.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

dinsdag 15 november 2011

Les in Westhoeks Taaleigen

--------------------

Vooraleer ik U de onvolprezen ELVEEBEE op jullie loslaat, eerst een woordje uitleg over het woordje ‘beurs’ in mijn grotendeels West Vlaamse titel hierboven. Ik begrijp best dat niet iedereen het geluk heeft om als West Vlaming in de wieg te zijn gelegd (die persoon weet van in diezelfde wieg dat een beurse appel een gekneusde appel is), maar voor jullie het gehuil en awoert-geroep aanheffen, best eerst luisteren. Mijn hoogst eigen wederhelft, evengoed Westfluitse als ik, ook zij kent dat begrip niet : wat dus effenaf een argument ter Uw aller ontlasting mag genoemd worden. Al zijn beurse appels juist NIET goed voor de ontlasting (transit) als U begrijpt wat ik bedoel : het zijn juist doorjagers en met dit woord ‘doorjagers’ ben ik precies aangekomen bij wat en waar ELVEEBEE bedoelt met zijn commentaar op ‘De Boekenbeurs’. Die werkt storend op de spijsvertering, en niet in de eerste plaats door al die aanwezige ‘chefs’. De boekenbeurs is gewoon een laxeermiddel geworden. Vandaar de alliteratie : beurse boekenbeurs…..

Ziet U : weer het zoveelste bewijs dat de Meester (G.G.) niets anders heeft her-uitgevonden, dan het meest originele en meest stamvaste onderdeel van de West Vlaamse tale : daar liggen werelden bevat in de meest simpele woorden…Denk maar aan dat ‘bonke keersenkind’…., dichterlijke omschrijving voor een bonk van een onbezorgde student….

Onlangs zag ik op TEEVEE een kwiebus die de draak stak met ‘Het Schrijverke’ , dat krinkelende winkelende waterding, met zwarte kabotseke aan. De man, die kwiebus dus, moet een fossiel uit het vroege Glaciaal zijn geweest, want hij had nog nooit zo’n klein insect op een watervlak bezig gezien, zelfs niet als dat een olifant ware geweest. Want die vent was dermate vervuld van zichzelf, dat de beeldspraak des Meeesters aan hem voorbijging. Meer minachting voor de beeldende kracht van het West Vlaams heb ik nog nooit eerder gezien : het was de minachting van de minotaurus voor zijn eigen spiegelbeeld in het water.

Uitdaging : probeer maar eens met even weinig woorden als de Meester Uw gevoelens te beschrijven bij het zien van, bij absolute windstilte,  die kleine rimpelingen op het wateroppervlak, veroorzaakt door een bijna onzichtbaar jagertje op (voor hem) grof wild, om daarbij, met het voorbijgaan aan Darwin,  bij Uw eigen Schepper te belanden. Ik geloof nooit dat die kwiebus ooit geschapen is geweest : die moet gemaakt geweest zijn, niet uit een rib lijk Eva, maar uit de drol van een dinausaurus….

Voor de meester was dat kinderspel : los uit de mouw en in één adem vlogen zijn ‘reeken’ op ’t papier, geschreven met een ballonnetjespen. Misschien dat ELVEEBEE dat ook zou kunnen, zelfs zonder balonnetjespen, maar met behulp van een doodgewone bic, eenmaal uitgeraasd over het jaarlijks terugkerend boekenschandaal op de Bouwbeurs in A, de Stad van Janssens! En van Steve Stevaert…. Na de hutsepot van de letteren en de recepten, de bezinning in de stille natuur. Moet een verademing zijn!

Daarom mijn vraag aan de Organisatoren van dat onding, om tenminste onze oren te sparen, en om voortaan te spreken over de ‘Kookboeken-beurs’. Maar hou daar dan AUB ook de Brusselmansen, de Lanoyes, de Hemmelinxen en tutti quanti weg. Berg die op in een soort sanatorium voor schrijvers met een handicap, die niet eenmaal ‘s jaars, maar dagelijks hun kunstgewrochten mogen uitverkopen : na een week zien die gegarandeerd geen kat meer, en kan de wereld weerverlicht adem halen.

----------------------

DE BOEKENBEURS

Met het einde van de herfstvakantie is tegelijk, voor dit jaar althans, een einde gekomen aan de jaarlijkse (anti-)Vlaamse Kermis die men ook wel eens Boekenbeurs noemt.

Volgens de organisatoren was er dit jaar minder volk en werden er minder boeken verkocht. Daar zal het op uitdraaien op 11 november. Onder ‘boeken’ verstaat men dan een soort literatuur en niet alleen ingebonden papier.

