.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

dinsdag 22 november 2011

Oorspronkelijke uitvoering

Jeroen Bosch (Detail)

----------------------

Als West Vlaming hebben wij voor geheel de politieke situatie een prachtig en zelfs schilderachtig woord (de woorden joker of poker dragen nog een zeker niveau in zich, wat de hansworsten al lang verspeeld hebben). Wij heten die in ’t West Vlaams ‘totentrekkers’. En daar is James Ensor of Jeroen Bosch nooit ver bij weg.

-------------------

Actuele Artist Impression

Van eenzelfde detail.

----------------------

Schaamte

22/11/11, 07u06

Boosheid maakt langzaam plaats voor een pijnlijk gevoel van schaamte. Schaamte voor wat in dit land gebeurt. Schaampte om Belg, Vlaming of Franstalige te zijn. Deelgenoot van dit intrieste gebeuren.

Had Elio Di Rupo (PS) moeten verder onderhandelen, ook al vond hij dat Alexander De Croo (Open Vld) hem beledigd had door het 'ultieme voorstel' af te wijzen? Had Alexander De Croo moeten inbinden, 'in het belang van het land'? Als deze groep toppers - een wel heel leeg begrip als het over de leidende klasse politici gaat - ook maar één seconde denkt dat één van hen als zondebok zal dienen, vergist ze zich schromelijk. De afkeer voor het wangedrag van deze groep is universeel, hun falen is een collectieve verantwoordelijkheid. Al wie daar maanden aan tafel zit, moet maar eens goed in de spiegel kijken en zich afvragen of hij/zij wel alles gedaan heeft om tot een oplossing te komen. Speculatie over wat de koning nu moet doen, wie er nu aan zet moet komen, wie nu 'uitgestuurd moet worden', het is gewoon misselijkmakend. 'Tijd kopen', 'temporiseren', 'laten afkoelen', zoiets doe je op de speelplaats van een lagere school, of misschien in de soek in Marrakech, maar niet als je een land in het hart van de euro wil leiden.

De fase waarin we van onze toppolitici écht leiderschap verwachtten is al lang voorbij. Zoiets betekent immers dat je inspireert, recht in de wind gaat staan als het stormt, harde beslissingen durft te nemen, en moeilijke knopen doorhakt samen met je ploeg. Van Belgische partijleiders wordt sinds mensenheugnis al lang niet meer dit soort gedrag verwaht, dus echt ontgoocheld kan een mens dan niet meer zijn.

Maar een mimimum aan professionalisme kan wel verwacht worden. Wie legt er nu een 'best en final offer' op tafel, als keer op keer blijkt dat zulke voorstellen nooit 'best' laat staan 'final' zijn? En wat te denken van een kandidaat-premier die zijn onderhandelaars gewoon doodleuk een paar uur bezighoudt met zijn eigen voorstellen luidop voor te lezen? Misschien is dat het idee van inspirerend leiderschap bij de PS, maar de wereld is sinds 1970 al enige jaren doorgedraaid.

Uiteraard zal elke objectieve waarnemer vandaag kunnen vaststellen dat de publieke opinie boven en onder de taalgrens de focus anders legt. Wij meer op de rol van de Franstalige socialisten, zij meer op die van de Vlaamse liberalen. Maar mag het debat iets breder dan dat getrokken worden? Want één zaak hebben de heren en dames politici langs beide kanten van de taalgrens bewezen: onkunde heeft geen taalvoorkeur.

Wouter Verschelden
Hoofdredacteur De Morgen

-------------------

Diagonaal herlezen

Bovenstaand artikel is deze morgen wel, op één onvolledigheid na, het objectiefste van de hele Noord Belgische pers. Die Wouter Verschelden heeft een zuiver oog, maar een verzegeld stel lippen. Hij weigert eigenlijk om de bevrijdende conclusie die rondspookt in zijn hoofd, op papier te zetten : laten wij die prutsers met huisarrest naar huis sturen en vervangen door mensen die onze taal spreken in de komende onderhandelingen, en die daarenboven uitvoeren wat het volk wil : in de eerste plaats de welvaart in eigen huis houden….

BDW, met de vergelijking van het brandend huis van een koppel in scheiding, werkt opnieuw met luchtspiegelingen die uitblinken door verwarring.  Hij zou de mensen liever voorhouden wie de brandstichters zijn, en waarom er geen brandverzekering is…Moet die ene (bedrogen) echtgenoot  nu ook nog opdraaien voor de echtbreuk van de andere?  Bartje, Bartje, Bartje : het is door mensen lijk gij dat de Vlaamse Republiekeinen zo dikwijls voor populisten worden verweten! De mensen zijn volwassen genoeg om het te begrijpen, moest U spreken lijk het Vlaams Belang : laten we eerst afzonderlijk gaan wonen, met gescheiden portemonnee en dan beginnen onderhandelen over de definitieve boedelscheiding.  Want de ruïnes van het huis en de meubels zijn al lang door de deurwaarders in beslag genomen en door jullie schuld moeten we straks ook honger lijden en onder de blote hemel slapen.  

Als de gemoederen wat zullen bedaard zijn, zal Albert Deux weer het klassieke spel met de Joker spelen. Al is de man zelf de Joker, of misschien is hij er zelf wel de ‘Piekezot’ (Schoppenzot) van. De Kroon zal niet ontbloot worden, de billen wel! Deze keer gok ik op De Notten de Oostende grondwet- begrotings- en windpark-specialist. Die is minstens even Lynx als Di Rupetto, even vals en even incompetent. Hij past bovendien perfect als stoplap voor de Franscouillonse socialisten om het geschonden imago van Homo Elio op te poetsen. De Notte past, als werkloze sos, perfect in het plaatje, terwijl het Vlaams socialisme, na ’t Gene(ver)wijf, hoogdringend zich weer eens in het plaatje moet kunnen wringen.

Onderwijl zullen de 3,5 miljoen Franscouillons (+ 500.000 aangespoelden) verder de discipline van het hangmat-liggen beoefenen, terwijl de 6,5 miljoen Vlamingen voor hen werken om hen te voeden. De nationale leuze van eendracht die macht maakt, kan binnenkort misschien uitgebreid worden? Eendracht is een groot gemak want het geeft de Franstaligen de macht.

---------------------- 

Traditie uit de Westhoek, als balsem op de problemen van elke dag. Voor meer informatie over rond elk jaareinde een paar zakcentjes goed te besteden : te koop in elke boekhandel, zelfs in De Schandaard. Tot nader order verschijnt hier elke dag een van die ‘evergreens’…..

Zie http://users.telenet.be/johan.roelstraete/vkmanneke.htm

------------------------------

485/15  Lucien heeft aan zijn petekind Lucieneke beloofd dat ze voor haar Nieuwjaar een pop zal mogen kiezen in een speelgoedwinkel. En als dat kind al die schone poppen in de winkel bekeken had, bleef ze twijfelen tussen twee.  Ze wiste lijk niet wadde gekozen. “hewel, zei Lucien,?”   .“Ja’k , zei Lucieneke, ‘k ga dien tweeling pakken!”