|
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
vrijdag 9 december 2011
529 MET DE KÄRCHER DOOR DE VARKENSSTAL
Bedankt CD&V en gefeliciteerd PS
donderdag 08 december 2011
Tussenkomst Investituur Di Rupo namens Vlaams Belang - 8/12/2011
Gerolf Annemans
Voorzitter,
Mag ik voorafgaand aan mijn tussenkomst er op wijzen dat de beslissing om naar de Europese top te gaan voordat het vertrouwen van deze Kamer werd bekomen, strijdig is met de Grondwet. Een regering zonder het vertrouwen van de volksvertegenwoordiging moet de grootste terughoudendheid betrachten in die periode tot aan de stemming, en ik heb mijn grootste twijfels of een Europese verdragswijziging, dan wel een verregaande overdracht van begrotingsbevoegdheden een engagement is dat terughoudend mag worden genoemd. Ik betreur dus dat deze regering begint met een constitutionele schoonheidfout en dat helaas daarmee ook de toon is gezet. De regels zijn de regels en anders moeten we de grondwet en misschien ook ineens het Parlement maar afschaffen. Ik zeg dit hier en ik sluit niet uit dat dit element - tenzij de eerste minister duidelijk maakt dat hij ons land vanavond en vrijdag niet zal engageren - een juridisch staartje zal krijgen als het aan het Vlaams Belang ligt.
Voorzitter,
Collega's,
Meneer de eerste minister,
Ik ben een Vlaming in hart en nieren. Als ik dat niet was, dan zou ik de PS feliciteren.
De PS heeft de afgelopen 10 jaar, sinds de 5 resoluties van het Vlaams Parlement die volgden op 12 jaar communautaire stilstand onder Dehaene in de jaren 90, het been stijf gehouden en de hele Vlaamse politieke klasse overklast en gedomineerd.
Zij heeft alle zachte noten gekraakt (zoals bijvoorbeeld de VLD van Verhofstadt of de eerder belgicistische Herman Van Rompuy) en zij heeft alle harde noten gekraakt die haar vanuit Vlaanderen werden geserveerd (inclusief Leterme en zelfs in zekere zin Bart De Wever).
Zelfs nu, nu het niet anders meer kon dan de Franstalige dominantie in het algemeen en de PS dominantie in het bijzonder, openlijk te etaleren door ook het premierschap te gaan betrekken, en door aan het hoofd te gaan zitten van een meerderheid van 53 Franstalige tegen amper 43 Vlaamse Kamerleden, zelfs nu zijn de strategie en de onderhandelingsschema's ongehinderd tot uitvoering gebracht.
De PS is veel beter voorbereid op het tapijt gekomen dan al haar tegenstanders. En de resultaten zijn navenant. Overigens ooit door middel van een duidelijk beeld door Bart De Wever zelf geschetst : bric à brac. Een hoopje betekenisloze rommel. Het Vlaams Belang heeft zich altijd afgevraagd of de N-VA zelf geloofde in de mogelijkheid om een reële, een Copernicaanse autonomie te maken binnen België. U weet : voor het Vlaams Belang is dat een illusie. België zit met een systemische fout die Vlamingen verplicht om België te besturen tegen de belangen van hun kiezers in en anders niet te besturen. Verhofstadt en zijn VLD hebben dat mogen ondervinden, Dehaene voor hem en Leterme na hem hebben dat mogen ondervinden : zij eindigden allemaal in de totale electorale puinhoop. De Wever beseft het (hij is dan ook een historicus) want hij zei een jaar geleden in Der Spiegel : als ik in een Belgische regering treed, ben ik mijn kiezers terug kwijt. België is dus "no good" meneer de eerste minister, voor Vlaamse politici. In één en dezelfde regering zijn zij geroepen om het omgekeerde te doen van hun Franstalige collega's en dat werkt niet. Een Belgische regering die werkt is een regering die door de Franstaligen wordt gedomineerd. Er is geen alternatief, met een PS die het voor haar kiezers zo goed gedaan heeft, zonder onderbreking, nu al meer dan 20 jaar in alle regeringen van dit land.
