_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

222

woensdag 17 augustus 2011

Over het schieten van bokken

In een vrij land

----------------------------

Artikels als dit hieronder zouden in de DDR niet mogelijk, geweest zijn. Laten wij ons dus haasten, zo lang als het bij ons nog kan, om er van te profiteren om bij te leren. Eenmaal het Rijk van Di Rupo (Nieuwe Belg naar het schijnt sinds 1982, aan 31-jarige leeftijd, toen hij o.a. het ook nuttig vond ‘uit de kast te komen’) zal gevestigd zijn, zullen we noodgedwongen leven in een soort Bergrepubliek naar Italiaans Fascistisch model. De laatste hand aan deze kortelings te verwachten grondwet, werd gelegd tussen 21 juli en 15 augustus 2011 (daarvoor dienden dus die 3 weken congé payé!), in een verlaten bergdorpje in de Abruzzen waar Benito Mussolini nog altijd in hoog aanzien staat. Het is trouwens de herkomst van de familie Di Ripo. San Valentino in Abruzzo Citeriore telt momenteel een kleine 2000 inwoners en aar verluidt worden er nu reeds (verplichte) geldinzamelingen gehouden om een standbeeld op te richten in het naburige GRAN SASSO, een ander naburig bergdorpje, waar de gevangen Mussolini ooit (julli 1943)  in opdracht van zijn wapenbroeder Adlof Hitler, door Otto Skorzeny, de latere SS-Generaal, in hoogst eigen persoon werd bevrijd in een spectaculaire actie met zweefvliegtuigen. Dat gebeurde onder de ogen van de stomverbaasde carabinieri, zijn bewakers, die de Duce op zijn dooie gemak zagen buiten wandelen uit het berghotel Imperatore, om zijn zware lichaam te wringen in de frêle eenzit, bijna op de schoot van de piloot….Het vliegtuigje hobbelde toen over de bergweide, en stortte zich in de diepte, waar het alleen door de heldenmoed van de jonge SS-piloot veilig kon ontsnappen. Er werd geen schot gelost, en een paar uren later was Mussolini veilig in München.  Gran Sasso is een plaats, zoals U ziet, die getuigt van leeuwenmoed…..en het zou mij niet verwonderen moesten er in de eerste tijd allusies opduiken naar deze heerlijke socialistische roots.

Maar terzake…

Mea Culpa, beste vrienden. Mea culpa, mea maxima culpa : eerst voor het integraal overnemen van donderstaand veel te lang en veel te duidelijk artikel, en secondo voor het jarenlang toedichten van een verkeerde reden voor ‘het codon’. Ik heb inderdaad van meet af aan intuïtief aangevoeld, dat het cordon alleen was uitgevonden wegens de harde Vlaamse standpunten van het Blok/Belang, maar ik heb gedoold! Mea Culpa! Het Vrije Volk uit NL, dat nochtans geen enkele last heeft van gezegd ‘cordon’, heeft vandaag mijn ogen geopend : het is in oorsprong gewone Linxe koek uit de koekjestrommel van Dikke Jos Gheysels van de Meloenen (Groen langs buiten, maar rood langs binnen) Agalev, nu Groen!, waarop de andere francofone en fransdolle partijen met handen en voeten gesprongen zijn : het was de kans van hun leven om de Vlaamse Beweging een tweede repressie te doen ondergaan, deze keer om in de mode te zijn, overgoten met een racisme-sausje’….

Het is dus nog veel erger dan ik al die jaren gedacht heb! Het IJzeren Gordijn der Sovjets, dat al een tijdje op instorten stond, werd onder onze ogen over onze eigen mensen weer neergelaten! Het cordon is geen ‘cordon sanitaire’ : het is een IJzeren Gordijn waarop alleen de DDR-schietgrage schildwachten voorlopig ontbreken…

O die democratie waarin wij sedert WO II leven….

---------------------------

Links was gewelddadig lang vóór Breivik

ENCINA NAVAN - 14 AUGUSTUS 2011

De aanslagen van Breivik zijn voor links een aanleiding om zich te profileren als de norm voor alle mensen. Een valse voorstelling van zaken.

Het optreden van Breivik is uiterst verontrustend en ongewenst. Het wijkt af van wat we als normaal en aangepast gedrag beschouwen. Maar deze overwegingen staan ver af van de vraag naar oorzaak en schuld.

De linkse politici en de linkse media stonden snel klaar met hun oordeel: Breivik was een eenling en een gek. De oorzaak lag in zijn isolatie van de samenleving en de afwijzing van de multiculturele samenleving, de schuld lag in de manier waarop Breivik probeerde zijn isolatie en afwijzing om te zetten in actie.

