|
7/1197 * - Hoe de ver-Amerikanisering toesloeg
.
*
DEEL 1
H. Gerolf van Merendree,
Z. Boudewijn van Boekel.
*
Jantje
was van zijne velo gevallen en zijn moeder was in alle sterren. Moet
ge nu ne kee kijken, zegt ze, en ton nog mé joenen beste broek aan!
Moeder , zegt Jantje, ik hebbe echt gene kanze gehad om hem uyt te
trekken!
*
To be or not to be
.
*
*
Als
de Hoge Pieten zo dikwijls vergaderen, is dat geen goed teken. Het is
een wijsheid die ik nog van mn vader heb, van toen ik nog in luiers
rondliep. Maar toen was Amerika nog het Land van de Rijke Nonkels dat
genoeg aan zichzelf had. Het was de tijd dat de meeste
kruidenierswinkels nog Koloniale Waren als ondertitel hadden.
Heel
de streek daar waar ik opgroeide, lang vol Engelse, Franse en Duitse
soldaten-kerkhoven, en ja, waarachtig, daar was ook n klein (zeer pronkerig)
Amerikaans bij. De Engelsen waren om op te ravotten of te flaneren, de
Fransen liet iedereen gerust. En binst de oorlog was het Soldaten
Friedhof in Langemark één grote oude wijven begankenis. Maar van horen
zeggen van het The American Cometry met de Star and Stripes hoog in
top, bleef men liefst ver weg. Het lag trouwens hoog en dicht omsloten
met groenbeplanting met slechts één toegangspoort die altijd potdicht
was. Al de andere landen lagen open en bloot, als diepe wonden her en
der in het landschap. Nu zijn het bijna lusthoven geworden, met stromen
toeristen van over de hele wereld
Maar
ondertussen zitten daar, net als overal elders, overal in alle steden
en gemeenten, kleine nietige besmettings-haarden van Amerikaanse
profijtjes. Zelfs de kloeke mannelijke pint bier van vroeger is
vervangen door een soort Calissensap dat COLA genoemd wordt. Ons
voedsel, onze drankjes, ons amusement: het doet er niet toe, alles
moet allemaal Amerikaans zijn, of t is niet goed. Zelfs onze taal is er
door aangetast, want ASAP zou alles in t Engels gebrabbel moeten
onderwezen worden. Van de Kleuterschool tot de Universiteiten (wat in deze laatsten reeds gedeeltelijk gebeurd!). We konden niet rap genoeg (As Soon As Possible)
wereld-burgers worden, liefst op Amerikaanse leest geschoeid.
Ver-Franst worden wilden we niet, en daarvoor, ver-Duitst mocht niet van
Amerika.
Onze
vitale industrieën draaiden stilaan op Amerikaans kapitaal. Onze
levensbehoeften werden per vrachtschip in onze havens aangevoerd, en
onze eigen Landbouw ging om zeep. Arm Vlaanderen werd rijk. Maar totaal
afhankelijk. En de radio jankte van de morgen tot de avond over n
Eiland in de zon, build by us fathers hand en Mie Katoen bleef dan
maar thuis en wachtte niet tot morgen-noen.
En
nu zou dat van tip-top, naar TIP moeten gaan, al kiezen de mensen
liever voor TOP(kwaliteit). Enfin, hieronder leest U alles over de Top
in Bratislava waar men zeer geleerde vergaderingen houdt over die
TIP.
Amerikaans Kerkhof Waregem.
*
GEPLUKT BIJ
*
Steeds grotere vraagtekens bij handelsverdrag TTIP
*
Onder
de Europese ministers stijgt de weerstand tegen het
Europees-Amerikaanse handelsverdrag. Dat kans dat de onderhandelingen
nog dit jaar wordt afgerond, lijkt klein. Zo wordt het akkoord een zaak
voor de volgende Amerikaanse president.
Dat blijkt na afloop van een top van de Europese minister bevoegd voor Handel in Bratislava.
Peter Ziga, de minister van huidig EU-voorzitter Slovakije noemde het
niet realistisch het dossier nog af te handelen tijdens de
regeerperiode van Barack Obama. Dat was echter wel de bedoeling van
zowel de VS als Europa.
