Hoe men in Bruxellabad de
doden begraaft, zal mij een zorg zijn. Dat roversnest is mij alleen nog
belangrijk voor de prijs die we ervoor kunnen krijgen bij het uiteenvallen van
den Belziek. Misschien dat de restwarmte van de lijkverbranding
nog kan aangewend worden voor de centrale verwarming van de Europa-wijk?
Restwarmte bij het opstoken van allerlei vuilnis is heden ten dage hèt
mode-verschijnsel bij uitstek geworden.
Het artikel hieronder komt
uit de GVA, waar men blijkbaar meer belangstelling heeft voor het reilen en
zeilen van dode Ondergrondse Invasie-strijdkrachten dan voor het eerherstel van
ten onterechte door datzelfde soort Ondergrondsen, van kindermisbruik
beschuldigde kinderjuf. Bij GVA kennen ze hun prioriteiten!
Het betrokken ordannantie-voorstel,
waarvan zelfs de naam ersatz is, is het zoveelste hindernisje dat genomen
wordt, in de ontworteling aan zijn Christelijke roots van ons volk. Met
dankzegging voor hun lafheid, aan het Kerkelijk Gezag.
Stelselmatig heeft men de
laatste 100 jaar (en langer) ofwel ongemerkt, ofwel met veel tam-tam naast de
kwestie, al onze tradities ondermijnd. Want Lynkx wist, dat eenmaal afgesneden
van de wortels, de stoerste eik moet vallen. En het Kerkelijk Gezag, nochtans
veel meer ontwikkeld en met een eeuwenoude ervaring dan de aanvallers, was
alleen begaan om wierook en koniklijke belangstelling. Ging trouwens het
algemeen ontwikkelingspeil niet met sprongen omhoog? Een hogere levensstandaard
stond bijna automatisch gelijk aan eerst een neutrale houding, later al vlug
een spottende ondertoon rond het Instituut met al die vele belemmerende
beperkingen. Seks werd een spelletje, en niet langer een Goddelijk Gebod. Het
gezin werd omschreven als een achterlijke instelling die de vrije liefde in de
weg stond. De Kardinaal ondertussen, stond bijna wekelijks in de boekskens,
in de eerste plaats om er zelf beter van te worden in zijn run naar de Stoel
van Sint Pieter, maar in werkelijkheid om er zich in te laten uitlachen
*
En zo kom ik ter zake..
Een laatste rustplaats
onder de toren werd plotseling als zeer ongezond gedecreteerd, met zo maar
ineens afschaffing van de dodencultus. Ergens buiten de agglomeratie moest een
boer een stuk weide afstaan, en op de Nieuwe Gemeentelijke Begraafplaats gold
voortaan een soort eenheidsworst. Het kerk-hof werd ontruimd en heraangelegd
als parking : de hof was weg, er bleef alleen de kerk, vereenzaamd en jaar
na jaar een beetje leger. Zodra de doden er weg waren, werdden de donkere
hoekjes al vlug ontdekt door de dorphomos,
de kinderverkrachters, echtbrekers en drugdealers, die er ongestoord konden gedijen. De politie
kwam er toch niet, want bang in het donker.
En de Kardinaal? Hij
pochte voort.
Toen druppelden er stilaan
klachten binnen over de regen en de wind
op al die Gemeentelijke Begraafplaatsen Kijk, kijk, er moet dus gezorgd
worden voor een dak boven het hoofd. Of die akkers, die nu doden-akkers waren
geworden, in een recreatiezone, een ambachtelijke of een landbouwzone lagen, er
moest aan een dringende nood verholpen worden. Maar het moest een neutraal gebouw worden, hoor,
waar kerk en staat goed gescheiden bleven : de tere zieltjes van niet-kerkelijken
konden toch niet geconfronteerd worden met kerkelijke symbolen. Trouwens, die
onderdak-gevallen waren geen gebedsruimten, hé : afhankelijk van de bij de
Begrafenisondernemer betaalde méérkost voor bepaalde ceremonies, kon daar
voor iedereen nog een laatste bijeenkomst met de duurbare afgestorvene belegd
worden. De corbillard mocht trouwens Politie-reglement - niet verder dan de
parking voor deze neutrale ruimte. Priester, misdienaars, de eeuwenoude liturgische
gezangen, het afscheid aan de boord van het graf : dat alles is gaandeweg
helemaal weggevallen want geen pastoors meer.
