau riches’. Dat die huizen in zompige gebieden stonden was dan een noodzakelijk kwaad, inherent aan de praalzucht van deze bevoorrechte kaste. Met als gevolg dat de steden en de dorpen leeg liepen. Want de bewoners daar werden weggelokt naar ‘winkelcentra’ ver buiten de stad. Resultaat: lege onbewoonde winkelstraten en lege parkings. Zo goed als nutteloos geworden ‘Openbaar Vervoer’, dat meer en meer te lijden had van ‘werkonderbrekingen’. Dat zijn die willekeurige ‘stakingen’ die beetje bij beetje lastiger werden om vol te houden.

Hoogbouw? Verboden! ‘Kerkelijk niet goedgekeurd’. Liever een volgend veld onder de hamer brengen.

Iedere keer we naar ons eigen land afzakken, zien we ergens te veld, moederziel alleen, een nieuwbouw als bij toverslag uit de grond gerezen. Waar wijn 30 jaar geleden een vrijstaande ruine opkochten aan de rand van zo’n landelijk gehucht, scheerden de Sossen de hoogste toppen. Met Stormram Stevaert aan de knoppen, die toen de een na de andere verbouwing met de grond liet gelijkmaken. Jarenlang liepen we met ons hoofd te pletter tegen het ‘Njet’ van ons Tsjeven Gemeentebestuur. Tja, enerzijds speet hen dat geweldig, maar anderzijds waren daar hun vrienden, de Sossen, en die wilden ze voor geen geld ter wereld contrariëren. De eigenste woorden van een zekere Paul Thant, CVP volksvertegenwoordiger.

Nu staan daar ondertussen, sedert wij weg zijn, berooid, gedeeltelijk uit wanhoop en uit frustratie, is daar een compleet nieuwe wereld ontstaan. De luxe ligt er zò in de dakgoten te rapen. Toen we die anderhalve hectare kochten, was het geheel, via de ‘opvulregel’, bouwgrond. Maar even later werd dat in Brussel ongedaan gemaakt, en werd het - materiële vergissing naar later bleek – landbouwgebied. Een nieuw stuk patattenveld omsloten door de eeuwenoude bouwsels van het gehucht zelf.

Toen de Notarisakte voor deze eigendom moest ondertekend worden , precies die namiddag kwam er een telefoontje van de zoon met de boodschap ‘Pa moeje nu wa weten?. Joen vergunning is binnen’.

Ik heb ze laten weten, dat ze die nu aan hun … je weet wel mogen hangen. De zoon woont nu daar.

*

De echte reden waarom de Elite nu bakzeil haalt? Gewoon omdat het onheil voltrokken is. Vlaanderen is, onder hun ‘beleid’ één grote betonvlakte geworden. Met lege (vroegere) betonvlakten waar geen kat meer wil wonen. Alleen ‘vluchtelingen’ en ‘daklozen’. Die aantallen zijn ondertussen astronomisch hoog geworden… Dus grijpen ze naar de noodrem en doen ze de gewone Vlaming op elkaars nek wonen.

’t Is Godgeklaagd, zou Van Rossem gezegd hebben. Maar wij zitten er maar mee.

Waar we ook mee zitten, is met de wegenbouw, het eveneens mislukte hoogtepunt van de al even mislukte huisvestingspolitiek van deze dom-geboren Elite. Tot een paar jaar geleden konden wij, bij iedere tocht naar de Heimat, alleen nog maar metteren over het ‘stilstand snelverkeer’ op de grote verkeers-assen, de laatste tijd is dat al zelfs op de kleinste gewestwegen. Dat tweede probleem is gewoon het volg van het eerste. En als een mens dan al eens de files voorbij is, en wat harder het gaspedaal indrukt om de verloren tijd in te halen, dan wachten hem om de 5 meter alles mogelijke valkuilen, voetangels en schietgeweren. Oom Agent ligt verdoken overal op de loer, om die ‘doodrijders’ het vel over de oren te stropen.

