1952 - LEZERS REAGEREN

INLEIDING

Ons Ma heeft altijd gezegd of laten uitschijnen dat we moeten opletten met Internet. Vooral op straat U nooit laten aanspreken door vreemden. Ze zei het er wel niet uitdrukkelijk bij, maar ik zag haar telkens daarbij terugdenken aan de verschrikkelijke repressie-tijd, de gloriol-dagen van het Gewapend Verzet uit de tijd dat den Duits al lang was gaan lopen.

Natuurlijk is de boodschap van lezer ‘Eugene’ aangekomen (zie hieronder) en ik moet de man volmondig gelijk geven. To  e or not tob e, that’s the queston. Moest de vraag (of liever het antwoord…) wie? of wat? is God zo simpel zijn, dan wist iedereen meteen het antwoord. Hoe komt men dan bij mij terecht?

Heel simpel: ik weet het ook niet. Want moest ik het weten, ik had al lang met een etiket aan een strikje rond mijn grote teen in de frigo van het dodenhuisje gelegen. Om er af en toe als curiosum uit gerold te worden : ECCE HOMO, doornenkroon en spijkergaten incluus.

Het feit alleen, dat ik (en nog zoveel miljareden andere mensen) leef en dat leven kan doorgeven, ook zonder Geld! Geld! Geld! Is het miljrden grote bewijs dat dat er een deeltje van de Eeuwigheid in ons leeft. Zo niet waren we bavianen. Anders horen we tot het dierenrijk of tot de vegetatie, om de mens tot voedsel te dienen.

Is dit nu het opdringen van de Godsgedachte? God beware me daarvoor. Zoveel pretentie heb ik niet. Ik zing alleen zoals ik gebekt ben. Net zoals bij Gezelle, ‘als de ziele luistert’… er een krinkelende winkelende waterding is, dat eeuwig en altijd op het water dezelfde cirkels maalt.