.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

zondag 27 november 2011

The Heroe

He did it his way

-------------------

Dit is het model van het borstbeeld dat in de vele miljoenen kostende hall van het nieuwe NMBS-station van Mons zal geplaatst worde. Opdat we nooit zouden vergeten! Broek laten zakken en diep buigen!

----------------

Onderstaand artikel is zondagswerk van De Morgen. Niet veel zaaks dus. Too litle and too late, om het zo te zeggen. De on-line gazetten staan vol met voor en tegen over het huiswerk van de Bende van Zes+1 met vooral elkaar tegensprekende commentaren. Is de Roerende Voorheffing nu 15 of 21% op de nieuwe Staatsbons? Een zegt JA, en de andere zegt NEE….Een perfecte weerspiegeling van de samenleving dus. Het enige wat nog telt, is de verdeling van de postjes.

Benieuwd of iemand Geert Wilders zal durven nadoen, die eist dat er voor Nederland een serieuze afwijking van de Europese Richtlijnen inzake immigratie zou komen. Want over immigratie : daar gaat de laatste hindernis over. Als de Flamboches voldoende rap en voldoende genoeg daarop willen toegeven, komt begin 2012, ergens voor de zomer, die lang verwachte Regering-met-Volheid-van-Bevoegdheid. Dan zijn we eindelijk af van die Lopende Zaken, en vooral van Leterminator, de volksbedrieger, zoals nog maar eens gebleken is.

Omdat die Meneer Hannot van dat artikel in De morgen, blijkbaar een socialist (?) is met genoeg eigen geld, die in ‘de beurs’ een bepaalde opbrengst zoekt, veronderstel ik dus de ultieme zieleroerselen te lezen van een kapitalist. Een socialistische kapitalist : er zijn er blijkbaar geen andere meer….

----------------

Wie wind zaait zal storm oogsten

Jules Hanot − 27/11/11, 12u08

------------------

Elke week brieft deze kleine maar noeste belegger ons over de ins en outs van het beursgebeuren. Tussen ongezouten commentaar op de beursactualiteit door maakt hij ons in alle confidentie deelgenoot van zijn persoonlijke portefeuille, zijn winst en zijn verlies, zijn bibbermomenten en zijn geëxalteerde vreugdekreten.

We kunnen niet meer volgen. De Europese schuldencrisis wordt elke dag onoverzichtelijker en het lijkt er stilaan op dat de Unie vooral bezig is het eigen graf te delven. Hoe het verder moet weet intussen niemand meer. Geloof en hoop in een goede afloop hebben plaats gemaakt voor moedeloosheid en berusting. Van een allesomvattend reddingsplan is, na zeven mislukte pogingen, geen sprake meer. Van onze 'mister Europe' Herman Van Rompuy horen we niets meer en de pathetische oproep van commissievoorzitter Barroso om de ECB eindelijk als reddingsboei te gebruiken stuitte op een bars Nein van Angela Merkel. Zelfs 'zonnekoning' Nicolas Sarkozy moest inbinden en op zijn communiezieltje beloven voortaan niet meer over de ECB te praten. Daarmee toonde mevrouw de bondskanselier nog maar eens wie echt de baas is. Ze speelt het keihard en eist dat de lidstaten eerst de eigen kastanjes uit het vuur halen hun voor er zelfs nog maar sprake kan zijn van euro-obligaties of het massaal opkopen van schuldpapier. En helemaal ongelijk heeft ze niet. Al had ze dat wel een paar jaar eerder op tafel mogen slaan. Want het zijn net het ontstellend gebrek aan discipline, onbestaand leiderschap en een totaal gebrek aan controle die de Unie in deze catastrofale, en jammer genoeg ook stilaan uitzichtloze, situatie hebben gebracht. Schuilen onder de papaplu van de eenheidsmunt was veel te lang een vrijgeleide voor torenhoge overheidschulden en begrotingstekorten.

