|
-xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
1106
zondag 10 juli 2011
OPKOMEN VOOR ONSZELF IS PROVOCEREN
Groeninge Kouter Kortrijk 11 juli 2011
Hier zou het nogmaals moeten gebeuren
.
-------------------
Dat er niemand nog twijfele : deze blog is van de hand van een overtuigde Flamingant, die het scheldwoord Vuile Blokker als een eretitel draagt. Blokker zijnde, en toch de verdiensten van BDW bejubelen : hoekandanaa?
Wel : het is een mooi voorbeemd van de Baert-doctrine : een stap in de goede richting, die de volgende stap niet hindert
.en die daarenboven niets kost aan onherstelbare toegevingen
.Bart geraakt stilaan verheven tot de eer der altaren, en eenmaal daar zal hij het aan zichzelf verplicht zijn om meer mirakels te doen. Wij van het Vlaams Belang zullen hem daar tijdig helpen aan herinneren, zodat de Tjeven niet hem, maar hij de Tjeven kan op peuzelen. Lijk dat nu al bezig is (afwenden van hun kiezers, en spijtig meteen ook veel van de onzen, wordt gezegd) is al een voorsmaakje van gezegde mirakuleuze prestaties.
BDW en de zijnen flikten het (glansrijk de verkiezingen winnen en grootste partij van het land worden), zij onderhandelden tot de belgicisten er horendol door werden (7 Juli : neersabelen van het showmannetje Di Rupo) en
heerlijk slot misschien deze avond, vooravond van 11 juli, Vlaanderens Hoogdag, in Kortrijk. Het zal wel geen Onafhankelijkheidsverklaring worden met alles er op en er aan, maar niemand belet ons even weg te dromen
.Morgen zien we dan wel weer. Nadat we weer iets bijgeleerd hebben over hoe er verslag wordt uitgebracht
Pffffffffffff...
09/07/11, 07u42
Bron : De Morgen, vol van zorgen.
-------------------------
Als je uit het buitenland komt, voel je je thuiskomen als eindelijk weer een nieuwsbulletin in de eigen taal uit de autoradio komt. Vorig jaar kwamen we uit Frankrijk terug met als eerste hoofdpunt dat preformateur Elio Di Rupo hopeloos vastzat. En dit keer hoorden we ergens ter hoogte van Valenciennes dat Di Rupo zijn ontslag aan de koning had aangeboden. Een jaar verder, en nog altijd geen millimeter opgeschoven. Om het met de allesomvattende kop van de krant van gisteren te zeggen: Pffffffffffff...
Is er dan niets veranderd? Toch wel, als je het verslag leest van de persontmoeting die Bart De Wever organiseerde, daags na zijn feitelijke mediashow. De assertieve toon die hij er aansloeg, is wel degelijk 'een nieuw feit'. Nadat daags tevoren de formateursnota al zes voet diep begraven was, werd nu ook het proces gemaakt van de auteur ervan. Elio Di Rupo werd weggezet als een onbetrouwbaar en leep sujet, iemand die enkel een spelletje had gespeeld om de N-VA eraf te rijden.
Die taal heeft tenminste het voordeel van de duidelijkheid. De N-VA is niet langer geïnteresseerd in de vorming van een federale regering. Misschien, durven we nu ook denken, heeft N-VA wel nooit een federaal regeerakkoord beoogd. We weten het nu eindelijk: geen regering met PS én N-VA.
De verwijten moeten voorts enkel dienen om ook CD&V van het idee te genezen om alsnog te durven met die snoodaards van de PS een gesprek te voeren. Dat is wat nog het meeste irriteert. Niet de bittere woorden treffen, maar wel die onstuitbare drang om strategootje te spelen, om ook na ruim een jaar impasse het politieke debat te verengen tot een cynisch spel. De PS maakte eerst de nota-De Wever af, en nu maakt N-VA de nota-Di Rupo af. Het blijft een realiteitsschok dat wij ons lot verbonden hebben aan volksvertegenwoordigers die op dat intellectueel niveau acteren.
