_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

KOLOMMETJE N° 323

zaterdag 10 september 2011

Mise en plat op 10/09/2011 10:20:59

Gepeperd en gezouten, opgediend om 18:11:27

Andere tijden, andere zeden….

A4'tjes

Waar was u op 11 september? Je moet de voorbije dagen al bijna op Mars hebben gezeten, wil je die vraag niet te lezen of te horen hebben gekregen. Een jaartal hoort niet bij de vraag. De aanslagen op de Twin Towers zijn voor een hele generatie wat de moord op Kennedy voor de generatie ervoor was.
 
Zondag is het dag op dag tien jaar geleden dat ik in New York op enkele blokken van het World Trade Center naar de brandende torens stond te kijken. Als beginnend journalist was ik nauwelijks vijf dagen in Manhattan bij de eerste beelden over de aanslagen naar de WTC-site getrokken. Waarom weet ik nog altijd niet. Waarschijnlijk omdat ergens in mijn achterhoofd het verhaal uit de toeristische gidsen zat dat de torens bestand waren tegen de impact van een vliegtuigcrash.
 
Toen de eerste toren ineenzakte, zag en voelde ik aan den lijve wat paniek met een mens doet. En hoe hard een mens kan rennen als achter hem stof en puin de straten in wordt geblazen. Toen het stof was gaan liggen, zag ik wat een aanslag met een stad kan doen.
Hoewel ik op de eerste rij stond toen het gebeurde, had ik op dat moment niet door wat de impact ervan zou zijn. Het is niet altijd een voordeel met je neus op het nieuws te staan om de gevolgen ervan te kunnen inschatten. Op die stralende dag in september veranderde Osama bin Laden de wereld. Maar dat is de laatste weken waarschijnlijk zo vaak verteld dat u er stilaan een 9/11-indigestie aan overhoudt.
 
Het voorbije decennium zijn tonnen papier geschreven over hoe Al Qaida ons veiligheidsgevoel heeft veranderd. Hoe op een andere manier met controles en privacy wordt omgegaan. Hoe het de manier waarop naar de islam wordt gekeken, heeft veranderd. Hoe onze houding tegenover mensenrechten is veranderd.
 
Ondanks alle woorden, analyses en geopolitieke bespiegelingen zijn het na tien jaar echter vooral beelden die me bijblijven, die blijven beklijven. Niet de iconische beelden met vliegtuigen en rokende torens, met presidenten en burgemeesters, met smeulend puin en brandweermannen. Wel de duizenden gekopieerde A4'tjes die de volgende dagen op bushaltes, telefooncellen en lantaarnpalen werden geplakt. Soms met het woord 'Missing', altijd met een contactnummer onder een foto en een naam: Roger Rasweiler, Giovanna Gambale, Nicholas Lassman, Mary Lou Haque, Anthony Luparello...
 
Achter elke foto en elke naam een onbekend verhaal over wanhopige vrienden en familieleden die tegen beter weten in bleven zoeken en hopen

Steven Samyn
Chef politiek

-----------------

En nu een andere kijk op hetzelfde :

De BRT doet het weer. Alle registers worden open getrokken om de 10^de verjaardag van de aanslagen op de WTC-torens en het Pentagon in een ander daglicht te plaatsen. Ze doen weer hard hun best om van de daders slachtoffers te maken en van de slachtoffers daders.

Zo net was het weer prijs in het radio-1 programma ‘Joos’ . Links gezwets en gewauwel van de bovenste plank.

Deze keer geen socialist (expert haha) Rik Coolsaet - de man die Al Qaeda al een keer of tien dood verklaarde en die meteen na de moordende aanslagen in Madrid op de VRT mocht uitbazuinen dat dit “zonder twijfel” het werk was van de Baskische afscheidingsbeweging ETA:  ‘Dit toont aan waar nationalisme toe leidt’…

Neen, nu was het ene Frank Albers, die mocht antwoorden op:

“Hoezeer hebben de aanslagen in New York de Amerikaanse cultuur en maatschappij veranderd? Heerst er sindsdien een cultureel onbehagen? En zijn de tien jaar na 9/11 een 'lost decade”?

Uiteraard, of wat dacht u, krijgt de verjaardag van de monsterachtige aanslagen te veel aandacht. Dit werd vanzelfsprekend bijgetreden door de programmamaakster.  Dat alles moet tot zijn ware proportie worden teruggebracht. Een fait divers dus.

Ik denk niet dat de familie en vrienden van de slachtoffers van 9/11 daar zo over denken!

Hoelang gaan we die duiders nog dulden?

RVW

-------------------

Diagonaal herlezen

Ik noem het ‘ramp-toerisme’ – no erger dan een ‘kijk-file’, die er op uit is om van op afstand, zonder eigen risico, bloed en miserie te besnuffelen - en wat meer is : men heeft er een ‘merkpunt’ van gemaakt in elk mensenleven, waarbij ons bijna werd ingepompt : niet elf september, maar ‘nain eleven’, waarbij…de zaken gewoon omgekeerd worden en onderste boven gezet : die arme Islammers hadden geen andere keus om eindelijk gehoord te worden….

Komaan, zeg! Op het onverwacht en op een wreedaardige manier een paar duizend mensen in een paar seconden ombrengen : helemaal in orde volgens de Reglementen van de Godsdienst van de Wrede. No problem. Dat Irak en Afghanistan achteraf te vuur en te zwaard vernietigd werden door de ‘Ami’s’…Tja : waar er gehakt wordt, vallen er nu eenmaal altijd spaanders…Ook Germania moest ooit in een aardappelveld herschapen worden….

Ik geef, ter gelegenheid van de eerste 10 jaar, volgende overweging mee : zou men bij Uncle Sam zich kunnen voorstellen wat het zou geven moesten er in één enkele aanval een paar honderdduizend slachtoffers vallen?

Neen, natuurlijk niet! Gewoon even natellen : 200.000 : over hoeveel verwoeste mensenlevens zou dat gaan?

Het gaat mijn verbeelding te boven! En dat was nog maar Hiroshima…’s Anderendaags kwam er een tweede bom terecht op Nagasaki….

Maar ’t is just : de ene oorlog is de andere niet. En Dresden (Duitsland) in 3 dagen en 4 nachten van de aardbodem weggebombardeerd : dat was een vergissing, zeker?

Keizer Nero gooide ooit, als volksvermaak, de eerste Christenen voor de wilde leeuwen. Daar zou, in onze dagen veel volk komen naar kijken, zeker?