_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

215

zondag 14 augustus 2011

-------------------------------

Om alle misverstanden te vermijden : laat het duidelijk zijn dat wij ons, Vlaams Nationalisten, zekerlijk niet voelen als evenveel soupapen die moeten voorkomen dat de ketel barst. Hoe zou dat! Het is niet eens onze ketel! Het is trouwens niet de druk die ons in  de pen doet kruipen, het zijn de feiten zelf!

Het fenomeen ligt daar, dat de schrijvende wereld der brood-hoernalisten, niet weet om te gaan met tegenspraak. Voor er Internet was, waanden ze zich machtiger dan God en Klein Pierke samen : niet 1 op 1.000.000 lezers had de moed om via Tante Post de lange weg te gaan tot op de schrijftafel der Goden….In de tijd van Louis De Lentdecker en anderen was dat trouwens niet eens nodig : zij schreven wat hun hart hen ingaf! Dat lag er toen vingerdik op. Net zoals het er nu vingerdik opligt, dat hun linkerhand niet weet wat hun rechterhand geschreven heeft!

Trouwens, niet de ‘havenots’ die via lezersbrieven reageren, krijgen hier klop : de heren hoofdredacteuren hanteren de censuur dat het een lieve lust is. Mails daarentegen…zijn als onzichtbare pijlen die over tijd en ruimte doorheen elk pantser vliegen. Als Bart Pt Pt Peeters er 500 binnenkrijgt, is dat ook misschien omdat die geen enkele zin kan afmaken, hij na twee woorden als een vis op het droge naar adem moet happen, terwijl de micro’s continu verstopt raken door zijn speeksel. Voorwaar inderdaad de beste presentator die de BRT in huis heeft….

Zijn besluit zou moeten zijn : Miljarde! ik ben verkeerd bezig! Vlaanderen kleurt geel en geler, en ik, Moeders mooiste, kom een paar eeuwen achter….Maar verdorie  als ik meedoe, verlies ik mijn droom-subsidies als ‘artiest’….Zeg dat dan, hé Bart : van ons moogt U de boterham verdienen, zelfs goed verdienen, maar doe het dan ergens op een verlaten strand, waar U niermand hindert….

Over ‘Daan’ en ‘Milow’ kan ik niets zeggen want ik wist niet dat die al geboren waren, wat ik trouwens spijtig vind. Wedden dat geen van de twee Het Vlaams Volkslied kent? Hoeft ook niet, als de centjes maar binnenrollen…

Ik vraag mij soms af, wat Jos Gheysen, Phil Bosmans, of Louis Verbeeck zouden gedaan hebben, mochten ze hun ei kwijt hebben gekund op een blog, zodat hun heerlijke bedenksels vers van de pers binnen de seconde voor gans Vlaanderen te genieten waren geweest? Zouden zij de lijdensweg via een uitgever en een drukker hebben aangekund? JaJa, er waren daar ook de centjes : maar zeg nu zelf : zijn ze er rijk door geworden? Alleen vuilschrijvers kunnen van hun pen leven, maar na hun dood zijn ze een vogel voor de kat. Zie Hugo Claus : rapper vergeten dan gestorven…..

Andere talenten, zoals ELVEEBEE, geven er na verloop van tijd de brui aan.

Maar dan troost het ons, dat voor elke postverlater, er telkens weer een nieuwe komt die met vuur de vrijgekomen plaats inneemt.

Wij nemen de dag zoals hij komt en zullen slechts de lier aan de wilgen hangen als we met de voeten voor de kerk worden uitgedragen…iets waartoe iedereen nu reeds voor uitgenodigd wordt. Om mee te vieren…..

----------------------------

Haatmail: boodschappen van de havenots

14/08/11, 08u00

Haatmail wordt niet alleen door 'Vlaams-nationalistische beotiërs' gepost, aan de overzijde van het politieke spectrum kan men er ook wat van, weet Peter De Roover uit ervaring. Hij bepleit een ruimer maatschappelijk debat. De Roover is politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging (VVB).

·         

·         Als ons maatschappelijk debat voldoende ruim kon worden gevoerd, met woord en weerwoord, dan groeide er mogelijk wat minder frustratie bij de havenots, die hun mening te weinig aan bod zien komen  

'Wie in de keuken staat, moet de hitte kunnen verdragen', luidt een oude Vlaamse zegswijze. Wie zich mengt in het maatschappelijke debat, ervaart de juistheid van die tegeltjeswaarheid. We hebben het dus over haatmail. Ja, ook ondergetekende mag ervan genieten. Graag wordt de indruk gewekt dat het fenomeen beperkt blijft tot overijverige Vlaams-nationalistische beotiërs, die de fora kapen om daar hun vuiligheid te storten. Oh jawel, ze bestaan, die Vlaamsgezinde 'deelnemers aan het debat' (?) die alleen maar voor plaatsvervangende schaamte zorgen. Maar, het mag sommigen verbazen, ze zijn relatief even aanwezig aan de overzijde. Uiteraard krijg je zelden haatmail van aanhangers. Daaruit besluiten dat het fenomeen niet zou bestaan in de eigen kring duidt op een erg selectieve waarneming.

