ZOVEEL IK DRAGEN KAN

INLEIDING / GROTE SPRONG VOORWAARTS

Normaal spreken wij thuis nooit van kamelen, maar van KEMELS. Wat U in onderstaand verhaal zult lezen, gaat dus over dat soort kemels, die voorkomen in de voorlopig laatste biecht van de Zwarte Ongelukskater uit Amerika. Zijn tussenkomsten om Libië te democratiseren zijn volgens hem niet te juiste geweest. Wat in die zin juist is, hij heeft er geen tweede Syrië kunnen van maken.

Gelukkig zit er ook een positieve kant aan het verhaal, omdat ISIS in dat land blijkbaar een kleiner gevaar is kunnen dan eerst gedacht in voorgaande blogs.

Maar als er even mag door gedacht worden: zou Italië onder Il Cavaliere niet beter af zijn geweest, daar die al vele jaren goede relaties met Kolonel had. Maar neen, Graaf Vogelkoppeke in persoon van de Grote Baas van de E.U. moest zo nodig hier op een mooie dag de Silvio de bons komen geven en vervangen door M.M. (Mario Monti). Berlusconi was net niet Europa-minder genoeg om de hansworst van Bruxellabad te blijven spelen. Die Monti, de GuttmanSachs Bankier werd daarna onmiddellijk direct weggestemd door het volk, maar sindsdien werd het nooit meer als voorheen. Die bewuste Graaf van Hoge Oremus, op deze blog ook wel eens Haikoe Herman genoemd van de Partij der Criminele Diksiaschurken, zal daarvoor boeten in de hel. Maar nog op deze wereld liefst met een flink voorschot op die straf.

De Staatsman van mijn voeten!

Hieronder vindt U een ander verhaal over Libië, de vroegere Italiaanse kolonie, dat klinkt als het sprookje van Sherehazade. Even ongelofelijk! Herleest U het gerust een paar keer, morgen zelfs nog eens. Herlees het zelfs van onder naar boven.

Obama is inderdaad mislukt in Libië, het land is niet onderweg om een totale ruïne te worden. Integendeel: het is de verborgen schatkamer van de Drie Gs pietril-goud, aardgas-goud en ondergronds drinkwater-goud.

Ach Duce, Waarom moest U ook in de jaren 40 die kleine Oostenrijke Korporaal A.H. achterna, in Uw ongeluk lopen! Was U maar de vergoddelijkte Duce gebleven, enig in de wereld der Antieke Romeinen, dan stond Uw ruiterstandbeeld nu, groter dan Het Witte Huis, nu aan de overkant der Tiber, waar U en het Vaticaan over alles heen, elkaar recht in de ogen kon kijken.

Ja Ja, we gaan er nog veel van horen, want naar blijkt heeft Italië daar in Libië voor de tweede keer voet in huis.

Men hoefde alleen maar te wachten. De deling van Libië, die wij al in het begin van de oorlog tegen Jamahiriya aangekondigd hadden, staat opnieuw op de agenda. Wat in het lawaai van de wapens, omdat dit te opvallend was, onmogelijk geweest zou zijn, wordt nu aan ons gepresenteerd als een betreurenswaardige noodzakelijkheid. Libië moet weer een stabiel en solide land worden, twittert de Italiaanse minister-president Matteo Renzi uit Washington, waarmee hij minister-president Fayez al-Sarraj, eindelijk in Tripoli zijn grootste ondersteuning garandeert.

Diegenen die in Washington, Parijs, Londen en hier ook aan denken, zijn dezelfden die, nadat de door een oorlog de Libische staat gedestabiliseerd en vernietigd hadden, nu de puinhopen met de Missie internationale bijstand voor Libië zullen oogsten.

Dit idee hebben zij via geautoriseerde stemmen al laten blijken. Paolo Sconti (een van de grootste Bilderberg-aanhangers van Italië), die aan de top van ENI in Libië tussen rebellen- en huurlingengroepen gemanoeuvreerd heeft en nu vicepresident bij de Rothschild-bank is, verklaart in de Corriere della Sera dat men met de fictie Libië, een door het Italiaans kolonialisme bedacht land moet afsluiten. Men moet de geboorte van een regering in Tripolitanië ondersteunen, die buitenlandse krachten te hulp kan roepen die haar helpen te overleven, en Cyrenaica en Fezzan ertoe zou dwingen hun eigen regionale regeringen te vormen, eventueel met het doel zich op de lange termijn aaneen te sluiten tot een federatie. Tot dat moment zou iedereen zijn eigen energiebronnen kunnen beheren, die in Cyrenaica en Fezzan voorhanden zijn. Een analoog idee wordt door Ernesto Preziosie, een afgevaardigde van de katholieke vleugel van de Partito Democratico (PD) uitgelegd: Het vormen van een Libische Unie uit de drie landen Cyrenaica, Tripolitanië en Fezzan, die gezamenlijk de olie- en gasvoorraden beheren, ondersteund door een Europese militaire macht ad hoc.

Dat is de oude politiek van het kolonialisme van de 19^e eeuw, opnieuw aangewakkerd in een neo-kolonialistische functie door de VS-NAVO-strategie, die functionerende nationale staten afgebroken (Joegoslavië, Libië) en enkele anderen (Irak, Syrië) gebroken heeft (of geprobeerd heeft te breken) om hun territoria en bronnen te controleren.

