_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

113

Stinckman rijdt de stinkkar

Zie de afbeelding : de lafaard durft niet in beeld!

-----------------------

Gelezen in ‘De Schandaard’ : waar anders?

Belfortploeg wil dissidente VB'ers losweken

Partijruzie houdt aan

• dinsdag 12 juli 2011, 05u00
•  
• Auteur: Bart Brinckman

---------------------

BRUSSEL - Frank Vanhecke zoekt bij Vlaams Belang ontevreden aanhangers voor een nieuwe ‘beweging'. De Gentse Belfortploeg wil op die manier Vlaanderen veroveren.

‘We gaan niet rekruteren, we bieden alleen een alternatief.' De Gentse ex-Vlaams Belanger Francis Van den Eynde vindt niet dat hij voor stokebrand speelt. Hij wil een antwoord bieden op de toenemende ontevredenheid bij Vlaams Belang. Daarom gaat een zogeheten aanbevelingscomité onder leiding van voormalig VB-voorzitter Frank Vanhecke mensen aanschrijven om de Belfortploeg de stad Gent te laten overstijgen. ‘Ik maak me sterk dat we binnenkort in alle Vlaamse provincies zo'n Belfortploeg zullen hebben', zegt Van den Eynde aan De Standaard.

Het gewezen kamerlid richtte de groep in maart op als antwoord op een slepend conflict met de nationale partijleiding. Uiteindelijk zette Belang-voorzitter Bruno Valkeniers enkele weken geleden Van den Eynde en zijn medestanders buiten. Ondertussen stapten ook voormalig Europarlementslid Koen Dillen (tevens zoon van wijlen Vlaams-Belangstichter Karel Dillen) en erevoorzitter Frank Vanhecke op. Drie werknemers van het nationale partijsecretariaat trokken eveneens de deur achter zich toe. Allen verwijten ze de partijleiding onvoldoende in te spelen op de hedendaagse uitdagingen. De nieuwe beweging wil zich daarom onder meer bezighouden met de ‘hertaling' van het Vlaams-nationalisme.

De aanpak doet een beetje denken aan de manier waarop wijlen Marie-Rose Morel, toen de vriendin van Vanhecke, als gewezen N-VA'ster een actie opzette om N-VA-aanhangers naar Vlaams Belang te lokken. Daarvoor richtte ze in 2005 de Welkomgroep op. Diverse N-VA-leden kregen toen het blaadje WelkomEcho toegestuurd in de hoop dat ze van kamp zouden veranderen. De actie liep met een sisser af.

Van den Eynde is er rotsvast van overtuigd dat enkele Belangers, ook mandatarissen, op het aanbod zullen ingaan. ‘Ik ben er zeker van dat de partij die mandatarissen vervolgens ook zal buitenzetten', grinnikt hij. ‘Aan Vlaams Belang ben ik geen loyauteit meer verschuldigd. Tijdens de jongste 11-julivieringen heb ik op verschillende plaatsen gemerkt dat we erg veel steun krijgen. Daarom moeten we wel voortwerken.'

Afgelopen weekend trok Van den Eynde samen met zijn Belfortgroep en Vlaams parlementslid Karim Van Overmeire (voormalig Vlaams Belanger) naar de 11-juliviering van de N-VA in Gent. ‘De plaatselijke voorman, Siegfried Bracke, heeft ons daar niet officieel ontvangen. We gingen niet om te provoceren noch om te solliciteren, maar uit interesse voor het debat over identiteit', benadrukt Van den Eynde.

Voorlopig is het niet de bedoeling om een nieuwe partij op te richten noch om samen te werken met de N-VA. ‘Zo'n vraag blijft speculatief. Theoretisch kunnen we geen enkele mogelijkheid uitsluiten.'

--------------------

Diagonaal herlezen

Deze keer blijft Brinckman (of is het toch Stinckman?) binnen de perken : hij hoeft niet eens te schimpen of te overdrijven : het is zo al erg genoeg.

Mijn voorgaande stukje gaf, denk ik, al genoeg antwoord op waar die Gentenaars en hun satrapen willen naartoe gaan. Het zijn en het blijven echter op Vlaams Nationalistisch gebied, onze bloedbroeders, spijts henzelf. Of was dat ook maar pose? Ach van de doden en de mumlmies geen slecht woord : laat gewoon de doden de doden begraven. Ach, Vlaanderen kleurt nu eenmaal  geel, en al is dat ruim onvoldoende, òns is de toekomst so-wie-so! En daar kunnen geen 1000 Brinckmannen iets aan veranderen! Het zit zelfs voor mij snor, als Ieren en Catalanen overkomen om samen met de Niveanen te verbroederen. Die weten nu ook, dat naast de hardliners van het Vlaams Belang, ook een soort softies bestaan die dezelfde ideeën koesteren, maar het bij woorden laten….uit Staats-en Tjeefmanschap.