Gefeliciteerd aan de PS, ook omdat uw vasthoudendheid en uw koppigheid er voor het eerst in vele jaren - meerbepaald voor het eerst sinds 1987 - in geslaagd is een Oud-Belgisch gebruik een Oud-Belgisch schema opnieuw in te voeren. Het theorema namelijk, volgens hetwelke een staatshervorming die aan beide gemeenschappen nieuwe bevoegdheden verschaft alleen kan als de Vlamingen er toegevingen in ruil voor doen. Dat oud-Belgische schema was in onbruik geraakt na de grote overwinningen van het Vlaams Blok op de Volksunie maar nu wordt het opnieuw ingevoerd. Volgens mij omdat de Vlaamse bereidheid om te praten daar onvermijdelijk toe leidt en ook omdat Franstaligen daar een eigen-volk-eerst mentaliteit en een gemeenschappelijke strategie tegenover plaatsten.
Waar in 2007 nog pas, Herman Van Rompuy over een regering met een Vlaamse minderheid zei : "Ik spreek nu in het belang van het land : dat is staatsgevaarlijk." lijkt het zich nu te ontwikkelen tot een algemene regel tenzij de Vlamingen opnieuw bereid zijn om voor Belgo-Belgische traditionele partijen te stemmen.
Maar de grondstroom is niet meer tegen te houden. De oppervlaktestromingen (zoals bv de mediacampagnes om te eisen dat er zonder voorwaarden een regering zou komen en de baard van Koen Fillet) die kunnen snel gekanaliseerd worden, gemediatiseerd en ultiem gemanipuleerd worden . Maar de baard van Fillet zegt totaal niets over Vlaanderen.
De grondstroom in Vlaanderen, het verlaten van de Belgische partijen en het steeds meer opzoeken van de alternatieven is met niks meer tegen te houden. En al zeker niet meer, dames en heren van de traditionele tripartite, door terug te keren naar oud-Belgische schema's. De geschiedenis Vlaamse collega's van de tripartite, gaat onvermijdelijk haar gang. Uw Franstalige collega's hebben dat zeer goed ingezien en hebben u gedwongen tot een staatshervorming en een BHV-splitsing met toegevingen die langlopende strategische doelstellingen van de PS en van Wallobrux zullen dienen nà het uiteenvallen van het land.
Wat de communautaire akkoorden betreft kunnen we dus in algemene zin stellen dat ze teruggrijpen, min of meer voor het eerst sinds 1987, naar de tot dan zeer ergerlijke gewoonte om staatshervormingen te baseren op bevoegdheidsoverdrachten naar gemeenschappen en gewesten maar om in de Franstalige strategie van "On n'est demandeur de rien" Vlaanderen daarvoor een prijs te laten betalen en toegevingen af te persen, ook al kan de formatie daardoor desgevallend meer dan 500 dagen duren.
De CD&V bedelft het BHV-akkoord onder luid applaus. Hilarisch! Want in feite zijn uit het akkoord over BHV een eindeloze reeks toegevingen en een corridor tussen Brussel en Wallonië tevoorschijn gekomen.
Béatrice Delvaux (hoofdredacteur van Le Soir) heeft dat op 15 september na het sluiten van het BHV-akkoord zonder gène bevestigd. Zij liet zich het perspectief ontvallen dat de Franstaligen de afgelopen 12 jaar en de komende 10 jaar hebben gevolgd en zullen volgen, en ze heeft dat in één onnavolgbaar zinnetje samengevat : (en ik citeer) "Gagner du temps sans perdre d'éléments fondamentaux (le lien Wallonie-Bruxelles et le statut de Bruxelles), gagner du temps pour pouvoir préparer la Wallonie et Bruxelles à une prévisible future scission du pays."
Dàt is voor het Vlaams Belang het zwaarste en belangrijkste van al de argumenten tegen onze Vlaamse politieke concurrenten: zij hebben geen van allen willen zien dat àlles wat nu gebeurd is, gebeurde in het licht van het einde van België, met proactieve, preventieve en anti-Vlaamse langere termijnstrategieën. Heel de BHV-calvarie is niets anders geweest dan een middel om Vlaanderen, in ruil en als toegeving voor zijn rechten, tot nieuwe tactische en strategische vergissingen, historische vergissingen te dwingen.
