ZOVEEL IK DRAGEN KAN

In het Zadel

Net als 1400 jaar geleden, maar deze keer veel subtieler, is de Islam bezig met van bloed druipende handen, uitbreiding te nemen in onze Gewesten. Hieronder volgt een historische reconstructie van wat de Islam uitrichtte tussen jaren waarin de Profeet leefde, en wat er nà hem gebeurde, tot de 1^ste Kruistocht eventjes het puntje op de I van Islam kwam zetten. Er waren 9 zon Kruistochten nodig, vooraleer 300 jaar later enerzijds het monster, maar ook het Avondland dermate uitgeput waren, dat het weer een paar eeuwen duurde voor de strijd werd hernomen. Deze periode van vijandelijke aanvallen duurden tot bijna de jaren 1800, toen de Turken bij Het Beleg van Wenen verjaagd werden.

Nu zijn we weer een paar eeuwen verder, en weer wordt Europa overspoeld door Moslim-golven. Waar zegedronken Jihadis hun dode vijanden achter hun 4 x 4 bij trosjes door de straten slepen. Net als een tsunami, uit het niets geboren, rollen die verder landinwaarts, want overal waar zij komen, wordt hun leger aangevuld met de dubbele paspoorten van de ontelbare gezinsherenigingen. Niet één, maar duizenden Paarden van Troye staan in onze steden op de meest strategische plaatsen. Och, ze zijn zo lief, Meneer! Maar een Europese Oekraïniër, orthodox, volledig aangepast, goede stielman, enz, wordt uitgewezen

Wat bewijst dat de Islam reeds ons land in bezit heeft genomen.

De Val van Constantinopel (1453) en deze van Alexandrië (641): beste lezer, ondergetekende heeft die twee door elkaar gehaald voor wat betreft de verbranding van de manuscripten met alle bekende wetenswaardigheden sedert het begin der tijden, tot dan. Wikipedia, waarschijnlijk onder druk van de omstandigheden, beschrijft de vernietiging van deze bibliotheek als Over de precieze toedracht hiervan zijn de meningen verdeeld.

Nee, beste Wiki, U kletst maar wat uit Uw nek. U lijkt wel de VRT!!!!! Er wordt zelfs ginnegappend beweerd door de Islammers, dat de Sultan of de Kalief bij zijn ondergeschikten navraag deed over wat in die boeken allemaal wel mocht te lezen staan. Was het tegen de Koran, in het vuur daarmee. Stond er iets in dat ook in de Koran voorkwam, dan zag hij geen reden om die te bewaren. Ook in dat tweede geval: in het vuur ermee. De Moslim-archieven zelf verhalen met enige trots, dat nog maandenlang de verwarming kon gestookt worden met dat soort duivelsboeken der Christenen.

Onderhand weten we wel, dat de zaken nog veel eenvoudiger liggen. Alles dat ouder is dan de Islam, moet verdwijnen, zodat er later kan beweerd worden, dat er helemaal niets was voor Mohammed op aarde verscheen.

Sinds de aanslagen van 11 september 2001 op het World Trade Center en de Pentagon in de Verenigde Staten horen we regelmatig zogenaamde deskundigen uitleggen dat met name de middeleeuwse Kruistochten en het Westerse imperialisme de oorzaak zijn voor de diepgewortelde haat van islamisten en jihadisten tegenover het vrije Westen.

Gezien de historische expansiedrift en de gewelddadige geschiedenis van de islam sinds de oorsprong in de 7e eeuw (571-632 n. Chr.), is deze stelling met enig gezond verstand nauwelijks te verdedigen.

Sommigen gaan zelfs zover om te beweren dat de Kruistochten één van de directe oorzaken zijn die geleid hebben tot het Midden Oosten conflict van vandaag. [Karen Armstrong] Door dit te beweren wordt er niet alleen onrecht gedaan aan de historische feiten, maar wordt de islam ook nog eens verheerlijkt en geromantiseerd als een vredelievende godsdienst die gen enkel kwaads in zin had, maar slachtoffer is geworden van een christelijk complot. Waarmee tegelijkertijd de directe bewijzen vanuit de Koran en invloeden uit de Islamitische traditie wat betreft de haat tegenover niet-gelovigen (Joden en Christenen) en het verspreiden van de islam door middel van de jihad gemarginaliseerd worden door deze zogenaamde deskundigen.

