_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

252

zaterdag 27 augustus 2011

Mise en Ligne en Bouteille 27/08/2011 8:40:07

Opgediend om 27-8-2011 9:06:23

De Mona Lisa

Der Tjeven…

------------------------------

Nu ze de politiek verlaat, komt mijn eerherstel bijna te laat. Dat rijmt, hé! Verlaat..Te laat… Bloemen verwelken, scheepjes vergaan, maar onze liefde, blijft eeuwig bestaan….Ik troost mij met de gedachte dat die Grote Dame, eerder klein van gestalte, zo groot in die lelijke stoute wereld, wel niet heel erg zal bekommerd zijn om mijn doen en laten op deze website. Wipzijde, in deftig Nederlands.

Het is Gerolf Annemans, toch wel weer van het vermaledijde Vlaams Blok/Belang, die bekend maakte, dat Inge Vervotte in feite te goed was voor dat beroep. Eerder een roeping, maar dat zei hij nog net niet. Een rare manier om iemand een compliment te maken. Wat mij meer aansprak, was zijn uitspraak, (kijk! weer die dichterlijke neiging om te rijmen : aanspraak, uitspraak!) dat Inge zowat de enige politica was die vriendelijk kon zijn tegen alle Blokkers/Belangers. Was ze trouwens altijd, zelfs tegenover al haar tegenstanders, wist hij. Zat zij wel degelijk bij de juiste Partij?

Wel, en dan wil ik er nog ene bij doen : het bewijst dat zij een Grote Dame is geweest in de politiek. Met een zelden geziene hoge staat van intellectuele en grootmenselijke eerlijkheid.

Die lof gaat mij eigenlijk niet helemaal ter harte, want ze heeft de verkeerde Meesters willen dienen, maar ik geef grif toe dat ze die lof verdient.  Waarom toch zijn het altijd vrouwen die de Geschiedenis zouden kunnen bijsturen, die dan verdwijnen net voor de Grote Storinghe?

Zou…zou Bart DeWever haar nog kunnen doen terugkeren op haar beslissing? Ze was een dossiervreter,  iemand die mocht spreken met kennis van zaken : iemand die een huishouden kan doen draaien…..Misschien wel iemand met de allures van een Margret Thatcher?

Bart jong! Denk er eens over na! Inge Vervotte zou misschien wel eens het gedroomde bindmiddel kunnen zijn tussen de V-partijen onderling, samen met de besten onder de Tjeven? De lakmoesproef op de eenmaking?

---------------------

Exit

25/08/11, 07u06

Het was Bart De Wever die zijn politieke leeftijdsgenoten ooit als de 'Icarusgeneratie' bestempelde. Pijlsnel stijgend tot ze te dicht bij de zon komen, om daarna weer neer te storten. Of de uitgang op te zoeken. De klassieke politieke loopbaan, waarbij men langzaam van lokaal naar nationaal mandaat evolueerde, van parlementslid naar minister, waarna het pensioen volgde, is niet meer van deze tijd. De houdbaarheidsdatum in de politiek wordt steeds korter, de beweging van idool naar verworpene steeds sneller. De job en het aanzien ervan staat steeds meer, bijna uitsluitend zelfs, in functie van electoraal succes. Wie in de buurt van de honderdduizend of meer stemmen komt, wordt plotseling deel van de godenwereld. Wie eronder zakt, verdwijnt roemloos in de anonimiteit of zoekt beter andere oorden op, voor hij door vijanden buiten en binnen zijn partij vermalen wordt. Politiek is nooit een spel voor kerstekinderen geweest, maar de strijd om de macht is wel harder geworden, de interne concurrentie groter, de verantwoordelijkheid voor het stemmenkanon reusachtig.

Wanneer mensen als Sven Gatz en Inge Vervotte het al zo vroeg in hun loopbaan in de Wetstraat voor bekeken houden, is dat een verlies voor de continuïteit en het geheugen van het politieke wereldje. En tegelijk het aborteren van een nog niet vervuld potentieel. Bovendien wordt hun keuze niet alleen gemotiveerd door de 'nieuwe uitdaging', maar ook door de oeverloze overdrijving van het communautaire ten nadele van zowat alles anders, de daardoor veroorzaakte besluiteloosheid en de traagheid van het politieke bedrijf, de druk van het leven onder een mediavergrootglas.

Best begrijpelijk, maar niet van die aard om jongeren warm te maken voor een baan in deze sector. Tenslotte is het toch nog altijd een baan in dienst van de gemeenschap, al hebben politici soms zelf moeite om dat nog te zien.

Natuurlijk moet politiek geen levensvullende bezigheid zijn, en natuurlijk kunnen carrièreswitches tussen privé en politiek leerrijk en kruisbestuivend werken. Maar dat maakt het Icarusmodel nog niet zaligmakend. Bovendien is het ook niet erg leuk voor de partij die je achterlaat.

Yves Desmet / De Morgen
Politiek commentator

--------------------

Diagonaal herlezen

Als er iets is, waar ik niet goed tegen kan, is het moeten inzien verkeerd te zijn geweest. Komt zo wat overeen met een steentje tussen de kizen bij het eten van een koekenboterham. Zoiets zit daar niet op zijn plaats. Had beter ’n rozijntje kunnen zijn. Zoals de heldin van dit verhaal…..

Maar als ik dan kijk naar de resterende stapel boterhammen, in casu de andere hoog gevooisde smoelentrekkers bij de Tjeven, da vraag ik mij af, wat iemand lijk Inge Vervotte daar in ’s hemelsnaam is gaan zoeken. Wat moet zij gevoeld hebben (walf? afkeer? medelijden?) om samen op de foto te moeten met Crembo, Minister van Oorlog? Met Tjeven Vanackerre van Buza? Met Paalmans uit de 16?

Arrah, zoals men in Antwerpen zegt : seffens begin ik hier nog te stoefen met Jo Vandeurzen. Zal dus maar vlug uit een ander vaatje binnen te tappen.

Skol!