ZONDAG 27 NOVEMBER 2016

1^STE   ZONDAG VAN DE ADVENT

*

H. ACHAAR, H.MAXIME,

H. VIRGILIUS

In 1899, 117 jaar geleden stierf onze Vlaamse dichter Guido Gezelle. Hieronder één van zijn mooie gedichten:

Op de Heuvellandse toppen is ’t aan ’t vriezen. Anna Bolica, de snelle, preutse bazinne van ’t café ‘Tegare en thope’ zegt tegen heur klanten: “’t Is zo koud dat ik mijnen advocaat heb zien lopen met zijn handen in zijn eigen zakken.”

Sammy Mahdi, een Pen-Ster uit De Morgen

Als een echo uit Het Hellegat…

*

Op de afbeelding hierboven ziet U hem in zijn dagelijkse bezigheden. En neen, nergens ligt er enig bewijs voor dat de Vakbonden daar achter zitten. Ook niet als die er soms niet vòòr staan. Een man op de Brusselse barricaden, oog in oog met de smeerlappen van het Vlaams Blok, in hun ogen nog altijd verpersoonlijkt voor die fameuze politieflik Johan Demol. Een beetje voorbijgestreefd, dat wel. Maar die uppercut van de Rechtse van Filip Dewinter is hij nog altijd niet vergeten.

Natuurlijk hadden de Makakken liever een bos bloemen gezien… Liefst Rode Rozen zelfs.

Een flinke Flik, uit de tijd dat de Politie in Bruxellabad nog de baas was… Deze bijvoorbeeld trommelde hen rechtsreeks in de zak. Nu mag dat al lang niet meer: ook de grootste crimineel heeft zo zijn ‘mensenrechten’. Waarvan denkte gij dat anders al die Advocaten zouden van leven?

Een Makak en berouwvolle zondaar gooit in onderstaand artikel het kind met het badwater weg. Of is dat een paar bruggen te ver gezegd?

Helaas, ik moet toegeven dat deze keer De Morgen weliswaar wel mooi geprobeerd heeft, maar alleen de zaak nog veel ingewikkelder heeft gemaakt. Die Sam van Rooy is toch echt een oen die nog niet tot drie kan tellen. We krijgen zelfs het verwijt te slikken, dat onze taal op zich al discriminerend werkt. En ja, inderdaad, veel Arabische klanken vindt men er niet in terug. Hoe zou dat toch kunnen komen, denkt U?

Extreemrechts is niet groot geworden omdat half Vlaanderen racistisch was, wel omdat we de uitdagingen niet durfden aanpakken

*

Sammy Mahdi is politicoloog, voorzitter van CD&V Sint-Jans-Molenbeek en De Morgen-columnist.

De verkiezingsposter van het Vlaams Blok in 1991. "De bokshandschoen lost niets op." ©BELGA

Met de opkomst van het Vlaams Blok overheerste in Brussel één gevoel: 'le flamand est raciste'. Andere gemeenschappen veralgemenen, daar hebben we allen een patent op. Men zag een juichende racistische partij en concludeerde dat elke Vlaming de bokshandschoen wilde opnemen. Bijkomend probleem was dat een deel van hen dat letterlijk deed. Nederlandstalige agenten boezemden de Brusselaar met een kleurtje angst in.

Symbool daarvan was gewezen Brussels Parlementslid van het Blok én politiecommissaris Johan Demol. Als voormalig lid van de fascistische privé-militie Front de la Jeunesse had hij de reputatie verdachten hardhandig aan te pakken. Iedereen die er wat crimineelachtig uitzag, moest eraan geloven. Zijn screeningsmethoden waren niet bepaald hoogtechnologisch. Liever eentje te veel dan eentje te weinig, was het credo. Als broekventje voelde ik me niet altijd even veilig toen een combi voorbijreed. Van vrienden van mijn ouders, die bij de rijkswacht zaten, kreeg ik verhalen te horen. Een aantal agenten glunderde blijkbaar iedere ochtend bij de gedachte weer "een aantal makakken te vangen".