Een U.S. News & World Report artikel neemt het als een vanzelfsprekende waarheid aan dat de Kruistochten een diepe wrok tegen het Westen hebben achtergelaten bij moslims welke tot op de dag van vandaag nog doorwerkt. Hoewel Amerika nog een onontdekt werelddeel was tijdens de Kruistochten in het Midden Oosten (1095-1291 n. Chr.), zien de islamisten Amerika nog steeds als de Grote Satan en kan dit alles verklaard worden als een direct gevolg van de middeleeuwse Kruistochten. Het bewuste artikel werd geschreven door Andrew Curry[1] en voor het eerst gepubliceerd op 31 maart 2002 (The first Holy War During the Crusades, east and west first met on the battlefield) en daarna, bewerkt, opnieuw gepubliceerd op 7 april 2008 (The first Holy War the truth about the epic clash between east and west).

De toonzetting is duidelijk: de Kruistochten waren een barbaarse onderneming uitgevoerd door wrede christenen en bedacht door een corrupte paus. Terwijl Saladin en zijn Arabische legers vooral bestonden uit edelmoedige en nobele krijgers die niets anders deden dan het verdedigen van hun land. De historische feiten vertellen het verhaal geheel anders. De Kruisvaarders waren niet wreder (of minder wreed) dan hun arabische tegenhangers en Saladin was ook niet de geromantiseerde persoonlijkheid uit films als Kingdom of Heaven.

Ook in Nederland worden de kinderen op scholen met dezelfde leugenachtige argumenten geïndoctrineerd. Dat hiermee de historische waarheid geweld wordt aangedaan, schijnt de leerkrachten niet te deren. Op de website van SchoolTV kan je bijvoorbeeld een uitzending bekijken over de Kruistochten [hier en hier]. De begeleidende teksten laten duidelijk zien vanuit welke hoek er gedacht moet worden:

De paus riep in een vergadering alle christenen op om op kruistocht te gaan. Een tocht naar Jeruzalem om daar de moslims te verdrijven en de heilige plaatsen te redden De keizer in Byzantium was bang dat de moslims zijn Byzantijnse rijk zouden veroveren. Hij stuurde daarom een brief naar de paus in Rome waarin hij hem om hulp vroeg. De paus was de leider van de Christenen in Europa en een machtig man. Hij zag een kans om zijn macht te vergroten en besloot de keizer van Byzantium te hulp te komen. Hij verzon een manier om de mensen enthousiast te krijgen voor een kruistocht tegen de moslims.

Moslims hebben de heilige stad Jeruzalem veroverd. Er worden Christenen gemarteld en gedood; mannen, vrouwen, kinderen, ja zelfs babies.

Dat was niet waar, maar de paus sprak het woord van God. De paus beloofde ook dat iedereen die aan de kruistochten meedeed, een plekje in de hemel zou krijgen. Zijn oproep ging als een lopend vuurtje door heel Europa. En iedereen die het hoorde, wilde meedoen met de kruistocht en de mensen riepen: God wil het! God wil het!

Op 15 juni 1099 viel het kruisleger aan. Na een heftige strijd wisten ze Jeruzalem binnen te dringen. De kruisvaarders waren door het dolle heen. Ze doden alle inwoners van de stad, 30.000 mensen. Mannen, vrouwen, kinderen, ja zelfs babies. Jeruzalem was veroverd.

De moslims hebben hun verdiende loon gehad. Er is bloed gevloeid, maar gelukkig alleen moslimbloed. De heilige plekken die zo lang moesten lijden onder de moslims, zijn weer bevrijd.