Het kerkgebouw, ergens verloren
in het centrum, blijftf leeg. Ze hebben geen rol van betekenis meer. Ze kosten
teveel geld! Zelfs voor de trouws, buiten voor het nemen van de fotos, zijn ze
een overbodige luxe. De eigenlijke plechtigheid gebeurde immers op het
Stadhuis, voor het Ambt (en de dikke buik) van de daartoe aangestelde Schepene,
die voor de elfendertigste keer dezelfde mopjes staat te verkondigen. Ja, ik
wil, en Ja, ik wil ook en voor het verder verloop verwijzen we naar de
Rechtbank van 1ste Aanleg, die mensen moeten ook leven.
*
Tien jaar is het nu,
sedert we verkast zijn naar Centraal Italië. Het leven is er eenvoudig en
stil. Vooral met die 2 altijd terugkerende zaken uit het leven die in het
Vaderland zo krankzinnig verminkt werden, huwen en sterven, is het verschil
schrijnend. Begraafplaatsen zijn hier bij mensengeheugenis altijd gebeurd op
een mooi plekje buiten de centra, toen en nu nog altijd Campo Santo genoemd,
omdat op die plaats de lichamen der Geliefden wachten op het Eeuwig Weerzien.
Op dat Eeuwig Weerzien
wordt bijna dagelijks een voorschotje genomen door de levenden, want het is er
een gaan en komen van oud en jong. Het Campo Santo leeft. En de dagelijkse
bloemenverkopers aan de ingang doen gouden zaken. Het is bijna een sacraal
gebeuren. Met een vers bloempje uit de tuin, of een lichtje om binnen in de
grafkapel te laten branden. Hier worden de doden immers bijna nooit in de grond
gestopt, maar bovengronds bijgezet in een
soort dodenhuisje waar de status van de familie alle eer worst
aangedaan.
*
Huwelijken worden meestal
in de Kerk en voor de Pastoor gesloten. In veel gevallen de zondag, tijdens de
Hoogmis. De Kerkelijke Huwelijksbeloften gelden onveranderlijk voor de
Burgerlijke Stand. U moet weten, dat de Code Napoleon nooit ingang gevonden
heeft in Italië.
*
Zeg nu zelf : een
traditie-volle dienst in een sfeervol kerkje, of een afgehaspelde formaliteit
in een of ander nieuwerwetse glazen schrijn : ziet U nu waar de Moderne Tijd
ons voert?
De vooruitgang immers valt
niet te stoppen. Vandaar dat het zelfs praktisch gevonden wordt, dat er naast
de strooiweide op de Gemeentelijke Begraafplaats stilaan overal crematoria
uit de grond schieten. Efficiëntie waarde landgenoten, daar gaat het om. Efficiëntie
en grof geld verdienen! En om het gerief van de straathondjes, die aangelokt
door de geur, hun pootje komen heffen op de strooiweide.
*
O Ja, U zou nu eenmaal de
trotse bezitter moete zijn van een protserige villa in een mooi villa-park, met
als naaste gebuur de schouw van waaruit rook en roet van de ene na de andere
hemelvaarder ten hemel stijgt en weer neervalt binnen een straal van vele
kilometer
Dank zij die grizje neerslag hoeft U nooit nog meststof te kopen
voor Uw geraniums. U kunt zelf, mits een beetje vooruitziendheid, de hele
familie en zelfs de aangetrouwde familie kosteloos van de beste meststof ter
wereld voorzien.
*
Ja, en on Brxellabad zal
men dus binnenkort kunnen overgaan tot begrafenis-rituelenzoals in de meest
achterlijke Moslimlanden : de overledene, in doeken gewikkeld, op de schouders
door de straten dragen, onder begeleiding van een troep huilende Moslim-wijven,
terwijl hun gemaskerde mannen hun schiettuigen in de lucht afschieten.
Kwestie zal zijn, daar dan
niet in de weg te lopen, of er gebeuren ongelukken!
