|
Zaterdag 12 novemb 2016
H. Lieven, H. Josafat
® t Pallieterke
*
WERELDSCHOKKENDD NIEUWS
https://youtu.be/1VQ4cEPuUeU?list=PL6CCB572959F3584B
De
striemende aanklacht van Filip DeWinter in het Brussels Parement die U
wel niet zult terugvinden op het scherm of in de corrupte media. Het
complete halfrond wordt geconfronteerd met hun eigen failliet.
Ja, mannekens, hoe moet dat nu verder met jullie, want times are changing
Proficiat Vlaams Belang met Uw TV-uitzendingen die wel zeer spoedig tot de meest bekeken zullen worden in heel media-land.
*
*
T Pallieterke. Anderen nemen het graag te grazen, ik graas er graag in. Omdat het gras daar altijd groener is.
t Pallieterke. Het schrijft de dingen altijd zoals ze zijn. Het schrijft spreekwoordelijk met een goed hart en een slecht karakter.
t Pallieterke is een soort levend geweten van de Vlaming. Heel zeker.
t Pallieterke
choqueert als het Paul Magnette bedankt voor zijn nederlaag inzake
CETA, omdat diens deelstaat zich nu ook feitelijk gevangen voelt in
dat Coburger keurslijf.
t Pallieterke
heeft groot gelijk als het stelt dat de VZW Arrogantie maar blijft
doorgaan met ploeteren in het politiek moeras om de verkeerde vijand te
kunnen bevechten.
Maar waarom t Pallieterke niet schrijft dat, moest de VZW-Arrogantie de rangen willen
sluiten met het Vlaams Belang, de volgende 24 uur de Vlaamse
Onafhankelijkheid in alle legitimiteit in het Vlaams Parlement kan
uitgeroepen worden?
De vraag stellen is ze beantwoorden.
Eerst
handelen, vervolgens nadenken over de nieuwe opportuniteiten. Nu blijft
dat ouwehoeren in de marge. Wat het Vlaams Parlement nu doet en blijft
doen tot in der eeuwigheid, is de koe bij de staart grijpen.
Misschien dat er eerst ns een geweldige aardschok moet komen genre Brexit en een bliksemflits als van de soort van 8 November.
*
De N-VA blijft koppig inbeuken op verkeerde tegenstander.
N-VA is er welkom. Zou Vuye dat niet inzien?
De
professor speelde op het terrein van de tegenstander eerder
voorbije zomer iets te roekeloos met lucifers. Kritiek op de collegas,
die slaafs achter het politieke genie van De Wever aanlopen, dat werkt
voorspelbaar averechts. Bij collegas en bij de chef. Nog geen week
later lagen Vuye en Wouters buiten. Maar Vuye ziet nog altijd niet wat
er toen fout was aan dat zinnetje, en vindt De Wever een klein beetje
kleinzerig.
Fiches
Vuye
lijkt niet helemaal te snappen hoe de pers politici vangt. Dus gaat
hij door. Partijleden zitten in een carcan, de partijtop eist
onderwerping aan de debatfiches. Dat De Ceulaer en volgelingen hitsig
reageren op dit soort steekkaartjes, viel te verwachten.
Dat
Vuye en Wouters hun communicatie er staatshervorming moesten voorleggen
aan ondervoorzitter Sander Loones, behoort tot het normale overleg,
toch? En laat ons wel wezen, elke partij gebruikt dit soort fiches als
partituurtjes voor het eigen orkest. Stel u voor, wij bereiden ons voor
op een interview. Misdadig. En wij zijn het vaak eens binnen de N-VA,
twitterde kamerlid Valerie Van Peel, recht in de roos.
Vuye
wilde - eens fractievoorzitter af - geen pion zijn op de tweede rij.
Hij vindt dat zijn kritiek op zomerse kwakkels van zijn collegas
Peter
De Roover (een beroepsverbod invoeren), Nadia Sminate (algemeen
boerkiniverbod) of Jan Jambon (politierazzias bij illegalen, een
enorme kemel) moet kunnen. Inderdaad, maar hoe en waar?
Alle
begrip voor Vuye, die zoals wel meer academici botst met de realiteit
van het politieke spel, met zijn conventies, partijtucht en particratie.
Maar die horen er nu eenmaal bij.
Het
verwijt van Vuye dat de N-VA het confederalisme pas nu weer ter sprake
brengt, nu hij weg is, stelt ook weinig voor. Ook hij en Wouters hielden
zich lang aan de strategie van stilte.
Zijn
kritiek op de allergie van De Wever voor de PS is ook vreemd.
Sociaal-economisch valt er met die partij niet te besturen. De
sociaaleconomische tegenstellingen tussen noord en zuid zijn gigantisch
groot en spinnen door zowel elk dossier. Dan moet je op je strepen
staan.
Misschien is de sociale kritiek dan terecht?
Vuye
- een taalgrensbewoner met een Vujo-verleden - behoorde tot de
sociaal-progressieve kant van de N-VA en noemt zichzelf ook ethisch
progressief.
Op
sommige punten heeft Vuye natuurlijk gloeiend gelijk. Het centrale
probleem van de Belgische staat is de complexiteit ervan.
Aan
zijn studenten krijgt hij het niet meer uitgelegd. Rationeel lijkt ons
ook zijn optie om in latere afspraken de staatsschuld confederaal te
houden om paniek op de financiële markten te voorkomen. Maar denkt de
N-VA-top daar anders over?
Alternatief
Wat is het alternatief van Vuye en Wouters dan? We moeten ons op een rationele manier afvragen wat we best samen kunnen doen.
De
rest moeten we splitsen, zegt Vuye. Zelfde vraag. Moet Vlaanderen
eenzijdig de onafhankelijkheid uitroepen, zoals Vlaams Belang dat zou
willen?