Dit begeleidend stukje van SchoolTV is een beschamende en eenzijdige voorstelling van de werkelijkheid. De moslims worden voorgesteld als slachtoffers, immers waren zij het die werden verdreven en afgeslacht. Het zijn de Kruisvaarders die wreed zijn en over de wreedheden van moslims wordt niets gezegd. Maar het was juist de islam die in de honderden jaren voorafgaand aan de Kruistochten systematisch alle vroeg-christelijke gemeenschappen en steden onder de voet gelopen en vernietigd hadden. Deze christelijke gemeenschappen bestonden al voor het ontstaan van de islam, zoals bijvoorbeeld Antiochië en christelijke gemeenschappen in het huidige Israel, Turkije en Egypte.

Het feit dat er pelgrims, op reis naar de christelijke Heilige Plaatsen door moslims werden vermoord, wordt een leugen genoemd. Hoewel dit toch een gedocumenteerd historisch feit is. Ook wordt er een oorlogszuchtig religieus fanatisme aan de eerste Kruisvaarders toegeschreven die in de vroeg-christelijke kerk juist totaal afwezig was. De jihad gedachte en het martelaarschap voor God is een typisch islamitische traditie en het christendom is hierdoor uiteindelijk weliswaar beïnvloedt, maar dit soort religieus fanatisme had met de eerste Kruistocht minder te maken dan de deskundigen ons willen doen geloven en het aanwezige fanatisme stond volledig in de schaduw van de islamitische jihad gedachte. In feite was de eerste Kruistocht zelfs een knullig en onprofessioneel georganiseerde expeditie die wonderwel toch slaagde. Maar het had niets te maken met professioneel georganiseerde ridder legers die het martelaarschap voor God en de religieuze jihad voor ogen hadden, zoals die wel binnen de islam bekend waren. De moderne politiek correcte, maar historisch gezien onjuiste, weergave van feiten beïnvloeden een hele nieuwe generatie met eenzijdige halve waarheden, waardoor het moeilijker wordt om de feitelijke waarheid te blijven onderscheiden.

Om een juist en goed begrip van de historische achtergronden van de Kruistochten te verkrijgen is het dus nodig om de historische feiten te laten spreken. We hebben hier immers te maken met deskundigen die de opinie proberen te beïnvloeden door het verspreiden van ongefundeerde artikelen en de bewering dat de Kruistochten mede verantwoordelijk zijn voor de islamitische jihad tegen het westen.

In een interessante column van Vincent Carroll, staflid van de [inmiddels gefuseerde] Rocky Mountain News in Denver, wordt dieper ingegaan op de gewelddadige geschiedenis van de Islam voorafgaand aan de Kruistochten.

Hij schrijft dat als je het U.S. News & World Report artikel over de Kruistochten leest, je toch haast aan een grap moet denken.

Zij kunnen niet serieus verkondigen dat de Kruistochten de eerste grote slag was tussen de Islam en het Westerse Christendom en het in hoofdletters de eerste Heilige Oorlog noemen.

Geen enkele nuchtere journalist of historicus kan beweren dat tijdens de Kruistochten, het Oosten en het Westen elkaar voor het eerst tegenkwamen op het slagveld en tegelijkertijd verwachten dat een lezer, die zelfs maar een gemiddelde kennis van de wereldgeschiedenis heeft, niet geschokt uit zijn stoel zou springen.

Vincent Carroll noemt het een grap dat het U.S. News & World Report artikel, Akbar Salahuddin Ahmed citeert, de Ibn Kaldun chair of Islamic studies [American University in Washington D.C.] en U.S. Navy Academy [Annapolis], die plechtig volhoudt dat

de impact van de Kruistochten een historische herinnering creëerde die ons tot op de dag van vandaag is bijgebleven de herinnering aan een lange Europese moordpartij.

geen enkele serieus opinieblad een dergelijke verklaring zou publiceren zonder enige vermelding van wat er gebeurd is vóór 1099 en de plundering van Jeruzalem door de metgezellen van Tancred van Galilea en Godfried van Bouillon.

