ZOVEEL IK DRAGEN KAN

Elders op de bevriende blogs wordt er op Vlaanderens Hoogdag gevlaggzwaaid en heimat-lliederen gezongen. Op deze blog beperk ik mij gewoon tot de realiteit, hoe een welvarend land, vele malen groter dan Vlaanderen, in een minimum van tijd kan verloren gaan. Veel woorden moeten daar niet aan vuilgemaakt worden : Arm Vlaanderen zal geen 100 jaar geduurd hebben van weggeweest te zijn. Geniet dus van de oorlog, de vrede zal verschrikkelijk zijn.

Onderstaand stukje omgekeerde wierook vanwege de Heer Joost Niemöller bij E.J. Bron, over de Heilige bij Leven, de communistische terrorist Nelson Mandela, is werkelijk balsem op de ziel. Bij Paus Johannes-Paulus II heeft men tenminste nog gewacht tot na zijn hemelvaart, om te roepen Sancto Subito. Maar Mandele doet het doodgaan af, op dezelfde manier als hij geleefd heeft : in de schijnwerpers.

Over Zuid Afrika weet ik niet vel. Ben daar amper een par dagen geweest, ergens in de eerste jaren na de Apartheid. Onze plaatselijke vriend, een blanke welstellende zakenman, uiteraard, vond de volgende morgen in JHB zijn auto op straat terug. Op blokken. Zonder stuurwiel en zonder de vier wielen. Totaal leeggeroofd, tot zelfs de kussens toe. Tsja, was zijn laconieke vaststelling : ik had het kunnen weten.

Een jaar later mailde hij mij over zaken, met zeer tussen haakjes, dat zijn voertuig daar nog altijd stond op dezelfde plaats, maar al een tijdje zonder de blokken. Binnen-in lag alles vol met lege whisky-flessen.

Misschien heeft iemand van jullie in 2013 dat wrak ook zien staan? Mijn vriend, die wist te vertellen dat zijn voorouders uit Frankrijk tijdens de Godsdienst-oorlogen gevluchte Catharen waren geweest, drijft zijn zaken verder vanuit het buurland Rhodesië, nadat zijn bedrijf ontelbare keren door wilde neger-benden was leeggeroofd.

Het bedrijf van mijn vriend is een plaatselijke KMO, die een kleine 4.000 zwarten tewerk stelt. Maar daar in Rhodesië draagt hij zijn persoonlijk schiettuig niet meer op zich. Noch thuis, noch in het bedrijf. Hij verplaatst zich heden ten dage in een open 4 x 4, waar zijn trouwe viervoeter dag en nacht de situatie beheerst : een blinkende pikzwarte Bouvier, met krulhaar en gevaarlijk wit-blikkerende tanden.

Dat het beest de beste kindervriend is van uren in t rond, geloof ik niet. Ik persoonlijk zou daar eerder een zwarte Dobberman in zetten, want die heeft meer de afweer-manieren van een Duitse SS-er, dan een brave kwispelende Vlaamse Koe-hond.

Verder heeft mijn vriend een vooruitziende natuur. Als hobby kweekt hij nu dat soort Bouviers, tegen de dag dat het ANC weer terug gekropen is in de huid die het altijd al heeft gehad voor het aan de macht kwam : een terroristen-clubje dat eenmaal uitgespuwd, verplicht zal zijn weer in de clandestiniteit te gaan leven.

Ach ja, ik hoop van My Sarie Marais ooit eens terug te zien. Zij heeft daar onder by die melies, by die Mooi Riviier gewoon, nog voor dat die oorlog hêd begin...

Ons sprak alle twee Nederlands toen : U sprak Afrikaans en ik West Vloms : een tolk was er niet eens nodig, daar aan de andere kant van de wereld. Alleen moesten we af en toe met elkaars rare woorden lachen. Met plofstof bijvoorbeeld, voor dynamiet. En voor de hijser die we kregen toegewezen door de liftboy, toen we vroegen waar de lift was. Op de vlieghaven van JHB sprak de hagelblanke loket-bediende ons in een soort Boers aan, liever dan in English, zei het dametje, en ze lachte daarbij zeer ondeugend toen zij ons eigen taaltje hoorde.

Acj Mandela, Old Fellow, waarom toch is een van Uw zelfgemaakte bommen vroeger niet af gegaan in Uw eigen handen? Wat velletjes en beentjes, en die kat zou voor altijd zijn gone with the wind.