Terwijl langs Vlaamse kant àlle politieke concurrenten van het Vlaams Belang dàchten dat zij op een - wat zij zélf noemden - constructieve manier aan een oplossing werkten voor de politieke blokkering van het land door het vormen van een nieuwe regering met een staatshervorming - die ondertussen van een vette vis veranderd werd in een platte strandslijkpladijs - was dit alles voor de Franstaligen maar een tussenstapje, want alles staat voor hen in een heel ander teken, namelijk in het teken van tijd winnen, tijd winnen om de transfers te laten voortduren en tijd winnen om ondertussen Wallonië én Brussel in een - tegen Vlaanderen gerichte - positie te brengen en voor te bereiden op de onvermijdelijke splitsing van het land.
Als Vlaams Belang zijn wij dankzij onze eigen inspanningen goed geplaatst om met gezag te waarschuwen tegen wat nu gebeurt, en ik wik mijn woorden. Als de staatshervorming van Di Rupo en Beke doorgang vindt, dan is een Ordelijke Opdeling van België, een fatsoenlijke opdeling moeilijker dan voorheen. Het risico dat een opdeling van België grote stukken grondgebied van Vlaanderen zal losscheuren uit de Vlaamse Republiek is reëel.
Laat ik het vooreerst hebben over de hoofdstad van Vlaanderen, Brussel, waarin de Vlamingen electoraal worden geneutraliseerd, zeg maar: uitgeschakeld en tot de politieke onmondigheid worden veroordeeld. Inderdaad, een historisch akkoord, want dit soort regelingen is nooit eerder vertoond... De Franstalige lijsten in Brussel voor de Kamerverkiezingen worden in de toekomst versterkt met een dikke dertigduizend stemmen uit de faciliteitengemeenten. De Franstaligen uit de zes Vlaamse gemeenten krijgen hiermee een privilege dat wellicht uniek is in de hele wereld. Stemmen voor kandidaten en zich laten vertegenwoordigen door politici uit een ander gebied dan datgene waarin men woont... Voor de Vlamingen in Brussel is het daarentegen afgelopen. Hun stem is niets meer waard. Door de invoering van de kiesdrempel en door elke vorm van apparentering of poolvorming uit te sluiten, is geen enkele Vlaamse partij in Brussel immers nog in staat op eigen kracht een zetel te halen. Concreet verliezen de Vlaamse partijen hierdoor twee Kamerzetels aan de Franstaligen.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
Als doekje voor het bloeden en als een zielig potje troost komt men ons snel-snel wijsmaken dat de Senaat niet wordt afgeschaft, zoals de Vlaamse partijen vroegen, maar wel hervormd wordt tot een ontmoetingsplaats van de gemeenschappen waarin dan desgewenst ook Vlamingen uit Brussel kunnen gecoöpteerd worden. En dat terwijl anderzijds de Franstalige partijen via dat systeem van coöptatie in de Senaat financieel en electoraal zullen uitgenodigd worden om met aparte lijsten op te komen in Vlaams Brabant omdat de Franstalige stemmen uit Halle Vilvoorde in rekening zullen genomen worden om de verdeling te bepalen van de 4 Franstalige coöptatiezetels in die Senaat. Dit zal electorale integratie van de bewoners van de rand tegengaan, hen aanmoedigen om op niet-Nederlandstalige lijsten te blijven stemmen en de voordelen van de BHV splitsing grotendeels tenietdoen. Wat een gebrek aan dossierkennis, wat een blindheid of wat een toegevingen.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
En alsof het allemaal nog niet erg en historisch' genoeg is, wordt Vlaanderen ook nog eens uit Brussel gezet door het overhevelen van een aantal gemeenschapsbevoegdheden naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie. Ik denk daarbij aan de overdracht van de kinderbijslag, de geboorte- en adoptiepremies en de daarbij horende financiële middelen. Dit zijn typische gemeenschapsbevoegdheden die in Brussel volgens de aloude federale logica door de Gemeenschappen zouden moeten worden uitgeoefend. Het gewest Brussel als Franstalig gebied binnen Vlaanderen is de grote overwinnaar van deze staatshervorming. Vlaanderen wordt er teruggewezen en teruggedrongen in de twee tegen 1 positie.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest wordt totaal en volledig een gewest, zelfs met bevoegdheden die de andere niet hebben. Ik denk maar aan de eigenlijk federale bevoegdheden op het vlak van veiligheid. Afgewerkt met de saus die constitutieve autonomie heet, wordt het Brussels Hoofdstedelijk Gewest nu meer dan ooit voorheen op het zelfde niveau getild als de andere deelstaten. Het definitief erkennen en versterken van Brussel als volwaardig derde gewest heeft verregaande gevolgen voor de positie van Vlaanderen. Voortaan moet Vlaanderen het in communautaire discussies alleen opnemen tegen twee opponenten: het Waalse gewest/de Franse Gemeenschap én een volledig door de francofonie overheerst volwaardig Brussels gewest. De Franstaligen waren zelfs niet te beroerd om de Franse Gemeenschap vooraf reeds te herdopen tot de Fédération Wallonie-Bruxelles, wat volkomen indruist tegen de huidige grondwet en met zich meebrengt dat Brussel nationaal en internationaal wordt voorgesteld als een Franstalige stad. De Vlaamse regering stond erbij en keek ernaar. Waar is de Copernicaanse omwenteling van Kris Peeters gebleven? En waarom hoor ik vandaag de Vlaamse regering hierover vooral oorverdovend zwijgen?
