|
.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
zaterdag 19 november 2011
473 EEN TJEVENPEN OVER PUKKELPOP
De ware machthebber en zijn donkere handpop
.
Uitdragers ten eigen bate, van het gezellig socialisme
---------------------
De tekstschrijver van Leterminator (een zekere Mark Van de Voorde) neemt het in De Morgen op voor de socialistische senator Choukri-de-Marokkaan, die op kap van de simpelen van geest, als bijverdienste festivals organiseert en de mensen afzet. Ziet U : brood en spelen : dat werkt altijd!
-----------------
In de vaderlandse pers, inzonderheid bij De Morgen vieren gewoonlijk wansmakelijkheid, hypocrisie en vooral platbroekerij de boventoon: in het artikel hieronder is het bla-bla as usual : krabt gij mijn rug, dan krab ik de uwe. De vrienden van de Parti Scadale en de Tjeven van ARCO : zij hebben elkaars steun meer dan nodig om er binnenkort niet uitgetrapt te worden. Zij voelen de hete adem van de Vlaams Nationalisten, vooral de NV-A, in hun nek, en, om hen niet te moeten vernoemen, staan ze in onderstaand artikel vermeld als nieuwerwetse neo-liberalen, wel wetend dat de Riberalen een ongevaarlijk en uitstervend ras zijn
. Maar de associatie werkt altijd, hé : door Vlaams Nationalisten in het kamp van de neo-riberalen te plaatsen, worden die meteen in het kamp van de verliezers geplaatst. Echt een redernaars-truc à la Joseph Goebbels!
De Heer Mark Van de Voorde is inderdaad een gladde paling
.U bent gewaarschuwd voor het lezen van zijn hersenspinsels hieronder.
De man verkoopt genoeg zwans voor twee, dus zal ik het kort houden.
Alleen dit. Zou die Meneer nog nooit haveloze avonturiers op televisie hebben horen roepen dat ze recht hebben op gratis wonen, recht op gratis eten en drinken, recht op gratis medische verzorging, op ontspanning? Gratis dit en gratis dat : de doedoe van de immigranten-industrie. Daar weet Meneer niks over Want dat zijn straks (zo hoopt hij) zijn kiezers!
Ook nog nooit nagedacht, Meneer Mark Van de Voorde van de Tjeven, over de miljoenenwinsten die dergelijke zomerfestivals opbrengen? Doe dan zoals Bert Murrath van t SCHELDT (zie verder) en vraag een paar jaarrekeningen op bij de Balanscentrale van al die VZWs en BVBAs rond die Hasseltse senator-socialist van Marokkaanse origine. Roefel eens in de vriendschappen rond de Hasseltse burgemeester-in Hilde, dochter van een veroordeelde witte boord crimineel, rond de gevallen hoerenloper God Stevaert, rond de verkochte rode procureur Rubens van Hasselt en rond de politie-top aldaar
JaJa, ik weet het : het naar de mond praten is de tweede natuur van elke Tjeef, vooral als er daarbij wordt uitgegaan van mogelijke stemmen-winst via een populair item als jeugdfestivals! Maar nu in Hasselt de maskers gevallen zijn, de leugens aan de oppervlakte komen, zou die rednering wel eens als een boemerang in hun gezicht kunnen ontploffen. Als dolfijnen sterven van de overlast aan techno-beat, een ander artikel in De Morgen van vandaag, zou er weldra eens kunnen blijken, dat naast oorkwalen ook nog andere ongemakken voorkomen bij festival-lopers kwalen waarover angstvallig wordt gezwegen.
Toon Hermans zou, met een ondeugende glimlach daar bij, gezegd hebben, dat op de weiden naast nieuwe woorden als tentsletje, straks ook nogspringmadammen zullen rondhuppelen. Maar dat is iets aangaande de zedelijkheid, en moraliteit : daar staat De Morgen kilometers ver van af, hoe progressief ze ook zijn.
De souffleur tekstschrijver van Leterminator & C° hoor ik ook nergens iets zeggen over jointjes en zo. Hij zwijgt ook over de vele gekwetsten, die nog in de ziekenhuizen vertoeven, en waar niemand nog over spreekt. Respect dus voor de doden : maar voor de levende doden? Die moeten liefst zo rap mogelijk worden vergeten!
----------------------
Waar is het respect voor de slachtoffers?