Het eindresultaat mag niet verwonderen. De echte Vlaamse intellectueel of bibliofiel komt er al lang niet meer. Hebben we trouwens nog Vlaamse schrijvers die literatuur plegen en geen paljassen zijn?

Ontleed het fenomeen ‘Boekenbeurs’ in zijn verschillende facetten en van de zogenaamde literatuur blijft er nauwelijks nog iets over.
De manifestatie is een hutsekluts van ideologische standjes, veel te dure eettenten met slechte koffie en verlepte broodjes, ijdeltuiterij van luitjes die te allen prijze moeten aangeprezen blijven omdat ze in het plaatje passen, en platte verkoop van snel in elkaar geflanste kookboeken.

Als dat laatste er niet bij zou zijn, bestond de Boekenbeurs al lang niet meer. Het is wellicht bon ton dat een langharige, gefrustreerde geestespatiënt, bijt in de hand die hem voedt, maar het getuigt niet van enig inzicht. Het is namelijk met de winst van bedrukt papier over rode kool en braadworsten, dat een uitgeverij ook verlieslatende boeken zoals die van ‘onze Vlaamse schrijvers’ kan uitgeven. Zonder schnabbels in de bevriende pers, zonder subsidies en zonder de obligate afname door onze openbare bibliotheken zouden ‘schrijvers’ zoals Brusselmans, Lanoye, Hemmerechts, Verhulst, Mortier en aanverwanten een echte job moeten zoeken. Zij leven bij gratie van Piet Huysentruyt. Diens bijdrage aan de verspreiding van creatief leesvoer, ook ‘literatuur’ genoemd, is veel groter dan het kannibaliserende effect aan de kassa dat ze hem verwijten.

Brusselmans zou hem op handen moeten dragen en hopen dat er nog meer worsten-en-rodekoolschrijvers opstaan om volk te lokken naar een manifestatie die anders ten dode was opgeschreven.

Ik kom al enkele jaren heel bewust niet meer op de boekenbeurs. Wat ik lees, wordt er niet beter door, als ik ooit een glimp van de schrijver in levende lijve kon opvangen. Bovendien wil ik niet betalen om te ‘mogen’ kopen. Een winkel die toegangsgeld vraagt, is toch van de pot gerukt! Ten slotte verwerp ik een organisatie die selectief meewerkt aan regime-indoctrinatie door bijv. uitgeverijen te weigeren en een zwarte lijst te hanteren van boeken die deelnemende uitgevers niet mogen aanbieden.

Waarom nog zoveel mensen toch de boekenbeurs blijven bezoeken, is me elk jaar een steeds groter raadsel.
Voor die waardeloze, anonieme krabbel in een boek?
Vroeger werd een boek ‘gededicaceerd’ door de auteur om er een goede vriend mee te plezieren. Het exemplaar steeg daardoor in waarde. Vandaag krabbelt de naamhouder van een spookschrijver, in elk boek voor iedereen die betaalt. De devaluatie van een opdracht. Het kon net zo goed een stempel zijn.

Wie denkt dat de handtekening van Jeroen Meus ook maar één cent waard is, vergist zich. Decennia geleden stonden op de jaarmarkten ook charlatans die voor een nog net aanvaardbaar bedrag, een niet-werkend haargroeimiddel verkochten. Maar al had het product dan geen resultaat, de marskramer had je tenminste voor dat bedrag een tijdlang amusant onderhouden. Dat gebeurt door het hoge tempo van signeren, zelfs op de Boekenbeurs niet eens. En in de tweedehandshandel wordt een gehandtekend exemplaar niet meer als uniek, maar als beschadigd beschouwd.

Misschien is op de Boekenbeurs het aanbod groter dan in de boekhandel, maar juist dat kan het kiezen moeilijker maken. In de goede boekhandel kan je nog informatie vragen, los van de uitgeverij, je laten begeleiden bij je keuze. Dat lukt op een megamanifestatie niet.

Koopjes zijn er evenmin te doen. De SOS-Pietboeken kosten er 19,99 euro. Bij Makro en op nog andere plaatsen kocht je ze voor 12,5 euro. Een uur lang aanschuiven om dan meer dan 7 euro extra te betalen en tel daar dan nog je toegangsticket bij. Je moet wel goed gek zijn!

Tegelijk met de Boekenbeurs hielden Kringwinkels tijdens de herfstvakantie een speciale leesweek. Alle soorten boeken, waarvan heel wat zelfs onvindbaar geworden in het normale boekencircuit, worden er aangeboden voor prijzen die variëren tussen 0,20 en 1 euro. Vorige week kreeg je daar nog eens… 50% korting op!

De Boekenbeurs is op het einde van deze herfstvakantie alweer voorbij.

Maar eigenlijk is ze dat al enkele jaren.