En nog is het niet gedaan. Nu al worden we lekker gemaakt voor de 'belangrijke toespraak' die Bart De Wever morgen zal uitspreken aan de vooravond van 11 juli op de 'historische grond' van de Groeningekouter in Kortrijk, 709 jaar na de Guldensporenslag. Opnieuw wordt doelbewust de provocatie gezocht met politici en een gemeenschap waarmee de Vlamingen nog altijd vreedzaam samenleven. Van zo veel bloeddoorlopen symboliek krijgen wij een vieze smaak in de mond. Hier wordt doelbewust de aanval ingezet op een land en een samenlevingsmodel.
Ook al zal het wel weer niet zo bedoeld zijn, die obsessie om tegenstanders te kleineren door op een specifiek moment en een specifieke plek een historische waarheid te claimen roept onwillekeurig herinneringen op. Met zo veel slagveldretoriek brengt de N-VA zelf de gedachten bij een soort nationalisme waarmee het niet wil geassocieerd worden.
Bart Eeckhout
--------------------
Diagonaal herlezen
Heeft U ook, bij het lezen van dergelijke hoogstandjes, het beeld voor ogen van een rot verwend jong, dat grient omdat zijn speeltje wordt afgenomen? De mot zit er in, en stilaan verdwijnt hun laatste hoop. Hun collaboratie met de Sovjet PS zit op een dood spoor en daarom is alles en iedereen die niet hun mening deelt, een vuige nationalist.
Zo zijn ze stilaan bezig het begrip vaderlandsliefde te beladen met een pejoratieve betekenis. De omdraaiing der begrippen! Heldendom is niet langer een deugd, maar een misdrijf.
En kijk, pas is mijn gal een beetje tot rust gekomen, of daar valt mijn waakzaam oog op een tekst van het Vlaams Belang, die veel beter dan mij, arme dwaas, de zaken in een helder daglicht plaatst.
-------------------
Linkse collaboratie, alweer
09.07.2011 09.39u - Oh, oh, wat is links weer boos. Boos op Bart De Wever en de N-VA, natuurlijk, maar CD&V is zo mogelijk nog meer kop van jut. Boos op De Wever, omdat die deed wat hij moést doen en de nota-Di Rupo aan flarden schoot, en woedend op CD&V omdat die na het njet van De Wever ook niet meer aan tafel wilde op basis van de voorliggende nota. Alle linkse politici en commentatoren schreeuwen nu in koor dat CD&V als een hond achter hun baasje aanloopt. Terwijl Brussel-Halle-Vilvoorde netjes werd gesplitst - is Peter Casteels stekeblind? - walste De Wever over de goede bedoelingen van Elio Di Rupo.
Goede bedoelingen? Terwijl de Vlamingen die tijdens de Tweede Wereldoorlog - ook overtuigd van de goede bedoelingen van de Duitse bezetter - in de collaboratie stapten, voor die vergissing tijdens de repressie een zware prijs betaalden, en de Vlaamse beweging jaren geleden haar excuses heeft aangeboden, is de linkerzijde zich van geen kwaad bewust en stapt ze van de ene collaboratie in de andere. Onder het motto: de vijanden van onze vijanden zijn onze vrienden.
De heren en dames die om de haverklap uitpakken met het brandmerk van de collaboratie met de nazis om het Vlaamse autonomiestreven voor eeuwig en altijd verdacht te maken en die vandaag de redactielokalen van kranten, omroepen of linkse partijen bezetten, zijn zelf aardig weggekomen met hun openlijke collaboratie met rode en bloeddorstige dictaturen. Van de DDR tot de Sovjet-Unie, van het China van Mao tot het Cambodja van Pol Pot of het Cuba van Fidel Castro. Van wroeging, berouw of gewetensnood is geen sprake. Amerika en het verderfelijke kapitalisme waren de vijanden. En dus waren al die anderen de vrienden, ook al kleefde er bloed aan hun handen. Het lijkt zelfs in de linkse genen te zitten. Kijk vandaag naar de gewillige collaboratie met de islam en haar meest fanatieke aanhangers. De allochtonen moesten en moeten de voorhoede vormen van de revolutie die links nooit heeft kunnen ontketenen en waarvoor de autochtone arbeidersklasse feestelijk bedankte. Weg met het vrije Westen! Weg met ons!