Mark Van de Voorde − 16/11/11, 08u57
De jongste verwikkeling in de Pukkelpopramp illustreert hoe de tunnelvisie van het neoliberalisme ons denken heeft aangetast, stelt Mark Van de Voorde. Van de Voorde is onafhankelijk publicist en speechschrijver van premier Yves Leterme en vicepremier Steven Vanackere (beiden CD&V). Hij schrijft op persoonlijke titel.
'Kwaliteit is onze beste reclame. Niet tevreden, geld terug." Dat zijn wellicht de oudste reclameslogans. Die eerste over de kwaliteit als beste reclame was in zekere zin ook een beetje het handelsmerk van Pukkelpop. Het festival verkocht zichzelf. Wie er ooit geweest was, zei dat het goed was. Hij of zij kwam terug en nam een paar vriend(inn)en mee.
Niemand die ooit gedacht had aan die tweede slogan over geld terug bij ontevredenheid. The times they are a-changin'. Enkele tientallen festivalgangers willen hun geld terug van de laatste keer. Ze hebben 'hun' festival immers niet gekregen. Die drankbonnen van Chokri zijn voor hen in alle betekenissen van het woord 'drinkgeld'. Ze willen het volle gelag.
Zo'n orkaan, daar zorg je toch niet zelf voor? Dat is toch wat men overmacht noemt? Kan best, zegt de advocaat van de 'gedupeerden', maar dan alleen voor die ene dag, de dag dat de wind de tenten wegblies. De dagen daarna was het windstil, dus... waar was het festival? Dat het dus gewoon had kunnen doorgaan, ook na de doden die waren gevallen?
Chokri had ook even met die gedachte gespeeld - niet meteen zijn meest lumineuze idee want te lucratief. Zeker weten, menen sommige Pukkelpopgangers: doden of niet, the show must go on. Niet voor de show maar voor de money. Waar voor je geld. Dus, geen waar voor geld, geld terug! Zo simpel als wat.
Onlangs zei professor Paul Verhaeghe in Te gek op Canvas dat er wel degelijk een Groot Verhaal is vandaag, namelijk dat van het neoliberalisme. Dat verhaal heeft al veel ravage aangericht. Je ziet het aan echtscheidingsstatistieken: een op drie huwelijken loopt op de klippen. Onze relaties zien we steeds meer als louter producten ter bevrediging van onze behoeften. Geen waar voor je geld, bye bye vrouw en kind!
Diezelfde verenging tot 'ik en mijn plezier' zit achter de eis aan de Pukkelpopdirectie om het entreegeld terug te betalen. De slachtoffers van de orkaan, doden incluis, komen in het plaatje niet eens voor. De zoomlens van het neoliberalisme is immers narcistisch gefocust. Je mag dan met tienduizenden bijeen zijn op zo'n festivalweide, blijkbaar zie je niemand (staan).
Dit jongste verwikkeling in de Pukkelpopramp toont nog maar eens hoezeer de tunnelvisie van het neoliberalisme ons denken over recht heeft aangetast. Recht is verworden tot datgene waar 'ik' recht op heb. Een ik die helemaal geen rekening hoeft te houden met de gebeurtenissen en de omstandigheden. "Ik heb er recht op", is wellicht een van de meest gehoorde uitspraken de jongste tijd. Zelfs als het onrechtvaardig is.
Dat uit die mentaliteitsverandering procedurepleiters hun slag slaan, wisten we al. En je kunt er, louter juridisch, geen speld tussen krijgen. Op voorwaarde dat recht niets te maken zou hebben met rechtvaardigheid. De Pukkelpophistorie voegt er nu nog een dimensie aan toe: niet alleen heeft recht niets meer te maken met rechtvaardigheid, ze heeft ook niets meer te maken met menselijkheid. We beseffen helaas de gruwel niet van zo'n redenering.
Als een onnozel ticket van een paar honderd euro meer waard is dan het respect voor de doden, wat zal er dan gebeuren als echt grote belangen op het spel staan? We zijn goed op weg naar een samenleving zonder respect voor de ander, zonder moraal, zonder medemenselijkheid (ik gebruikte bijna het alvast belachelijk klinkende woord 'naastenliefde'). Fressen oder gefresst werden? Fijne toekomst dus.
Broederlijk samenzijn?
De onsmakelijke Pukkelpopanekdote van 'ik moet mijn centen terug' legt helaas ook een andere leugen bloot. De illusie van het broederlijke en zusterlijke samenzijn op onze zomerfestivals. Alsof Pukkelpop, Werchter en consorten één groot idyllisch scoutsgebeuren zouden zijn, het kampvuur waar de droom van één grote solidaire wereld wordt beleefd.