Wat is overigens haatmail? Als Milow het rode citaat boven het artikel in De Morgen uit zijn mailbox in die categorie plaatst ("De commentaren mbt de staatsstructuur van Milow zijn beneden alle peil en zeer dom, zelfs getuigend van nul kennis ter zake"), dan blijkt hij erg lange tenen te hebben. Misschien zijn een aantal deelnemers aan het maatschappelijk debat niet echt gewend weerwoord te krijgen? Dan is "vuile nestkakker" (over Bart Peeters) toch wel een sprekender voorbeeld. Wat brengt iemand ertoe zoiets te mailen?

We zijn allemaal getuige van een droevige degradatie in de omgang tussen mensen. Oude fatsoensnormen maken plaats voor ongenuanceerd verbaal geweld. Niet alleen op de discussiefora en niet alleen bij 'het plebs'. Met alle respect, maar het stuk over haatmail van Hugo Camps in de krant van gisteren was ook geen hoogtepunt in de genuanceerde debatvoering. We zullen het er toch over eens zijn dat het liedje van Daan gewoon ondermaats was. Tom Lanoye tackelt graag met de voeten vooruit, recht op de man.

Niet iedereen beschikt echter over een pen die brutaliteiten op een esthetisch genietbare manier op papier kan zetten, zoals Camps of Lanoye. Velen blijven in hun literaire beperktheid steken bij onhandigere variaties op het thema 'gore klootzak'. Tot haatproza zijn ze niet in staat, dan maar haatmails.

De technologie heeft ervoor gezorgd dat barrières wegvielen. Een pen nemen, brief schrijven, adres opsnorren, enveloppe zoeken, postzegel kleven: het vraagt een doorzettingsvermogen dat de impulsieve oprisping verre overstijgt. De 'verstuur'-toets is zoveel sneller, heel dikwijls veel te snel.

Machteloze frustratie
Vroeger vulden de 'rotzak'-verwijten de huiskamers en gelachzalen. Ze bereikten de ivoren torens van de opiniehebbers zelden. Die bewogen zich doorgaans in hun afgeschermde milieu waar vooral applaus van gelijkgezinden weerklonk. Nu krijgen ze de scheldwoorden rechtstreeks voor de voeten gesmeten. Laat het een onderbuik zijn, goed toch ook dat we op die manier uit onze cocon van gelijkgezinden gerukt worden. De verbreding van het debat heeft een prijs.

Vele forumdeelnemers worden geconfronteerd met BV's die hun standpunten op ruime schaal kunnen verspreiden, terwijl voor weerwoord dikwijls weinig plaats wordt gemaakt. Dat leidt tot woede en soms tot scheldproza als uiting van machteloze frustratie.

Neerbuigend afgeven op degenen die zich maar met beperkte middelen kunnen verweren, is erg gemakkelijk en paternalistisch. Maar als elke deelnemer aan het debat die het geluk heeft te kunnen beschikken over een ruim podium zich al wat zou matigen in het spelen op de man/vrouw en de onderbouwde inhoud voorrang zou geven, dan ontstond misschien een sfeer die minder agressie opwekt. En als ons maatschappelijk debat voldoende ruim kon worden gevoerd, met woord en weerwoord, dan groeide er mogelijk wat minder frustratie bij de havenots, die hun mening te weinig aan bod zien komen.

Mijn afkeer voor hatelijke bijdragen beperkt zich in elk geval niet tot de ruimte waar het brede publiek zich begeeft.

--------------------

Diagonaal herlezen

Ik denk dat de hoofdreden waarom brood-hoernalisten zo gebeten zijn op de blogwereld is, omdat de Staat ons nog altijd geen taksen of belastingen durft op te leggen, die zij dan, onder de vorm van subsidies, naar zich toe zouden kunnen trekken.

De kleurpolitici zijn op ons gebeten, omdat wij aan onze medeburgers (als die het willen lezen) de leugens ontrafelen die zij dagelijks minuut per minuut op ons loslaten. Wij zijn de luizen in hun pels, al wordt die ondertussen bijeen gehouden met schaamlapjes en strepen hoogmoedwaanzin.

Internet is, om met het beeld van Filip DeWinter te spreken, het aardappelmesje dat uit het schof is gekomen om de eelt van hun zielen te schrapen. In de keuken is zo’n mesje een nuttig voorwerp, maar als U Uw echtgenoot met z’n ding in de hand ziet verschijnen in de slaapkamer, dan weet U dat er str*nt aan de knikker is….

Anders gezegd : de brave burger staat poedelnaakt voor zijn vijanden. Hem rest alleen het Internet als aardappelmesje om zich mee te verdedigen. Het is niet veel, maar…het kan pijn doen, en zelfs, als het moet, bloed doen vloeien!

Noem ons dus gerust de generatie van de schilmesjes! Zonder die schilmesjes zou er heel wat zand tussen Uw tanden geraken. Wan t ongeschilde aardappels zijn het bewijs van onbekwame meesterskoks….