_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

KOLOMMETJE N° 294

maandag 5 september 2011

Mise en Ligne en Bouteille op 05/09/2011 07:34:50

Gechambreerd en opgediend om 8:13:31

Een gewone Mie Katoen

Of ’n speciale?

----------------------

Er is een e-mail verstuurd via het 'e-mail mij' formulier op uw blog.
 
Titel: Diagonaal
 
Bericht:
beste,
 
Ik weet niet wat te denken van u, maar u moet toch een erg gemis hebben, en weet u wat,
Ik wil u ontmoeten, .. heb jij dat lef, of durf je niet?
 
Die Anwerpse sukkelaar,
Kijk er naar uit, .., en euuh ..laat mij eens schrikken.
 
Gina.
 
Ps, vergeet uwe paternoster niet he .

------------------------

Amaai mijn armen! Ik had het kunnen weten : hoe meer er in een bepaald afsceidingsproduct geroerd wordt, hoe meer er van die bepaalde vliegen neerstrijken. We zijn dus in het volgend stadium beland : na het schelden en sneren, volgt nu de apotheose : smijten met van die speciale DIAGONALE sneeuwballen.

Lieve Lolobrigida (hoop ik) U verrast me helemaal niet. Mag ik U toevertrouwen, dat het nu zowat een goeie 60 jaar geleden is, dat er mij een mij onbekende ‘dame’ , zogezegd op straat (want we kennen elkaar niet) uitnodigt voor een afspraakje. Of mag ik besluiten dat ‘de nood’ voor uzelf en Uw 10 koters U tot de lippen is gestegen?

Wel wel wel! Helemaal geen bezwaar, hoor, mens : hier dan de vraag, zo oud als de straat : komde gij bij mij, of ik bij U? ’t Probleem is, als ik daar af en toe eens uitzonderlijk in de geburen ben, dat mijn allerliefste Ega nooit ver weg is. Want m’n witte blindenstokje, is wel een serieuze handicap om alleen in die grote gevaarlijke stad op wandel te kunnen. Ik ken Antwerpen onderhand wel een beetje (zo omtrent een heel goed beetje, voornamelijk naar de kant toe van Edegem…) maar, hoe raadt U het, ik ben wel een beetje bezorgd voor mijn fysieke veiligheid….’t Scheld is nooit ver weg in Antwerpen, en hier lezen we regelmatig in dat Gazetje van Onderlijfje, dat er weer menselijk voer voor de vissen in ’t Scheld werd gegooid…Antwerpen is een mooie stad (geweest), maar ik kom er al lang nooit meer zonder onze Nero….

Komt U dus gerust naar hier (liefst niet met al die koters van U, of waren het kwakers?) mee! : met de bevlogenheid waarmee U lucht geeft aan Uw afkeer voor welke vorm van respect ook (regelmatig na te lezen bij Meneer Ray X van Angeltjes : die kikkert daarop, zeker?) moet het U niet moeilijk vallen helemaal op eigen vleugels naar hier te vliegen.  Liefst voordien even aanmelden AUB, daar mijn 3 lieve Duitse Herders in hun jeugd nare ervaringen hebben gehad met vleermuizen. Uw bezem zult U dan ook buiten de poort dienen te laten. Maar wees gerust : we zijn hier niet in Antwerpen, die zal daar na wel na 10 dagen nog wel staan.

-------------------

Diagonaal herlezen

Het hee toch gene naam, dat het toch gene naam hee!

Lieve Lolobrigida : ik versta wel wat U bedoelt met ‘Pa vergeet Uw Paternoster niet (een typische vorm van humor in het Antwerpse, neem ik aan? Echt : weet men in de Stad van Allah nog wat zo’n ding is?), maar dan begin ik daar toch te twijfelen aan Uw reële bedoelingen : bij mijn weten mis ik niets dat U mij zou kunnen aanbieden. En geld geven mag ik niet van ons Moeder Overste.

En, moest dat al zo zijn : wat moet ik dan met een Paternoster in mijn handen? ‘Werkt’ U altijd met mannen met Paternostersin hun hnden? Toch met geen paters, durf ik hopen! U schrikt U trouwens al een bult als U iets LEEST van mij : wat moet het dan niet zijn als U mij ZIET en HOORT !!!!! Bij de geboorte twijfelde mijn Moeder of ze mij wel zou houden dan wel aan de varkens voederen….!

Kijk, mens, U waart de laatste die is binnen geraakt op mijn reactie-module.  Hier leven namelijk ook nog, buiten mezelf, een paar serieuze mensen. Die zouden wel eens kunnen denken ‘Met wie ge verkeet, met die wordt ge vereerd’.Probeer het eens langs de alternatieve route. Dan kunnen we allemaal mee genieten. En Meneer Ray X van Angeltjes kan nog pochen met zijn genialiteit, door teksten te laten circuleren van meelopers, die glunderen als hun naam bij hem verschijnt, schrijf- en spellingsfouten inbegrepen. Hebben jullie dat nog altijd niet door?

Zeg, dat moet daar bij jullie een gezellige boel geweest zijn, om aan elkaar die tweede blog door te geven. Vergadering ten huize Meneer Ray X van Angeltjes? Op de redactie zelf? Tjonge, tjonge! Moet dat daar een beloop gewwest zijn. En was de koffie lekker?

Doe ze daar allemaal de groeten, want ze kunnen de POT op.

Dag lieve schat! En zorg maar dat er eten klaar staat tegen dat uwe lakkere thuis komt, of morgen zult U weer tegen de deur van de kleerkast zijn aangelopen.

Pssst

Wat mij ook enerveert, lieve Gina Lolobrigida, is dat mensen die nooit in de kerk komen (en daar nog fier op zijn, Gottekes toch)  statistisch gezien bijna altijd de voorkeur aan geven om in diezelfde kerk te trouwen of begraven te worden. Raar, hé! Als de Pastoor dan weigert, zit her bovenarms op! Vooral voor de gemiste kans – bij trouws - van die o zo schone foto’s….En U moest toch ook eens nader kennis maken met mensen van ‘Paliatieve Zorgen’! Onafgezien van het soort ziekenhuis. Daar wordt ineens geen komedie meer gespeeld. ’t Spel is uit. Ook ’t Spel van Adèle…

Tja, het zal wel de aard van het beestje zijn, zeker : daar af en toe eens te blijven bij stilstaan, doet goed. In God geloven of niet. Want : wat trekt Die zich daar van aan! Agge mo leut, hêt, niewaar?!

Pssst (en slot)

Lieve LolaPaola : wat volgt is voor de ogen van mijn gewone bezoekers. Net speciaal voor U dus. Het is jaren gelden dat wij hier nog de binnenkant van een kerk hebben gezien voor ‘Goddeljke Diensten’. Al die rimram in ‘de taal van de streek’: gewoon onverteerbaar. Maar af en toe eens ergens binnenlopen? De stroom toeristen laten doorlopen, en in dat beelderig bergdorpje de Pastoor bezig zijn met kaarsen en wierook? Gewoon zalig! Alleen zijn in de stilte tussen muren van vele honderden jaren oud : een wonder op zich! En daarenboven : volledig gratis, inclusief de rondleiding door een belezen en geleerd man (de Pastoor) tussen nooit vertoonde kunstschatten, die veilig opgeborgen staan of liggen, zo maar, bijna klaar voor het meenemen. In Antwerpen zou men daar grof geld uit slaan! Ja, uit de toegangstickets ook, maar vooral uit de meegenomen antiquiteiten….

God heb ik er nog nooit ontmoet. Wel mezelf.