De jaren 60 in uitgesteld relais? Forget it. De massa op onze festivals is geen gemeenschap, ze is de neoliberale toevallige samenklontering van 'ik moet genieten met volle teugen-individualisten'. Helaas niet veel meer.
-------------------
Diagonaal herlezen
De man verdient het om (hier onder) geconfronteerd te worden met TSCHELDT. Al zou ik t SCHELDT nooit durven confronteren met die lapzwans. Ik bedoel : Bert Murrath zou een waardig gastschrijver zijn bij de club van Mark Van de Voorde, misschien wel de eerste en de enige, maar Marc Van de Voorde zou nooit nooit, nog in geen honderd jaar, mogen naderen van t SCHELDT!
-----------------------
Simon van Beuken
CHOKRI IS DE SCHAAM VAN BELGIË
Toen supporters van Bergen op het veld van Genk de spandoek met de ondertussen beruchte tekst: Je bent de schaam van België ontvouwden hadden ze eigenlijk niet door hoezeer ze het op Limburgse bodem bij het rechte eind hadden. Alleen hadden ze zich niet alleen taalkundig vergist, maar ook van plaats. Ze hadden op de Pukkelpopweide moeten gaan staan.
Want Chokri is blijkbaar elke vorm van schaamte voorbij.
Nu de e-mails voor de compensatie eet- en drankbonnen bij de Pukkelpoppers binnenvallen blijken deze te barsten van alle smerigheid die je als e-marketeer maar kan inbouwen. Telkens wordt in iedere keuzegroep de meest voordelige keuze voor de organisatie van Pukkelpop als eerste voorgesteld. Voor een verstrooide klikker is het feest snel over. Iedere keer weer moeten lezen dat je best je compensatie laat vallen om de organisatie te steunen is gewoon morele chantage van de bovenste plank. Wie zijn volle rechten wil uitoefenen, die moet tot in den treuren deze boodschappen lezen en negeren. En blijven klikken, en nog eens klikken.
Volgens Chokri is dit helemaal geen morele chantage. Zo laat hij de media verontwaardigd weten.
De Pukkelpoppers hebben nog evenzeer de vrije keuze om de compensatie op te nemen. In theorie klopt deze redenering. In praktijk heeft Chokri zich niet aan de meest waardige kant laten zien.
Of zit het bedelen nu eenmaal in zijn genen? Door weer eens het jankverhaal op te hangen hoeveel geld hij gaat verliezen als iedereen de bonnen waar hij recht op heeft opneemt maakt deze mens zich verre van
sympathiek. Zeker niet nu in de media geopenbaard werd dat Chokri persoonlijk meer dan voldoende verdiend heeft met zijn Pukkelpop. Met een eigen vermogen van 3,9 miljoen euro en een nettowinst van net geen
half miljoen in 2010 is Pukkelpop geen noodlijdende organisatie, wel een stevige winstgenerator. En dan maar snotteren over het geld dat hij nu verliest.
Laten we even door deze ballon prikken.
Gewoon een reeks feiten op een rij: Chokri geeft geen geld terug, aan niemand niet. Dus alle gelden van de toegangstickets blijven in de kas zitten. Toegegeven, de complete infrastructuur was reeds opgebouwd. Die kosten waren reeds gemaakt en dus reeds betaald. Maar Chokri zou geen goede organisator zijn als al deze gelden al opgemaakt waren voor het festival van start trok. Er zijn zeker nog behoorlijk wat variabele bedragen die nu niet en nooit uitgegeven moesten worden. Laat ons dit eens voorzichtig begroten op 10 procent van de toegangsgelden. Dat is ruim 1 miljoen euro die in de kas blijft. Tel daar ook nog eens de winstmarge die dit festival gewoonlijk maakt op en dan zitten we al aan 1,5 miljoen euro.
Chokri heeft zijn groepen die kwamen optreden allemaal op voorhand moeten betalen. Dat is inderdaad de gewoonte in de wereld, hoewel er zeker groepen, vooral de wat kleinere - zijn die pas op het terrein hen resterende gage krijgen. Die heeft hij dus ook niet moeten uitgeven. Bovendien hebben heel wat groepen in de marge gemeld dat ze die gage gedeeltelijk of geheel zouden teruggeven. Het is wel erg stil geworden rond die groepen. Geen mededelingen worden er gedaan over deze teruggaven klonk het al een tijdje terug. Uit discretie voor die groepen, of uit discretie voor de tranen van Chokri? Laat ons voorzichtig zijn bij een schatting. Laat Chokri hier nu eens een half miljoen euro gerecupereerd hebben. Dat brengt ons op twee miljoen euro.
