6/1092 * - Wallonië wil niet werken dus moeten ze nog maar ‘nog ’n Universiteit – De nijvere Westhoek -

.

Deel 4

*

Dinsdag 6 september 2016

Fruitmaand

Zon 7u04-20u16

H Beata

*

*

Wallonië, juist bezien….

Die mensen moeten geen Univ, maar nog ’n picon van de PS

*

*

Het zat er aan te komen. Na de ezelsstamp met beide achterbenen van hete Amerikaanse prairie-paard, komt boven op de Waalse vuile was, de kat op de waslijn. Een zoveelste Louvain-la-Neuve uit de Vlaams hoed toveren, en klaar is Kees. Weer een rechtstreekse pijp-line met liefst zo groot mogelijk debiet, naar (voor de gelegenheid) deze keer weer het Waalse ‘broedervolk’ waarmee we één en hetzelfde huishouden vormen. Zeg dat Guido Fonteyn het gezegd heeft. Tous Ensemble. Enne, heel zeker, onderstaand artikel is geschreven door een Wallonie kenner. We herinneren hem nog van zijn tijd als ‘vaste waarde’ in De Schandaard die dus met open armen ontvangen wordt bij DM. Wallonië is, zegt hij zelf, geen fonkelende fontein, maar een Niagara-waterval van poen-schepende inspiratie. Het is een fata-morgana die het hele land moet bezeilen. Als tenminste iemand anders de rekening voor die kamelentocht in de woestijn wil betalen.

Ik kan het ook anders formuleren. Guido Fonteyn is de nuchtere troubadour die een opgewekt lied kweelt over de stervende kleine man, liever dan die de hand te reiken om hem uit het moeras te trekken. Naarmate de doodsstrijd duurt, kan hij meer poen verdienen door het uitgeven van boeken.….

*

Wat er in Frans sprekend Coburgia nodig is, is een Soort Alternatieve für Wallonien, genre Mecklenburg-Voorpommeren, die van de eerste stembusgang de PS en aanverwanten terug naar de hel stuurt, en hen de wacht aanzegt.

De stelling (hieronder) van ‘Universiteiten i.p.v. mineralen’ is een schoolvoorbeeld van hoe het hooi achter de vork loopt.

*

GEPLUKT BIJ

Charleroi heeft nood aan een universiteit

Guido Fonteyn is Walloniëkenner en auteur van België: Een ménage à trois.

*

Er zijn twee soorten steden in Wallonië: steden met een eeuwenlange geschiedenis én een universiteit - zoals Luik, Namen en Mons (Bergen) - en relatief jonge steden zoals Charleroi en La Louvière, zonder universiteit, en zonder een eeuwenlange geschiedenis.

Charleroi bestaat amper 350 jaar, en dat werd daar zondag terecht in mineur gevierd, en niet enkele omwille van Caterpillar. En La Louvière betekent gewoon 'wolvenval', omdat daar - toen zelfs Charleroi al naam begon te krijgen als een stopplaats op de lijn tussen de Nederlanden en Spanje - alleen maar bossen waren waarin wolven en ander wild rondliepen.

Charleroi en La Louvière, en zowat het hele gebied daarrond, hebben een enorme periode van succes gekend omdat in hun ondergrond mineralen van alle slag aanwezig waren: steenkool vooral, maar ook ijzererts - en elders in Wallonië vond men marmer, steen, zink en zelfs goud. Die mineralen werden wel eerder op een ambachtelijke manier geëxploiteerd, maar vanaf de achttiende eeuw maakte wat wij nu het kapitalisme noemen zich meester van de schatten in Wallonië.

