Di Rupo I

10.12.2011 08.41u - Vandaag krijgt Di Rupo I een meerderheid van  het Parlement achter zich. Van Franstaligen welteverstaan,  bij de Vlaamse volksvertegenwoordigers komt hij niet eens
 aan 50%. Maar dat vormt geen probleem voor regeerpartijen  CD&V(?), V(?)LD en SPa.
Evenmin een probleem vormt  de schandelijke regeling waarbij twee Vlaamse Kamerzetels in Brussel wegvallen omdat er geen apparentering meer voorzien wordt met Vlaams-Brabant. Dit terwijl de Franstalige stemmen uit de zes Vlaamse randgemeenten wèl zullen tellen voor een zetel in Brussel (iets wat “koninklijk onderhandelaar” Bart De Wever trouwens al had voorgesteld in oktober vorig jaar!).
Ook al geen probleem: de aanstelling van Franstalige
 parketmagistraten in Halle-Vilvoorde en de invloed die de Franstalige vleugel van de Raad van State krijgt bij de benoeming  van burgemeesters in Vlaamse randgemeenten. Allemaal elementen die het “Wallobrux” ooit moeten mogelijk maken bij een
 internationale arbitrage over de splitsing van België delen  van Vlaams-Brabant op te eisen.  
Voorts zal de import van allochtone steuntrekkers verder gaan, ten bate van de Franstalige en linkse partijen die er extra electoraat uit putten. Hierdoor èn door de verfransing die nu reikt tot Ninove en Mechelen, worden de Vlamingen stilaan een minderheid in hun eigen  steden en gemeenten. 
Tijdens zijn regeringsverklaring in de Kamer had Di Rupo het onder meer over de “nodike draakkracht”, het akkoord is inderdaad een draak. Hopelijk worden Beke, Tobback en Decroo hiervoor afgestraft.

Filip De Man

Pat Brillantine, vindt de Niveanen even erg als de Blokkers

-----------------------------

Vandaag moesten we bij De Morgen zijn, om onze kaars aan te steken. Een soort van ‘Fiat Lux’ dus : dat het licht zich mag geschapen voelen, gesteld in de enkelvoudige bevelende wijze, de pluralis majestatis. Al heeft het een tijdeke geduurd voor ik dat kleine asterixje (*) had begrepen dat stond na Quousque tandem?* Helemaal onderaan zijn stukje licht de geleerde man dat toe, dat het wil zeggen, volgens Cicero :’Hoe lang nog’?

Hebben wij daarvoor echt Cicero (spreek uit Kikero) vandoen? De Limburgse bokkenrijder van het zinnetje ‘Ite Capra’ (vooruit met de geit) kon het ook zonder die Oude Wijsgeer : Stevaertciaanse taalvaardigheid om zonder uitstel de bok en de koe bij de horens te grijpen) : de bok, wegens het homo-gehalte van Di Rupetto I, en de koe wegens het leegmelken van de Vlaamse melk.

BDW blijkt dus ook hier een doos van Pandora te hebben geopend…

---------------

Quousque tandem?*

Patrick De Rynck − 10/12/11, 18u32

Patrick De Rynck noteert een voorlopig dieptepunt Latijngooien. De classicus werkt als auteur, publicist en vertaler. Hij schrijft voor De Morgen over Griekse en Romeinse literatuur.

Is het toeval? Sinds het wegdeemsteren van de anti-intellectueel Stevaert zijn in onze vaderlandse politiek overal Latijnse citaten heen en weer beginnen te vliegen. Media zorgen gewillig voor de nodige megafoons en zo versterkt het fenomeen zichzelf. De nieuwe oneliner is een Latijnse oneliner. Het vliegwiel heet Bart De Wever, historicus en te laat geboren aanhanger van Julius Caesar cum suis.

Overal Latijn? Laten we historisch correct zijn: al dat gevleugelde Latijn hoor je vooral ter rechterzijde, bij de mannen (de zelfgeproclameerde Latijnstaligen zijn bijna altijd mannen) die van de traditie houden, de houvasten waar spreuken en zogenaamde algemene waarheden voor staan, in het Latijn of anderszins. Ik kan me vergissen, maar ik heb uit de mond van Bruno Tobback of Meryem Almaci nog nauwelijks Latijn gehoord. Latijn citeren als daad van protest, dat moet geleden zijn van The Life of Brian en het zo fout mogelijke 'Romanes eunt domus' (vrij vertaald: Romans, go home) dat de verzetsheld op de muur kalkte. Latijn spreken is vooral een daad van bevestiging.

De traditie dus. Daar maakt de humanistische Latijnse citatencultuur deel van uit. Uitpakken met Latijn of godbetert Oudgrieks stond eeuwenlang gelijk met het laten zien van je status en intellectuele capaciteiten. (Voor de jongere lezer: tot twee generaties geleden raakte je zelfs niet binnen in het universitaire walhalla als je niet eerst zes jaar Latijn had geleerd.)

De cultuur van het Latijn citeren was en is een cultuur van het epateren en het verbluffen. Rara, wie citeer ik en wat betekent het? En de ultieme vernedering: moet ik het misschien vertalen voor u? Latijn citeren suggereert belezenheid, maar is meestal façadisme. Het is een cultuur van bloemleesboekjes, Latijn voor managers en citatenwebsites waaruit snelsnel bruikbare zinnetjes worden geplukt. Het is chique nep.

De citeercultuur is ook een risicovolle cultuur: het gevaar is groot dat je in de fout gaat, en dus afgaat. Fout vertalen, verkeerd interpreteren, het Latijn fout citeren: we hebben het deze week weer allemaal zien passeren en het is, geloof me, de courante praktijk. Citeren zal correct zijn of zal niet zijn. Ergo, beste Raf Terwingen et alii, als je citeert, doe het dan goed. Anders ben je een keizer zonder kleren. Dit is misschien een betere suggestie: zwijg voortaan in het Latijn. Gnothi seauton, om met de Griek Sokrates te spreken. Ken uzelf. Eat your heart out, Terwingen.

*Hoe lang nog? Vrij naar Cicero.

-------------------

Diagonaal herlezen

‘Hoe lang nog?’ is werkelijk een goede vraag. Die moeten we ons, Vlamingen, elke dag opnieuw durven stellen, om ze als een spiegel aan de buitenwereld voor te houden.

------------------

Nu we toch in de antieke wereld verzeild zijn geraakt : ooit was het de gewoonte in de Romeinse Senaat elke redevoering af te sluiten met een (Latijns) gezegde, in de zin van ‘…en voor het overige ben ik van mening dat Carthago dringend moet vernietigd worden’. Vervang Carthago door De Parti Scandale en iedere keer zal er vuurwerk zijn in de kamers. Daarover dichtte Meester Guido Gezelle al, meer dan 100 jaar geleden :

Waar is ’t dat men geld breekt met hamers? In Brussel, in de Kamers!

O Tempo O mores!

Waar is de tijd van Willem van Saeftinge, toen Saeftinge in Zeeland nog bestond? Die droeg op ’t priesterkleed het pantser zwaar, om t Vaderland te redden uit groot gevaar. Benodigde werkstukken : één! De ‘Goedendag’ en, in Groeninge, een leger koppige Klauwaerts!

Te Kortrijk in  de beemden, daar wordt het pleit beslecht, daar gaapt het graf voor vreemden of voor ons Recht…

We weten allemaal hoe het daar is afgelopen!