De drankbonnen voor 2011 zijn door de organisatie vervallen verklaard. Daar kunnen de Pukkelpopgangers niets van recupereren. Nochtans was daar door de jeugd al stevig aan ingekocht. Zeker door hen die de volle drie dagen op de weiden van Kiewit hun domicilie hadden geplaatst. Laat ons hier eens een voorzichtig cijfer op vast kleven. Pak dat 50.000 Pukkelpoppers met 20 euro aan ongebruikte eet- en drankbonnen naar huis gingen. Dan hebben we alweer een miljoen te pakken. Dit brengt ons subtotaal op 3 miljoen.
Dan komen we nu toe aan de compensatie voor de toegangstickets. Chokri gaf zelf al eerder aan dat de bonnen niet het totale bedrag van het toegangsticket afdekken. Iedere Pukkelpopper moet sowieso enkele euros laten vallen. Laten we het even op 5 euro per ticket houden. Aan gemiddeld 65 000 bezoekers per dag en we hebben ons volgende miljoen te pakken. De teller staat nu op 4 miljoen.
We weten allemaal dat op eten en drinken op festivals schandalig veel winst wordt gemaakt. Voor de prijs van een frisdrank in een plastic bekertje heb je in de winkel een volle fles met een gratis glas. Bovendien worden die drankjes meestal geschonken door vrijwilligers wiens grote beloning naast de gratis toegang een gift aan de clubkas is. Met andere woorden, loonkosten zijn er nauwelijks. En dat is volgens de wetten die de horeca regeren de grootste hap in de kostprijs. Laten we hier ook eens heel voorzichtig inschatten. Als we veertig procent van de bonnen als kosten vrij inschatten, dan heeft vriend Chokri hier een mooie slag geslagen. Van de ruim 11,5 miljoen euro aan drankbonnen zijn eigenlijk 4,5 miljoen euro pure winst. Onze teller staat nu op 8,5 miljoen. Door alle bonnen over drie edities te spreiden heeft Chokri nog een bekende truc uit de toverhoed van de zwendelaar gehaald. Want die vouchers worden nu en slechts één keer uitgereikt. Een kopie zal er nooit verstrekt worden. U en ik kennen de slordigheid van de doorsnee mens. We bergen dingen zo goed op dat we ze niet meer terugvinden. We vergeten ze mee te nemen als we naar het festival trekken en tenslotte gaan we eigenlijk niet meer naar dat festival. Laten we ook hier weer de moeder van de porseleinenkast zijn. Tien procent wordt in het eerste jaar niet ingeruild. In het tweede jaar 25 en in het derde jaar 40 procent. Dat betekent niet minder dan 2,8 miljoen aan bonnen die nooit
ingeleverd zullen worden. Naar echte kost - de winst hebben we reeds in het vorige punt weggerekend - bespaart Chokri een slordige 1,7 miljoen euro. Dat brengt ons optelsom op 10,2 miljoen euro.
Stel nu ook nog eens dat de tranen van Chokri de Pukkelpopgangers de grote massa beroeren zodat zij in grote getale afzien van de compensatie vouchers. Chokri spreekt altijd over 60 % van de Pukkelpopgangers die hebben aangegeven niet gecompenseerd te willen worden. Laten we ook hier weer voorzichtig zijn in het inschatten. We delen het door twee. Als een derde van de compensaties niet opgenomen worden, dan spreken we over 3,8 miljoen euro. Laten daar nu eens gewoon een derde in rekening brengen. We tellen deze 1,2 miljoen euro op bij de 10,2 die we al hadden en we zien dat we aardig de 11,5 benaderd hebben.
Om een lang verhaal kort te maken, Chokri geeft niets terug aan de Pukkelpopgangers. Hij herschikt gewoon wat van zijn gelden en heeft zijn risico van de gratis drank- en eetbonnen al lang afgedekt. Alleen moet hij er voor zorgen dat de post onder punt 7 zo hoog mogelijk wordt.
<SPAN style="mso-default-font-family: Arial; mso-latin-font-family: Arial; mso-arabic-font-family: Arial; mso-cyrillic-font-f
|
