|
*
2989* - ER IS
EEN TIJD VAN KOMEN EN ER IS EEN TIJD VAN GAAN
.
*
Zelfs de zware transportbuggen
.
 .
Veranderden toen van eigenaar
.
*
INLEIDING
Ja Ja, dat is zo. Zelfs aan de kat haar staart komt
een einde, en die is zo lang. Als Ieperling voeg ik daar aan toe Ach Hère
Menère, mien endeke kort zo zère
.
*
Och, het zijn verre herinneringen aan Geliefden die
al vele jaren het Tijdelijke voor het Eeuwige hebben verwisseld. Op een stille najaarsavond, in de prachtige
slee van mijn toenmalige Baas, gleden we voorbij een sjieken villa langs de
baan Torhout-Oostende. Daar woonde zijn vriend, zei die, Mr De Nolf van
Roularta. Amaai amaai, voor mij was dat eerder een kasteel dan zo maar een villa.
Iets onbereikbaar hoog en ver dus, al noemde mijn Baas (die ik verafgoodde) zij
eigen woning in L. altijd zijn villa. Daar waar de dorpelingen het altijd
hadden over Het Boterkasteel, iets wat ik toendertijd altijd hartstochtelijk
heb proberen te weerleggen. Maar zowel Boterbaas als Boterkasteel zijn ondertussen
van de aardbodem verdwenen
Dat beeld van die twee Heren met hun zeer deftige
haardplaats is mij altijd bij gebleven als een niet te bevatten Fata Morgana.
En net toen het droombeeld geen droombeeld meer was, maar een bescheiden
afgietsel daarvan, verloor ik het weer. Door familiale-omstandigheden die aan
de basis lagen van mijn vrijwillig exil naar dit nieuwe vaderland
.
Mede aansprakelijk was natuurlijk de
tweezakkerigheid inzake de milieuwetgeving van de Tsjeven-Burgemeester Paul
Tant. In tientalen persoonlijke gesprekken, had die ons de volledige steun van
het Gemeentebestuur toegezegd, maar toen ik bij Stedenbouw Brussel het dossier
mocht inzien (Openbaarheid van Bestuur, U weet wel) was daarin het sluitstuk
een schrijven van dezelfde Paul Tant, waarin die aandrong op een definiteve
weigering van zijn Ambtsgenoot Minister Kelchtermans. Toen ik hem op zijn eerstvolgend spreekuur hierop
wees, kreeg ik het typisch Tsjeven-standpunt te horen. Enerzijds zijn
persoonlijke overtuiging en zijn vriendschap, maar anderzijds was ie gebonden
aan de Sossen, aan Steve Stunt dus, zijn coalitie-partner
. Na 10 jaar
procederen tegen de Coburgse Staat Zijn we dan uitgeweken. Tot we precies na
het ondertekenen hier van de aankoopakte bij de Notaris, van huis het
telefoontje kregen, dat de bouwvergunning er eindelijk was
..
Daar woont nu in een netjes gerestaureerde villa,
vroeger werkmanswoning, de zoon, netjes aan de rand van dat landelijk gehucht,
van wel 50 huizen, met aan de overkant van de straat, inderdaad die fameuze
landbouwzone
*
MIDDENSTUK
Onder voorname dankzegging
overgenomen door Digitalia
bij
*
Rik De Nolf geeft
fakkel door bij Roularta
Rik De Nolf
(65) stopt eind dit jaar als CEO bij Roularta en geeft de fakkel door aan zijn
schoonzoon Xavier Bouckaert. De Nolf wordt voorzitter van de raad van bestuur
van de mediagroep. Dat meldt De Tijd vandaag.
De Nolf is
al bijna 35 jaar CEO van Roularta, de uitgeverij-drukkerij die zijn vader in
1954 oprichtte. De jongste maanden liet hij - na de verkoop van de Franse tak
van de mediagroep - al herhaaldelijk doorschijnen dat het moment van zijn
opvolging er zat aan te komen en dat zijn schoonzoon in aanmerking kwam om hem
te vervangen.
De Nolf
zelf reageert maar kort. "Wij gaan kort na de herfstvakantie over deze
kwestie communiceren", zegt hij. Er is voor half november nog een raad van
bestuur van Roularta.
*
UITLEIDING
*
Ach, er zijn zoveel losse eindjes in
een mensenleven!
Later heb ik als een leeuw gevochten
voor een dossier (metaalbouw) dat dreigde onderuit te gaan in de opvolging van
vader-op-zoon. De bedrijfsterreinen paalden aan de Roularta aan de achterkant,
maar ze lagen wel zeer voordelig aan de grote baan Menen-Roeselare, juist binen
de agglomeratie. Wij verloren de strijd en de dag dat het faillissement werd
uitgesproken, reden de Roularte-wagens reeds de parking op en af.
Weer vele jaren later ontmoette ik
toevallig op een familie-feestje de gepensionneerde secretaresse van de
vroegere toenmalige Directeur van de Bank van Roeselare die dat dossier
behandelde. Die man was toen ook een goede vriend. En wat hoorde ik daar?
Och, het heeft alemaal gene zin meer.
Maar in de Bank vond men mij geen beetje mee, om zo maar tegen het belang van
Mr De Nolf te willen vechten, om een klein onaanzienlijk familiebedrijfje te kunnen op het droge trekken
.
*
Dit was de allerindividueelste expressie van de aller
individueelste emotie van
(Get) Digitalia
*
EINDE
*
|
