|
7/1385 * - Wapenbezit in Amerika -.
*
DEEL 2
Vrijdag 5 augustus 2016
Zon 6u15-21u21
H Oswald
Regen op Sint-Oswal maakt het koren duur
*
*
*
*
U
krijgt bij deze, overgenomen uit t Pallieterke van deze week, een
lekker stuk koek gebakken uit echte Amerikaanse deeg. Het leest lijk een
schietkraam op de kermis. Zonder verzot te zijn op dergelijk gevaarlijk
speelgoed, zijn er volgens mij toch twee grote bedenkingen die er uit
springen.
1°
Amerika is werkelijk Het Land van de Onbegrensde Mogelijkheden en de
inwoners gedragen er zich werkelijk als cowboys, en 2° hun donkere
kant is veel groter dan we ons kunnen voorstellen.
Waarbij ik er niet van uit ga, dat donkere kant persé iets met Negers te maken heeft.
Anderzijds voorstander zijn van het recht zn Geliefden, zichzelf en zijn eigendommen te beschermen, zie ik niet in dat dit natuurrecht
zomaar aan iedereen kan toegekend worden. Maar wapenbezit gewoon
verbieden zoals de Waalse socialisten dat hebben geflickt, is ook niet
goed. Elk leven is heilig, ook dat van een maanzieke geloofsfantast of
van een crimineel, maar doden uit zelfverdediging moet een natuurrecht
blijven.
Met
de dreigende Islammerij in het vooruitzicht, is het wel moeilijk
om
de Kerk in het midden te houden. Maar dan moet men van Overheidswege
wapens beginnen te verdelen, zoals men tijdens de Bezetting soep
bedeelde
*
*
GEPLUKT BIJ
*
Open en bloot
Ik
schreef en produceerde een negendelige televisiereeks over
Supermachten: Geschiedenis en Instellingen van de Verenigde Sta-ten en
trok voor een dienstreis naar de good ol US of A. De eerste dag in
Washington begonnen mijn team en ik met een bezoek aan het luxueuze
hoofdkwartier van die beruchte NRA-lobby die de politieke instellingen
van het land corrumpeerde.
Zo
had men mij toch gezegd. Dankzij mijn diploma leraar Engels was ik niet
bang voor een confrontatie en ik zou die woordvoerder eens grillen.
Ik
stelde mijn eerste vraag en ik herinner me niet meer of er nog een
tweede volgde. De woordvoerder zei direct hoeveel perso-neel de NRA
bezat, hoeveel Amerikanen lid waren, hoeveel de begroting bedroeg en hoe
er gelobbyd werd: rechtstreeks bij de leden van het Amerikaans
parlement of onrechtstreeks via ledenbrieven, telefoons, actiegroepen
enz. die de volksvertegenwoordigers en senatoren onder druk moesten
zetten. Waarna de woordvoerder ons vrolijk rondleidde in de kantoren
waar computers leden registreerden, brieven met acties rondstuurden en
alles deden wat lobbyisten zich maar kunnen indenken.
En
daar stond ik dus met mijn Europese superioriteit die maar al te goed
wist hoe machtige lobbys in eigen land politici voor hun kar spanden in
achterkamertjes, als de dood waren betrapt te worden en tot vandaag
(denk aan de vakbonden) het vertikken om te vertellen waar hun geld
vandaan komt en hoeveel cash ze bezitten.
Het democratisch debat
Vandaag
telt de NRA 5 miljoen leden, maar ze mag rekenen op vele miljoenen
anderen die geregeld de acties steunen. De NRA controleert de
verkiezingsbeloften en het stemgedrag van iedereen die zich kandidaat
stelt voor om het even welke zetel in een gemeente, provincie, staat of
federaal parlement.
De
NRA steunt actief de voorstanders van wapenbezit, tot welke partij ze
ook behoren. Ze verkettert tegenstanders en haalt ongenadig uit naar
verraders die - eenmaal verkozen - op hun wapenliefde terugkomen.
Wapenwetgeving
is grotendeels een zaak van de 50 Amerikaanse staten. Omdat de
vereniging minstens 100.000 leden in iedere staat heeft, kan ze dikwijls
het verschil maken in verkiezingen waar tegenstanders elkaar in
evenwicht houden.
De
NRA noemt zichzelf de belangrijkste organisatie die de Amerikaanse
vrijheden beschermt. We horen het niet graag, maar de NRA gebruikt
openlijk democratische middelen om wetgeving te beïnvloeden en is een
typisch voorbeeld van de manier waarop Amerikanen zich organiseren in
dat democratisch debat.
300 miljoen vuurwapens
Vuurwapens
haalden onlangs weer de top van de actualiteit, toen een mohamme-daanse
moordenaar op 12 juni 49 mensen doodschoot in een homobar in Orlando,
Flo-rida. De aanhanger van Islamitische Staat brak daarmee het record
van de gruwelijkste mass shooting in de VS. En daar gingen we weer.
