.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

vrijdag 25 november 2011

M.Obama vergeet in zijn laatste speech (Thankgivingsday) het stereotiepe ‘God Bless Amercia’.

Zou de ware aard van het Moslimbeestje beginnen bovenkomen? Wil hij straks werven voor de stemmen van de Moslim-Broeders en Zusters?

--------------------

Zal ’t gaan, ja?

Nu springen de Mietjes en de Pietjes van de Vaderlandsche Pers ineens in de bres om het op te nemen voor de Katholieke Kerk. Anders gezegd : ze hebben het kalf helpen onder houden, en willen nu, om welke reden dan ook, de put vullen….met het kalf er in, waarschijnlijk.

Tiens, ja, ook waar : de Christenen houden optochten om te protesteren tegen de grove beledigingen : zijn ze gemaskerd? Gooien ze met Molotov-cocktails? Steken ze voertuigen in brand? Schieten ze op de flikken? Plunderen ze op hun doortocht de winkels?

Niet dat er geen aanhoudingen zullen zijn : de openbare veiligheid moet toch, desnoods met geweld, verzekerd worden!? Stel U voor, dat ze het verkeer zouden hinderen, of de verkeerslichten niet respecteren!

------------------------

Waarom dit soort berichten op deze blog komen? Wel, ik weet het ook niet precies. Misschien omdat er elders niet over gewaagd wordt, uit schrik voor de reacties?

En dat is het hem juist! Aldoor metteren dat onze beschaving verloren raakt, dat de woestijn-godsdienst van de Wrede zich opdringt, en dat het land naar de kl*ten gaat, maar als beetje bij beetje een der fundamenten er van gesloopt wordt, nog mee helpen huilen met de wolven in het bos! daar is men sterk in.

In de hoop dat ik een paar mensen zal kunnen doen nadenken : ziehier een bloemlezing van wat ooit eens geschiedenis zal zijn.

----------------

Kruistocht tegen theater

Ultrakatholiek protest steekt de grens over

• vrijdag 25 november 2011, 03u00
•  
• Auteur: Sarah Vankersschaever in De Schandaard

-------------------

BRUSSEL - De ultrakatholieke beweging Civitas Institut trekt volgende week naar het Next-festival om te betogen tegen het 'blasfemische theater' van Romeo Castellucci.

De ultrakatholieke beweging Civitas Institut boycotte eind oktober in Parijs de vertoningen van On the concept of the face, regarding the Son of God, volume 2, de nieuwe creatie van de Italiaanse theatermaker Romeo Castellucci. De voorstelling zou volgens de religieuze betogers blasfemisch zijn en 'aanzetten tot christofobie'. Ze verdrongen zich massaal voor de ingang van het Théâtre de la Ville en het Théâtre Cent Quatre in Parijs en wisten de voorstelling halverwege stil te leggen door het podium op te stormen. Afgelopen weekend boycotte een groep fundamentalisten om dezelfde redenen de theatervoorstelling Golgotha picnic van Rodrigo García in Toulouse.

Civitas Institut heeft nu het plan opgevat om zowel García als Castellucci te vergezellen op hun tournee. De eerste stop is het Next-festival: volgende week speelt Castellucci tijdens het internationale festival in het cultuurcentrum La Rose des Vents in Villeneuve d'Ascq. Civitas Institut was zo vriendelijk de organisatie te verwittigen van zijn komst. Ook een delegatie van 'België en Christenheid' zal aanwezig zijn, de organisatie die onder meer in 2005 in Brussel protesteerde tegen de affiche van de theatervoorstelling Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen van Union Suspecte. Er zal een bus vanuit Brussel naar Villeneuve d'Ascq vertrekken, bevestigt de organisatie.

In Kortrijk, dat als een van de Vlaamse partners deel uitmaakt van het Next-festival en traditiegetrouw een bus inlegt naar La Rose des Vents, zijn ze niet opgezet met het bezoek. 'Zo'n heisa kunnen we missen. We willen gewoon een sterk festival organiseren.'