Maar, klinkt het troostend, er wordt aan gewerkt. Ja zeker, al meer dan 30 jaar wordt er over gepalaverd, gewerkt nergens.

*

Maar denk nu vooral niet, dat het ons spijt? Zonder al die judasserij waren we nooit naar hier gekomen, in dit door Goed gezegend land. Vrij als de vogels in het veld, met ruimte zat rond ons. En met alleen maar goede mensen om ons heen. En als we al eens ‘naar zee’ rijden, om uit te waaien, dan is dat niet anders dan naar het Strand van Sint-André (Oost-Duinkerke), waar de meeuwen schreeuwen boven ons hoofd, maar naar ‘Porto Ercolo’, een hemelse baai onder een stralende blauwe lucht, waar elke ogenblik de legendarische held Herculus aan de horizon kan opduiken. Want geloof me, de aan weerskanten in de bergwand ingebouwde kanonnen zijn totaal verroest en staan daar nog altijd zoals ze de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd. Och, het is niet ‘Napels zien en dan sterven’, maar…

*

*

Iedereen naar de stad is géén goed idee

*

Sonja De Becker is voorzitter Landelijke Gilden, de belangenbehartiger van het Vlaamse platteland.

Naar aanleiding van de beslissing rond het Beleidsplan Ruimte Vlaanderen liet Vlaams bouwmeester Leo Van Broeck opnieuw een ballonnetje op over ruimtelijke ordening. Hij speelde daarbij het platteland uit tegen de stad - alwéér. Voor ons is één ding duidelijk: iedereen naar de stad is géén goed idee. Inzetten op wonen in kernen is dat wél, zowel in de stad als op het platteland.

Laat er geen misverstand over bestaan: wij willen dat er in de toekomst nog open ruimte is in Vlaanderen. Er is nood aan instrumenten om het huidige verkavelingsmodel te stoppen, zowel voor de leefbaarheid van het platteland als voor onze Vlaamse land- en tuinbouw. Ook wij vinden dus, in lijn met Van Broeck, dat we spaarzaam moeten zijn met onze open ruimte. Maar verdichting en inbreiding moet ook in dorpen.

Bovendien lijkt de bouwmeester, met zijn voorstel om een verschil in kadastraal inkomen te maken, alle lasten bij het platteland en alle lusten bij de stad te leggen. Hij maakt er een bestraffende maatregel van. Het kadastraal inkomen zoals het op vandaag bestaat is evenwel geen geschikt instrument om mensen naar een stad te duwen, zelfs niet geleidelijk. Het systeem is gedateerd en een blinde verhoging riskeert een groot aantal niet-gewenste sociale effecten te hebben. Je kunt de huidige plattelandsbewoner ook niet bestraffen omwille van de keuzes die hij in het verleden maakte, volgens het beleid van toen. Bovendien kan niet alle verantwoordelijkheid bij de particulier gelegd worden. Voorlopig laten voorschriften in gemeenten niet steeds toe om kernen te verdichten.

Daarom twee suggesties. Ten eerste om hypotheses goed te onderzoeken. Zo fluit recent onderzoek het hoera-verhaal van de 'verhandelbare ontwikkelings rechten' terug. Experten zien dit enkel financieel haalbaar wanneer we opnieuw open ruimte gaan verkavelen, en niet wanneer we enkel in de kern verdichten. En laat dat nu net in tegenstrijd zijn met de betonstop. Er moet onderzocht worden welk beleid gevoerd moet worden voor nieuwe en grondig te renoveren woningen, zowel in de stad als op het platteland, waarbij de koper vóór aankoop een duidelijk zicht heeft op de kosten. Onbetaalbare woningen in goed ontsloten regio's moeten we vermijden.

Onze tweede suggestie is om plattelandsgemeenten beter te financieren, juist om open ruimte te vrijwaren. Gemeenten zijn op dit moment het meest gebaat bij een verdere groei van hun inwonersaantal, los van de locatie waar ze gaan wonen. Plattelandsgemeenten krijgen een iets hogere tussenkomst uit het gemeentefonds, maar komen in andere financieringskanalen veel moeilijker aan bod. De stad krijgt zo steeds meer, wat de achterstelling van plattelandsgemeenten op onder andere het ruimtelijk vlak vergroot.