Iedereen die onderzoek doet naar het islamitisch-christelijk conflict vanaf het ontstaan van de islam ontdekt dat er al vele grote veldslagen plaats hadden gevonden tijdens de 500 jaar die voorafging aan de val van Jeruzalem in 1099 door de Kruisvaarders. En dat al deze veldslagen het gevolg waren van de islamitische Blitzkrieg vanuit Arabië die, hoewel het Midden Oosten en Noord-Afrika het hart van de christelijke nederzettingen waren, de gehele wereld trachtte te onderwerpen aan de islam, zowel naar het noorden, oosten en westen.

Volgens Carroll zullen sommigen tegenwerpen dat ze niet beweren dat de Kruistochten de eerste slag was tussen moslims en christenen. Maar wel dat het de eerste slag was tussen de islam en het Westerse Christendom. Daarmee zeggende dat Arabisch islamitisch imperialisme in het Midden Oosten en Noord Afrika niet meetelt. Zo kan een expert mooi om de hete brij heen praten, we laten de gewelddadige en agressieve expansiedrift van de islam buiten beschouwing en focussen ons alleen op de gebeurtenissen tijdens de Kruistochten (500 jaar na het ontstaan van de Islam) als resultaat van Westers imperialistisch Christendom.

Maar laten we het eens van de andere kant bekijken, en niet vanuit een islamitisch perspectief. Als er in die eerste 500 jaar na het ontstaan van de islam een constante dreiging is uitgegaan van deze nieuwe religie en gaandeweg alle christelijke, joodse en traditionele gemeenschappen van het Midden Oosten, Arabië en Noord Afrika door middel van islamitische jihad veroverd is, waarom is het dan niet redelijk om deze islamitische veroveringsdrang een historische herinnering te noemen voor zowel christenen als joden? Net zoals de impact van de Kruistochten voor de islamieten een historische herinnering is geworden. En waarom worden de Kruistochten de eerste Heilige Oorlog genoemd, terwijl de islamieten de jihad tegen de ongelovigen vanaf het allereerste begin van hun expansiedrift benadrukt hebben.

Als we kijken naar de feiten dan blijkt dat de Kruistochten niet de eerste grote slag was tussen de islam en het Christendom, zelfs niet tussen de islam en het, als zodanig gedefinieerde, Westerse Christendom wat toen als het niet-orthodoxe Europa gezien zou moeten worden. Sterker nog, er waren vele grote veldslagen tussen de islam en het Christendom voorafgaand aan de Kruistochten, waarbij de islam de agressieve, gewelddadige en expansionistische religie is. En overal waar de islam kwam werd de bevolking gedwongen zich te bekeren tot de islam of als dhimmi [niet-moslims] te leven onder de moslims met alle discriminerende regels die hen werden opgelegd.

Opkomst van de islam. Binnen een eeuw werd er een aaneengesloten islamitische zone gevormd van India tot aan de Atlantische oceaan.

Samenvatting van de geschiedenis van de islamitische jihad tot aan de eerste Kruistocht

Voorafgaand aan de expansie van de islam over het Midden Oosten, heeft Mohammed al vele veldslagen moeten leveren om de islam te vestigen in Arabië tegen Arabische animistische, christelijke en joodse stammen. Mohammed was in het begin niet sterk genoeg om militair staande te blijven en sloot daarom ook vele verdragen om ze later, eenmaal op volle oorlogssterkte, met evenveel gemak te verbreken. Mohammed heeft in die periode de joodse gemeenschappen één voor één uitgemoord, vooral omdat de joden niet wilden erkennen dat Mohammed de profeet van God en de islam een verbeterde versie van het judaïsme zou zijn. Zo zijn de joodse stammen van Medina (624) en Khaybar (628-641) uitgemoord door de islamitische legers van Mohammed.