Didier Thibaut, directeur van La Rose des Vents, belooft maatregelen en stuurde alvast een bericht uit naar de toeschouwers die een ticket voor de voorstelling kochten. 'Civitas kondigde aan dat ze verzamelen aan het stadhuis van Villeneuve d'Ascq, maar we verwachten dat ze naar het cultuurcentrum afzakken', aldus Thibaut. De politie is verwittigd en er zal zowel binnen als buiten security aanwezig zijn. 'Er is een verplichte vestiaire en we voorzien ook een screening van iedereen die een kaartje kocht, louter om te voorkomen dat er betogers tussen het publiek zitten.'

Belgisch protest

Verhitte gemoederen kennen geen grenzen. Civitas Institut bevestigde aan De Standaard dat de kans groot is dat ze in februari de landsgrens oversteken naar De Singel in Antwerpen, de volgende theaterhalte van Castellucci. 'We hebben aanvragen gekregen van Belgische geestelijken die ons steunen in ons verzet tegen Castellucci's blasfemisch theater', zegt Alain Escada, algemeen secretaris van Civitas Institut.

Dat On the concept of the face, regarding the Son of God, volume 2 godslaster van de bovenste plank is, lijdt geen twijfel volgens Escada. 'Ik heb de voorstelling gezien en kinderen die met stenen naar een portret van Christus gooien: dat is onaanvaardbaar. Net als het besmeuren van zijn beeld met vloeistof die aan excrementen doet denken. Castellucci beroept zich op vrije meningsuiting, maar mijns inziens heeft deze theatermaker moeite om in te schatten wat hij precies gemaakt heeft.'

De organisatie van het Next-festival deelt die mening niet. 'We zijn ons ervan bewust dat de maatregelen niet bijzonder prettig zijn en we bieden u alvast excuses aan, maar ze leken ons onafwendbaar om de goede gang van zaken te verzekeren', klinkt het in de uitgestuurde brief naar de toeschouwers. 'Met uw aanwezigheid geeft u ons een sterke aanmoediging en bevestigt u dat u veel waarde hecht aan de vrijheid van de kunstenaar.'

-------------

Kerk in nood

25/11/11, 06u55

·        De Morgen

Het manifest Gelovigen nemen het woord is niet met een spijker tegen een kerkdeur geslagen, zoals Luther in de zestiende eeuw deed met zijn '95 stellingen' bij de Slotkerk van Wittenberg. Maar de tekst, die u op de opiniepagina's van deze krant leest, heeft potentieel dezelfde verscheurende kracht voor de kerk in Vlaanderen.

Door de economische crisis en de crisis in de Wetstraat is die andere, immateriële, levensbeschouwelijke crisis wat in de vergeethoek geraakt. De existentiële storm is er niet minder hard om gaan waaien in de grote, steeds killere en steeds legere kerken. Door de schandalen van kindermisbruik heeft de kerk haar morele legitimiteit verloren. Op die schande heeft de kerkleiding nooit een deftig antwoord kunnen formuleren. De wereldvreemde uitspraken van aartsbisschop Léonard voegden enkel vernedering toe aan de geslagen wonden.

De kracht van deze oproep zit er net in dat hij voor een keer niet blijft steken in het verzet tegen die provocaties vanwege de eigen leiding. De klacht is veel tastbaarder, praktischer ook. De huidige impasse, zo stellen de betrokkenen vast, wordt veroorzaakt door het priestertekort. Anders gezegd: het woord gods sterft uit.

Bijzonder pijnlijk, maar zeer herkenbaar voor al wie in Vlaanderen nog wel eens in de mis belandt, is de stelling dat vele van de overblijvende priesters misschien wel geschikt zijn om de eucharistie naar de letter uit te dragen, maar totaal niet om de geest van verbondenheid over te brengen. De oplossing die de gelovigen zelf voorstellen, klinkt tergend haalbaar. Laat medegelovigen - mannen en vrouwen, gehuwden en ongehuwden die wel geëngageerd zijn - mee voorgaan in de eucharistie.

