_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

KOLOMMETJE N° 344

vrijdag 16 september 2011

Verrassend: ook ongeboren baby's lachen en huilen

Ouders zijn verrukt als ze hun pasgeboren baby voor de eerste keer zien huilen, gevolgd door een eerste glimlach. Maar nu blijkt dat deze gezichtsdrukkingen zich eigenlijk al ontwikkelen in de baarmoeder.

Een groep wetenschappers heeft namelijk aangetoond dat er na 24 tot 36 weken zwangerschap al complexe gezichtsbewegingen waar te nemen zijn bij een foetus.

Echo
Het Britse onderzoeksteam ging aan de slag met videomateriaal dat gemaakt werd met 4D echografie-apparatuur. Ze gingen aan de slag met verschillende opnames, die gemaakt werden tussen 24 en 36 weken zwangerschap. De resultaten waren verrassend.

Combineren
Na 24 weken konden de foetussen slechts één spier per keer te bewegen. Zo konden ze bijvoorbeeld hun mond openen of hun lippen bewegen. Na 35 weken waren de ongeboren baby's echter in staat om die verschillende bewegingen te combineren.

Adem
Volgens de wetenschappers toont dit aan dat baby's al in staat zijn om de motorische beweging te maken voor ze de bijpassende emotie voelen. Dat is vergelijkbaar met de ademhalingsoefeningen van een baby in de baarmoeder, voor hij in aanraking komt met lucht.

Fascinerend
Professor Brian Francis: "Dit is een nieuwe en fascinerende ontdekking in de studie van de foetale ontwikkeling. Dit onderzoek toont voor de eerste keer aan dat de gezichtsbewegingen zich geleidelijk aan ontwikkelen. Zo bereidt de foetus zich voor op het leven na de geboorte."

Aangezien er een link is tussen het gedrag van een foetus en de ontwikkeling van zijn hersenen, kan deze ontdekking bijdragen tot het vaststellen van eventuele gezondheidsproblemen bij een foetus. (lbs)

16/09/11 12u50

---------------------

Ten gerieve van ons collectief geheugen volgen hieronder de namen van hen die verantwoordelijk zijn voor de wettelijk toegestane moorden op het ongeboren leven in de moederschoot, die zij met omfloerste taal omschrijven als ‘abortus’, daar waar het eigenlijk gaat om abortus provocatus, ofte vruchtafdrijving.

Uit Wikipedia.

De regering van christendemocraten en socialisten werd in die tijd geleid door Wilfried Martens en bestond uit Philippe Moureaux, Willy Claes, Jean-Luc Dehaene, Melchior Wathelet, Hugo Schiltz, Mark Eyskens, Philippe Maystadt, Philippe Busquin, Guy Coëme, Louis Tobback, Alain Van der Biest, Luc Van den Brande, Marcel Colla en Raymond Langendries.

Het was toendertijd de onzalige koning Boudewijn die, in plaats van af te treden voor het oog van de gehele wereld, deze komedie heeft mogelijk gemaakt, door zichzelf voor 1 dag ‘onbekwaam om te regeren’ te laten verklaren. Stelt zich de vraag, of de Heren Grote Geesten in voorkomend geval, hun duivelswerk nog hadden durven doorzetten…

Wikipedia is verder, inzake vruchtafdrijving, zeer duidelijk :

Vanaf de opkomst van het christendom tot de Franse Revolutie (1789) was abortus in Europa strafbaar, vaak zelfs als moord. Dit veranderde in de 20e eeuw. Verschillende ideologieën, zoals het liberalisme, nationaalsocialisme, communisme en socialisme probeerden, vaak met succes, in de loop van de 20e eeuw een einde te maken aan het verbod op abortus, elk om hun eigen beweegredenen. Sommige van deze redenen worden thans door een grote meerderheid als absoluut onethisch en ontoelaatbaar opgevat.

In vele communistische landen, en vooral in de Volksrepubliek China (eenkindpolitiek, ingevoerd in 1979), vonden en vinden gedwongen abortussen plaats om de groei van de menselijke bevolking in hun land te beperken en te beheersen. Hier wordt het belang van het land vóór het belang en de wens van het individu geplaatst, iets wat in de Westerse wereld door veel mensen als moreel verwerpelijk beschouwd wordt.