Al kan ik me niet van de indruk ontdoen, dat het verder weer is als vanouds bij de Linxmenschen : die zien altijd de splinter in het oog van anderen (de ruzie in het kiekenkot van het VB om op de hoogste trap te mogen zitten), maar nooit de balk in het eigen oog (Linx en Groen kwijnen meer en meer weg tot bijna onder de kiesdrempel).

Dart bijvoorbeeld de Excellente Luc Vanden Bossche (vader van..) bij Brussels Airlines (zeg maar Sabena : Such a Bad Expierence Never Again : Sabena) een jaarwedde opstrijkt van een kleine 16.000.000 Oude BEFkes per jaar, voor dat beetje ‘werk’ dat hij daar verricht, buiten vergaderingen houden en dikke sigaren smoren, maar zich daarenboven schuldig maakt (dank zij een gaatje in de Wet) aan sociale en fiscale fraude : dat wordt liefst ongemoeid gelaten. Maar al vliegt de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.

Als gewezen accountant en fiscaal expert weet ondergetekende een heel klein beetje waar al die typekes de mosterd halen.

En zeggen dat dit misbruik met één goed gericht salvo van de Sociale Arbeids Inspectie en of de RSZ, voor eens en voor altijd kan uitgeroeid worden. Vergeet niet dat zowat iedere Linxe dodo met aanzien en invloed (Ben Crabé, Woestijnvis, De Vijver, enz : de sportwereld, de amusementswereld, de artiestenwereld waarbij we Clouseau zeker niet uit het oog mogen verliezen), op dezelfde manier tewerk gaat : men laat zich voor zijn diensten betalen via een tussen geschoven rechtspersoon, al-dan-niet buitenlands, liefst een N.V., omdat die zelfs na de dood, hun geld-orgamen laat voortduren via ontwijking van erfenisrechten. Daar de verkoop van hun aandelen (bij leven) ook gewoon voor wat de meerwaarde betreft, dit is de gecumuleerde en desnoods in onroerend goed belegde winst van jaren ver, onbelastbaar is (tot hiertoe) zijn deze luyden samen met de Riberalen, als twee handen op één (dikke) buik. Hier volgt een les in belastingsfraude, die eenieder die ermee betrokken is, geen fraude, zelfs geen belastingontduiking, maar een belastingontwijking noemt. Niet strafbaar dus. Zo in de zin van een niet-roker, die ook een belastingen ontwijkt, omdat hij door niet te roken, geen accijns betaalt op rookwaren.

Hoe dat werkt? De dikke geldkraan bovenaan het vat laat alle ontvangsten vrij en ongestoord binnenstromen. Het vat zwelt. Er wordt een beperkt  ‘levensonderhoud’ aan de vennoot uitbetaald, juist voldoende om te blijven genieten van de sociale welvaart, kiendjesgeld of studietoelagen, en die is meteen zo goed als onbelastbaar wegens de te kleine schijf... Er worden onbeperkte beroepskosten geboekt, ook de tuinman en de meid, naast reis en vertegenwoordiingkosten (dure hotelsuites), autokosten, administratiekosten, onderhoudskosten, wedden (voor mevrouw of de oudste dochter) en…afschrijvingen op bureelmachines (laptops, GSM, GPS, speeltjes) en vooral op..onroerend goed. Zelfs de hypotheekkosten voor dat appartement aan zee zijn…beroepskosten, want die kost figureert onder ‘beroepskosten van vertegenwoordiging’). Blijft over als belastbare winst : zo goed als niets…Waar het kan, nog verminderd met de ‘notionale aftrek’ voor ingebrachte kapitalen, onder welke vorm dan ook. Dat kleine overschot tegen het zeer voordelige vennootschapstarief dat nog geen 1% bedraagt van wat in de Personenbelasting had moeten betaald worden op het jaarinkomen.

Elk zegge het voort, zou Freddy Van Gazever zeggen…..