Tergend haalbaar, dat wil zeggen: voor wie niet tot de hogere hiërarchie in de kerk behoort. In sommige bisdommen worden al uitzonderingen op de regel gedoogd, maar in de oren van het Vaticaan en zijn trouwste verdedigers klinkt deze oprechte oplossing voor een nijpend probleem nog altijd als blasfemie. Als de kerkleiding in die starre boosheid blijft volharden, zal ze in het westen haar kerk zien verdwijnen. En ze zal nieuwe geloofsgemeenschappen zien ontstaan waar de nood aan zingeving wel gelenigd kan worden in een omkadering die aangepast is aan deze tijd.

De petitie is al ondertekend door een kleine 4.000 gelovigen, waaronder 200 priesters. Het gaat dus niet om de usual suspects uit de marge van de kerk. Deze klacht komt rechtstreeks uit het hart van de kerkgemeenschap. Deze gelovigen richten hun oproep rechtstreeks aan hun bisschoppen.

"Hier sta ik, en ik kan niet anders", zei Luther nadat hij zijn hervormingen had voorgesteld. Een grote groep in de kerkgemeenschap in Vlaanderen zegt nu eigenlijk hetzelfde. Monseigneur, uw kerk verkeert in grote nood.

---------------

In godsnaam, bisschoppen. Waar blijven de hervormingen in de kerk?

25/11/11, 09u08

Vlaamse gelovigen dringen aan bij de kerkleiding om de impasse te doorbreken.

Mensen zijn op zoek naar zin, houvast en richting voor hun leven. De christelijke boodschap bezit zo'n sterke eeuwigheidswaarde, dat ook de moderne mens er een antwoord op zijn zoekvragen en "geloofshoop" in kan vinden.

Om het verhaal van Jezus en de christelijke boodschap te kunnen doorvertellen en te kunnen beleven, is een georganiseerde kerkelijke gemeenschap onmisbaar. Zoals elders in West-Europa, staat de kerkgemeenschap in Vlaanderen onder druk. Een van de oorzaken daarvan is het feit dat de kerk voor haar organisatie (parochies) en de uitoefening van haar opdracht in sterke mate steunt op - en daardoor afhankelijk is van - priesters, een ambt dat voorbehouden is aan gewijde, tot de celibaatsverplichting gehouden mannen.

Door het nog toenemende tekort aan priesters, maar ook door nieuwe inzichten, gewijzigde opvattingen en maatschappelijke ontwikkelingen is dat organisatiemodel aan herziening toe.

Als gelovigen, van wie sommigen professioneel en anderen niet-professioneel in de brede kerkelijke gemeenschap actief zijn, zijn wij bezorgd om de toekomst van de kerk in Vlaanderen. Vanuit die bezorgdheid richten wij ons tot onze bisschoppen en vragen wij hen de al te lang aanslepende impasse te doorbreken en enkele dringend noodzakelijke hervormingen door te voeren.

De hervormingen die wij vragen, zijn kort in het Manifest vermeld. Ons pleidooi om ook gehuwde mannen en vrouwen toe te laten tot het priesterambt moet gezien worden in het kader van een volgens ons wenselijke en noodzakelijke diversifiëring, waarin creatief gezocht wordt naar nieuwe wegen om de veelheid aan talenten en de geëngageerdheid van vele gelovigen beter te benutten.

Aan de gelovigen in Vlaanderen die deze bezorgdheid delen vragen wij dit Manifest te ondertekenen. Wij zijn ervan overtuigd dat wat wij vragen op brede steun in al onze bisdommen kan rekenen. Wij zijn er ook van overtuigd dat wanneer wij als gelovigen het woord nemen, de bisschoppen zullen luisteren en bereid zullen zijn tot een gesprek als aanzet tot deze broodnodige hervormingen.

