1486 - OVER HET FLIPFLOPPEN OM IN HETZELFDE DUBBEL VEL ALS DE TSJEVEN TE GERAKEN

Het was de neef van de Duitse Keizer Willem II, ook een Coburger, die in 1914 de Vlamingen herinnerde aan 1302, zodat ze goed en fel zouden vechten om Coburgland aan de Coburgers te laten. Na de oorlog, beloofde hij hen, zouden ze, met 50 jaar vertraging, dan eindelijk dezelfde rechten krijgen als de Franstaligen. We weten allemaal dat zulks woorden in de wind waren, want gelijk met de eerste kogels bleek algauw dat de Vlamingen gewoon kanonnenvlees waren die geminacht en bespuwd werden door hun Franstalige officieren.

Na de oorlog werden zelfs de graven van de doden geschonden, terwijl de levenden ofwel verbannen, ofwel voor jaren achter tralies werden gezet. Zo dat de  kramikkele carrosserie van ‘Het Schip van Staat’ in beweging kon blijven.

20 jaar later wilden de Duitsers revanche nemen voor het schandalig Verdrag van Versailles, en weer werd beroep gedaan op de Vlamingen om dat te verhinderen. Maar ‘Le Roi Félon’, een Coburger met wat eergevoel in zijn laarzen, doorkruiste de plannen van zijn medestanders, en capituleerde, in de vaste overtuiging dat de oorlog op die manier voorbij zou zijn. Waarin hij zich deerlijk vergiste, en hem dan ook na de oorlog zijn troon koste. Jaren later publiceerde de treurende weduwe dan uit wraak het ‘Politiek Testament’ van haar held, dat voordien nooit in de openbaarheid had mogen komen. Daarin staat, dat als men de troon der Coburgers slechts zal kunnen behouden, als de Vlamingen eindelijk recht wordt gedaan, tegen-in het Waals socialisme.

*

Ziezo. Dat is er uit. En nu over naar de nieuwe chauffeur van dat Belgisch autowrak. Het rijdt  ongelofelijk maar waar. Vooraan twee vierkante wielen met tot op de draad versleten banden, links de PS/SP, en rechts de Tsjevenbond. Achteraan in het midden, met beide handen, de volle last torsend van het vehikel,  de graatmagere afgebeulde Bart De Wever, die strompelend en kreunend de opgecommandeerde vaart probeert te volgen, terwijl de onderdelen en brokstukken hem om de oren vliegen.

Op zin netvliezen gebrand, en begeleid door een tergende telkens terugkerende echo, ziet hij de droom van een Vlaamse Redder des Vaderlands ineenkrimpen, onder het hoongelach van zijn Vlaamse vrienden, die hem hadden voorgesteld om samen coalitie te vormen voor een vrij en zelfstandige republiek. Een modern voertuig, met alles erop en eraan.

Had hij immers niet gehoopt der Tsjeven Hoogmoed in persoon, te verslaan als Minister-President? Dezelfde parvenu die hij nu, Frans taterend, naast de stuurman met Italiaanse roots, aan het stuur ziet zitten! Hij weet drommels goed, dat het vehikel geen motor meer heeft, maar in beweging wordt gehouden door het zweet van (weeral) al die noest werkende Vlamingen, en  hij lacht wrang, zoals alleen een verslagen en vertrapte volksheld wrang kan lachen.

Langs de kant van de al jaren verwaarloosde weg, die trouwens aaneen houdt van de putten en  de barsten, staan schoolkinderen met vlaggetjes te zwaaien. Zonder te kijken weet hij dat het zwart-geel-rode lapjes stof zijn, met hier en daar een gestyleerde leeuwenkop die meer weg heeft van een verdord vijgenblad dan van de kop van een brullende koning der dieren.

*

Bart lacht, want Bart is gelukkig. Hij heeft altijd geweten, niet tegen de verantwoordelijkheid te zijn opgewassen. Hij wil wel, maar kan niet. Hem bekruipt hetzelfde gevoel als na zijn nooit verwachte verkiezingsoverwinning in 2010, waarvoor hij trouwens voor altijd in het hart van elke rechtgeaarde Vlaming zal bewaard worden. Maar dan herinnert hij zich weer, binnen het uur de macht te hebben overgedragen aan die Italiaanse homo, om zich nadien content te stellen met ergens een of andere burgemeesters-sjerp van een trouwens door de Roden uitgeleefde stad. En net als Judas, weende hij bitter.

*

Golven van politieke correctheid, strak in ’t gelid, de ene al geweldiger dan de andere, beuken op ons Vlaams bewustzijn. De Leuvense Alma Mater reikt voortaan ‘Masters’ uit in de Islamologie.  Dagelijks moeten wij ons meer en meer laten treiteren door de symbolen van onze onderdrukking, de islam-kllederdracht. Met duivels genoegen wordt ons dat voorgesteld als een ‘verrijking’. En nergens gromt de opstand. Als in Amerika een burgerwacht, aangevallen door een gedrogeerd neger(zeer)jong door de volksjury wordt vrijgesproken van moord, omdat hij handelde uit wettelijke zelfverdediging, dan wordt dat door de TV helemaal anders ingekleurd, en wordt dit niemendaletje hier uitgesponnen gedurende meer dan 10 minuten…. Ach ja, dat kleine negertje van amper 16 jaar was ocharme ongewapend en de rest telt niet. Geen dossierkennis, geen feitenmateriaal, zoals bij die kinderjuf in de Blokkendoos. Schuldig want beschuldigd.

Ach ja, een vehikel, dat al meer dan 100 jaar op de schroothoop hoort, verspreidt al lang geen geur van heiligheid meer…. Onder de pletwals daarmee, om alles ineens te herleiden tot een klomp oud roest metaal met velletjes en beentjes van de laatste Coburg-kater..