Overal klimt de rente, het ene land na het andere wordt tot de rommelstatus veroordeeld en met angstwekkende zekerheid koersen de beurzen richting dieptepunt van 2008. In plaats van de rangen te sluiten dreigt de Unie steeds meer uit elkaar te vallen in een sterk en een zwak kamp. En dat is slecht nieuws voor België. Want ook hier is het gedaan met lachen. Na meer dan anderhalf jaar gepalaver heeft het land, er zijn nog zekerheden in het leven, begroting noch uitzicht op een volwaardige regering. Bovendien kijkt de wereld niet langer geamuseerd toe hoe dat merkwaardige koninkrijkje aan de Noordzee blijft doen alsof er niets aan de hand is. Terwijl in de buurlanden diepsnijdende besparingen en herstructureringen al een tijdje een werk in uitvoering zijn hebben wij nog niet eens een plan. De formateur balanceert op de rand van een depressie en politici blijven zich verliezen in oeverloos geëmmer over interne splijtzwammen waar verder niemand wat van begrijpt. Wie wind zaait zal storm oogsten, zegt het spreekwoord en daar zijn we met verve in geslaagd. Wat kon er ons immers gebeuren? Comfortabel dobberden we onder gezag, leiding en toezicht van een eeuwige regering in lopende zaken in de slipstream van het machtige Duitsland en behoorden tot de beste leerlingen van de klas. Tot er ineens, ongeveer een maand geleden iemand riep: 'kijk, de keizer heeft geen kleren aan'. De markten en de Europese Unie draaiden verbaasd het hoofd en wat ze zagen beviel hen niet. Een torenhoge overheidsschuld en politieke leiders die meer met zichzelf dan met hun land bezig waren. In amper een week tijd werd België van fiere meesterknecht tot meelijwekkende meeloper gedegradeerd. Belgisch overheidspapier, tot voor kort nog een baken van absolute zekerheid, wordt wereldwijd gedumpt. Geen buitenlandse belegger die nog vertrouwen had in een hopeloos verdeeld land dat er zelfs in deze barre tijden niet eens in slaagt om met één mond te spreken En nog steeds doen we alsof de problemen vanzelf zullen verdwijnen als ze maar worden genegeerd. Terwijl iedereen koortsachtig probeert de schuldenberg te verkleinen doen wij er vrolijk nog een hoop miljarden bij dankzij waanzinnige deals rond Dexia en Arco.

Maar er is hoop. Leterme trok zijn speculantenpak aan en spoorde als een verkoper van tweedehandswagens zijn nijver sparende bevolking aan staatsbons te kopen om, een fractie van, de staatsschuld te financieren. En het lukte. De banken kunnen de vraag amper bijhouden en de miljoenen stromen binnen. Al is dit wit konijn natuurlijk niet meer dan een doekje voor het bloeden. België kan immers nergens nog tegen een aanvaardbare intrest geld lenen en doet dan maar beroep op de spaarder om voor de buitenwereld een vals beeld van geloof in de overheid op te hangen. Terwijl iedereen beseft dat vertrouwen en geloofwaardigheid enkel hersteld kunnen worden als er snel en structureel wordt ingegrepen, in plaats van door even met de pet rond te gaan.

Jules Hanot

-------------------

Diagonaal herlezen

U heeft natuurlijk al lang gesnopen, dat de grootste reden voor het overnemen van dit stukje de daarin vermelde Staatsbons waren, die Leterminator zo dapper en vooral zo perfect getimed, aan de man probeerde te brengen.

Dat de man een vuige knecht is van Parijs, heeft hij al voldoende bewezen in de banken-dossiers : Fortis naar BNP Parisbas, Dexia naar de slachtbank : telkens zijn voornamelijk de spaarcentjes van de Vlaamse man verdwenen. Maar de stunt met die Staatsbons zal misschien zijn laatste zijn, voor hij naar de Place Pigalle als beloning mag gaan.