Libië bezit in zekere zin 40% van de Afrikaanse aardolie, kostbaar door zijn hoge kwaliteit en zijn geringe exploitatiekosten, evenals ook grote reserves aan aardgas, waarvan de exploitatie nu wezenlijk hogere winsten zou kunnen opleveren voor Amerikaanse en Europese multinationals dan de winsten die werden toegestaan door de Libische staat. Bovendien kunnen zij, door de uitschakeling van de nationale staat en aparte onderhandelingen met de verschillende machtsgroeperingen in Tripolitanië en Cyrenaica de privatisering van de openbare energiereserves en zodoende hun directe controle verkrijgen.

Behalve van het zwarte goud willen de Amerikaanse en Europese multinationals zich meester maken van het witte goud: de immense reserves fossiel water van de Nubische diepwaterlaag strekt zich uit tot onder de gebieden van Libië, Egypte, Soedan en Tsjaad. De mogelijkheden die dit biedt, werden al gedemonstreerd door de Libische staat door waterleidingen te bouwen die drinkwater en irrigatiewater vervoerden, miljoenen kubieke meters per dag, vanuit 1300 bronnen in de woestijn over een afstand van meer dan 1600 kilometer naar de kuststeden en woestijngrond vruchtbaar maakten.

Door nu in Libië terecht te komen, onder het officiële voorwendsel het land bij te staan en te bevrijden van de aanwezigheid van ISIS, kunnen de VS en de grootste EU-machten ook hun militaire bases in een geostrategische belangrijke ligging op het kruispunt tussen de Middellandse Zee, Afrika en de Midden-Oriënt heropenen, die Moammar al-Qadhafi in 1970 had gesloten.

Uiteindelijk delen de VS en de grootste EU-machten met de Missie bijstand voor Libië de buit van de grootste roof van de eeuw: $ 150 miljard aan Libische staatsfonds, geconfisqueerd in 2011, dat zich zou kunnen verveelvoudigen als de energie-export van Libië het vroegere niveau weer zou bereiken. De gelden van het staatsfonds, die door al-Qadhafi destijds werden geïnvesteerd om een valuta en autonome financiële organisaties voor een Afrika Unie mee op te richten (de reden waarom besloten werd al-Qadhafi af te slachten, zoals ook blijkt uit de E-mails van Hillary Clinton), zullen gebruikt worden om datgene kapot te slaan wat nog van de Libische staat is overgebleven. Een staat die nooit bestaan heeft, omdat er in Libië immers alleen maar heel veel stammen waren, heeft Giorgio Napolitano verklaard, ervan overtuigd zich in de Senaat van het Koninkrijk Italië te bevinden.

UIT LIJDING MORAAL v/h VERHAAL

Het zou de moeite zijn om onze oude schoolboeken nog eens te kunnen openslaan. Cyrenaïca: ooit nog van gehoord? Eritrea. Tripolitanië, Cyrebaïca. Met iets Zuidelijker: Ethiopië, met de Negus Keizer Haile Selassie (1882-1975): het zijn allemaal zaken bijna uit Christus tijd. Maar ze waren er, en ze zijn er nog altijd.

Benghazi, Tripoli, allemaal voetnoten in de voetstappen van Erwin Rommel de Woestijnvos. Waar het kruim van de Duitse Wehrmacht fotos naar huis stuurde, waarop ze spiegeleieren bakten op de motorkap van hun legervoertuigen. Namen als gongslagen in de Wochenschau, die achteraf bezien inderdaad slechts een voetnota in de Geschiedenis werden.

En binst dat aller ogen gericht zijn op Libië, timmert het Oostenrijk van A.H. de enige verbinding met hun Zuiderburen potdicht. De Brenner Pas!!!!, gruwelen de Italianen, wordt afgesloten zoals in 1944 toen de legers van de verslagen A.H. achter zich de poort dichttrokken en het licht uitdeden. En waar moeten deze zomer die miljoenen vluchtelingen dan naartoe die Europa langs deze poort binnen wilden ?

Ja, et alors, antwoorden de Illuminati in Bruxellabad: waar een wil is, is een weg en geloof me, zij kunnen het weten, want ZIJ hebben die wil. Als de Brenner dicht gaat, neem potferhier en potferdaar dan de Gothardo!!! Via Como, Chiasso en Zwitserland. Daar is gezonde lucht in overvloed! Zo lang die 17 Km lange molspijp niet gedynamiteerd is door de ISIS, zullen die vriendelijke gastvrije Zwitsers U wel doorlaten.

De Italiaanse economie, het toerisme, de kleine middenstand? Tegen het einde van de zomer zullen de meeste mensen hier mee opgetrokken zijn met de vluchtelingen mee, naar veiliger oorden.

Via de geheime achterkamertjes-diplomatie is al langer dan vandaag bekend, hoeveel tijd er nodig is om te vluchten. Zelfs als Zaventem voor goed plat ligt, dan is er nog altijd Charleroi, Luik, Eindhoven en Düsseldorf om veilig en ongezien weg te geraken. Tien of twintig tot het dak volgestouwde Boeings volstaan om binnen de 24 uur met de hele bataclan op de Maagden Eilanden te zijn.

Al kan het natuurlijk ook altijd, dat de Italiaanse Armada, eenmaal terug op eigen vleugels, op zeker ogenblik zoals waarvoor ze zijn opgeleid, die aanstormende bootjes begint af te schieten. Lijk op de kermis: altijd prijs.

Met in Bruxellabad als Eerste prijs een pijp! Een mensenleven daarentegen? Nog geen pijp toebak waard

Of draaien we NU en HIER de rollen om? Ondergaan of weerstaan? Aan ons allen de vrije keuze.