|
6/1176 * - Breughel Boeren-Bruiloft Brugge: Van Eyckplein - Uitbollen en gepakt en gezadeld naar dOverkant der Alpen -
.
DEEL 3
*
Maandag 18 juli 2016
Zon 5u50-21u46
H Frederik van Utrecht
*
*
De Smulpaap Adriaan Brouwer
*
*
DE DAG DAAROP
Oefening om de hardwerkende medemens beter te leren kennen.
*
Wel,
de dag daarop was het 11 juli en het familiefeest was pas uit toen de
haan begon te kraaien. Naast dat beetje hoofdpijn die trouwens wel vlug
zou overgaan zal de herinnering aan deze 11de Juli voor
altijd bijblijven. Alleen in de Hemel bestaat er nog een waterkansje op
beter. Was Pieter Breughel de Oude erbij geweest, dan had er vandaag een
verbeterde versie van De Boerenbruiloft bestaan. Een versie zonder
rijstpap en heupwiegende boerinnen. Een versie weliswaar ook zonder
borden rijstpap die op een wagenberd binnen gedragen werden. Maar een
versie met huppelende nichtjes en neefjes die royaal van tafel tot
tafel, licht als veertjes liepen met de fijnste borrel-hapjes en met
parelend nat voor de gasten. Het geheel leek trouwens helemaal niet op
een feest bij boeren, tenzij U met deze term geen scheldwoord, maar
eerder een eretitel bedoelt, daarbij het beeld oproepend van die ene
Koning van Frankrijk die het ooit presteerde om op Staatsbezoek in
Brugge, woorden te krijgen met zijn adellijke wederhelft. Zij meende,
daar die dag Hare Majesteit, de enige Koningin te zijn. Maar ze zag
rondom niets anders dan Koninginnen. Gisteren op dat familiefeest waren
dat geen Brugse Prinsessen of Koninginnen, maar eerder net boven de
grond zwevende engelen. Of moet ik eerder spreken niet van engeltjes,
maar van zondekens, zodanig betoverende Sneeuwwitjes als die waren. Ze
waren er in alle maten en gewichten, in alle schitteringen en kleuren
van de regenboog. Ook de Heren hadden het warm, want het was de
zoveelste dag op rij met tropische temperaturen. Zo dat zelfs de vele
frisse pintjes niet echt verkoeling brachten. Maar wel een gebabbel van
je welste waar zelfs de luide muziek niet tegenop kon. Gelukkig
stonden de twee hoge grote poorten wagenwijd open, zodat de frisse lucht
overal vrij spel had.
Men zag er elkaar weer, er werden handjes geschud, of zoentjes gewisseld en de stemming steeg met de minuut.
Een
feest dus om U tegen te zeggen. En dat had niets te zien met de
Vlaamse Hoogdag van de dag daarop. De juiste stemming werd niet vertolkt
door wapperende Leeuwenvlaggen, maar door de vreugde in de harten en op
de tongen.
Want
voor de meeste feestvierders was maandag 11 Juli nog altijd geen
Feestdag, maar een gewone werkdag die al begon om 05 uur in de morgen.
Het waren dan ook allemaal bonken van venten wier vuisten jeukten naar
het werk. En ze wilden de vele kilometer weg afgelegd hebben voor de
ochtenddrukte begon.
De
paarden moesten voor ze de weg op konden, eerst nog gedaan worden en
in de wei gebracht, want het zou donker zijn voor ze weer thuis waren.
Zo zou de werf ten laatste vrijdag moeten gedaan zijn en konden er effen
rekeningen gemaakt worden. Ze wisten namelijk maar al te wel de
risicos met dat Walenvolk van meestal beroepsdoppers van vader op zoon.
De
anderen op de dansvloer (m/v) hadden werk op het veld of in de stallen
en die zouden, tegen vrijdagavond minstens even afgebeuld zijn als de
anderen. Waarbij de vrouwen evengoed hun maannetje konden staan als de
Heren der Schepping.