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
En het is nog niet gedaan. Om aan de Franstalige strategie van een Brussel dat zich verder uitbreidt tot er een territoriale corridor met Wallonië uit het institutionele kluwen te voorschijn zal komen wordt de aloude en in alle strategische concepten en nota's van de PS als "Metropolitane gemeenschap" voorkomende Hoofdstedelijke Gemeenschap' opgericht. Alle gemeenten uit de oude provincie Brabant zullen er - of ze het nu willen of niet - deel van uitmaken. Deze grondwettelijke instelling krijgt de bevoegdheid om zich intensief te gaan bemoeien met het gewestelijke beleid van de Vlaamse regering in de ruime omgeving van Brussel. Hiermee reiken de tentakels van de Franstaligen tot aan de grenzen van de provincies Oost-Vlaanderen, Antwerpen en Limburg! Hoe onwaarschijnlijk ook, maar zelfs in de nota De Wever werd al in die zin gedacht. De Franstalige partijen hebben uiteraard grote verwachtingen van deze nieuwe politieke instelling. De MR is heel duidelijker op zijn website. In antwoord op de vraag of Brussel opgesloten zit in een carcan, wordt geantwoord : "L'accord consacre l'existence par une loi spéciale d' une communauté métropolitaine qui permet d'élargir Bruxelles sur base du Grand Brabant."
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
De belangrijkste compensatie voor de splitsing van de kieskring BHV is echter de toekenning van maar liefst 461 miljoen euro extra middelen voor Brussel per jaar. Bart De Wever voorzag al 350 miljoen, maar de andere Vlaamse toegeefpartijen gaven zelfs nog meer toe. In 2030 zou deze geldstroom al opgelopen zijn tot 830 miljoen euro. Als argument voor deze buitengewoon hoge bijkomende financiering wordt herhaaldelijk de demografische groei van Brussel naar voren geschoven. Deze razendsnelle bevolkingstoename hangt natuurlijk samen met het huidige, extreem lichtzinnige open-grenzen-beleid. Een veel strengere immigratiewetgeving zou alvast veel meer soelaas bieden dan altijd maar meer geld toestoppen aan Brussel waarbij de Vlamingen (die instaan voor het gros van de Brusselse financiering) genereus mogen betalen voor de verdere verfransing en vervreemding van hun eigen hoofdstad.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
De zogenaamde splitsing van het kiesarrondissement BHV creëert weliswaar de reeds lang gevraagde kieskring Vlaams-Brabant maar dan wel in het oud-Belgische schema van de Vlaamse toegevingen. De zes Vlaamse faciliteitengemeenten zullen immers deel uitmaken van zowel de kieskring Brussel als de kieskring Vlaams-Brabant. Het is een slechtere regeling dan het zogenaamde inschrijvingsrecht uit de Egmontperiode. Een mens zou daar op den duur nog heimwee naar gaan krijgen... Vandaag wordt elke drempel weggeslagen en kunnen de Franstaligen in Vlaanderen voor Franstalige Brusselse lijsten gaan stemmen in hun eigen gemeente. De zes gemeenten worden bovendien gebundeld in een eigen kunstmatig kieskanton en resulteren in een soort electorale corridor tussen Brussel en Wallonië. Op die manier gaat het wel degelijk om een uitbreiding van Brussel: een groot-Brusselse kieskring van 25 gemeenten. Dit werd haast spontaan bevestigd door de verfranste Vlaming Armand De Decker van de MR. Hij zei in het Nederlands - zo dat iedereen het goed kon verstaan - in Terzake op de Vlaamse staatszender: "De uitbreiding van Brussel zal toch op een dag komen. De electorale uitbreiding van Brussel is beslist. We zullen wel zien binnen 10 of 20 jaar. Men moet redelijk zijn en men moet democratisch zijn. Ik geloof dat binnen 10 jaar al die gemeenten 100% Franstalig zijn, in feite." Dit manoeuvre dat bovendien grondwettelijk zal gebetonneerd worden, is niet meer of niet minder dan een amputatie van de Zes' uit Vlaanderen.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