De Taboek expeditie. In 630 n. chr (om precies te zijn van oktober tot en met december) lanceerde Mohammed zijn eerste islamitische expeditie tegen christenen in Arabië. Dit was na de verovering van Mekka in januari 630. Volgens islamitische bronnen had Mohammed de beschikking over 30.000 strijders en 10.000 ruiters, allen bereid te vechten voor de islam. Het gerucht was dat er een groot byzantijns leger optrok richting Arabië, maar dit was slechts een gerucht en is nooit daadwerkelijk gebeurd. Onderweg naar Taboek, liet Mohammed regelingen treffen met andere christelijke arabische stammen in het noorden van Arabië en verplichtte hen om een belasting te betalen, de Jizya belasting, waardoor ze gevrijwaard bleven van een islamitische aanval met als gevolg dood en vernietiging. Eenmaal aangekomen bij Taboek bleek er helemaal geen Byzantijns leger te zijn en moest Mohammed onverrichter zake terugkeren naar Mekka. Het was Mohammed zelf die de eerste moslimgeneraties inspireerde tot verovering, expansie en geweld.

In 633 veroveren de moslims de regionale hoofdstad Al-Hira in Perzisch Mesopotamië (tegenwoordig Irak). De moslims werden geleid door Khālid ibn al-Walīd. Hij was een vroege metgezel van Mohammed en één van de meest succesvolle (en wrede) militaire leiders van de geschiedenis. Onder zijn militaire leiding verbreidde de islam zich over Arabië, Mesopotamië en Syrië in een korte tijd van 632 tot 636.

In 633 n. chr. veroverden de moslims de christelijke stad Antiochië (nu Turkije).

Moslimlegers veroveren Damascus in 635 en maken het de hoofdstad van het islamitisch Kalifaat. Tevens veroveren ze Gaza in 635.

In augustus 636 versloegen de moslimlegers een groot Byzantijns leger tijdens de slag bij Jarmoek. Het Byzantijnse leger was gestuurd door Keizer Heraclius om verloren christelijke gebieden te heroveren. De moslimlegers werden geleidt door Khālid ibn al-Walīd. Deze overwinning was een belangrijke stap in de expansiedrift van de islam en legde de weg open voor de verovering van grote delen van de toenmalige christelijke wereld in Anatolië (nu Turkije) en de oostelijke landen aan de Middellandse Zee. Uit deze tijd stamt waarschijnlijk de islamitische filosofie van de dood: Wij hebben de dood meer lief dan het leven. Zij hebben het leven meer lief dan de dood. Het credo van de jihadist.

In november 636 versloegen de moslimlegers definitief de Perzische legers in de slag bij al-Qādisiyyah, wat de feitelijke verovering betekende van grote delen van Iraq en de weg open legde voor de verovering van het Perzische Rijk (Iraq, Iran en Afghanistan) tot en met Pakistan.

In 637 gaf patriarch Sophronius Jeruzalem, die toen in handen was van de Byzantijnen, over aan de Arabieren onder leiding van kalief Umar ibn al-Khattab.

Moslimlegers vallen delen van Armenië binnen in 639 en komt uiteindelijk geheel in Arabische handen in 694. Ze verkrijgen autonomie onder Arabisch bestuur als het Emiraat van Armenië.

In 641 veroveren moslimlegers onder leiding van generaal Amr ibn al-As Alexandria (Egypte) en vernietigen ze de wereldberoemde Bibliotheek van Alexandria, hoewel dit betwist wordt.

Het Perzische Sassanid Rijk wordt in 5 jaar tijd definitief verslagen. In 642 wordt de slag bij Nahavand gewonnen door de moslimlegers en volgelingen van Zoroaster worden vervolgd en vermoord. Tegen 650 na chr. is het gehele Perzische Rijk tot aan de Kaspische Zee islamitisch bezit.

De moslimlegers wenden zich nu ook richting Noord Afrika waar, sinds het ontstaan van het Christendom, enkele van de oudste christelijke gemeenschappen bestaan. De bekende kerkelijke leider en bisschop Augustinus van Hippo wordt hier geboren (in de West-Romeinse provincie Africa, tegenwoordig noord-oost Algerije en noord-Tunesië). Tripoli (nu hoofdstad van Libië) wordt door moslimlegers veroverd in 643.