Vlaanderen telt meer dan 1.200 dorpen en meer dan een derde van de Vlamingen woont en leeft er. Onze Vlaamse dorpen hebben ook recht op dorpsvernieuwings projecten zoals er massaal (met overheidsmiddelen) in steden worden ontwikkeld. Die moeten aandacht hebben voor wonen én leven. Het sociale leven in dorpen ziet er in dorpen anders uit dan in de stadskernen en het is niet wenselijk dat dit veelkleurig sociaal weefsel op het Vlaamse platteland verdwijnt. Plattelandsbewoners zijn geen luxemensen die een belastende keuze maken op de kap van de maatschappij. Net zomin verplaatsen stedelingen zich steeds met openbaar vervoer of fiets, zoals de bouwmeester laat uitschijnen. Ook inwoners van Leuven, Gent, Genk en andere steden verplaatsen zich met de wagen voor het werk en andere activiteiten.

Wij verwachten dat de Vlaamse bouwmeester meedenkt om ook het Vlaamse platteland te versterken. Wij vragen hem dan ook om een onderbouwde dialoog op te starten en niet bij elke gelegenheid ballonnetjes op te laten die verdeeldheid zaaien

Ik heb altijd gedacht, voortgaande op wat ik in m’n lange leven altijd heb gezien, gehoord, geroken, gevoeld en ondervonden, dat onze Verlichte Grote Groter Grootste Verstanden, het Land bestuurden via hun achteruitkijkspiegels. Altijd remediëren aan de symptomen, nooit regeren zoals Donald Trump dat vanaf 20 Januari 2017 zinnens is te doen: met visie, met volharding en vooral met gezond verstand.

Maar zie: sedert een paar dagen moet ik ‘mea culpa’ slaan. Ik heb me vergist in de huidige ‘deelregering’ die vanuit het Vlaams Parlement plannen maakt die maar ingaan in 2050, zoals ze eerst beweerden; maar daar een paar uren later 10 jaar zijn op teruggekomen. Het wordt tegen 2040, dus wonen en zich verplaatsen zou binnen iets meer dan 20 jaar eindelijk weer aansluiting vinden met de manier van leven van onze verre voorouders: gezellig en vooral rustig daar waar we thuishoren. Stadspietjes in woonkazernes, en plattelanders in zo’n hutje op de heide, waar het gordijntje wordt toegetrokken en de jonkvrouwen dan maar opstaan. Ofwel in ons hutje, ons hutje bij de zee. Als dan de Hasseltse cafébaas van het moment alles wat buiten de plannen valt, zal weg gebulldozerd hebben, dan zullen ons agrariërs van ’s morgens tot ’s avonds hun land mogen bewerken met... paardentractie. Ha ja, vruchtbare paardenmest komt in de plaats van al die stinkende pietrol op het land.

De plannen zijn nu al klaar bij de ‘bouwmeesters’ van al dat schoons. Waar er zoveel mogelijk aan Moeder Natuur wordt terug gegeven wat voorgaande verkwisters van haar hadden gestolen.

Of er in die plannen rekening werd gehouden met wat onze Nieuwe Meesters, de binnen gevallen Pietrol Pompers willen, is niet bekend gegeven. In de papieren plannen moet er immers altijd nog kunnen ‘bijgestuurd’ worden.

Is, tot halfweg volgend jaar absoluut nog niets zeker over het doorbreken van de overal in Europa opduikende Wil van het Volk, daar wordt geen rekening mee gehouden. Als het zover is, gaan alle buitenspiegels weg, maar sturen de nieuwe politiekers met totaal panoramische voorruiten met misschien wel een VR (Virtual Reality) op hun voorhoofd.

Enfin, in één woord gezegd: de soort politiekers die nu voorlopig als ‘populistisch’ aan de kant worden gezet.

Ja Ja, vooruitziende zijn, is een levenskunst die straks weer overal in de mode zal zijn.