CNN
zag zijn kijkcijfers de hoogte ingaan en aan beide zijden van het
slagveld doken de troepen in hun loopgraven. Links stond Obama aan het
hoofd van het antivuurwapenleger. Voor de veertiende keer in bijna acht
jaar hekelde hij de vreselijke gevolgen van het Amerikaans
grondwettelijk recht om wapens te dragen. En passant vergat hij
natuurlijk het woord islam in de mond te nemen, maar zon toespraak
helpt er geen lievemoederen aan.
Hoe
vreselijk die moordpartijen ook zijn (denk aan de moord op 20 kinderen
en 6 volwassenen in 2012), toch stierven maar 547 mensen op deze manier
in de dertig jaar tussen 1983 en de gruwel in die lagere school in Sandy
Hook. In diezelfde periode stierven 325.000 Amerikanen door een
vuurwapen:
een
deel trouwens door zelfmoord. Dat is vre-selijk veel, maar in de
Verenigde Staten circuleren dan ook minstens 300 miljoen vuurwapens.
Voor iedere 100 Amerikanen zijn er 88 wapens. De nummer twee in de
wereld is Jemen, met 55 vuurwapens voor iedere 100 Jemenieten. Bijna
250.000 slachtoffers zijn negers en in bijna alle gevallen werden zij
vermoord door andere negers.
Vergeet
niet dat 80 procent van de zwarte kinderen buiten het huwelijk geboren
wordt en dat straatbendes dikwijls de afwezige vader vervangen.
Natuurlijk vestigt zender Brüssel aan de Reyerslaan voortdurend de
aandacht op iedere blanke politieman die een neger neerschiet.
Nochtans,
Harvard-hoogleraar Roland Fryer heeft recentelijk afdoende bewezen dat
de politie harder en frequenter optreedt tegen zwarte verdachten, maar
dat er de laatste vijftien jaar geen sprake van is dat blanke
politiemannen uit racisme negers neerknallen. Zelfs de New York Times
die dat deuntje jarenlang zong, nam gas terug, want
Fryer is zwart.
Politici nemen geen risicos
In
1994 deed het federale Amerikaanse parlement een laatste poging om de
verkoop van vuurwapens te controleren. Aanvalswapens moesten in de
ban, want semiautomatische geweren (het meest bekend in Europa is de
Russische kalasjnikov) zijn te gevaarlijk. In de praktijk stelde de ban
niets voor, want bijna alle revolvers en pistolen zijn ook
semi-automatisch en vuren een hele lader af. In de praktijk zijn gewone
pistolen verantwoordelijk voor 80 procent van de doden.
De
NRA ontbond toentertijd zijn duivels en bij de verkiezingen later dat
jaar sneuvelden verscheidene Democratische parlementsleden die akkoord
gingen met de eerder symbolische wet. De wet was trouwens maar geldig
tot 2004 en kandidaten voor het Huis van Afgevaardigden of de Senaat
hoeden er zich al jaren voor een initiatief te nemen om de wapenverkoop
aan banden te leggen. Dat doen sommige staten wel. Na Sandy Hook
verstrengden elf staten hun wapenwet, maar twaalf maakten het nog
gemakkelijker om een wapen te kopen, want the good guy moet zich
kunnen verdedigen tegen the bad guy.
Zelfs
het Amerikaans Hooggerechtshof moeide zich met de zaak. Het besliste in
de zaak-Heller dat iedere Amerikaan volgens de grondwet het recht heeft
een vuurwapen in huis te hebben om zich te verdedigen. Een volledig
wapenverbod in de toekomst is uitgesloten.
Natuurlijk
zullen in de komende presidentsverkiezingen wapens een rol spelen.
Trump is een tegenstander van het verbod op wapens en vindt dat de
huidige wetgeving volstaat, want die verbiedt nu al te verkopen aan
criminelen en gekken. Clinton-Rodham wil strengere wetten en krijgt de
NRA tegen zich, want ze wil de vleugels van de organisatie knippen omdat
ze soms weinig fatsoenlijke wapenhandelaars verdedigt.
Mensen
die een wapen willen kopen, moeten volgens haar veel beter
gecontroleerd worden. Maar ook Rodham durft niet verder gaan en denkt er
niet aan een absolute wapenban voor te stellen.
Verbied verkoop van oorlogsmunitie
Er
komt dus in de eerstvolgende jaren geen einde aan de moordpartijen in
de Verenigde Staten; zeker niet in de zwarte gettos. Ner-gens heb ik
iets gelezen over de enige praktische mogelijkheid die een Amerikaanse
kennis ooit suggereerde. Controleer niet de wapen- maar wel de
munitieverkoop. Verbied de verkoop van oorlogsmunitie, tenzij aan
publieke organisaties van ordehandhavers. Allen die voorstander zijn van
wapenverkoop omdat ze zogenaamd hun sport beoefenen, kunnen dan lekker
verder schieten met losse flodders, maar het aantal moorden zal wel
degelijk dalen. Ik vrees dat dit voorstel evenmin haalbaar is.
Jan Neckers
*
*
Als
kind hebben we veel gespeeld met gevonden oorlogstuig uit WO I en
konden, bij manier van spreken geen poot verzetten, of we vielen er
over.
*
*
|