We worden nog steeds geacht te denken dat de Apartheid in Zuid-Afrika de hel op aarde was. Blanken hadden Zuid-Afrika tot het enige welvarende deel van het Afrikaanse continent gemaakt. Ja, een wereld, waar niet iedereen dezelfde rechten had. Dat is fout. Mensen horen wel dezelfde rechten te hebben. Dat had anders gemoeten. Maar dat het er nu voor iedereen alleen maar heel veel erger op is geworden, daar hoor je dan weer niemand over.

Mandela wordt in de wereld vereerd als een heilige. Niemand wil weten dat de man een communist was, die toestond dat er ook onder zijn eigen ANC gelederen gemarteld werd voor de 'goede zaak' en dat het oké was om samen te werken met de Oost Duitse Stasi, alles voor het goede doel.

Nu kan ik daar nog wel mee leven. Oorlog is een smerige zaak, en zeker in de periode van de Koude Oorlog had je je vrienden niet voor het uitzoeken.

Maar hij was dus geen heilige. Vandaag de dag worden in de media de namen 'Obama' en 'Mandela' gelispeld als de nieuwe heiligennamen, een eindeloos herhaalde mediamantra, zeker nu de man daar in dat ziekenhuis dood ligt te gaan.

Maar wat voor land laat hij achter? Dankzij deze heilige Mandela is Zuid-Afrika veranderd in de hel op aarde. En het gedweep van de hele westerse wereld heeft daar niets aan kunnen veranderen.

Elke 17 seconden wordt er in Zuid-Afrika een vrouw verkracht. Een vrouw in Zuid-Afrika loopt een grotere kans verkracht te worden dan een opleiding te krijgen.

Elke dag worden er in Zuid Afrika 50 mensen vermoord. Dat is een getal wat mijn bevatingsvermogen te boven gaat. Niet elk jaar. Elke dag.

Met meer dan 15 procent van de bevolking heeft Zuid-Afrika het hoogste AIDS percentage in de wereld.

Het ANC, kortom slaagde erin om het meest welvarende land van Afrika, te veranderen in de hel op aarde. En het gezicht dat hieraan verbonden wordt is Mandela. Maar we hebben hier het gezicht van een heilige van gemaakt. Dit bewijst alleen maar dat we een totaal verblinde, totaal verziekte, totaal amorele samenleving zijn geworden.

Nu al wordt in stukken in The New York Times, schaamteloos beweerd dat we Mandela eigenlijk niet verdienen. Dat bewijst alleen maar dat mensen in een multiculturele massapsychose verkeren. Zwart is het mooiste wat er is. Blank is het slechtste wat er is. Zwart aan de macht is vooruitgang, is vrede op aarde. De werkelijkheid is dat Mandela verantwoordelijk is voor een van de grote menselijke destructies in de wereld.

We weten het best. We weten dat de Zuid-Afrikaanse regering niets doet om de AIDS epidemie te stoppen, niets doet aan de moorden, de verkrachtingen. In een normale wereld stel je een regering verantwoordelijk voor dit soort gruwelen. Maar wij leven in een gestoorde wereld. De altijd goedlachse, altijd mild ogende Mandela, we maakten een God van hem. Een multiculti God. We zien Mandela en we denken aan verdraagzaamheid. Wetend hoe Zuid-Afrika ervoor staat. Tot wat voor soort mensen maakt ons dat?

Waar 'we' niet van weten, omdat er niet over bericht wordt, is de genocide op de blanken die er plaats vindt. Er zijn nog maar 4,3 miljoen blanken over in Zuid-Afrika, en zij zijn de meest gehaatte mensen van allemaal. Niet alleen in Zuid-Afrika, ook in de wereld. Ze verdienen het om te sterven in naam van de heilige Mandela.

Tussen half 2012 en half 2013 alleen al waren er 309 het slachtoffer van een aanval, werden er 170 vermoord. Alleen omdat het blanken waren, geofferd voor 'ons' schuldgevoel.

Neergestoken, omver gemaaid, door het hoofd geschoten. Oude mensen vaak. Eenvoudige, oude mensen met winkeltjes of boerderijen. Met opvallend Nederlands klinkende namen. Een blank meisje van zestien, gekidnaped en als sekslavin verhandeld. Een troffee, want blank. Een zeventigjarige vrouw en haar tachtigjarige man stonden de tuin te besproeien. Een zwarte overvaller sprong naar binnen, viel de vrouw aan en schreeuwde: "I will fucking kill you white bitch!"

Dat is het Zuid-Afrika dat de heilige Mandela nalaat. En geen woord van kritiek.