|
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
dinsdag 22 november 2011
486 ONTWAAKT VERWORPENEN DER AARDE
Todi, het Italiaanse Poupehan
Zoveel mooier, zoveel beter, want niet Tjeefs
------------------
Di Rupetto, ooit nipt ontsnapt aan de schande en aan de gevangenis voor openbaar kindermisbruk aan de waterkant (de zaak werd op meesterlijke wijze onder de mat geveegd) kan misschien inspiratie opdoen bij onderstaand artikel over zijn ex-vaderland, geschreven door zijn geloofsgenoot! De deelnemers (ACV/ABVV) in Poupehan (*) kunnen voor eerlijker afspraken, ook hier een voorbeeld aan nemen (Todi).
---------------------
De regering-Monti en de terugkeer van Berlusconi
22/11/11, 09u57
Alex Puissant is journalist en woont in Italië. De Italiaanse noodregering mag de kolen uit het vuur halen voor 'Il Cavaliere', stelt hij vast.
Afgelopen weekend verscheen op reclameborden in heel Italië een politieke affiche met één zin: "Ik ga er nu dubbel zo hard tegenaan". Ondertekend, in sierlijke letters: Silvio Berlusconi.
Zijn Popolo della Libertà en zowat alle andere politieke partijen gaven vrijdag de regering-Monti de grootste parlementaire meerderheid in de geschiedenis van de republiek. In Palazzo Montecitorio, het voormalig pauselijke paleis waar de volksvertegenwoordiging huist, maakten sprekers gewag van een mirakel.
Berlusconi's partij blijft intussen wel de grootste en de Cavaliere wil geen misverstand. Na Berlusconi's vertrek als premier mag de noodregering van proffen en experts de kastanjes uit het vuur halen. Daarna is het weer aan de politici, en aan Berlusconi zelf.
Toen de regering vrijdag voor het parlement kwam, keken de nieuwelingen in de regeringsbanken beduusd op toen Berlusconi ze met breed vertoon van tanden allemaal persoonlijk de hand kwam schudden. De stichter van de katholieke lekenorganisatie San Egidio stond op voor de onverwachte begroeting. De gewezen topman van Italiës grootbank Intesa San Paolo was even in de war en even hoffelijk. Op de gezichten stond gêne. Niet-verkozen ministers waren onwennig tegenover een winnaar van parlementsverkiezingen die plaats moest maken voor beter.
Zorgvuldige eentonigheid
Bij de nieuwe ministers ook een topman van Avvenire, de krant van de katholieke bisschoppen. Die herinnert zich nog hoe de Avvenire-hoofdredacteur na kritiek op Berlusconi door diens pers met smeuïge verhalen werd weggepest. Hoe vaak was de hoffelijke glimlach op deze ministeriële gelaten een scherm voor vrees? Monti is er nog maar net en kranten uit Berlusconi's invloedssfeer steken met hem al de draak, kwestie dat zijn premierschap hem niet te snel naar het hoofd stijgt.
In Rome wordt de volkssoevereiniteit nu creatief geïnterpreteerd. Daar voelen de providentiële mannen en vrouwen van Monti zich onwennig bij, maar dat kan snel evolueren. Professor Monti, bekend van zijn zorgvuldige eentonigheid, bedreef bij de inaugurale sessie in het parlement al enige zelfironie. "Vroeger noemden ze mij een Saddam Hoessein voor de zakenwereld", zei Monti vrolijk. Symbolen onderstrepen intussen de breuk. Monti droeg vorige week een keer een das van de kinderrechtenorganisatie van de Verenigde Naties. Hij weerde de Duitse limousines uit de Berlusconi-tijd: Monti wil alleen nog in een Italiaanse auto.
De rest van de legislatuur mag Monti al de onpopulaire maatregelen doorvoeren die Berlusconi maar niet goedgekeurd kreeg, maar daarna moet zijn regering wel van het toneel verdwijnen. Monti heeft, ten overstaan van de president, beloofd dat hij bij het eind van de legislatuur geen kandidaat wordt bij de verkiezingen en dat geldt ook voor de andere ministers, liet Berlusconi optekenen in de Corriere della Sera.
Sommige Italianen zien in de regering-Monti de grote terugkeer van de katholieken; de regering van Todi, genaamd naar het lieflijke stadje in het groene hart van Italië. Daar kwamen, in een middeleeuws klooster op een strategische heuvel, een maand geleden de leiders van zeven katholieke organisaties bijeen. Achter gesloten deuren. Hun conclusie: dat de katholieken een grotere rol moesten spelen in de politiek, daarbij aangemoedigd door de ook aanwezige kardinaal Bagnasco, primaat van de Italiaanse Kerk. Vele leiders van die groep van Todi zitten een maand later in de nieuwe regering-Monti.
