xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

KUIFJE IUN AFRIKA (Slot)

Omdat het al een tijdje geleden is dat hier Paul Beleien opgevoerd werd, U weet wel de rebel die o.a. het Lakense Koningshuis uitgekleed heeft tot op het vuile vel in zijn boek ‘A Throne in Brussels’ (die op niemand nachtkastje mag ontbreken), hier een stukje uit The Brussels Journal.

Paul is de echtgenoot van Alexandra Colen, die, zoals U weet, de gebeten hond is van alles wat progressief denkt te zijn, voor zover dat begrip de lading dekt van 30-40 jaar terug. Als U de naam Alexandra Colen neerschrijft betrekt U meteen de goede helft (!) van het programma van het Vlaams Belang daarbij, te verhogen met een eerder ongewone portie Rooms-katholieke overuiging. Kortom, een gezin dat het heel goed doet op de barricaden tegen de islaminvasie, maar nog meer voor onze Bevrijding.

Dat Paul Beliën in die omstandigheden nog objectief kan schrijven, de waarheid schrijft, geheel de waarheid en niets anders dan de waarheid, getuigt van een open geest in dat gezin.

Probeert U hem te volgen?

From the desk of Paul Belien on Fri, 2009-03-27 17:43

Gazet van Antwerpen publiceerde vandaag volgende tekst ondertekend met “de redactie”:

De paus heeft met zijn uitspraak over condooms inderdaad nogal wat beroering teweeggebracht. Maar het is kortzichtig om de hele hetze nu te herleiden tot een Belgisch spelletje van enkele progressieve politici. Ook in onze buurlanden werd heftig gereageerd op de uitspraken van Benedictus. En dat gebeurde zeker niet alleen door politici, maar in de eerste plaats door hulporganisaties als Unicef en organisaties die al jaren op het werkveld geconfronteerd worden met de gevolgen van aids. Zij noemden de uitspraken van de paus "mensverachtend". Niemand zal ontkennen dat monogamie de beste bescherming tegen hiv is. Maar waar er (nog) geen monogamie is, moeten er condooms zijn. Wie dat ontkent, brengt het leven van miljoenen mensen in gevaar. DE REDACTIE

Ik stuurde ‘de redactie’ volgend berichtje:

"Wie dat ontkent, brengt het leven van miljoenen mensen in gevaar". Wat een groteske onzin. Blij dat Gazet van Antwerpen niet langer mijn 'werkveld' is.-----

Voor diegenen die willen weten wat Benedictus nu echt heeft gezegd:

BRUSSEL (KerkNet/VIS/CNA) – In een gesprek met journalisten die hem in het vliegtuig op weg naar de Kameroense hoofdstad Yaoundé vergezelden, heeft paus Benedictus XVI geantwoord op een zestal vragen. Eén daarvan, van Philippe Visseyrias van France 2, ging over de aidsepidemie in Afrika en de positie van de rooms-katholieke Kerk daarin.
Visseyrias’ vraag, in het Italiaans, luidde letterlijk:

“Heilige Vader, onder de vele plagen die Afrika teisteren is er het bijzondere probleem van de aidsepidemie. Het standpunt van de katholieke Kerk in de strijd tegen dit kwaad wordt vaak beschouwd als onrealistisch en inefficiënt. Zult u dit probleem tijdens uw reis aankaarten? En wilt u zo vriendelijk zijn mijn vraag in het Frans te beantwoorden?”

En hoewel de paus al een eerdere vraag van een journaliste van La Croix in het Frans had beantwoord, antwoordde de paus dit keer in het Italiaans. Hierna volgt de letterlijke transcriptie van het antwoord.

“Ik zou het tegenovergestelde zeggen. Ik denk dat de meest efficiënte aanwezigheid in de frontlijn van de strijd tegen hiv en aids juist de aanwezigheid is van de katholieke Kerk en haar instellingen. Ik denk dan bv aan de Sant’Egidio-gemeenschap die zoveel doet – zichtbaar en onzichtbaar – om aids te bestrijden of aan de zusters Camillianen en alle andere religieuzen die zich ten dienste stellen van de zieken. Wat ik zou willen zeggen is dat het aidsprobleem niet kan worden opgelost met alleen maar reclameslogans. Als de ziel ontbreekt, als Afrikanen elkaar niet helpen, dan kan men deze plaag niet oplossen door voorbehoedsmiddelen uit te delen; wel integendeel, we lopen het risico het probleem alleen maar groter te maken.
De oplossing kan alleen maar komen vanuit een dubbel engagement: ten eerste, een vermenselijking van de seksualiteit, d.w.z. een spirituele en menselijke vernieuwing die een nieuwe manier van omgaan met elkaar met zich meebrengt; en ten tweede, een waarachtige vriendschap, boven alles en vooral met de mensen die lijden, een beschikbaarheid – zelfs doorheen zelfopoffering – om de lijdende medemens nabij te zijn. Dàt zijn factoren die echt helpen en zichtbare vooruitgang brengen. Daarom zou ik willen zeggen dat onze dubbele inspanning erin moet bestaan om de menselijke persoon van binnenuit te vernieuwen, om spirituele en menselijke kracht te geven voor een juiste omgang met het eigen lichaam en dat van een ander; en dit vermogen om mee te lijden met wie lijdt, om aanwezig te blijven in situaties van beproeving.
Ik geloof dat dit het correcte antwoord is en dat het ook dit is wat de Kerk doet en op die manier een heel grote en belangrijke bijdrage levert. We zijn iedereen die op die manier handelt dan ook heel dankbaar.”