Bij dit alles komt natuurlijk ook nog de benoeming van de burgemeesters in de Zes' waarbij de Franstaligen via tweetalige Kamers van de Raad van State hierop een extra greep krijgen en het plaatje is compleet.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
Dit zijn de puinhopen van de Vlaamse BHV-strategie van de laatste jaren. Een splitsing die de grondslagen legt van wat bij de opdeling van het land als een corridor tussen Brussel en Wallonië zal kunnen worden voorgesteld. Ik herhaal wat ik hier vroeger reeds heb gezegd : liever geen splitsing dan een zo afschuwelijk slechte splitsing.
Alle Vlaamse partijen - buiten het Vlaams Belang - hebben tegenover die alomvattende en veroverende "fin de la Belgique-strategie" van de Franstaligen niets anders geplaatst dan hun eigen naïeve geloof in een zogenaamd nieuw België. Hun eigen naïeve geloof in wat zèlfs Bart De Wever noemt een "België 2.0" met "multilevel governance" en "de uitvoering van artikel 35 van de Belgische Grondwet". Maar altijd dus : België.
Wat is het toch aandoenlijk dat nadat de grootste partij van Vlaanderen op groteske wijze door de Franstaligen bij de bok werd gezet, zij toch nog steeds trouw blijft aan een strategie die België op een of andere manier moet overeind houden. Wat een bizar beeld van een spagaat tussen artikel 1 uit de N-VA partijstatuten (een onafhankelijke Vlaamse republiek) en de strategische keuze om dat ondanks alles te blijven doen binnen een België waar niks meer, geen enkele meerwaarde meer voor Vlaanderen van moet verwacht worden. En dat alles zogenaamd omdat oplossingen binnen België "haalbaar" zijn, terwijl Vlaanderen alsmaar opnieuw, verkiezingsuitslag na verkiezingsuitslag, nu al meer dan 25 jaar niet het haalbare maar het noodzakelijke vraagt.
Op een ogenblik dat de toekomstige eerste minister Di Rupo openlijk (op zowel RTBF als RTL) zegt - in strijd met al wat het internationaal recht daarover zegt - dat als Vlaanderen onafhankelijk wordt, Wallonië en Brussel België zullen grijpen en tegelijk in de Vlaamse faciliteitengemeenten referenda zullen organiseren om aan te sluiten bij Wallobrux - allemaal in strijd met het internationaal recht - en als hij daar aan toevoegt "toutefois la Belgique nous appartient", België is van ons, op dat ogenblik zou Vlaanderen daar niks straffer en degelijker Belgische Grondwet"? Vlaanderen is verzwakt en het is in deze cruciale dagen politiek zwakker en ziellozer dan ooit tevoorschijn gekomen.
Adding insult to injury wil ik het ook nog even hebben over wat er nog niet is beslist over wat er nog in de oven zit van de heren Di Rupo en Beke. Want het mag duidelijk zijn dat men nog enkele heikele hete hangijzers even opzij heeft geschoven en die voor een tijdje weggemoffeld heeft in werkgroepen. Ik denk dan aan de problematiek van de Federale kieskring, die niet anders kan dan haaks staan op elke federale logica en alleen maar een terugkeer kan betekenen naar het oude België. Meer nog: BHV is dan helemaal terug, maar dan uitgesmeerd over het hele land. Die kieskring wordt nog bestudeerd' door een specifieke parlementaire commissie.