Die kreeg meteen de zegen van kardinaal Bagnasco, en van het Vaticaan. Voor hij vrijdagochtend naar het parlement trok, stond de nieuwe premier Monti op het asfalt van Fiumicino om de paus uit te wuiven voor zijn Afrikareis. Een gewaardeerd gebaar, liet het Vaticaan weten.
Oorlogskabinet
De nieuwe regering is zo goed als een oorlogskabinet. Monti heeft het afgelopen weekend gewijd aan de maatregelen waar hij de komende dagen mee naar Europa trekt. In Italië hopen ze dat Monti's geplande ontmoetingen met Barroso en Van Rompuy, en daarna met Merkel en Sarkozy, aantonen dat het land weer wordt gerespecteerd.
Monti bereidt een woningbelasting voor, en nog veel meer dat pijn zal doen. Maar wanneer dat harde werk is volbracht, wil Berlusconi er weer staan. Hij wil het ledental van zijn partij verdubbelen tot een dikke 2 miljoen, die bij voorverkiezingen de nieuwe kandidaat-premier moeten verkiezen. Berlusconi zegt dat zijn poulain Alfano het meeste kans maakt, maar over zijn hypothetische opvolging heeft Berlusconi de afgelopen jaren al heel veel verklaard.
Augusto Mizzolini, de Berlusconi-gezinde hoofdredacteur van het hoofdjournaal op de openbare televisie RAI en Emilio Fede, de al even trouwe baas van het hoofdjournaal op Berlusconi's privételevisie, hebben alle twee gezegd dat ze ermee ophouden als Berlusconi vertrekt. Zij blijven voorlopig op post.
Peilingen geven de regering-Monti de steun van bijna 84 procent van de Italianen. Haast even veel vinden het goed dat de nieuwe regering geen politici telt. Nooit eerder in de geschiedenis van de peilingen hadden de Italianen zoveel vertrouwen in een nieuw kabinet. De ontgoocheling is gegarandeerd.
En Berlusconi? Die doet het sinds zijn ontslag weer ferm beter in de peilingen.
-------------------
Diagonaal herlezen
Niet dat ik wil zweren bij De Morgen, inzonderheid bij Alex Puissant (een persmuskiet die ook in Italië woont en dus ongeveer weet waarover hij schrijft), maar dit artikel slaat nagels met koppen. Ja toch! Al lijkt het mij, dat dezelfde spotlichtjes in zijn oogjes moeten geblonken hebben, als bij de Canvas-hoernaliste telkens als die zo van die ondeugende vraagjes kan stellen, waarmee ze haar eigen mening zeer opvallend probeert te onderdrukken. Vergeet ik toch wel haar naam zeker! Zo pas nog via BVN haar gast (de Quickie) zien ondervragen : of die zich realiseerde dat hij met hun 13 zeteltjes, half zoveel als de PS, wel evenveel rechten had als Di Rupo, om eisen te stellen. Venijnig toch en bij mij zou ze moeten kiezen : onder tafel terecht komen, of op staande voet op het scherm de méchante bijbedoeling van die pretoogjes uitleggen
Maar over Il Cavaliere! Och : het is au fond heel simpel. De man heeft zon jaar of 5-6 geleden, de belasting op woningen afgeschaft. Niet slecht voor zijn imago natuurlijk en direct een reden voor ons om hem welgevallig te zijn. Bij ons in het on-lnd B. heet dat Onroerende Voorheffing. Mario Monti, met het oog op een gezondere Staatskas, zou die maatregel nu terugschroeven. Erg, hé!
Het oordeel hierover laat ik aan mijn lezers over, maar ik kan U verzekeren, dat Berlusconi hier weer zeer goed uitkomt. Wat kan de kleine man de Staatskas schelen : zijn eigen (bijna lege) kas, die interesseert hem meer.
Maar er is iets anders.
Elke toerist zal het opgevallen zijn : overal in Italië waren/zijn er in het straatbeeld alleen maar oude vervallen gevels van privé-woningen en/of appartementen, groot of klein, te zien. Nergens vernieuwing, nergens een spatje verf. Achter die gevels, kwam men meestal in een futuristisch decor terecht, waaraan onze binnenhuis architecten gerust nog een punt kunnen zuigen. De simpelste Italiaan heeft immers meer gevoel voor ethiek en harmonie in zijn kleine teen, dan de meeste van onze architecten in heel hun geleerde kop.
Reden van die tegenstelling buiten/binnen? De controleurs van het kadaster : bij gevelrestauratie wilden die zich gemakkelijk vergewissen van de actuele waarde van het geheel, en daar waren de Italianen, net als wij, niet zo wild van
Elke actualisering van hun interieur zou zelfs een verviervoudiging van hun kadastraal inkomen, en dus van hun huizenbelasting hebben kunnen betekenen. Geen beslastings-fraude dus, maar een belasting-ontwijking
. Hoe zoude zelf zijn!