De
uitspraken van de Oostenrijkse vice-kanselier Reinhold Mitterlehner
waren al op voorhand veelzeggend. In onze ogen is TTIP effectief al
opgeschort, gaf hij aan. Het zou redelijk zijn om van nul te
herbeginnen en de onderhandelingen weer op te starten na de Amerikaanse
verkiezingen, onder een andere naam, met meer transparantie en
duidelijkere doelstellingen. Ook de Franse minister Matthias Fekl had
dat eerder al aangegeven.
Zwaargewicht
Duitsland wil het niet zon vaart laten lopen, maar stelde wel dat de
Commissie een nieuw onderhandelingsmandaat nodig is.
De
VS en de EU onderhandelen al meer dan drie jaar over TTIP, maar het
project botst op breed verzet in heel wat Europese lidstaten. In Brussel
kwamen dinsdag duizenden mensen op straat, omdat ze vrezen dat
multinationals door het handelsakkoord meer macht zouden krijgen. De
betogers maken deel uit van uiteenlopende organisaties als vakbonden,
ziekenfondsen, landbouworganisaties, studentenverenigingen en
verenigingen zoals Greenpeace en Test-Aankoop.
De volgende onderhandelingsronde over TTIP is voorzien in New York, van 3 tot 7 oktober.
*
*
Nu krijgen we Stars en Stripes op ons bord.
Vroeger waren het trippen (*) of poten en oren
*
Wij
Europeanen hebben, buiten het werk van onze Vlaamse Missionarissen,
niet veel redenen om fier te zijn over ons Koloniaal Verleden, dat
eerder een Verleden blijkt te zijn geweest. Van Kolossale Blunders op
menselijk gebied. Maar nu zitten we op de blaren. En in plaats van
Koloniale Waren, voeren we nu Koloniale Zwarten in.
Zo
is het een zure appel, om te vergelijken met de Amerikaanse
kolonisatie van tegenwoordig. Al situeren de blunders zich minder op
het menselijk vlak en meer op het materiele vlak.
Iets
of wat laattijdig zon kleine 50 jaar - probeert men daar nu iets aan
te doen met het fameus Associatie Verdrag waar men, heel terecht,
wacht op de Nieuwe President Donald Trump en het einde van de
Democratische Scheef-trekkerij waarvan het Clinton Wijf de laatste
verpersoonlijking is geweest.
Om te begrijpen wat ik bedoel, hoeft U slechts te denken aan onze energiekosten en de Freya-Taks,
die ten onrechte de Geschiedenis zal ingaan als de... Turtel-Taks. Want
dat is wat de Verenigde Democraten Aller Landen sterk in zijn: het
uitbuiten kolonialiseren van anderen.
(*)
Trippen zegt de Dikke Vandale, zijn teelballen van sommige runderen
n Echte delicatesse, volgens hen die het kunnen weten
.
*
De
lezers die al een hele tijd terug tot de jaren van verstand zijn
gekomen, herkennen dit beeld, dat overal op de toonbanken stond in onze
buurtwinkels er waren er geen andere maar al te goed. Toen lagen
daar nog geen voorverpakte snoep of koekjes in dure verpakkingen, maar
alles was er in overvloed, maar opgeslagen en vrac.
De koffiebonen waren dat ook, in kleine rode vaatjes in een rij achter
de toonbank, met daarop Koffie Hostens. De klanten konden niets
bepotelen dat nog niet gekocht en betaald was of wat meestal het geval
was - in den boek was opgeschreven. Alles werd hen netjes in papieren
zak, aangereikt door een babbelgrage winkelier, man of vrouw. Waarbij
maar al te dikwijls de burenpraatjes moesten verstoord worden. Ik
herinner me nog zeer goed dat ons Moeder ook daar vandaan haar
voorraadje lamp-pietrol voor de verlichting van mee naar huis bracht
De
lekkere reuk die U toen kon opsnuiven, bij het betreden van die
voedsel-tempels, vergeet ik nooit meer. Noch de lekkere karamel die de
klein jong werd toegestopt terwijl Moeder nog wat bleef napraten over de
nieuwtjes van het Dorp.
.
Toen waren we inderdaad nog niet ver-Amerikaniseerd noch wisten we waar ter wereld begot Noord- Carolina of Zuid-Korea lag.
Maar, zonder het te weten, voelden we ons tip-top OK.
*
*
|
