.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

woensdag 30 november 2011

------------

“Prijs de dag niet voor het avond wordt”

Dat onderstaand bericht als een verrassing overkomt, is een under statement. Maar als uiting van een zeer tijdelijke echt Vlaamse CVP, is de verschijningsdatum wel goed gekozen. De aandacht moet immers afgeleid worden van de financiële ramp die de Tjeven over Vlaanderen hebben afgeroepen, met in zee te gaan met de Franscouillons van Di Rupetto.

De Tjeverij op haar best!

Toekomstverkenning der Lage Landen? M’n voeten, Gérard! Zal ergens in een studie-subcommisie verstopt worden die veel geld kost, om nooit meer boven te komen.

------------------------

Kris Peeters: 'Larie dat we zo einde België voorbereiden'

Als er Franstalige critici zijn die zeggen dat we met deze beslissing het einde van België voorbereiden tegen 2020, verkopen ze larie. Het project Toekomstverkenning Lage Landen komt erop neer dat Vlaanderen en Nederland vaststellen dat een aantal problemen waarmee ze beide worstelen, identiek zijn; dat sommige oplossingen waaraan ze denken ook identiek zijn; en dat het bijgevolg zinvol is samen toekomstverkenningen te maken. Niets meer dan dat. Niets minder dan dat. Al de rest is larie.’

Zo reageert Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) op ontluikende kritiek ten zuiden van de taalgrens op de beslissing van de Vlaamse regering om samen met Nederland Toekomstverkenningen te maken voor 2020-2040, onder de benaming ‘De Lage Landen’.

‘Wel juist is dat we daarmee een innoverende vorm van economische diplomatie uittesten.’

Wat drijft daartoe?

‘Problemen als klimaat en mobiliteit storen zich al lang niet meer aan staatsgrenzen. Het ontwikkelen van oplossingen ervoor moet zich daarom ook niet door die grenzen laten beperken.’

‘Trouwens, gemeenten en provincies werken ook al lang samen over de grenzen heen. Kijk ook naar de Euregio’s!’

‘Toekomstverkenningen’, het lijkt op een spel.

‘Dat is het absoluut niet. Wat iedereen kan vaststellen, is dat landen die het goed doen, de landen zijn die ver vooruit denken en daar methodes voor gevonden hebben. Vlaanderen en Nederland willen samen de methodiek van de toekomstverkenningen – het scenario-denken – toepassen op een aantal problemen en opportuniteiten die ze gemeenschappelijk hebben. Hoe zouden die kunnen evolueren en wat zouden verstandige keuzen zijn daarvoor?’

‘Een voorbeeld. Onze havens, onze energieproductie en onze chemische nijverheden steunen in grote mate op olie. Die zal echter almaar schaarser worden. Welke scenario’s kunnen we tekenen om aan die uitdaging tegemoet te komen? Samen kunnen we dat beter dan ieder apart.’

Het is een ver, abstract plan.

‘Wat we beslist hebben is dat we een denkgroep Vlaams-Nederlandse toekomstverkenningen oprichten. Die moet voorbereiden hoe dat in zijn werk kan gaan en welke projecten zinvol kunnen zijn. In 2013-2014 willen we al concreet werken.’

Vlaanderen neemt een Nederlandse aanpak over.

‘Ja en neen. Het is juist dat Nederland een traditie heeft van langetermijndenken en beleidsoriënterend wetenschappelijk werk. De WRR, de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid speelt die rol al 35 jaar. Zij zijn plannenmakers. Wij zijn plantrekkers, pragmatici. Dat combineren we. Er is immers al afgesproken dat we het motto ‘just do it!’ aannemen: we blijven niet eindeloos discussiëren tot iedereen het eens is over alles, maar we beginnen eraan en zien waar we uitkomen. Overigens hebben we met VIA en Vlaanderen 2020 toch ook al wat plannenmakerstraditie opgebouwd

Bron De Scandaard