Weg met ons, dat is ook het leitmotief van de laffe collaboratie van links met de Franstaligen. Hun virulente en haast pathologische afkeer van alles wat naar Vlaamsnationalisme ruikt, drijft de Vlaamse linkerzijde blind in de armen van de Franstaligen. De christendemocraten hebben hun aftandse wagentje simpelweg aan dat van de N-VA gehaakt gruwelt Peter Casteels. Over een aftands wagentje gesproken en de gapende leegte die enkel wordt gevuld met de adem van een andere politicus, dat lijkt ons toch eerder van toepassing op Wouter Van Besien en Caroline Gennez. Uit electorale berekening en bij gebrek aan een eigen wervend project hebben Groen en SP.a hun lot verbonden aan Ecolo en de Parti Socialiste. Ze zweren bij België, ook al ziet iedereen dat het niet meer werkt. Hun houding getuigt niet van moed of toekomstvisie en kan bezwaarlijk progressief genoemd worden. Het ruikt niet alleen naar collaboratie, maar zelfs naar politieke prostitutie. Ach, ze doen maar, ieder diertje zijn pleziertje. Maar dan moeten ze niet komen janken als ze straks door de Vlaamse kiezer, die mentaal al lang afscheid heeft genomen van België, hen straks uitspuwt en met pek en veren tooit
Bron Vlaams Belang
Pssst
Het Vlaams Belang een democratische Partij zijnde als een ander (en misschien zelfs betere! want stilaan zijn onze standpunten zo goed als gemeengoed geworden
) heeft ondergetekende op één punt een wel serieuze afwijkende mening. Dat is de richting waarmee men gewoonlijk het begrip amnestie benadert. In mijn visie (en ik ben heus niet alleen!) mag er jamais-de-la-vie amnestie verleend worden aan de Belgische Staat voor de 180-jarige verdrukking van het Vlaamse Volk.
Als er gezegd wordt : mét belgie als het kan, der zonder als het moet dan is dit in mijn ogen bedoeld als een land van Vlamingen met het allegaartje van al de anderen onder democratische leiding van de meerderheid. En die meerderheid, dat zijn wij, een volk van ouds van fiere Vlamingen zoals de Geschiedenis ons leert, die een Bestuurlijke Eenheid vormen met allerlei geschiedenislozen (straathonden hebben ook geen pedigree) die verhangen zijn aan de Franse expantie-drang. Dezelfde als die van Philips de Schone in 1302 die neergesabeld werd door onze vrijheidslievende voorvaderen
.
Er is zelfs eens een Belgische koning geweest, die in het nauw gedreven door zijn neef de Duitse Kaiser Willem II, de Vlamingen aan de IJzer smeekte voor hem te vechten, met de woorden die in de Geschiedenis boeken staan opgetekend als Vlamingen, Gedenk de Slag der Gulden Sporen
.
U weet wel, het is dezelfde Sire die voor de oorlog de Vlamingen gelijkheid in rechte en in feite beloofde, maar nadien, als de buit binnen was, zich daarvan ineens niets meer herinnerde
.Diens zoon, de Hitler-vriend Leopold III schreef het in zijn Politiek Testament, jaren na diens dood door zijn rancuneuze weduwe gepubliceerd (denk ik toch) : hun troon zal maar blijven bestaan, als aan de Vlamingen eindelijk gehoor gegeven wordt
.
Dat boek, een bijna-staatsgeheim, prijkt in mijn boekenkast tussen andere onwaarschijnlijke science fictie verhalen. Ik denk dat het daar nog zal staan bij het Einde der Tijden
Anders gezegd : het boek zal het land zelf met vele eeuwen overleven.
STOP EENS N BLOKKER BLOGGER IN UW TANK
|
