_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1086

donderdag 30 juni 2011

Het valt weer eens op….

Perfesser Hooghe spreekt met kennis van zaken…

---------------------------

Hieronder zult U lezen, dat niet alleen De Morgen (steeds diepe in De Zorgen), maar geheel de wereldwijde socialistische waanwereld. uitgenomen Brullonië  (uniek in de wereld, waar de hangmat-cultuur is blijven bestaan, dank zij de transfers uit Vlaanderen), op apegapen ligt.  Zoals gezegd : regionaal socialisme bij de buren mag, maar geen nationaal socialisme meer waar ook Vlaanderen mee de dieperik in wordt gezogen..

Na de Val van het Communisme (vandaag 90 jaar oud gevierd) is hun grote ideaal een nachtmerrie gebleken voor de landen en de volkeren die er aan onderworpen waren. Europa keek al die tijd verlangende uit, naar de zegeningen van dergelijke arbeiders-paradijzen, waarvan nog overblijven het China van Mao (het grote voorbeeld van Nijlpaard Barosso) en Cuba, de grote vriend van Steve Gratis die in zijn blote rode vaan is moeten vluchten uit het bed van een Marokkaanse getinte Nefertite. Curieus dat ons Kempisch Boerke die specifieke Franse termen wist. Waarschijnlijk als ervaringsdeskundige die Steve Robert Stevaert altijd geweest is.

De sirenenzang van Perfesser Hooghe (hieronder) klinkt laag bij de grond….Hij schermt, namens zijn zetbanen, met ‘de kleine man’, die door hun leiders, de kaviaar-socialistisch  upperclass, geminacht wordt. Puur en simpel geminacht, in woord en in daad.

Daarom ontvluchten die in massa het zo gezegde socialistisch ideaal, om onderdak te vinden bij partijen die het nieuwe electoraat der Sossen, de immigranten, bestrijden met de moed der wanhoop. “Eigen volk Eerst” : dat is in 3 woorden waarvoor de Perfesser een heel artikel nodig heeft. Om te kunnen schrijven (in geel gezet door mij)

Maar de aantrekkingskracht van het socialisme gaat veel verder dan dat. In essentie gaat het om een sociale bewogenheid om mensen die niet mee kunnen met de rat race, omwille van een handicap, werkloosheid, ziekte, of welke vorm van achterstand dan ook.

Ons Vlaamse Volk voldeed na de oorlog quasi in zijn geheel aan deze beschrijving : arm maar proper. Achteruitgesteld en geslagen door een Fransdolle bourgeoisie, heeft het zich, malgré de socialisten (ABVV en ACW op kop), herpakt tot een der welvarendste landen ter wereld. Vandaar dat de V-ptijen, uit afgunst, nu ‘populistische partijen’ genoemd worden. Vlaanderen, zonder het socialisme, komt op de wereldkaart als een der rijkste landen van de wereld. En WalloBrux, dank zij hun regionaal socialisme, als een der armste….

Maar als de partijen die vooruit hebben gewild ‘met de handrem van het socialisme op, dit verkondigen, wordt het ‘populisme’ genoemd, en dat zou dus laakbaar moeten zijn, omdat zij dat zeggen….

--------------------------

Wat nu gezongen, sp.a?

28/06/11, 08u26

__________

Marc Hooghe, hoogleraar politieke wetenschappen aan de KU Leuven, over het gammele toekomstperspectief van de Vlaamse socialisten. Hij vindt vooral dat de Vlaamse socialisten moeten terugkeren naar hun corebusiness: de vrijwaring van ons sociaal model.

·         

Het ontslag van Caroline Gennez komt niet onverwacht. Iedereen wist al lang dat Gennez uitgekeken was op het voorzitterschap, en op zoek was naar een "nieuwe uitdaging", zoals dat zo mooi wordt genoemd. Helaas, een meer prestigieuze exit via een ministerportefeuille bleek onmogelijk, zodat het voorlopig beperkt blijft tot een schepenambt in Mechelen.

In elk geval, het afscheid van Gennez was perfect te verwachten en te voorspellen. Als er iemand een medaille voor moed en zelfopoffering verdient, dan is zij het wel. Vier jaar geleden kreeg ze het voorzitterschap in de maag gesplitst door Johan Vande Lanotte, in de meest ondankbare omstandigheden. De Vlaamse socialisten hadden net hun slechtste verkiezingsresultaat geboekt sinds 1885, en het voorzitterschap van de partij was dan ook niet bepaald een cadeau te noemen. Gennez heeft de afgelopen jaren bakken kritiek over zich heen gekregen, en een gedeelte daarvan was inderdaad onterecht. Jonge vrouwen zijn perfect in staat een partij te leiden, tot spijt van wie het benijdt. Kritiek op haar kledingstijl of haar stemtimbre past meestal in dezelfde categorie. Een partijvoorzitter hoeft niet noodzakelijk een bas- of een baritonstem te hebben, en blijkbaar heeft men het daar in sommige kringen nog altijd moeilijk mee.