Zoals Schiltz al zei: het Vlaams Parlement zou zoiets kunnen... als haar sterke arm het wil.
In
de beste omstandigheden, dus. Die zijn er vandaag niet. Een Vlaamse
meerderheid hiervoor is er vandaag in geen geval. Samenwerken met het VB
zal Vuye niet doen, ook al is hij tegen het cordon. Op communautaire
punten misschien wel, maar inzake mensenrechten is de kloof te diep.
Maar ook hij heeft zijn debatfiches: Wij willen niet achter een cordon
terechtkomen... wij willen op een inhoudelijke manier aan politiek
doen.
Bon,
weg van de treuzelende N-VA, weg van Vlaams Belang lanceert Vuye deze
doordenker: een onafhankelijk Vlaanderen binnen een confederatie. Kunt
u nog volgen?
Klem
Neen, we zijn niet meteen laaiend enthousiast over de duo-slim van Vuye en Wouters.
Maar evenmin over de klem die de N-VA zet op haar eigen communautair en sociaal profiel.
Dat communautaire zal nog meevallen, omdat de tegenstellingen tussen Vlaanderen en de andere gewesten gewoon niet invriesbaar zijn. Wat Magnette rond CETA deed was ook voor Vlaanderen een stap vooruit. Europa
praatte
met de president van een deelstaat en ook in het zuiden is er nu een
grote partij die een vuist maakt naar het Belgische systeem waarin ze
buitenspel is gezet. Goed zo.
Is
de N-VA - zoals Vuye nu zegt - een liberale partij geworden? Welnu,
de manier waarop ze zelden of nooit haar liberale partners viseert, maar
des te meer haar natuurlijke bondgenoot CD&V, doet ons denken van
wel. En dat is dom.
Volgens
Gazet van Antwerpen (5 nov.) staat het huwelijk tussen beide vroegere
kartelpartners op springen. Carl Devos heeft het in De
Morgen over De gewapende vrede (7 nov.).
De
Wever gunt CD&V niet de meerwaardebelasting die Beke en Peeters als
trofee hopen binnen te halen (N-VA mikt op een lagere ven
nootschapsbelasting, Open Vld op het mobilseren van spaargeld als economische brandstof).
Wie
de dichtste politieke bondgenoot permanent schoffeert voldoet misschien
aan de wetten van de electorale dynamica (vang kiezers aan de grenzen,
op aanpalend grondgebied), maar zaagt aan de poten onder de eigen
macht. Punt aan de lijn.
Over
de vraag van CD&V moet er toch een compromis mogelijk zijn, dat
beide partijen tegemoetkomt? Zou het Kapitaal voor een beetje
meerwaardebelasting op de vlucht
slaan, zoals N-VA zegt te vrezen? Zwans naa ni e ...
Een
beetje meer respect voor wie onderaan de ladder bengelt, is dat fout?
Grotere bedrijven kunnen tegen zon stootje, wat de immer onderkoelde
minister van Financiën Johan Van Overtveldt daar in zijn beleidsnota ook
over mag zeggen.
Moeilijk.
De N-VA lijkt er genoegen in te scheppen soloslim te kunnen spelen. Zo
maakt de partij fouten in haar financieel-economische, sociale en
communautaire strategie.
Voorop
het financieel-economische. Op het economische verhaal van de N-VA zit
ruis. Ze mist de moed om consequent te wijzen op de belangrijkste
oorzaken van de budgettaire problemen: onze deuren staan te wijd open
voor nieuwkomers (goedkope arbeidskrachten, handig voor sommige
ondernemers) en jaarlijks blijven we structureel miljarden versassen van
een niet-socialistisch naar een socialistisch landsdeel. Ondertussen
speelt het orkest van de francofonie De wonderbaarlijke genezing van
Wallonië.
Dan
het sociale. Op het grote N-VA-verkiezingscongres was voor de geoefende
luisteraar al duidelijk dat de koers door veel leden te liberaal werd
bevonden. We zijn géén liberale partij... We zijn een
gemeenschapspartij, zei Vuye.
We zijn niet de partij van de rijken, zei Bart De Wever toen. En wat zegt de partij vandaag?
En
tot slot het communautaire. De christen-democraten zullen in 2018 én
2019 mee de knikkers verdelen. Samen met CD&V ging De
Wever de strijd aan tegen Het land van Paars en Waal. Nadien trok N-VA de communautaire sluier aan. En nu?
De N-VA heeft in 2014 wel voldoende gewonnen, maar de anderen niet genoeg verloren, was geen domme analyse van De Wever.
Zal het in 2018 en 2019 anders zijn?
Naar
aanleiding van de moeilijkheden met zijn Kamerleden Hendrik Vuye en
Veerle Wouters zei Bart de Wever onlangs dat hij de kritiek vanuit de
Vlaamse Beweging ten dele aanvaardt. Dat incident, dat leidde tot de
exodus van de twee kamerleden, ging over communautaire strategie, maar
ook over partijdiscipline en andere politieke menings-verschillen. Dat
geheel wordt veel voor een man alleen.
Elders weg geritst bij een gelijkgezinde.
Na
de Brexit en de verkiezingsoverwinning van Donald Trump is de
toekomst van de gevestigde Europese politieke partijen onzeker. Terwijl
de voorzitters van rechts-populistische partijen juichen, wordt de
macht van het politieke establishment in Europa meer dan ooit bedreigd.
De te leren les luidt: dat ook kleine partijen met een grandioze
boodschap verkiezingen kunnen winnen.
*
Zelf zou ik het niet beter kunnen verwoorden, dan
http://blog.seniorennet.be/rechts/
|