In vrijwel alle landen, behalve in de Sovjet-Unie (vanaf 1920, behalve in de periode onder Stalin van 1936 tot 1955), het Oostblok (bijvoorbeeld Polen vanaf 1932 tot 1993) en nazi-Duitsland (vanaf 1935), was abortus tot in de jaren 1960 bij wet verboden^[1]. Vanaf de jaren 60 van de twintigste eeuw werd abortus in verschillende westerse landen gelegaliseerd (Verenigd Koninkrijk (1967), Frankrijk (1975), Nederland (1981), België (1990)) waardoor het onder bepaalde omstandigheden mogelijk is om een zwangerschap (tot aan een bepaalde termijn) af te laten breken door een arts. In 1967 werd abortus op foetussen jonger dan 28 weken (30 weken amenorroe) gelegaliseerd in Groot-Brittannië (Engeland, Wales en Schotland)^[5].

En

Het jodendom gaat ervan uit dat het embryo in de moederschoot al als mens moet worden beschouwd. Het menselijk leven moet dus geëerbiedigd worden vanaf de conceptie. Binnen het jodendom zijn er ten aanzien van ethische dilemma’s die met abortus samenhangen, niettemin meerdere standpunten met betrekking tot de beschermwaardigheid van het leven in de moederschoot te onderscheiden, zoals het tijdstip van veertig dagen of dat van twee maanden, als het moment waarop het menselijk leven herkenbaar zou zijn. Volgens de joodse wet is abortus alleen bespreekbaar als er een conflict ontstaat tussen het leven van de moeder en het ongeboren kind. Niet de vrouw, de arts of de joodse Wet, maar 'de maatschappij' (het volk) is dan het meest gezaghebbend in het al dan niet toestemming geven tot abortus.

De Katholieke Kerk, de meeste overige stromingen van het christendom, maar ook vele agnostici gaan wel uit van een moreel beginsel en vinden abortus niet alleen immoreel, maar ook een vorm van moord. Zij gaan ervan uit dat het menselijk leven begint van bij de conceptie, omdat de bevruchte eicel al het genetische materiaal bezit dat nodig is voor de verdere ontwikkeling en de chromosomenstructuur na de bevruchting compleet is en specifiek menselijk qua aantal, vorm en functioneren. Het ongeboren kind heeft volgens hen dan ook de status van een mens en dient de daarbij horende rechten op bescherming te hebben. Het verzet van de Katholieke Kerk tegen abortus kent een lange geschiedenis en is zowel gebaseerd op het natuurrecht als volgens de door de Kerk gebruikte personalistische ethiek.

De vier grote rechtsscholen (Madhhab) van de soennitische Islam, gaan er alle van uit dat de ziel zich rond de 120e dag met het wordende leven verenigt. Daarna is abortus absoluut verboden. Voor de Hanafieten betekent dit dat abortus afkeurenswaardig blijft, maar met het oog op bijvoorbeeld de gezondheid van de vrouw tot die tijd is toegestaan, terwijl de Malikieten ook voor dat moment abortus volledig verbieden. De Sjafi'ieten beperken de abortusvrije periode tot ca. 40 of 50 dagen. Om die reden slaagden het Vaticaan en de islamitische landen er niet in om tot een gezamenlijk standpunt inzake abortus te komen tijdens de Bevolkingsconferentie in Caïro in 1994.

De Eed van Hypocrates waaraan elke arts schatplichtig is, gebiedt uitdrukkelijk de bescherming van elk menselijk leven. Uiteraard hebben artsen met een rekbaar geweten (en vooral met een rekbare mortemonnaie) daar alle begrip voor. Zij worden dan ‘Engelen des Doods’, net zoals Dr. Joseph Mengele in Bucnenwald, die proeven deed op gevangenen tot de dood er op volgde. Met slechts dat ene verschil, dat Mengele na de oorlog is moeten vluchten, en dat zij en zelfs eervol, in functie mogen blijven….

-------------------

Diagonaal herlezen

Natuurlijk zijn er omstandigheden waarin vruchtafdrijving geen misdaad is. Die zijn het best te vergelijken met doodslag op een aanvaller uit wettelijke zelfverdediging : om het eigen leven te beschermen.

Het wordt eindelijk eens tijd, dat onze mensen terug inzien, dat o.a. ontvolking een der meest directe gevolgen is van deze Beschaving van de Dood. Ontvolking wil zeggen dat de lege plaatsen zeer vlug ingenomen worden door nieuwelingen uit andere landen…

Laten we vooral niet vergeten, de Grote Geesten die deze moord-wetgeving hebben toegestaan : het zijn wit-gekalkte graven, blinkend van welgedaanheid langs buiten, maar binnen vol stinkend ongedierte.

En dat heeft niks, maar dan helemaal niks te zien met paternosterbollekesmakerij : het is gewoon een zaak van gezond verstand…en van diepe menselijkheid.

Zou men armoe lijden om een mondje meer?

Mise en plat op 17/09/2011 9:45:42

Gepeperd en gezouten, opgediend om 10:05:59