Deze vorm van attributie – manke logica – komt zo vaak voor bij linkse mensen dat het de moeite waard is het nader te bekijken. Het berust op:

Ten eerste, op de theorie van de omgekeerde wereldorde. De huidige wereldorde is volgens linkse mensen gebaseerd op verhoudingen die vooral de bezittende klasse wil beschermen[1]. Gelijk recht voor iedereen is onmogelijk volgens Marx, want sommige mensen zouden na verloop van tijd toch weer rijker worden dan anderen. Om “deze wantoestanden te vermijden zou het recht dus niet gelijk maar ongelijk moeten zijn”, althans in de eerste fase van de communistische samenleving[2]. We zien dagelijks om ons heen hoe dit principe wordt toegepast bij het toelaten van migranten, de bestraffing van allochtone criminelen in vergelijking met Europese en het optreden tegen rellen veroorzaakt door migranten, zoals in London, en de bescherming van de privacy van inbrekers als winkeliers videomateriaal op internet willen zetten.

Ten tweede, de rechtvaardiging van geweld tegen alles dat afwijkt van het eigen wereldbeeld. Als de bestaande wereldorde niet rechtvaardig is, dan betekent dat ook dat het bestaande recht niet rechtvaardig is. Het bestaande recht is een verlengstuk van de bezittende klasse[3]. Verzet daartegen is gerechtvaardigd om sociale rechtvaardigheid te bereiken. Dit verzet kan de vorm aannemen van geweld om snel een nieuwe wereldorde tot stand te brengen[4] (revolutie) of om door middel van het inslijpen van nieuwe gedragspatronen een ‘nieuwe mens’ tot stand te brengen (social engineering). Elke vorm van geweld, georganiseerd of niet georganiseerd, tegen de machtspositie van de heersende klasse, is een vorm van revolutie[5]. Een revolutie zoals die plaatsvond in oktober 1917 in Rusland, was maar een eerste stap, maar wel een noodzakelijke:

De noodzakelijkheid van het opvoeden van de massa’s in deze, speciaal in deze opvattingen over de gewelddadige revolutie is de grondslag van heel de leer van Marx en Engels[6].

Krakers, milieu-activisten, mensen als Duyvendak en Volkert van der Graaf brengen dit principe ook in praktijk.

Ten derde, socialisme als verklarende theorie voor de ‘rechtvaardige’ wereldorde is totalitair van karakter omdat ze alle aspecten van het leven omvat en geen overgangsvormen toelaat. Lenin baseerde zich op het werk van Marx toen hij in 1917 schreef:

Alleen het communisme kan een werkelijk volkomen democratie bieden en hoe volkomener deze democratie zal zijn, des te sneller zal zij overbodig worden en vanzelf afsterven. (…) Om de stelselmatige onderdrukking van de uitgebuite meerderheid door de uitbuitende minderheid succesvol te doen zijn is er natuurlijk een uiterste wreedheid nodig, een beestachtige onderdrukking, zijn er zeeën van bloed nodig door welke de mensheid in slavernij, lijfeigenschap en loonarbeid haar weg zoekt. [vetdruk toegevoegd, E.N.][7]

Socialisme is de hoogste trap van wereldbeschouwing[8].

Het is of het één of het ander. Men is goed of fout, voor of tegen, redelijk of onredelijk. Zij die fout, tegen en onredelijk zijn, lijden aan ‘vals bewustzijn’ dat voortkomt uit ideologie, waaronder Marx verstaat al het overgeleverde dat het handelen van de mens bepaalt[9].

De ideologie is de rechtvaardiging van de heersende klasse en dus de bron van sociale onrechtvaardigheid. Als elke ideologie voortkomt uit ‘vals bewustzijn’, dan zijn alle ideologieën gelijk ten opzichte van het linkse denken. In het marxistische jargon omvat het begrip ‘ideologie’ alle culturele verworvenheden die op welke manier dan ook het bewustzijn beïnvloeden. Deze denkwijze leidt tot de opvattingen dat alle culturen gelijk zijn.

De opvatting dat alleen een volledige omwenteling een rechtvaardige wereldorde tot stand kan brengen, maakt dat de wereld alleen nog voorstanders en tegenstanders kent. Met de tegenstanders kan men niet samenwerken, want dat zijn ‘burgerlijke’ partijen die de bestaande wereldorde verdedigen:

“De bourgeoisie voerde de burgerlijke rechten en vrijheden niet in ter wille van het proletariaat, maar ter wille van zich zelf. Zo veel mogelijk trachtte zij het proletariaat van hun genot uit te sluiten”[10].

Toen de communisten in 1933 vanuit Moskou het bevel kregen om niet samen te werken met de socialisten tegen Hitler, heeft dat mede de weg vrijgemaakt voor de opkomst van het Nazi-regime[11]. Ook toen al was polarisatie een tactiek om de weg naar de revolutie voor te bereiden.