Ik denk ook aan de kwestie van de mogelijke tweetalige lijsten in Brussel waarbij de deur wagenwijd wordt opgezet voor de verkiezing van onderhorige flamands de service' op in de praktijk Franstalige lijsten. Dit gaat nog het werkterrein worden van een ad hoc werkgroep, samengesteld uit Brusselse vertegenwoordigers van de acht bij de onderhandelingen betrokken partijen die daarnaast ook nog zogenaamd specifieke vraagstukken van het gebruik der talen in Brussel zal onderzoeken.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
Ik denk ook aan het Minderhedenverdrag : voor het eerst in een federaal regeerakkoord en al meteen in handen van de MR vice-premier Reynders. Ik citeer uit het akkoord: "Wat het vervolg van de aanbeveling rond de ratificatie van het Kaderverdrag ter bescherming van de nationale minderheden betreft, geformuleerd in het kader van het universele periodieke onderzoek, zal de werkgroep van de interministeriële conferentie Buitenlands Beleid blijven onderzoeken of men een akkoord kan bereiken over een definitie van het begrip "minderheid"." Het volstaat dat er een akkoord is in die Conferentie en hup : een nieuwe trein faciliteiten komt er aan.
Tenslotte houd ik ook mijn hart vast als ik lees in uw akkoord dat (en ik citeer) "De intra-Brusselse ad hoc werkgroep zal nagaan hoe de opdrachten van de huidige vice-gouverneur het best kunnen worden gehandhaafd." Wie de wetsvoorstellen van Wouter Beke van mei 2011 dienaangaande heeft gelezen, weet dat ook hier groot gevaar dreigt voor de totale uitverkoop van de Brusselse Vlamingen. Hij had het over versoepeling van de taalexamens en het tweetalig maken van de diensten en niet langer van het personeel.
Ja voorwaar ik zeg u : Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
Maar het is nog niet gedaan. De PS verdient nog meer felicitaties vanwege haar kiezers. De beoogde splitsing van het gerechtelijk arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde voorziet niet in een verticale splitsing van zowel parket als rechtbanken.
Halle-Vilvoorde krijgt wel een apart parket maar dit is evenwel een vergiftigd geschenk. Het wordt namelijk meteen begiftigd met vijf Franstalige parketmagistraten, hetgeen indruist tegen het territorialiteitsbeginsel en het Nederlandstalig karakter van Halle-Vilvoorde. De inschakeling van, weliswaar tweetalige - dat zou er nog moeten aan mankeren - , Franstalige magistraten getuigt van ontzettend veel wantrouwen tegenover de Nederlandstalige parketmagistraten. Kan iemand mij misschien uitleggen wat er mis is met Nederlandstalige parketmagistraten die een tweetaligheidsproef hebben afgelegd? Is dat niet een lichte vorm van racisme ? Waarom moeten die Franstalige magistraten overigens slechts functioneel tweetalig zijn en niet grondig tweetalig, terwijl ze toch in eentalig Nederlandstalig gebied werken? De Franstalige onderzoeks- en strafrechters van Brussel veruitwendigen van oudsher een veel lakser strafbeleid dan hun Nederlandstalige collega's. Dient het gezegd te worden dat de veel mildere aanpak aan Franstalige kant daarbij een handig overtuigingsmiddel zal zijn om zo veel mogelijk zaken uit Halle-Vilvoorde te onttrekken aan de Nederlandstalige rechters ? En alsof dat nog niet genoeg is staan die gedetacheerde Franstalige magistraten onder het directe gezag van de Franstalige Brusselse procureur. In de praktijk krijgen we dus een Franstalige afdeling binnen het Nederlandstalig parket van Halle-Vilvoorde, die rechtstreeks wordt gestuurd vanuit Brussel. Waarom kunnen die Franstalige parketmagistraten niet onder de hiërarchie staan van de procureur van Halle-Vilvoorde? Nergens anders is het mogelijk dat een procureur tuchtrechtelijk bevoegd is voor magistraten van een andere procureur.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
Het akkoord voorziet ook in de ondermijning van de tweetaligheid van het parket en het auditoraat van Brussel. De tweetaligheidsverplichtingen bij het parket worden verminderd van twee derde naar amper een derde. Ik kan mij uiteraard vergissen maar vermits volgens mij Brussel nog altijd een tweetalige stad is moet het Brussels parket werken met zowel de Nederlandstalige als de Franstalige rechtbank én met Nederlandstalige en Franstalige politiemensen. Er blijft dus nood aan een veralgemeende tweetaligheidsverplichting bij de parketmagistraten. Een verplichte passieve kennis van de andere landstaal zou een minimum minimorum moeten zijn zodat men in staat is de anderstalige documenten en vonnissen te begrijpen.