'Gelovigen nemen het woord', luidt de titel van ons Manifest, dat u hierna leest:

Parochies zonder priester, eucharistievieringen op ongeschikte uren, gebedsdiensten zonder communie: dat hoeft toch allemaal niet? Waarom blijven de noodzakelijke kerkhervormingen zolang uit? Wij, Vlaamse gelovigen, vragen onze bisschoppen om de impasse waarin we terechtgekomen zijn te doorbreken. We doen dat in verbondenheid met medegelovigen in Oostenrijk, Ierland en vele andere landen, die eveneens aandringen op hervormingen die voor de kerk levensnoodzakelijk zijn.

Wij begrijpen niet waarom de leiding van onze plaatselijke gemeenschappen (parochies bijvoorbeeld) niet wordt toevertrouwd aan een man of een vrouw, gehuwd of ongehuwd, beroepskracht of vrijwilliger, die daartoe de nodige vorming heeft gekregen. We hebben toegewijde herders nodig.

Wij begrijpen niet waarom deze medegelovigen niet zouden mogen voorgaan in de zondagsvieringen. We hebben in elke levende gemeenschap liturgische voorgangers nodig.

Wij begrijpen niet waarom - waar geen priester voorhanden is - een woorddienst met communie niet zou mogen.

Wij begrijpen niet waarom bekwame leken en gevormde godsdienstleerkrachten niet zouden mogen preken. We hebben het woord Gods nodig.

Wij begrijpen niet waarom aan gelovigen van goede wil die na een scheiding hertrouwd zijn de communie moet geweigerd worden. Ze horen er evenwaardig bij.

Gelukkig zijn er al plaatsen waar men wél zo bezig is.

Wij pleiten er tevens voor dat binnen de kortste tijd zowel gehuwde mannen als vrouwen tot het priesterambt worden toegelaten. Wij, gelovigen, hebben hen nu broodnodig."

Enkele ondertekenaars:

Geert Dedecker, priester Roeselare; Luc Dehaene, burgemeester van Ieper; Trees Dehaene, gewezen voorzitter Interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB); John Dekimpe, pastoor Sint-Rochus Kortrijk; Paul Breyne, gouverneur West-Vlaanderen, Voormezele; Anne-Mie Castelein, De Vleugel, Antwerpen; Frans Celis, Werkgroep Kerkenwerk, Roeselare; Carlos Desoete, moderator St.-Andries-St.-Michiels en gewezen nationaal proost Chiro Vlaanderen, Brugge; Mark Deweerdt, voorganger Onze-Lieve-Vrouwparochie, Herent; Ignace Dewitte, pastoor-emeritus, gewezen studentenpastor Katholieke Universiteit afdeling Kortrijk, Brugge; Paul De Witte, woordvoerder Basisbeweging Vlaanderen, Aalst; Ignace D'Hert, priester, Gent; Roger Dillemans, ererector KU Leuven; Mark Heirman, filosoof, publicist, Sint-Mariaburg; Annemie Luyten coördinator De Loodsen, stadspastoraal, Antwerpen; Staf Nimmegeers, priester-publicist, gewezen pastoor Onze-Lieve-Vrouw van Finisterrae Brussel, Brussel; Agnes Pas, gewezen voorzitter Interdiocesaan Pastoraal Beraad (IPB) en Broederlijk Delen, Mechelen; André Truyman, pastoraal vrijwilliger, publicist, Antwerpen; Marc Vervenne, ererector KU Leuven, gewoon hoogleraar faculteit theologie en religiewetenschappen, Leuven; Marcel Joniau, ererector KULAK, Bellegem; Dirk Vansina, schepen stad Leuven; Geert Bourgeois, minister, Izegem; Ward Kennes, burgemeester en Vlaams volksvertegenwoordiger, Kasterlee; Mark Van de Voorde, publicist-raadgever-speechschrijver, lid parochieteam, Brugge; Roger Burggraeve, Priester, sdb, professor emeritus theologische ethiek KU Leuven, Leuven; Rik Devillé, Werkgroep Mensenrechten in de Kerk, Tollembeek; Johan Leman, gewoon hoogleraar, Brussel; Erik Stynen, pastoor, Testelt; Johan Vanpée, pastoor universitaire parochie KU Leuven, Leuven; Luc Dequeker, emeritus hoogleraar KU Leuven, Sint-Amandsberg.