Waar, in mijn beroepsloopbaan wel alle mogelijke en denkbare Sociale Inspecteurs wel op af kwamen, was bij de kleine ondernemer die dat zelfde principe toegepast had uit economische of commerciële redenen, zwart op wit op schrift gesteld bij de Notaris. Als niet meteen overduidelijk en onmiskenbaar kon bewezen worden, dat de dienstprestaties geleverd werden zonder dat deze vielen onder ‘gezag, leiding en toezicht’ van de ‘werkgever’  : m.a.w. dat de prestaties geleverd werden op volstrekt zelfstandige en onafhankelijke basis, dan kon die het gaan uitleggen op de Arbeidsrechtbank. Waar dan bij voorbaat verloren werd. Op een bepaald uur moeten aanwezig zijn, of van hogerhand, de CEO bijvoorbeeld, een bepaalde taak opgedragen krijgen, was al voldoende om de pineut te zijn : da was de opdrachtgever geen opdrachtgever, maar een werkgever. Want altijd stond die ‘onderaannemer-werknemer’ ergens wel zo niet volledig, dan toch gedeeltelijk onderaan de hiërarchische ladder in de onderneming. Het was iedere keer weer laveren tussen haaien en rotsen…

Kwam daarbij als bezwarende omstandigheid, aan het licht, dat er buiten de ‘hoofdklant’ van die kleine tussen-vennootschap, geen andere noemenswaardige ‘clientèle’ bestond, dan was de man heel zeker een vogel voor de kat. Met regularisaties  tot 5 jaar terugwerkende kracht, en als boete, het dubbel van de ontdoken rechten. De galg ware beter geweest….

Dat voor wat betreft de Sociale Wetgeving. Want dan kwam ipso facto de Fiscus boven water, als communicerend vat dat altijd leeg en nooit vol geraakte. Die kon, al naar gelang de ernst van de zaak (gerechtelijke uitspraak) zelfs tot 8 jaar teruggaan. Met wettelijke belastingsverhogingen tot 100 %. Inkomstenbelastingen en dan kwam ams lijkenpikker nog de BTW-verwerping van alle vooraftrek (toen Vak 21 genaamd)

Dat was hartje West Vlaanderen. Daar waar men al die tijd in Wallo Brux zeer dapper de andere kant bleef opkijken. Chez nous? Rien d‘anormal’ wisten onze Franstalige confraters bij colloquia in de Fiscale Hogeschool in Brussel. En ze grijnsden daarbij zo breed mogelijk. “Ha pauvre Con ! Il faut transferer le Siège Social chez nous, tu-sais”!

Namen geven kan niet, maar ik kan wel getuigen dat menig groter werkgever (o die o zo christelijke ACW-patroons en dikwijls ook nog CVP-burgemeesters!) somtijds wel enorm veel druk uitoefende op bepaalde werknemers, dikwijls de vlijtigste, om hen te overhalen op die manier ‘meer te verdienen’. Gebeurde vooral als ze wisten dat de man thuis geldzorgen had….Iets wat die in al zijn naïviteit dikwijls zelf was gaan opbiechten, om opslag te krijgen, bijvoorbeeld….

Was schering en inslag vooral in de dienstensector, of in de transport- en textielwereld….omdat er op die manier ook de wetgeving op het Vervoer voor Derden en vooral de toepassing van de bedrijfseigen CAO kon gemanipuleerd worden. Dat de patroon dan ontsnapte aan de torenhoge sociale werkgeversbijdragen en de Wettelijke Ongevallenverzekering  waren twee van de tegenargumenten die wij beroepsmatig de aangesprokenen die bij ons, zelfstandige accountants in een steeds expansiever sector, om advies kwamen, konden ter hand doen.

Als die dan deze ingefluisterde argumenten als hefboom gebruikten om betere voorwaarden te bedingen, was dat mooi meegenomen. En dat ze, in de uitbouw van hun kleine persoonsgebonden vennootschap, op ‘cliëntenjacht’ dan (weer dat deskundig advies!) in aanraking kwamen met gelijkaardige ‘werkgevers’  kon alleen maar leven brengen in de gezonde concurrentie. Zo reden deze mensen in korte tijd niet met één (hun eigen) camion, maar in bepaalde gevallen met een heuse kleine vloot. En werd de kleine thuiswever een heuse mini-fabrikant die ineens de mogelijkheden zag om te exporteren waar ook maar zijn producten gegeerd waren.

En al die Linxe Supermenschen kunnen zo maar blijven voortboeren?  Maak dat de ganzen wijs!

Zet ons, oude stropers, het gepaste boswachterspetje op het hoofd, en binnen één etmaal hangen ze. Allemaal!

Voilà, Meneer Stinckman : daar is er weer een lading mest om voor Uw voordeur en die van Uw Bazen te worden uitgekieperd. Wel bekome het U!!!