We
waren de vrijdag daarvoor bij valavond nog op het Hof geweest om vast
te stellen, dat naast de morgenstond, ook de avondstond goud in de mond
kan hebben. Boer en boerin (94 en 88) legden de laatste hand aan hun
groentetuintje, terwijl de kleine met een voorheftruck vliegensvlug de
hofplaats ronddweilde om de klaarliggende hoopjes onkruid weg te voeren
die Grote Broer met armvolle grepen in de laadbak deponeerde. Ja Ja,
daar bestaan zelfs heel oude schilderijen van, van zo dOuden zongen,
zo piepen de Jongen, en jong geleerd is oud gedaan.
Vol-geautomatiseerd
veel besproken runder-kweekbedrijf met 400 koeien en een nevenbedrijf
van wegeniswerken, in totaal zon 40 man aan het werk: wie zei daar nog
dat arbeid niet adelt of niet jong houdt?
Och
ja, de wijn (Italiaanse Chianti) was voortreffelijk en geheel in
overeenstemming met de rest van het buffet. Waardoor, thuis gekomen, een
zitje op het koele grastapijt de dag besloot. Tot 3 Barmhartige
Samaritanen mij uit deze illusie en in mijn bed hielpen. Zei de Engel
die daarbij hielp dat ze meteen de Zegen van de Pastoor had meegebracht
met de vraag om in de toekomst niet meer zo flagrant te zondigen.
Heel
juist kreeg ik s anderendaags bij de koffietafel te horen. Plus est
en Vous was nu echt geen manier om een ongelukkige Liefde verse goede
moed toe te wensen.
Weet
ik nog niet zo goed. Want we waren bij een familie te gast geweest, die
in hele voorgaande generaties datzelfde principe onbewust misschien van
zeer dichtbij heeft toegepast.
Nog
een frisse en vrolijke Vlaamse Feestdag gewenst! En drink met mate.
Desnoods wegens de juiste dosering, uit een soort pluvio-meter, een hoog
maatglas met millimeter streepjes. Want het Leven is één groot
laboratorium!
*
*
De
dinsdag daarop waren we in Brugge samen met iemand die al jaren de
Barmhartige Samaritaanse speelt voor mijn oudere zus. Een mossel-festijn
op het Van Eyckplein naast de oude Middeleeuwse kaaimuren tot waar ooit
eens de Zee zelf het land binnenstroomde. Florentijnse trapgevels of
Lombardische Paleizen en een regelmatig tingelend klokje waren daarvan
de stomme getuigen. De garçons waren er vlug en vrolijk, in het midden
latend of ze nu per uur dan wel per kilometer werden betaald. En zeggen
dat ik hier honderden keren ben voorbijgereden, onbewust natuurlijk, en
altijd gehaast naar dat Hoofdkantoor der wel Zeer Directe Belastingen,
daar dichtbij, met de schrikkelijke naam in dat straatje met de naam van
Oude Zak, die iedere West-Vlaamse collega-fiscalist met angst
betrad
.Oude Zak, of Zakske, twee Brugse adressen als
vogelverschrikkers!
De
woensdag dienden we aan te schuiven bij een BBQ van het koppel waarvan
de man de zondag daarvoor het reeds besproken feest had voor zijn
pensionering: we zagen daar die dag geen Boerenbruiloft, maar de
erkentelijkheid van een paar bedrijven die samen wilden feestvieren op
het binnenste-buiten gekeerde voor-vaderlijk erf, dat intussen werd
omgetoverd tot een modern goed draaiend bedrijf voor industriële
grondwerken.
Laat
ik het maar bekennen: we waren niet bij Fernand Huts van de Katoen
Natie, of bij Mr DeNul van het Antwerps Baggerbedrijf, maar bij een even
werkzame en ondernemende Nieuwe Boer Clercq. De Christusoude leuze
van Plus est en Vous 7/7 in de praktijk gebracht.
En
kort na de middag, op donderdag 14 Juli, dienden we het daar in de
Vlaamse Ardennen voor bekeken te houden. De voorziene tijd was gewoon
op.
Moe,
maar tevreden, enz, zijn we de zaterdagnacht thuis gekomen. Juist op
tijd om na een paar uur vast te stellen dat ons Internet nog maar eens
plat lag.
*
*
|
