|
9/1974 * - Tom van Grieken en de Brexit Onderweg op vakantie naar Coburgia ons kerkje -
.
DEEL 5
*
Vrijdag 1 juli 2016
Hooimaand
Zon 5u34-21u59
H Rombout
Geeft 1 juli regen, de hele maand valt vaak tegen
*
*
*
*
Onze man, TVG haalt topsnelheden die ver boven het gemiddelde liggen van de snelste TGV-treinen vol Vlaamse politiekers.
Hieronder zult U geen enerzijds en al zeker geen anderzijds
lezen: er moet alleen zoveel druk op de ketel van al die anderen komen,
dat de pannen van het dak vliegen. Zodat de partij VB zonder veel
tijdverlies van woorden kan overstappen op daden.
En
dàt, Mijne Dierbaren, moeten we als geciviliseerde burgers bereiken
door de volgende Verkiezing (die van de laatste kans!), al dat gespuis
naar de verdommenis te stemmen. Geen twee minuten politieke moed, maar
amper 10 seconden volstaan, zodat U the day after bij de gelukkigste mensen ter wereld zult thuishoren. Precies alsof U met de Brexit had kunnen meestemmen. Geen As New York-Berlijn-Parijs met een ommetje langs Brussel-Zuid, maar een As Oslo, Zürich-Rome.
O
Ja, wat ik al een hele tijd loop te bedenken, omdat we dat hier, aan
deze kant der Alpen, dagelijks bij de kleine man moeten meemaken. Rome
hoort daarbij als het water bij de zee. Hier is men stilaan, bijna
zonder het goed te beseffen, overgeschakeld naar een soort van
ambachtelijke wederzijdse dienstverlening. Die onder de radar blijft van
de Fiscus. Gemeentebesturen en Carabinieri laten dit oogluikend toe.
En, wete gij waarom? Er is hier uren in de omtrek geen groot-industrie
en voor iemand die zich in leven moet houden met een
bedelaarspensioentje, zijn officiële rekening met al die BTW, er wel
duidelijk teveel aan. Het brengt zelfs de mensen dichter bij elkaar.
En, als compensatie voor deze plantrekkerij, draaien de grote bedrijven dubbel zo hard.
Wie
mij niet gelooft: kom en overtuig Uzelf. De wagens zijn hier klein tot
zeer klein, oud tot zeer oud, geen grote 4x4, landbouwtrekkers op het
veld die we bij ons 50-60 jaar geleden zagen en waar de bezinepompen
ge-automatiseerd staan op 5, 10 of 20. Behalve als er n buitenlander
zijn Mercedes pieno staat te tanken en bedolven wordt onder
afgunstige blikken. Van de vele wachtenden achter hem.
*
*
GEPLUKT BIJ
*
Brexit-debat: Vlaams Belang als enige vóór de democratie
Als
enige geloofwaardige democraat kreeg Tom Van Grieken enorm veel
tegenwind tijdens het Brexit-debat in het Vlaams Parlement, dat bezaaid
is met volksvertegenwoordigers die dringend een cursus staatsstructuur
nodig hebben.
Het establishment krijgt het steeds moeilijker met de weerbarstige realiteit
in Europa, en meer en meer burgers krijgen dit in de gaten. Bij monde
van Tom Van Grieken deed het Vlaams Belang in het Vlaams Parlement zijn
naam als enige democratische, pro-Europese en dus EU-kritische partij
alle eer aan. Terwijl de EU-bonzen met Jean-Claude Juncker op kop
begonnen zijn met het chanteren van het Verenigd Koninkrijk gaf Van
Grieken zijn steun aan de moedige keuze van de Britten. Bovendien hield
hij een pleidooi voor échte, directe democratie door middel van
referenda.
We want our country back!
Op 23 juni 2016, aldus Tom Van Grieken, hebben de Britten gekozen voor
een Brexit, voor nationale soevereiniteit, voor onafhankelijkheid; ze
hebben gestemd tégen de dictatoriale en centralistische Europese Unie
die Europa heeft ontvoerd. De Britten hebben gezegd: Wij worden weer baas over onze eigen centen, onze eigen grenzen, onze eigen wetten en ons eigen handelsbeleid,
zoals dat hoort in een normale democratische rechtsstaat. De
patriottische Britten hebben op de meest democratische manier beslist: We want our country back.
Cursus staatsstructuur
Het Brexit-debat in het Vlaams Parlement kende een surrealistisch
verloop: termen als soevereiniteit, onafhankelijkheid en vrijheid
leken taboe te zijn, Europa en Europese Unie werden lichtzinnig door
elkaar gebruikt en Europese samenwerking werd gelijkgesteld met
Europese eenmaking. De meeste volksvertegenwoordigers kunnen
duidelijk een cursus staatsstructuur gebruiken. Het dogmatische
EU-geloof bleek hardnekkiger dan ooit: elk alternatief voor vrijwillige
economische samenwerking en vrijhandel drijven in Europa, vond men zelfs
niet het overwegen waard. Ook over de peperdure eenheidsmunt de euro,
die de welvaart in Europa in snel tempo is aan het vernietigen en landen
uit elkaar drijft, werd met geen woord gerept.