En toch, ondanks alles - en verslik u niet in uw koffie - had het Blok 25 jaar geleden een punt. Extreemrechts is niet groot geworden omdat half Vlaanderen racistisch was, wel omdat we de uitdagingen niet durfden te benoemen én aan te pakken. Vlaanderen is niet intrinsiek racistisch, maar ik ben er wél van overtuigd dat het merendeel van de mensen intrinsiek xenofoob is. Onbekend maakt onbemind. Terwijl de samenleving evolueerde, kreeg je een gettoïsering in steden, bleef een verplicht integratiebeleid taboe, werd criminaliteit niet bij de wortels aangepakt en was begeleiding en ondersteuning op de arbeidsmarkt een utopie. Het Vlaams Blok begreep die angst, maar misbruikte die door mensen tegen elkaar op te zetten.

De bokshandschoen loste niets op. Meer zelfs, je roept een volledige gemeenschap spontaan uit tot feitelijke tegenstander en dwingt haar in de andere hoek van de ring plaats te nemen. In mijn wereldstad van minderheden zette heel die context je niet bepaald aan om Nederlands te leren of te hanteren. De taal werd nutteloos geacht, was allesbehalve hip en velen beschouwden het als de lingua franca van boze mannen die jongens met mijn huidskleur probeerden te vangen. Terwijl het Vlaams Blok het Nederlands (terecht) wilde beschermen tegen de arrogante houding van rabiate Franstaligen en de orde in Brussel wilde herstellen, gebeurde het tegenovergestelde. Het Nederlands werd gemeden en een aantal gestigmatiseerde makakken ging in de tegenaanval door zich af en toe te misdragen. Ook deze kleine rebel mocht maandelijks tientallen A4'tjes gevuld met 'Ik moet Nederlands spreken in een Nederlandstalige school' aan de directeur bezorgen.

Het antwoord op de bokshandschoen is wat mij betreft dan ook geen bos bloemen of doos pralines. Met een verhaal dat louter de positieve elementen van de diversiteit belicht, is je boodschap ontoereikend. Het antwoord is ook geen bokshandschoen waarmee je de extreemrechtse rakkers eens een ferme linkse terug kunt verkopen en diversiteit gaat beschouwen als een moeiteloos fenomeen. Wat het antwoord dan wel is? De weegschaal, waarmee we iedereen wijzen op rechten en plichten zonder te polariseren of gemeenschappen te bespotten. En laat dat populistische sausje ook maar thuis. Minder sexy, maar dodelijk efficiënt en broodnodig.

Het grootste gevaar van de 21ste eeuw is een doorgedreven polarisatie. Onderschat de gevolgen op onze samenleving alstublieft niet. Eerlijk is eerlijk: ik houd mijn hart vast wat de toekomst betreft. Het zal alleen lukken door samen te strijden tegen élke vorm van radicalisering. Misschien kan ik zelfs Tom Van Grieken daarvan overtuigen? Voor Filip Dewinter blijkt alle hoop te laat te komen. Net zoals een deradicaliseringscursus voor de tweede golf Syrië-strijders niet meer hoeft, mag Dewinter wat mij betreft in Griekenland blijven.

Kijk, kijk: de Makakken zijn nu bijna helemaal baas in huis – ons huis - en het is weer niet goed. Het staat er niet expliciet zwart op wit, alleen tussen de lijntjes: zij zouden beter af zijn, als wij, Dewinter op kop, allemaal in Griekenland zouden zitten. Misschien wel in Turkije, waar het koppensnellen verheven is tot nationale volkssport.

Maar echt gevoelloos zijn ze niet. Ze voelen dat er iets staat te gebeuren en dat het hun schoonste dag niet zal zijn. Vandaar dat beklagenswaardig gezaag zoals voorgeschreven door de Koran, van ‘kom, laat ons nog ne keer proberen’…

Ze weten immers, ze denken dat de tijd altijd in hun voordeel werkt…. Wie weet er binnen 5000 à 10.000 jaar nog, dat in deze Lage Landen aan de Noordzee ooit Vlamingen hebben geleefd? In hun ‘Gebedshuizen’ zal dan ook wel verkondigd worden dat waar ooit ook maar één islammer gebeden heeft, die grond voor eeuwig en een dag aan Allah toebehoort. En wie het anders denkt, die gaat voor… de bijl.