Maar zelfs wanneer je rekening houdt met al die elementen, dan nog heeft Gennez nooit echt overtuigd als voorzitter van de sp.a. Het probleem is dat alles er te vlot uitkomt - te veel mediatraining is ook niet goed, wat de communicatieadviseurs ook mogen beweren.

Als toppoliticus moet je in ons land nu eenmaal over van alles en nog wat standpunten innemen, en de media staan inderdaad altijd klaar voor een of andere lekkere quote. Maar de aantrekkingskracht van het socialisme gaat veel verder dan dat. In essentie gaat het om een sociale bewogenheid om mensen die niet mee kunnen met de rat race, omwille van een handicap, werkloosheid, ziekte, of welke vorm van achterstand dan ook. Die sociale bewogenheid heeft Gennez nooit echt kunnen uitdrukken, en het is afwachten wat haar opvolger er in dit verband van terecht brengt. Mediatraining heeft daar weinig of niets mee te maken.

De wind tegen
Wie de opvolger ook moge zijn: hij of zij vertrekt onder een ongunstig gesternte. Het socialisme heeft de wind tegen in West-Europa. Frankrijk, Duitsland, Nederland en Groot-Brittannië worden geregeerd door rechtse meerderheden. De socialistische internationale kon zich nog lange tijd optrekken aan het voorbeeld van de Spaanse premier Zapatero, maar ook die werd onlangs behoorlijk afgestraft. De opvolg(st)er van Gennez krijgt dus geen gemakkelijke opdracht.

Toch gaat het hier niet alleen om de toekomst van de sp.a. De volgende jaren staan ons drastische bezuinigingen te wachten, eenmaal het gekissebis over B-H-V achter de rug is. De fundamentele keuze waarvoor onze samenleving staat, is of dat harde bezuinigingen worden zoals in Nederland of Groot-Brittannië of meer sociale bezuinigingen. Als we de Britse conservatieve auteur Theodore Dalrymple volgen, kunnen we natuurlijk doen alsof het allemaal de schuld is van de werklozen, zieken, allochtonen en gehandicapten zelf, en dat ze daarvoor gestraft moeten worden. Maar dat is niet de manier waarop België het sinds 1945 heeft aangepakt. Onlangs vielen Wilfried Martens en Willy Claes elkaar in de armen op het podium van het NTG in Gent. Die omhelzing weerspiegelt de grondstroom van de Vlaamse samenleving: gericht op een dynamisch ondernemerschap, maar tegelijk met voldoende aandacht voor de sociale dimensie. De alliantie tussen CVP en SP (en dus onrechtstreeks ook tussen ACW en ABVV) is bijzonder sterk geweest in ons land en heeft geleid tot ons unieke samenlevingsmodel. De invloed van het ACW is nu flink getaand, omdat de leiding van CD&V zich vooral laat leiden door de lichtbak van het electorale succes van de N-VA, en geen aandacht meer lijkt te besteden aan haar natuurlijke achterban. Dat betekent tegelijk dat vooral de sp.a de komende jaren zal moeten zorgen voor de vrijwaring van ons sociaal model.

De vraag is echter of de sp.a die opdracht aankan. De partij heeft het afgelopen decennium een rampzalig personeelsbeleid gevoerd, waarbij de nadruk lag op nepotisme, snel electoraal gewin en vriendjespolitiek. Wie te bekwaam was, werd vakkundig uit de weg geruimd. De partij betaalt nu cash de rekening voor die zware fouten. Hier en daar gaat nu de verzuchting op dat we een "rode Bart De Wever" nodig hebben. De vraag is echter of de sp.a - en bij uitbreiding dus ook ons overlegmodel - echt gebaat is met dat soort populisme

--------------------

Diagonaal herlezen

In dit Apenland (dixit den Kleynen Eyskens) wil Vlaanderen alleen nog rekening houden met het Regionaal Socialisme van de PS in Brullonië, onder de leiding van de Hogepriester der Abnormalen. Dit Regionaal Scoialisme willen uitbreiden tot Nationaal Socialisme over gans het nationaal grondgebied is niet één brug, maar vele bruggen te ver.

Als Meneer Perfesser eens wilde opnieuw nadenken over deze materie, samengevat in slechts 3 woorden : ‘Eigen Volk Eerst’’, met nadruk op ‘volk’ en niet op ‘elite’.

Moyson van de Bond Moyson en Emile Vander Velden in Gent : Priester Daens in Aalst en Lode Craeybex in Antwerpen : moesten die nu leven, ze zouden instemmend knikken bij het lezen van blogs zoals deze….

Helaas, waar is der Oud’ren fierheid nu gevaren….

Mar ’t zal beteren met Den Kleynen Toeback aan het bewind….