Gebakken lucht
Wel werd er veel gebakken lucht verkocht, zoals Europa dichter bij de
burgers brengen, projecten in het belang van de mensen en de EU
heeft vrede en stabiliteit gebracht; terwijl de huidige EU en de euro
tot stand zijn gekomen zonder expliciete goedkeuring van de burgers in
Europa; en terwijl de huidige EU, die bestaat sinds het Verdrag van
Maastricht in 1992 en met name sinds de invoering van de euro in 2002,
juist steeds meer wrevel en instabiliteit veroorzaakt. Tom Van Grieken
wees er ook op dat het niet zozeer de (huidige) EU, maar wel de NAVO is
geweest die voor stabiliteit en vrede heeft gezorgd.
Eurosceptisch?
Matthias Diependaele (N-VA) bekende al snel kleur door te zeggen: Steek mij niet in de eurosceptische hoek.
De eurofiele traditionele partijen verweten N-VA immers eurosceptische
taal te spreken, daarbij gemakshalve negerend dat de N-VA niet alleen in
het verleden alle verdragen richting méér EU heeft goedgekeurd, maar
ook vandaag met de Belgische regering het braafste eurofiele jongetje
van de klas is. Ook de euromiljardenleningen en -borgstellingen voor
bodemloze put Griekenland en andere Zuid-Europese landen, een cruciale
factor in de evolutie naar een EU-superstaat, worden door de N-VA niet
bestreden.
Schijngevecht
Net zoals inzake België, wordt ook wat Europa betreft een schijngevecht
gehouden tussen EU-federalisten en EU-confederalisten. Ondertussen
zetten ze wel allemaal hun handtekening onder elke
bevoegdheidsoverdracht naar de EU en onder elke peperdure
financieel-economische EU-constructie - zoals het Europees Stabiliteitsmechanisme ESM
- om koste wat het kost het leven van de failliete euro nodeloos te
rekken. Toch durfde Vlaams minister-president Geert Bourgeois (N-VA) met
droge ogen te beweren dat niemand voor een EU-superstaat pleit en dat
er niet voor de vlucht vooruit wordt gekozen.
EU-superstaat
Op hetzelfde moment behoort België als stichtend EU-lid tot een
kopgroep eurofiele landen die voluit gaat voor weer maar eens méér EU
(en dus minder Vlaanderen): de vlucht vooruit dus naar een zogenaamde
ever closer union. Uit een pas uitgelekt
document blijkt immers dat na de Brexit de Duits-Franse as resoluut
kiest voor een EU-superstaat waarin we onze zeggenschap over onze eigen
toekomst bijna compleet uit handen moeten geven. Tom Van Grieken stelde
dan ook dat de EU een België in het groot wordt.
Desastreus EU-parcours
Tom Van Grieken was de enige die het potsierlijke debat doorprikte
met concrete voorbeelden van het voortdurend falen van de EU, die crisis
na crisis veroorzaakt en in stand houdt. Met het desastreuze
EU-parcours van achtereenvolgens de eurocrisis, het conflict tussen
Oekraïne en Rusland en de asiel- en migratiecrisis, is de Brexit niet
meer dan logisch. De Brexit is een nodige stap op weg naar een nieuw
Europa. Van Grieken stelde dat het dogmatische eurofiele denken plaats
moet maken voor een nieuw Europa, waarin niet politieke eenmaking maar
vrijhandel en economische samenwerking centraal staan. De tijd is er
meer dan rijp voor: uit een onderzoek van het Pew Research Center blijkt
immers dat amper de helft van de burgers van de tien belangrijkste
EU-landen nog voorstander is van EU- lidmaatschap.
Noorwegen en Zwitserland
Met de Brexit zal het Verenigd Koninkrijk zich straks bevinden in het
mooie gezelschap van door en door Europese landen die het economisch
veel beter doen dan EU-lidstaten en zéker dan eurolanden, namelijk
Zwitserland, Noorwegen en IJsland. Deze landen voeren zowat alle
positieve economische parameters aan en hebben een bevolking die
gelukkiger is dan andere omdat ze nog een belangrijke mate van
zelfbeschikking hebben. De soevereiniteit om de eigen grenzen te kunnen
controleren, leidt tot significant minder criminaliteit en minder
jihad-terreur. Tom Van Grieken vatte een en ander samen in een pittige
tussenkomst die u hier kunt bekijken.