Dat sociaal-democraten zich ogenschijnlijk hebben aangepast aan de democratische procedures, in tegenstelling tot de communisten, is een aanpassing in de manier van werken, niet in de manier van denken. Kautsky, de belangrijkste theoreticus van de sociaal-democraten in de 19^de eeuw schreef hierover, dat democratie en socialisme eigenlijk beide hetzelfde einddoel hebben, namelijk een einde maken aan uitbuiting. Dat doel kon alleen bereikt worden door het invoeren van de socialistische productiewijze:

Democratie en socialisme onderscheiden zich dus niet daarin dat het ene middel is en het andere doel. Beide zijn middel voor hetzelfde doel[12].

Verderop citeert Kautsky uit een rede van Marx, die het mogelijk achtte dat in sommige landen – en hij noemt expliciet Holland – een overgang naar het socialisme zonder revolutie mogelijk was[13].

Het geloof in de eigen juistheid, en het unieke karakter daarvan, maakt dat elke linkse partij per definitie ondemocratisch is. Het enige verschil tussen de situatie in West-Europa en de indoctrinatie die plaatsvond onder Lenin en Stalin, is dat in West-Europa geen revolutie in klassieke zin heeft plaatsgevonden.

Echter als de macht veroverd was, dan wel door middel van revolutie dan wel door middel van verkiezingen, dan was het nodig om de dictatuur in te stellen, om de overgang naar de socialistische samenleving te bespoedigen:

Tussen beide stadia, de voorbereiding voor het socialisme en het doorgevoerde socialisme, die beide de democratie nodig hebben, staat echter een derde stadium. Dat van de overgang, waarin het proletariaat de politieke macht veroverd heeft, maar het socialisme economisch nog niet doorgevoerd heeft.

In dit tussenstadium zou de democratie niet alleen niet nodig, maar zelfs schadelijk zijn[14].

Kautsky (de sociaal-democraat) verwijst naar Marx die schreef:

Tussen de kapitalistische en de communistische maatschappij ligt de periode van de revolutionaire omwenteling van de ene in de andere. Deze komt overeen met een politieke overgangsperiode, waarvan de staat geen andere kan zijn als de revolutionaire dictatuur van het proletariaat.[15]

Socialisten en sociaal-democraten baseren zich nadrukkelijk op dezelfde gewelddadige visie op de samenleving. Democratie is op zijn best een trein waar ze vanaf springen als het doel bereikt is. Na de machtsovername moest het andere politieke richtingen onmogelijk worden gemaakt om nog invloed uit te oefenen. De terugkeer van de kapitalisten, zoals mensen die een werknemer in dienst hadden waren van stemrecht uitgesloten, evenals huizenbezitters moest verhinderd worden in de nieuwe samenleving:

Met andere woorden, de sovjetorganisatie heeft boven het algemeen kiesrecht het voordeel, dat zij grotere willekeur toelaat. Zij kan alle organisaties uit haar midden uitsluiten die zij als vijandig beschouwt. Zij “verschaft alle burgers volkomen gelijke rechten”, maar “zoals vanzelfsprekend is” mogen zij van die rechten slechts gebruik maken als zij het met de sovjetregering eens zijn[16]. [vetdruk toegevoegd, E.N.]

Links heeft geweld altijd verheerlijkt – als het maar de eigen doelen diende. De indoctrinatie waarvan socialisten zich in West-Europa bedienen is niets anders dan psychisch geweld: dreigen met uitsluiting, demoniseren, vernederen, voor het gerecht dagen om een afwijkende mening, uitschelden (‘extreem, fascist’), anderen dwingen om mee te werken aan het socialistisch maken van de samenleving. Solzjenitsyn heeft in de Goelag Archipel uitvoerig beschreven hoe ver dat psychische geweld kan gaan.

De omstandigheid dat links al jaren met de mond van de ‘neutrale’ overheid spreekt, zou niemand moeten verbazen. Dat was in de Sovjet-Unie en Nazi-Duitsland immers ook zo.

Evenmin zou het iemand moeten verbazen dat het dagelijks moeten aanhoren dat het zo slecht is om rechts te zijn, voor sommigen onverdraaglijk wordt en dat ze overgaan tot verzet. Zelfs als dat verzet uitmondt in geweld, waar links, zoals hierboven beschreven, zo een hevige afkeer van heeft.

--------------------

Diagonaal herlezen

Over bokken schieten gesproken….

Ik vrees met grote vreze, dat zoiets (’n bok schieten) straks zal verbododen worden. We leven immers steeds meer en meer in een woestijncultuur, waar alleen nog kemels zullen mogen geschoten worden….

En dat, mijne Dierbaren is nu al schering en inslag bij de kwal-gazetten, die er nog altijd van overtuigd zijn dat we hen niet doorhebben……