Vindt niemand het noodzakelijk voor de eerste minister: het Vlaams Belang vindt het noodzakelijk voor parketmagistraten in Brussel.
De onderhandelde splitsing voorziet in nog meer toegevingen van de Vlaamse onderhandelaars. Zo zal het Brusselse parket voortaan altijd geleid worden door een Franstalige procureur. Een Nederlandstalige, hoe bekwaam hij ook is, zal in zijn eigen hoofdstad nooit nog kunnen doorgroeien tot het ambt van procureur des Konings. Het grootste en belangrijkste parket van het land, met jurisdictie over de internationale instellingen, zal nooit meer geleid worden door iemand die de taal spreekt van de meerderheid van het land. Deze regeling is onaanvaardbaar. Het is de zoveelste illustratie dat Brussel aan het verglijden is van een tweetalige stad naar een dominant Franstalige stad, waar de Nederlandstaligen gedegradeerd zijn tot tweederangsburgers.
Wat betreft de rechtbanken halen de Franstalige partijen nog een slag thuis: er komt geen splitsing tussen Brussel en Halle-Vilvoorde, maar wel een ontdubbeling in eentalige rechtbanken, die gelijkelijk bevoegd zijn voor heel BHV. De Franstalige rechtbanken worden dus gelijk bevoegd met de Nederlandstalige voor alle 35 gemeenten van Halle-Vilvoorde. Letterlijk de voorstellen van Olivier Maingain.
Bedankt, CD&V voor het gegeven woord.
Deze nieuwe regeling gaat gepaard met tal van extra Franstalige faciliteiten. Zo zullen twee inwoners uit Halle-Vilvoorde voortaan rechtstreeks vrijwillig voor de Franstalige rechtbank verschijnen, zelfs zonder dat zij Franstalig zijn. Bij een dagvaardingsprocedure wordt een gezamenlijke vraag tot taalwijziging veel gemakkelijker gemaakt. Een eenvoudig verzoekje aan de griffie zal volstaan. Ten slotte zal de verweerder, indien hij een inwoner is van een faciliteitengemeente, veel gemakkelijker de taalwijziging kunnen eisen en bijgevolg de verzending naar de Franstalige rechtbank. Zelfs indien de eiser Nederlandstalig is en helemaal geen taalwijziging wil. De beoordelingsmarge van de rechter wordt in deze heel sterk ingeperkt en de taalkennis van de gedaagde mag niet meer getoetst worden. Nog veel straffer is dat men overweegt om deze Franstalige faciliteiten uit te breiden naar heel het land. Het akkoord vermeldt: "De wenselijkheid om dit stelsel uit te breiden naar het geheel van de gerechtelijke arrondissementen zal worden onderzocht door de commissie voor de modernisering van de rechterlijke orde." Blijkbaar verstaat men onder modernisering een terugkeer naar de periode voor 1935 met tal van Franstalige privileges in heel Vlaanderen.
Voor de splitsing betalen de Vlamingen ook een zware prijs wat betreft de taalkaders in de rechtbanken. De Franstaligen zijn er aan de onderhandelingstafel in geslaagd een compleet waanzinnige taalverhouding af te dwingen van nog amper 20% Nederlandstaligen en 80% Franstaligen bij de rechtbank van eerste aanleg en de arbeidsrechtbank. Dit betekent een enorme achteruitgang van het aantal Nederlandstalige magistraten en griffiebedienden. De 20/80 verhouding is helemaal niet in overeenstemming is met het werkvolume noch met de bevolkingssituatie in BHV. Het is het Vlaams Belang dat de cijfervervalsing heeft ontmaskerd. De 20/80-regeling komt er op neer dat de Franstalige rechtbank van eerste aanleg en arbeidsrechtbank viermaal groter zullen zijn dan hun Nederlandstalige tegenhanger, terwijl het werkvolume slechts tweemaal groter is. De dupe van dit akkoord is in de eerste plaats de Vlaamse rechtsonderhorige in Brussel en Halle-Vilvoorde, die in de toekomst veel langer dan vandaag op een gerechtelijke uitspraak zal moeten wachten.