Vandaar dat er zoveel gerenoveerd (zichtbaar van op straat) werd, zo gauw die kadaster-dieven, dank zij Berlusconi, geen kwaad meer konden, en bij hun op pensioen-stelling, nergens meer vervangen werden. Wegens het weegvallen van hun job waarvan de kosten hoger lagen dan de opbrengst
.Wij houden ons hart vast, wat Monti ervan bakt
.
Als eigenaar-resident staan wij met twee op de plaatselijke kieslijsten : in Italie is geen kiesplicht, maar een kiesrecht. U moogt twee keer raden voor wie wij gaan kiezen. Want om opnieuw die vervloekte Onroerende Voorheffing te betalen : liever niet, hé! En Europa kan de pot op!
En nog iets dat Alex Puissant (natuurlijk) onvoldoende belicht, is, dat de gewone Italiaan veel katholieker is dan die hoernalist durft schrijven. Ze zullen dus niet zo gauw afkeuren wat de Todi-groep met steun van de Paus, goedvond. Ten gepasten tijde zal Berlusconi wel zorgen dat alles bij het oude blijft
.
Oude liefde roest niet, zegt het spreekwoord. En dat Berlusconi vele roestvrije want jonge liefdes kent : de Italiaan m/v die hem dat kwalijk neemt, die moet nog geboren worden! Alleen jaloerse naturen nemen hem dat kwalijk!
En Europa? Ach ja, Europa
.Laten wij AUB niet vergeten, dat Il Cavaliere 17 jaar nodig heeft gehad, om de grootste kwakkels van de voorgaande socialistische en/of christen-democratische regeringen recht te zetten. Ik geloof, sedert de oorlog, zon dikke 65, of ongeveer 1 ½ per jaar
..
Dat de BRT onder leiding van Herr Flick van de Gestapo in die zin zou berichten? Dat ze daar dan eerst beginnen met de juiste reden van de nieuwe rellen in Caïro te vermelden : de moslim-broederschap die ongedurig wordt om de macht van het leger over te nemen, en om naar hartelust de Kopten (Christenen) te kunnen uitmoorden
. Demonstranten juichten en riepen Allah is groot maar dan in t Arabisch dus onverstaanbaar
.Vertaling? Een zeldzame keer, voor iemand die goed oplet
.Allah Akbar is anders wel niet zo moeilijk om vertalen
.Daarom klinkt het vriendelijker te zeggen Allah is groot
.
Is het U nog niet opgevallen, dat de nieuwe ordewoorden (geen opschriften, geen Allah Akbar(s) achterwege blijven? Geen accenten dus, die het Westen de ogen zou kunnen openen!
Ach : het is allemaal zo doorzichtig!
---------------------
Traditie uit de Westhoek, als balsem op de problemen van elke dag. Voor meer informatie over rond elk jaareinde een paar zakcentjes goed te besteden : te koop in elke boekhandel, zelfs in De Schandaard. Tot nader order verschijnt hier elke dag een van die evergreens
..
Zie http://users.telenet.be/johan.roelstraete/vkmanneke.htm
------------------------------
486/16 Nesten van Backers had het ook gehoord dat het pijpesteerte-dikke zou vriezen. best al de pompen goed afdekken, zei ie. En s anderdaags passeerde hij in velo en hij had zijn velopompe met wollen slunsen en een dikke koorde errond helegans geëmbaleerd!
------------------------
(*)Poupehan (Waals: Pouphan) is een dorpje in Bouillon, op de zuidelijke helling van de Belgische Ardennen, langs de oevers van de Semois. De naam betekent "huis van de fee" (poupe = fee, han = huis).
In de Belgische politiek is het dorpje vooral bekend omdat Fons Verplaetse (voormalig gouverneur van de Nationale Bank van België) er een buitenverblijf heeft. Volgens journalist Hugo De Ridder zou er tussen 1982 en 1987 en petit comité onderhandeld zijn.
De "bende van Poupehan" bestond uit de toenmalige eerste minister Wilfried Martens, ACV-vakbondsleider Jef Houthuys, de toenmalige voorzitter van de BAC Hubert Detremmerie en Fons Verplaetse (CVP). De vier stippelden als vrienden in het geheim tussen 1982 en 1987 samen het herstel van de Belgische economie uit na de recessieperiode in het begin van de jaren 1980, met onder andere een devaluatie op 22 februari 1982 van de Belgische frank.
STOP EENS N BLOKKER BLOGGER IN UW TANK
|