   Voor dit soort toestanden bestaan alleen oplossingen op de lange termijn, in de vorm van universiteiten en andere hogere opleidingen, waarin in mensen wordt geïnvesteerd, en niet meer in mineralen

Alles werd vanuit Brussel geregeld, het Brussel van de 'Société Générale, en van meet af aan was daar ook internationaal kapitaal bij betrokken. De inwoners van Wallonië vaarden er wel bij, werden welvarend, en er kwam bij gebrek aan Walen zelfs een onwaarschijnlijke immigratie vanuit het doodarme Vlaanderen van toen op gang. De opbrengsten gingen evenwel naar 'Brussel'. Zo ontstonden Charleroi en La Louvière, bij de vindplaatsen van de mineralen, met hun voorsteden: die zien er nu slecht uit, maar daarin voelden de arbeiders zich een paar generaties geleden nog goed en gelukkig.

Charleroi - we laten La Louvière nu verder alleen - is tot op vandaag de stad met het grootste inwonersaantal van Wallonië, maar de stad heeft enkel een verleden, geen - of weinig - toekomst. De kapitalisten zijn weg, zijn al lang vertrokken naar landen waar mineralen door veel goedkopere arbeidskrachten uit de grond kunnen worden gehaald, en waar de betrokken bedrijven meer winst kunnen maken, en hun arbeiders veel minder betalen, omdat zij niet aan een strenge sociale wetgeving gebonden zijn.

Dit geldt ook voor een bedrijf als Caterpillar, dat ijzer en andere materialen verwerkt. Minister-president Magnette (PS) - tevens burgemeester (met verlof) van Charleroi - mocht dus het geval Caterpillar niet als een eenmalig evenement voorstellen, maar als het zoveelste hoofdstuk in het proces waarbij de zware industrie Charleroi verlaat.

Voor dit soort toestanden bestaan alleen oplossingen op de lange termijn, in de vorm van universiteiten en andere hogere opleidingen, waarin in mensen wordt geïnvesteerd, en niet meer in mineralen. Luik en Mons (Bergen) doen het veel beter en Namen al helemaal - maar Namen geniet van zijn functie als zetel van het Waals Parlement en de Waalse regering. En dichter bij Brussel is Waals-Brabant gewoon de rijkste regio van België, dankzij Brussel en dankzij Louvain-la-Neuve.

Paul Magnette moet dit durven zeggen. De toekomst van Charleroi ziet er niet goed uit, al een he

lgië, dankzij Brussel en dankzij Louvain-la-Neuve.

Paul Magnette moet dit durven zeggen. De toekomst van Charleroi ziet er niet goed uit, al een hele tijd.

*

*

Zeker, het was mij een beetje ontgaan, maar ‘Arm Vlaanderen’ heeft door uitwijking veel van zijn armste dompers in die teloor gegane groot-industrie verloren. Na één generatie waren die volledig ver-Waalst en alleen op het kerkhof of in de overlijdensberichten herkent men nog hun Vlaamse namen. De ‘smeltkroes’ waar de Linkxen zo erg van houden…. En die zorgt voor de gestage groei van hun ‘proletariaat’ waar ze van leven.

Net zoals veel, als de meeste West-Vlamingen lange tijd na WO II naar Noord-Frankrijk (Frans-Vlaanderen) op den dool zijn gemoeten om daar in de textielwereld van Roubais en Toerkonje, tegen een hongerloon de magere dagelijkse bete broods te verdienen.

Maar nu is dat omgekeerd. En West-Vlaamse bedrijfjes roepen moord en brand want ze komen veel handen tekort. Niettegenstaande de voorsteden van daar nu dagelijks leeglopen en die getinte mensen noodgedwongen zelfs een woordje West-Vlaams dialect spreken. Maw. het levend brengend hemdje wordt ook voor hen beter dat het kokette Franse rokje. Maar denkt U dat er zich ook maar één Waal aanbiedt. Zelfs al woont die op een boogscheut van waar men smeekt om werkkrachten. Of verzwijgt Guido Fonteyn dat opzettelijk?

Dàt, Lieve Lezer, is de bittere waarheid. Die Schriftgeleerden als Fonteyn niet willen zien. Werken is niet hun ding.

Doe ze nog ’n vol, Madame…. À la Vostra!

*

*