CDH-senator Francis Delpérée maakte op een bijeenkomst van het Vlaams Pleitgenootschap reeds duidelijk dat de 80/20 verhouding een essentieel onderdeel is van het politiek akkoord en niet zal worden aangepast door een werklastmeting die na 3 jaar zou worden uitgevoerd.
Het gaat hier om het meest stuitende, meest onrechtvaardige en tegelijk ook meest absurde onderdeel van het gerechtelijke BHV-akkoord. Mocht het FDF zoiets enkele maanden geleden openlijk voorgesteld hebben, dan zouden de Vlamingen in koor geroepen hebben dat het om een belachelijke provocatie ging. Het is volslagen onbegrijpelijk en hoogst schandelijk dat de Vlaamse onderhandelaars hiermee hebben ingestemd.
Het akkoord over het gerechtelijk arrondissement BHV fnuikt iedere evolutie naar een eigen Vlaamse Justitie. Ten gevolge van de in heel het land sterk versoepelde aanvraagprocedure tot taalwijziging wordt Justitie meer dan ooit geblokkeerd op federaal niveau. Overal in Vlaanderen zullen Franstaligen immers claimen dat ze "recht" hebben op een Franstalige rechtbank en bijgevolg op de toepassing van federaal recht en federale procedures. Waar de Franstalige rechtbank vandaag slechts uitzonderlijk bevoegd is voor personen uit Halle-Vilvoorde, worden de Nederlandstalige en de Franstalige rechtbank in de toekomst bijna volledig gelijkgeschakeld. Halle-Vilvoorde verglijdt juridisch gezien van een eentalig Nederlandstalig gebied naar een tweetalig gebied.
Het is overduidelijk dat de Vlaamse onderhandelaars dit belangrijke dossier niet op een ernstige wijze hebben voorbereid en zonder enige dossierkennis aan tafel zijn gaan zitten. De vier jonge Vlaamse broekjes hebben zich laten rollen, zich laten strikken' door de ervaren Franstalige onderhandelaars.
Voorzitter collega's,
Ik ben zeker dat wij hier nog uitvoerig zullen kunnen van gedachte wisselen over de Bijzondere Financieringswet maar ik kan daarover nu reeds zeggen: dat wij die niet zullen goedkeuren. De paar goede punten met name de verhoging van de gewestelijke fiscale autonomie, de wegwerking van perverse effecten in de solidariteit, de gewestelijke toewijzing van de middelen volgens de fiscale sleutel worden meer dan teniet gedaan door de lange duur van het overgangsmechanisme, de niet-beperking van de solidariteit, de oplossing voor Brussel, het ontbreken van de bonus/malus in het tewerkstellingsbeleid, de afwezigheid van maatregelen in de vennootschapsbelasting, de blijvende dotatiefinanciering van de gemeenschappen en de onzekerheid over de toekomstige bijdragen van de deelstaten aan de globale financiën.
Hoe komt het dat de balans van deze staatshervorming negatief is ? Hoe komt het dat ze teruggrijpt naar het oud-Belgische gebruik van Vlaamse toegevingen in ruil voor rechten ? Welnu, de miserie van deze staatshervorming van Di Rupo en Beke is begonnen op het moment dat de Vlamingen over BHV bereid zijn gevonden om te onderhandelen. Vlaanderen had na de vorige verkiezingsuitslag klaar en duidelijk moeten zeggen wat het voor de verkiezingen bij monde van alle partijen aan de kiezers had gezegd : BHV wordt gesplitst, zonder prijs! Dat er over BHV door al de toegeefpartijen toch werd onderhandeld, was kiezen voor een weg die ons in het moeras heeft doen belanden.
Deze staatshervorming is zogezegd het resultaat van het Vlaamse politi
|