Ik leg uit.

Als Premier in ‘Lopende Zaken’ wist hij, mits enige ‘voorkennis’, dat de Rating-bureaus het land een lagere rating zouden geven, zodat hij vanaf die dag verplicht zou zijn om minstens aan 6% te lenen. Hij wist perfect dat Di Rupetto de Roerende Voorheffing van 15% naar 21% zou brengen.

Wie er dus ingelopen is, en de media, de TV op kop, heeft geloofd die het voorrekenden 4% interest op die Staatsbons met 15% RV, is dus met opzet bedrogen. Opgelicht om zo te zeggen, want die RV is ondertussen 21% geworden. Wat Leterminator maar blijft afliegen!

Maar er is meer. In de kleine lettertjes als toemaatje bij Uw belastingsaangifte zult U ook lezen, dat deze RV vanaf de eerste eurocent, niet meer ‘bevrijdend’ is. Interesten, (alle soorten!) worden slechts netto uitbetaald (dus nà de RV) en voor zij die ze aangeven, komt de betaalde voorheffing in rekening, als U deze inkomsten tenminste aangeeft. Want ze tellen mee om de aanslagvoet te bepalen die verschiuldigd is op Uw globaal inkomen. Interest op spaarboekjes is ‘bevrijdend’? M’n voeten, Gérard! Leg volgend voorjaar Uw oor maar eens te luisteren bij Uw belastings-controleur! Doe dat, maar maak U vooral niet bekend!

Dus niet alleen krijgt U die RV pas veel later terug (onder de vorm van een lager te betalen saldo op Uw jaarinkomen), maar de fiscus zou zich misschien ook wel eens kunnen interesseren waar vandaan U dat spaarkapitaal vandaan hebt. Want dat is ‘teken en indie’ dat U een hoger inkomen hebt gehad dan ooit aangegeven.

Als U in Vlaanderen woont, en daarbij het ongeluk hebt als zelfstandige of als vennoot door het leven te gaan, dan is dat horror-scenario zelfs even vaststaand als het zonlicht.

En zeggen dat BDW op de 7^de Dag verklaart te blijven zitten en dus niet te applaudisseren voor het ‘prachtwerk’ van de Begroting! Ik zou eerder willen dat hij recht was gevlogen, om TE WAPEN te roepen!

Enne… Hoor ik ook iets over ‘De werkloosheid te beperken in de tijd’? Ja hoor! Als, om een of andere reden de periode van het hemels manna (dopgeld) voorbij dreigt te zijn (= eis van de Vlamingen), volstaat het om één (1) dag te werken, om opnieuw te kunnen doppen.  Geef toe : als ontradig, een enorme handicap!

Wat ondertussen wel door onze strot zal geraamd zijn, is het Pré-pensioen aan 52 jaar, voor de metaalbewerkers in het Luikse. Want de leeftijdsgrens wordt maar in 2016 opgetrokken…..

----------------------

Traditie uit de Westhoek, als balsem op de problemen van elke dag. Voor meer informatie over rond elk jaareinde een paar zakcentjes goed te besteden : te koop in elke boekhandel, zelfs in De Schandaard. Tot nader order verschijnt hier elke dag een van die ‘evergreens’…..

Zie http://users.telenet.be/johan.roelstraete/vkmanneke.htm

------------------------------

499/27  In de statie van Kortrijk zit Odielke Kavels op een bank zijn pijpke te smoren en een meneerke in de gaten te houden dat met zijn valieske heel den tijd nerveus weg en were drentelt en naar de horloge kijkt.  “Opaatje”, vraagt hij na een halfuurtje, blijkbaar ten einde raad, “komt diene trein eigenlijks nog?” -  “’k Peinze het wel, ‘k ben biekans zeker”, zei Odielke, “ze hebben in alle geval de sporen al gereed gelegd!”