_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

KOLOMMETJE N° 288

zaterdag 3 september 2011

Mise en Ligne en Bouteille op 03/09/2011 21:25:55

Gechambreerd en opgediend om 22:09:56

DAG 1 v/d Belegering

Wie van jullie herinnert zich nog de woorden van wijlen Karel Dillen, toen hij het verschil duidelijk maakte tussen een bandhond, heel zijn leven aan de ketting, en een wilde hond, al was het maar één dag, in de vrije natuur?  Wel (met alle respect voor de afstand) zo voel ik mij een beetje bij het lezen van wat Prof. Storme hieronder beschrijft. Hij zegt namelijk : durf te oordelen voor U zelf.

Zowel Karel Dillen als Mathias Storme zeggen het natuurlijk met veel fijner nuances dan ik. Want ik ben geen groot licht, dat weet ik maar al te goed. Grote Lichten huizen natuurlijk voornamelijk in de Jan Van Rijswijcklaan. Of is het in een zijstraat van de Jan Van Rijswijckelaan? Of op de De Keyserley? Het kan zelfs het Tjing Tjangsplain zain, want in Aaantwaarpe leven alleen daar op die plaatsen serieuze mensen. De rest is plebs.

Op den West Vlaamsen Boerenbuiten moet de facteur dan weer niet eens letten op de huisnummers : het volstaat de mesthopen te tellen! Dat is toch wat algemeen geweten wordt over de Vlonders?

En  nu komt zon geleerde Perfesser toch wel roet in het eten strooien, zeker? Effenaf schitterend is de zin (zie hieronder) over de perverse verwarring tussen tolerantie of ‘een open geest hebben’ en gebrek aan moreel oordeel.

Kijk : daar gaan we weer : de scheiding tussen Kerk en Staat. Behoort het morele nu tot wiens domein? Of is Prof. Storme ook weeral zo’n vervloekte Ultramontaan?

Goed : we mogen kiezen. Maar voor wat de Staat (Liberaal of Socialistisch getint : zie verder bij Prof. Storme) ervan bakt, bedank ik. Hey, wie zei daar ook weer dat de fameuze ‘ethische verworvenheden van Lynx’ de beschaving van de dood zijn? Maar begot, dat zijn exact de woorden van paus Ratzinger! Meneer Ray X  maakt de woorden van de Paus tot de zijne. Of…is het misschien omgekeerd? Dat de Paus achter tatert wat Meneer Ray X verkondigt….

Zijn ze daar op de Van Rijswijcklaan in Antwerpen (of is het een zijstraat van de Van Rijswijcklaan?) helemaal zot geworden? Iets dat ‘Rome’ verkondigt, is dat nu ‘fijne zever’ met de linkerhand geschreven, of is het een waarheid als een koe, met de rechterhand geschreven? Of weten die twee handen niet van elkaar wat ze schrijven? In voorkomend geval : oppassen voor de Broeders van Liefde! U weet wel, de witte mannekes die de mensen op ’t onverwacht een dwangbuis over het hoofd gooien, lijk men vlinders vangt, en ze vervolgens meevoeren in een geblindeerde ziekenwagen, meestal zonder opschrift….

Kijk : op een ander plaats in het Evangelie staat ook :’Met de maat waarmee gij meet, zult gij gemeten worden’. Of dat nu al dan niet echt uit de mond van de Zachtmoedige komt, is mij eender. Voor mij is dat gezegde zelfs een natuurwet. Ik behandel de medemens inderdaad zoals de medemens mij behandelt. De tijd van de andere wang bieden, is voor mij voorbij, sedert wij ons met naam en toenaam in het oerwoud van de cyber-samenleving hebben gewaagd. Dat is nog niet helemaal hetzelfde als ‘oog om oog en tand om tand’, maar het verschil wordt met de dag kleiner.