Luc van Balberghe

------------------------

De Ipad-gekte…..

Over iets anders, en toch weer over hetzelfde gesproken : boeken, maar dan boeken op ‘t Internet. Iets zeer persoonlijks. Het is lijk met roken, volgens de oogartsen : gedrukt papier kan bij mij de gezondheid schaden….

Gewoon uit noodzakelijkheid des gebods is ondergetekende dus verplicht om zich zo goed als uitsluitend te behelpen met virtuele uitwijkmogelijkheden. Vandaar dat koortsachtig zoeken om de leeshonger te stillen : wat al lachend niet kan gezegd worden al surfend niet kan gevonden worden, is de waarheid niet. En daar moet de o zo draagbare en o zo vlotte Ipad van Apple voortaan aan tegemoet komen : zo kan niemand meer zeggen, dat ik heel de dag achter mijn scherm aan hol….Integendeel : niet ik volg dat kleine ding, dat kleine ding volgt mij overal…. overal waar ik ga of sta, of henen ga…. Echt waar : dat kleine ding, niet groter dan de lei waarmee ik eeuwen geleden leerde schrijven, staat mij ten dienste, nog dapperder en toegewijder dan mijn eigen vrouw van vlees en bloed….Die durft namelijk al eens op boodschappen gaan, op de momenten dat ze thuis nodig is…..Dan is die IPadt een pad in haar korf, om zo te zeggen…..want het zal slechts tegen etenstijd zijn, dat haar afwezigheid zal opvallen….

Zo’n IPadt laat toe iets, ja zelfs hele artikels, langer dan de beschrijving van de hele huidige regeringsvorming, neer te pennen, bij manier van spreken, neergehurkt zelfs in het kleinste kamertje….Zonder dat U het beseft, flipt U zelfs af en toe een foto mee door….Dan is er meteen het systeem ‘dropbox’ dat ten allen tijde in staat moet zijn, om het geschrevene overr te zetten op de grote computer, al gelijk waar die zich bevindt in huis, met een snelheid nog groter dan die van het licht. FLOEP! En het is gefloept!

Allez; versta mij goed : dat is de theorie, de praktijk zal wel wat anders zijn!

Alles is draadloos tegenwoordig! Als hier binnen 1000 jaar archeologen aan het snuisteren zijn, zullen die niet eens kunnen achterhalen dat onze generatie kon lezen en schrijven : er zullen alleen vormloze schermen zijn overgebleven, waarvan niemand zich nog herinnert waarvoor ze ooit hebben gediend.

Voor wie een voorsmaakje wil, hoe het ons ondertussen zal vergaan  : wij wensen hem/haar goede vaart en een behouden thuiskomst, met deze link : http://www.youtube.com/watch_popup?v=6Cf7IL_eZ38&vq=medium

-------------------

Diagonaal herlezen

Sommige mensen krijgen de kriebels telkens ik hier romantisch doe over mijn moedertaal. Dat doe ik zeker niet uit misplaatst chauvinisme, want ik weet maar al te best dat West Vlamingen in de meeste gevallen overal een beetje meewarig bekeken worden. Vandaar dus (bij voorbaat) mijn verweer. Al kan ik evenzeer genieten van de conversatie rond mij op een terrasje in Lier, op de Groenplaats in Antwerpen, of op de markt in Peer. Al heb ik graag dat, voor geval wij elkaar aanspreken, dat in het Algemeen Nederlands gebeurt : mijn West Vlaams is mij te dierbaar om het te verkwanselen tot een soort verbeterd Hoog Hollands. En laat die Limburger, die Gentse Strop of die Bruseleir gerust hetzelfde doen : de Vlaamse tale is wonderzoet, voor wie neur geen geweld en doet….

-----------------------

Traditie uit de Westhoek, als balsem op de problemen van elke dag. Voor meer informatie over rond elk jaareinde een paar zakcentjes goed te besteden : te koop in elke boekhandel, zelfs in De Schandaard. Tot nader order verschijnt hier elke dag een van die ‘evergreens’…..

Zie http://users.telenet.be/johan.roelstraete/vkmanneke.htm

------------------------------

469/4  Mo Pulle gaat naar zijne barbier om zijne wekelijkse baard te laten scheren, maar hij heeft geen geluk want in plaats van de baardman zelf, krijgt hij daar een leerjongen van ’t eerste knoopsgat toegewezen. Hij is er in ’t geheel niet gerust in en wanneer hij een kwartier later van onder het mes en de zeep komt, vraagt hij tererke een groot glas water.

Hebt g’er dorst van gekregen, vraagt de leerling-barbier? Bah neenik, antwoordde Mo Pulle, ’t is gewoon om te controleren als mijn keel en mijn kaken niet doorlekken