Van 640-720 wordt de Sharia (islamitische Wetgeving) ingesteld in Iran, Afghanistan en delen van Pakistan

Vanaf 649-650 heeft het Byzantijnse Cyprus 300 jaar lang te lijden onder voortdurende aanvallen van islamitische legers en wordt het afwisselend bestuurd door Arabische of Byzantijnse heersers. Geen enkele oud-byzantijnse kerk overleeft deze periode, vele steden worden met de grond gelijk gemaakt.

Tussen 643 en 707 veroveren de moslimlegers geheel Noord Afrika. Hierbij worden de oude christelijke gemeenschappen geplunderd, vermoord, schatplichtig gemaakt of verdreven. Het oude Carthago (de stad Tunis in Tunesië is gebouwd met stenen van de ruïnes van Carthago) wordt in 697 totaal verwoest.

De moslimlegers belegeren de hoofdstad van het christelijke Byzantijnse Rijk, Constantinopel (nu Istanboel), voor de eerste keer van 674 tot 678. Ook de tweede belegering van 717 tot 718 heeft geen succes en loopt zelfs op een grote nederlaag uit voor de moslimlegers, zowel op het land als op zee. Uiteindelijk valt het verzwakte Constantinopel in 1453 in handen van de islamitische Ottomanen.

In 674 na chr. staan de moslimlegers al aan de oevers van de Indus Rivier in Pakistan.

Vanaf 650 vallen moslimlegers Algerije binnen. In 700 wordt Algiers (hoofdstad van Algerije) veroverd door de moslimlegers en is het christendom verdwenen in Noord Afrika. De moslimlegers bestrijken nu ook het Europese vasteland.

De moslimlegers veroveren in 710-713 de gehele indusvallei (nu gelegen in Afghanistan, Pakistan, Kashmir en west- en midden-India). Het hindoeïsme en Boeddhisme worden verder teruggedrongen.

In 711 stak de Moorse en islamitische Generaal Tarik ibn Ziyad met 7000 jihadisten de Straat van Gibraltar over en versloeg Koning Roderik in een beslissende slag wat vrijwel geheel Spanje onder islamitisch bestuur bracht. De Moorse overheersing van Spanje wordt in het Westen vaak geroemd als een voorbeeld van gematigd islamitisch bestuur. Hoewel het zeker waar is dat de Moren een rijke cultuur ontwikkelden in Spanje samen met de joden en christenen, was de realiteit niet zo sprookjesachtig. Onder de Moren waren de joden en christenen ook tweederangsburgers en waren er allerlei discriminerende wetten van kracht. Daarnaast waren er geregeld opruiingen en aanvallen op christenen en joden, waardoor ze hun leven nooit helemaal zeker waren en nam de islamisering van de bevolking hand over hand toe. Toch verloren de islamitische legers vanaf 722 gaandeweg meer terrein en namen christelijke koninkrijken langzamerhand weer bezit van Spanje. Het zou nog tot 1492 duren vooraleer de laatste islamitische weerstand gebroken was.

In 714-716 veroveren de moslimlegers Lissabon. Na even kort heroverd te zijn door Alfons II van Asturië (798) viel het al weer snel in handen van de moslims.

Vanaf 710 vielen islamitische bendes Sardinië binnen en zorgden ervoor dat de kuststreken ontvolkten en de bewoners de binnenlanden invluchten. In 846 kwam het eiland in bezit van de moslims, deze bezetting duurde ongeveer 150 jaar. Tegen het jaar 1000 n. chr. was Sardinië weer in bezit van het Rooms-Katholieke Rijk.

In 719 wordt Cordoba de zetel van de islamitische gouverneur van het gebied Cordoba. In 756 wordt de stad de hoofdstad van het Emiraat van Cordoba en in 929 het nog machtigere Kalifaat van Cordoba, wat feitelijk over heel al-Andalus [Spanje] regeert.

Narbonne wordt door Al-Samh ibn Malik al-Khawlani, gouverneur van Al-Andalus, in 719 of 720 ingenomen. De stad werd hernoemd tot Arbunah en veranderd in een militaire basis voor toekomstige campagnes.

Na al enkele malen Frankrijk binnen getrokken te zijn, worden de moslimlegers in 721 verslagen door Odo van Aquitanië tijdens de slag bij Toulouse.