U als eerlijk mens in een slangenkuil wagen, is inderdaad riskant. Vooral als de kuil gevuld is met wurgslangen. Van de soort die (een beetje vulgair uitgedrukt, maar wat wilt U : à la guerre comme à la guerre) als dat soort de slangen zijn die hun gevoeg doen in de kerk, en daarna de schuld op de heiligen steken.

-------------------------

Gij Zult Wel Oordelen

From the desk of Matthias Storme on Wed, 2011-08-31 16:26

Oordeelt niet, opdat gij niet geoordeeld wordt. Wie het zich permitteert een moreel oordeel uit te spreken over andermans levenswandel krijgt algauw deze uitroep uit Mattheus 7:1 voorgeschoteld. Vaker nog allicht een "Bemoei U met uw eigen zaken" of zo – de meesten zullen immers in nauwelijks nog een zin uit de Bijbel kunnen citeren. Varianten zijn ook “de straat is van iedereen” (wat juist is, maar niet inhoudt dat iedereen daar gelijk wat mag doen) of “wat mensen in de slaapkamer doen gaat niemand anders aan”. Of het afdoen van kritiek op vulgariteit als een inbreuk op de vrijheid van meningsuiting.

De idee dat esthetische smaken verschillen wordt misbruikt om elke morele beschouwing bij bepaalde soorten muziek of andere expressievormen de kop in te drukken, zoals Theodore Dalrymple mocht ervaren na zijn kritiek op sommige vormen van populaire muziek (1). Kritiek op religie verwordt dan tot een verboden fobie, kritiek op zogenaamde lifestyle een aanslag op iemands “identiteit”.

Britse auteurs hebben deze houding de naam non-judgmentalism gegeven. Ze wordt vaak ideologisch onderbouwd met de stelling dat iedereen zijn eigen opvatting van het goede leven mag hebben en nastreven. De multiculturele ideologie gaat er ook vaak mee gepaard: zij verbiedt immers elke opvatting die op een bepaald gebied de normen of praktijken van de ene cultuur “beter” vindt dan die van de andere. 

Bij nader toezien bestaat er zowel een liberale als een socialistische variant van dit non-judgmentalism. In de liberale variant wordt zowat alles aan het morele oordeel van anderen onttrokken zolang er maar geen belastinggeld voor wordt gebruikt. In de socialistische variant moet elke lifestyle bovendien ook nog eens met belastinggeld worden ondersteund.

Wanneer iemand vaststelt dat vele aspecten van die levenswandel het maatschappelijk weefsel vernietigen, de kansen van de kinderen zwaar hypothekeren en meer algemeen de zwakkeren in alle opzichten ongezond houden, wordt op de boodschapper geschoten. Wijst men erop dat in veel van die populaire cultuur geweld en immoraliteit worden verheerlijkt, duurt het geen dag of men wordt voor verzuurd uitgescholden.

Anders dan die liberale of socialistische nonjudgmentalisten vinden gemeenschapsdenkers het wezenlijk dat mensen moreel worden opgevoed en op hun moraliteit worden aangesproken en in het sociale leven ter verantwoording worden geroepen. Recent analyseerde de Hongaars-Britse socioloog Frank Furedi in een lezing te Leuven nog de perverse verwarring tussen tolerantie of ‘een open geest hebben’ en gebrek aan moreel oordeel (2).

Er is voorts ook niets neoliberaals aan om die morele verantwoordelijkheid ook van de zogenaamde onderklasse te eisen, zolang men hetzelfde oordeel ook aanwendt jegens de “rijken”. Wie hoofdstuk 7 van het Mattheüsevangelie voortleest, zal trouwens dadelijk merken dat de passage gericht is tegen diegene die met twee maten en gewichten meten: “want met het oordeel, waarmede gij oordeelt, zult gij geoordeeld worden, en met de maat, waarmede gij meet, zal u gemeten worden (7.2)”. Om die reden dan meer niet willen oordelen is dan vaker een vorm van lafheid dan van openheid van geest. 

--------------------

Diagonaal herlezen

Met Ultramontaanse maar met welgemeende groeten. Dit verhaal wordt natuurlijk vervolgd.