-------------------

Diagonaal herlezen

Samengevat : net als de generatie Wilfried Martens en C° hetzelfde in de politiek gepresteerd hebben, zo is het de laatste decennia met de Kerk vergaan : noch mossel noch vis. De Vlaamse Tjeven hebben nooit durven ‘doorspreken’, ze hebben altijd geprobeerd de kool en de geit te sparen, om de chaos te vermijden. Door vooral hun eigen overtuiging te verloochenen. Zo ook de Kerk, na de revolutie van Mei ’68 die als voornaamste gevolg noch min noch meer de sexuele revolutie meebracht. De ontaarding der Gewijde Gewaden, als U wilt, want, om alle onaangename gevolgen te vermijden, was daar ‘de pil’…. Of de zwijgplicht, tot net zolang als de verjaring was ingetreden. Politici van het niveau van Eyskens, DeHaene, enz, hebben het land definitief om zeep geholpen (Vader DeCroo is tenminste zo eerlijk om dat openlijk toe te geven!), zodat er, in een Belgische context, geen de minste heropstanding meer mogelijk is. Het kan alleen van kwaad naar erger, en Di Rupetto is nog maar het begin.  

Voor de Kerk is dat heel wat anders. Als bepaalde ‘mensen’ onweerlegbaar gefaald hebben, is er nog altijd de eeuwige en universele waarde van haar boodschap : de naastenliefde voorop. En, met een beetje nadenken, de woorden van het ‘Onze Vader’. De leuze ‘Vrijheid, Gelijkheid, Broederlijkheid’ is daarvan maar een flauw afkooksel. Al moet ik toegeven, dat deze presentatie ook een eigen verdienste heeft. Al is het origineel altijd veel beter dan de kopie.

En, als ‘het Westen’ dan als toemaatje, wat meer op zijn strepen zou willen staan, dan zouden de Muzelmannen zich misschien wel tweemaal bedenken vooraleer ze hun veroveringstocht verder zetten.

Want is het niet zo, dat lafheid altijd wordt afgestraft? Het schoonste voorbeeld daarvan is… Bart DeWever, Vlaanderens hoop, thans voor lange tijd bij de bezems in het borstelkot gezet….

Misschien dat weduwnaar MRM, dapper onderweg om Vriend des Konings te worden dank zij de goede relaties van Astrid van België met zijn overleden vrouw, daarbij de functie van natte dweil van Van RAMPuy kan overnemen? Ik weet zeker dat die man vroeger een naam had, die klonk als een Zwitserse koe-bel in de bergen, maar ben ik die nu toch wel vergeten, zeker!

--------------------

Traditie uit de Westhoek, als balsem op de problemen van elke dag. Voor meer informatie over rond elk jaareinde een paar zakcentjes goed te besteden : te koop in elke boekhandel, zelfs in De Schandaard. Tot nader order verschijnt hier elke dag een van die ‘evergreens’…..

Zie http://users.telenet.be/johan.roelstraete/vkmanneke.htm

------------------------------

495/24  Dré Maenhout leert voor dokteur, allee, hij doet pogingen in die richtinge, maar ’t wil maar niet lukken.  Hij kan de namen van de medicamenten slecht onthouden en hij verwisselt dikke darm altijd met de dunne.  Arseen Maenhout, de vader, heeft hem al versast van de universiteit van Gent naar die van Leuven, met hetzelfde resultaat.  Op nen zondagavond stond Arseen aan den toog van ‘In de Kippe” en luchtte ne keer zijn herte aan boer Verscheure die daar aan zijn pijpe stond te lurken.  “het is gelijk met dat kalf bij ons”, zegt Verscheure van achter een toebakwolke, “het zoog aan twee koeien en hoe meer dat ’t zoog, hoe groter kalf dat het wierd!”