MAANDAG 21 NOVEMBER 2016

H. AMELBERGA v. SISTEREN

Guenther Oettinger, Europees Commissaris voor Digitale economie. ©EPA

Hunne Euro is nu al omver. De echte volgt binnenkort, om vervangen te worden desnoods door… de EU-Dollar. Zelfs De Morgen ziet de lentebries-taifun al hangen, en bereidt er zich mentaal op voor. Om tijdig de U-bocht te kunnen inzetten?

Maar… daar zien we morgen dan wel weer.

De Katholieke Kerk kent het Pauselijk Wit, de purper der Prinsen van de Kerk, de Kardinalen en in meerderheid de zwarte kleur van het Priesterkleed of de bruine pij der Paters.

Allen goed herkenbaar, vooral in de uitoefening van hun taak.

De Slinxe Kerk blijft liever werken van uit de duisternis. Met valse mobakkes en vermomd als Minister of ‘opiniërend hoofdredacteur’ van een veel gelezen dagblad. Waarna ze uit de band springen.

Hieronder Bart Eeckhout die zijn gele stroperige gal op tafel spuwt omdat hij terecht vreest dat zijn ’Kerk’ moeilijke tijden tegemoet gaat. Ja, dat de tijden er aan komen, dat Hij en Zijns Gelijken jammerlijk de woestijn zullen worden ingestuurd….

Een jeremiade van helemaal boven op een enorme berg mest waar de Profeet Jeremias nog een puntje had kunnen aan zuigen. Het is niet aan iedereen gegeven!

*

Helaas is het niet zo moeilijk om als populist succesvol te zijn in Europa

*

Herpak u, Europese Unie

Bart Eeckhout is opiniërend hoofdredacteur van De Morgen.

*

Wie anderhalve week na de verkiezingszege van Donald Trump nog durft te beweren dat het allemaal niet zoveel uitmaakt wie president is van de VS, is slecht geïnformeerd of medeplichtig. De volgende minister van Justitie wordt een man die de Ku Klux Klan wel een leuke club vindt, de volgende veiligheidsadviseur een man die zijn wereldbeeld op dat van Vladimir Poetin afstemt, de strategisch adviseur een man die feminisme een ziekte noemt. En dit is nog maar het begin.

Niets verhindert dat Europese landen volgend jaar dezelfde weg op gaan. De zege van Trump sterkt Marine Le Pen in de ambitie om als volgende Franse president de EU op te blazen. Ze is niet kansloos. Bij ons is Filip Dewinter alweer zo zegezeker dat hij zich gewillig laat fotograferen met zijn neonazistische vrienden van de Griekse Gouden Dageraad.

Waarschuwen voor een extreemrechtse raid op het beleid is nuttig en het lucht vast ook een keer op. Maar het volstaat niet. Er is in de Europese politiek een gevoel van urgentie nodig om dit risico af te wenden. Dat gevoel ontbreekt nog altijd, ondanks alle alarmsignalen.

Dat de EU-Commissie een gladjanus als de Duitse commissaris Günther Oettinger de hand boven het hoofd blijft houden, is daar een zoveelste bewijs van. Zijn nogal unieke talent om in een beweging de Chinezen, Walen en homo's te vernederen was al genoeg reden tot ontslag, maar de man kwam ervan af met een halfslachtig excuusje.

Nu blijkt dat Oettinger er in de vorige regeerperiode geen probleem in zag om naar Hongarije te vliegen in de jet van de lobbyist die rechtstreeks betrokken is in het nucleaire dossier waarover Oettinger mee moest beslissen (in het voordeel van de betaalheren van de lobbyist). Toeval, zegt de Commissie. Zou kunnen, maar dat maakt het nog altijd onacceptabel. Wanneer zal het in de Europese toppolitiek eindelijk doordringen dat het dit is wat zovele burgers spuugzat zijn? Die elitaire nonchalance van wie doet ons wat, dat blind varen zonder deontologisch kompas?

We verafschuwen de dag dat de rechtse populisten ook hier aan de macht zouden komen. Helaas is het niet zo moeilijk om als populist succesvol te zijn in Europa. Een campagne met drie foto's volstaat: een van Oettinger, een van José Barroso, gepensioneerd Commissie-voorzitter én adviseur bij Goldman Sachs, en een van Neelie Kroes, de commissaris-Bahama-bestuurder.

De instellingen van de Europese Unie moeten zich dringend herpakken en een nultolerantie voor bestuurlijke arrogantie voor zichzelf afkondigen. Het dagelijkse nieuws uit Washington leert wat er anders te gebeuren staat.

Hierboven las U een typisch voorbeeld waarom die gazet als een heel tijdeke mijn voorkeur geniet: U weet wat U er aan heeft. En, toegegeven, het talent steekt torenhoog boven de collega’s die met schrijven hun subsidies blijven binnenhalen.

Hier kijkt de DM vooral in eigen boezem. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen.

*

Daarom zocht ik deze afbeelding met de U-bocht op een gouden veld. Welkom thuis, Bartje zou ik zo zeggen. Vlaanderen is inderdaad een welig huis met vele kamers. Breng dus gerust uw eigen opinie mee: hoe meer zielen hoe meer vreugd!

Maar doe dan als wij AUB: dring de eigen mening aan geen anderen op, precies alsof jullie de Waarheid in exclusieve eigendom bezitten. Het zit er dan dik in, dat noch Slinx noch Rechts, maar Recht-Uit de enige veilige richting is.

PS:

1. Links in Italiano is trouwens ‘Sinistra’ en dat is helemaal geen titel om trots op te zijn. Zelfs mijn Herdershonden weigeren elk snoepje dat hen met de linkerhand wordt gegeven. Slimme beestjes, hé!

2. In Brugge staat Jan Breydel en Pieter de Coninck: was de ene een Slinske Olifant en de andere Rechtse Zwarte Leeuw? Doe er niet toe: achteraf gingen de zeshonderd Gulden Sporen aan het gewelf van de Gravenkapel in de Kortrijkse O.-L.-Vrouw-Kerk.