Referenda
Van Grieken herhaalde ook zijn pleidooi voor een volksraadpleging,
adviserend maar het liefst bindend: een feest voor de democratie. De
macht hoort immers te liggen daar waar het hoort, namelijk bij het volk,
de belastingbetalers. Wij dienden een voorstel
van bijzonder decreet in om de mogelijkheid te creëren om Vlaamse
volksraadplegingen te houden. Daardoor krijgt de burger rechtstreeks
inspraak in fundamentele beleidskeuzes. Maar daar mag het niet bij
blijven: het Vlaams Belang wil op termijn een systeem van bindende
referenda zoals in Zwitserland, waar niet toevallig het gelukkigste volk
ter wereld leeft. De Vlaming moet door middel van directe democratie
écht zelf kunnen beslissen over zijn eigen toekomst.
Juncker
Tot slot herinnerde Van Grieken het smurfenparlement aan twee citaten
van Jean-Claude Juncker, de ongekozen EU-leider die elke partij behalve
het Vlaams Belang aan de macht heeft gebracht:
We
beslissen iets. We brengen dat dan in en wachten enige tijd om te zien
wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit - de
meesten begrijpen toch niet wat er is beslist - dan gaan we weer wat
verder. Stap voor stap tot er geen terugkeer meer mogelijk is.
En: There can be no democratic choice against the European treaties.
*
*
Straks
rijden we langs prachtige vernieuwde snelwegen, 500Km, met vele nieuwe
prachtige tunnels, met 3 à 5 brede rijstroken. Komen we, amper 50 Km
hoger op de A1 richting Rome-Milano, voorbij
niet alleen aan droomlandschappen uit een sprookjesboek, afgewisseld met
tientallen kilometer lange bedrijfsterreinen, zo ver het oog reikt, vol
met nieuwe bedrijven. In Chiasso glijden we,
begroet door streng uitziende maar vriendelijk knikkende douanenagenten
het zuinige Zwitserland binnen met zn hoge besneeuwde bergtoppen en
liefelijke landschappen die wel door gelukkige mensen moeten bewoond
zijn. En dan, tegen de avond, rijden we de rijke Oostelijke kantons van
Frankrijk binnen, waar we overnachten. Om dan de volgende morgen, de
natte, trieste kant van La Douce France, tot aan de grens met het kleine
Groot Hertogdom binnen te rijden. Om onze beurt af te wachten om aan
dumpingprijzen te kunnen voltanken.
Daarna
komen de triestigste kilometers van iedere thuisreis ons voor de
wielen. Erbarmelijke snelwegen, lege werven waar geen kat te zien valt,
omleidingen, overal bedriegelijke vluchtheuvels midden de baan,
as-verleggingen, bloembakken, milieu-onvriendelijke wipper-de-wip
verkeersdrempels, enz. Eenmaal de welkomstborden Vlaanderen voorbij
komt daar dan nog bij: flitscameras om de 500 meter, niet te voorziene
snelheids-beperkingen en een zee van totaal vervuilde smerige
verkeersborden, links en rechts van de weg. Dan zijn we voorlopig af van
het stilstaand snelverkeer, van de vele files, van kris-kras door het
landschap wegomleidingen, doodlopende straten vol groen-werkers op hun
alaam geleund, en komen we thuis in De Vlaamse Ardennen waar in het
kleinste veldstraatje horden barbaarse wielertoeristen elk verkeer
onmogelijk maken.
En zeggen, dat dit mijn innig geliefd maar verkwanseld Vlaanderen moet voorstellen.
*
Wetewa?
Ik zal daar ergens even gaan bezinnen in het kleine kerkje, aan wiens
voet onze Pa & Ma op de Verrijzenis liggen te wachten. Vóòr de Grote
Oorlog stond het kerkje met de zijgevel naar de steenweg, sedertdien
met de voorgevel. Toen ik daar laatst was, was de vloer een klein beetje
verzakt. Tja, n lang nawerkende obus-inslag zeker? Je tuimelde, om zo
te zeggen, de kerk binnen. Moest daar nog n Pastoor zijn, ik zou eens
informeren naar het getale zijner resterende schaapjes. Of zou daar ook
al, om kosten te sparen, een AZC gevestigd zijn? Opgepast, bruin
gespuis: dat hoogaltaar(tje) is van dezelfde Meesterhand als dat van de
Basiliek van Koekelberg. t Staat er zelfs op. Weet ik nog van de tijd
dat ik daar misdienaar mocht zijn.
Ja,
t is waar. In dat wonder van heropbouwkunst ben ik ooit gedoopt
geweest. En heb ons Ma altijd horen vertellen, dat onze Pa die dag flink
aangeschoten laat in de avond was thuisgekomen.
Tja, zon verhalen zullen daar wel niet meer geboren worden
. Het wachten is er op de gezinshereniging uit den vreemde
..
*
*
*
*
|
