_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1076

zaterdag 25 juni 2011

Ook ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is

Of: in Mei legt elke vogel een ei….

-------------------

Story, de handelaar in bedrukt papier : het is een goeie die het zegt, en een nog betere die het afdrukt…..

Vandaar mijn titel over het ei en het kieken die dat gelegd heeft : wie was er het eerst, denkt U? Er is nog nooit nergens ter wereld een ei vanzelf op de wereld gekomen. Er is geen rook zonder vuur…..

Verder maak ik daar geen woorden aan vuil. Tenzij misschien nog deze : Jong-Terminator in de Ieperse uitgangswereld trakteert veel en graag maar altijd met chempieter. Dat is geen ei, maar een appel die niet ver naast de boom valt.

Per slot van rekening is niet iedereen in een ACW-wieg geboren : de vriendjes en hun wulpse vriendinnetjes moeten het met heel wat minder stellen van zodra de cabrio van het rijkeluiszoontje er vandoor is gegaan met weer eens een ander mokkeltje….

----------------------

De spiegel van de handelaar in bedrukt papier

25/06/11, 09u48 De Morgen

Over riooljournalistiek wordt per land verschillend gedacht. Jan Dijkgraaf (48), die zelf ooit meewerkte aan een politiek roddelblad en niet onomstreden, bekijkt de Leterme-Story door een Nederlandse bril. Dijkgraaf was in Nederland onder andere hoofdredacteur van het gratis dagblad Metro en de vak- en opinietijdschriften Management Team en HP/De Tijd en de omroep PowNed. Hij is nu radiomaker, auteur, spreker en columnist.

·         

·         Voor mij waren en zijn er altijd maar twee grenzen: de wet en mijn spiegelbeeld. Wat de rechter verbiedt, mag niet. En wanneer ik mezelf in de spiegel kon blijven aankijken en niet walgde van het beeld, was het goed  

In Nederland zou de vlag uit gaan als het weekblad Story (wij hebben er ook een) een selectie uit 849 erotisch getinte (en authentieke) sms'jes zou publiceren van de liberale premier Mark Rutte aan een minnares. Een zucht van verlichting zou door het land gaan. Dus toch... Hetero! Goddank!

Dat we een minister van Financiën hebben, Jan Kees de Jager, die openlijk de herenliefde aanhangt, soit. Maar de man die op de foto moet met Barack Obama, Angela Merkel, een Arabische vorst of Silvio Berlusconi, die kan volgens de geldende wereldmoraal maar beter fysiek tot het vrouwelijke geslacht aangetrokken zijn.

Is het seksleven van de premier relevant? Welzeker. Over onze premier gaat al jaren het hardnekkige gerucht dat hij niet alleen een moederskindje is, maar tevens latent of praktiserend homoseksueel. Beide wordt in de beperkte denkwereld van de macho beschouwd als karakterzwakte, hoe rabiaat waanzinnig dat denkraam ook mag zijn. Dus kom op, Nederlandse Story, met die 849 sms'jes van Rutte. En laat ze in godsnaam niet aan een psychiatrisch patiënte zijn.

Uw Story, waarde Vlamingen, heeft (nu de stofwolken van een vermeende poging de dame in kwestie aan een job te helpen zijn opgetrokken) nog slechts één rechtvaardiging voor publicatie van een deel van de tekstberichten van uw premier: de tijd die hij besteedt aan het lezen en schrijven van sms'jes kan Yves Leterme niet besteden aan het regeren van uw land. Uit de pot met laffe rotsmoezen om de bagger af te drukken, is dit wel ongeveer de slechtste. De moderne man is een multitasker en 849 sms'jes zijn sneller getikt en gelezen en mentaal verwerkt dan dat een grote boodschap in het toilet is gedeponeerd. Oudmediale quatsch.

De pijlen richten zich in België in een poging om deze kwestie-Leterme zo snel mogelijk te vergeten dus maar op de hoofdredacteur van Story. Frederik De Swaef, pas 27 jaar en alleen daarom al verdacht. Want hoe zuiver zijn de motieven van deze narcistische snotneus, die volgens zijn persoonlijke website is in te huren voor lezingen over Bekende Vlamingen? En hoezeer zijn zijn daden in strijd met de Code van de Raad voor de Journalistiek - in uw land al net zo'n fossiel als in het mijne?

En daar bevindt zich de echte misvatting. Frederik De Swaef is geen journalist. En hij leidt ook geen journalistiek tijdschrift. Frederik De Swaef is een handelaar in bedrukt papier en dat tracht hij aan zo veel mogelijk dames (jaja...) te slijten. En na een desastreuze periode lijkt De Swaef er met artikelen als dat over de sms'jes van Yves Leterme in te slagen om zijn Story oplagetechnisch weer te laten groeien - precies waarvoor hij is aangesteld. Well done!

Dat De Swaef journalistieke methoden gebruikt om dat papier te vullen, is evident. Hij krijgt informatie toegespeeld. Wordt gebeld. Krijgt een DM via Twitter. Neust zelf eens wat 'op café'. (Zo'n moeilijk vak is journalistiek inderdaad niet...) Maar met journalistiek in de ouderwetse zin van het woord, met het controleren van de macht en zo, hebben de werkzaamheden van Frederik De Swaef helemaal niets van doen. Hij weet dat. Ik weet dat. En ik mag toch aannemen dat u dat ook weet, weldenkend mens?

Snuffelen in vuilnisbakken
'Riooljournalistiek'? Daar wordt per land verschillend over gedacht. Zelf heb ik, in mijn nadagen als hoofdredacteur van het Nederlandse opinieweekblad HP/De Tijd, meegewerkt aan 'Binnenhof', een eenmalig roddelblad over Nederlandse politici. We snuffelden in de vuilnisbak van de minister van Jeugd en Gezin, André Rouvoet (ChristenUnie), en de fractievoorzitter van D66, Alexander Pechtold. Bij de eerste vonden we waarschuwende brieven over het onaanvaardbare gedrag van zijn dochter op school. Met de kennis van nu vind ik dat relevant voor een minister die gezinnen meende te moeten voorschrijven hoe ze hun kinderen opvoeden. Bij de tweede vonden we een (negatieve) zwangerschapstest. Volstrekt irrelevant voor zijn functioneren - en dus hadden we niet moeten publiceren. Wat we wel deden. Waarom we dat blad maakten? Om euro's te verdienen - en wellicht een beetje uit ijdelheid, want onze namen zouden weer eens een paar dagen door de media zingen, hopelijk correct gespeld. Nobeler waren de motieven niet.

Voor mij waren en zijn er altijd maar twee grenzen: de wet en mijn spiegelbeeld. Wat de rechter verbiedt, mag niet. En wanneer ik mezelf in de spiegel kon blijven aankijken en niet walgde van het beeld, was het goed. Het criterium voor dat laatste is simpel: durfde ik degene over wie ik schreef zonder schaamte onder ogen te komen? In instituties als de Raad voor de Journalistiek geloof ik niet. Die hebben bijvoorbeeld elke band met de hedendaagse werkelijkheid (er is iets als 'internet' bijgekomen de laatste decennia) verloren.

En verder, Vlaamse vrienden, lijkt het me zinnig dat 'de Wetstraat' als de sodemieter een nieuwe regering gaat regelen voor uw schone land. De kwestie van de natuurlijk helemaal niet verwarde mevrouw (welk een imbeciel wisselt nu 849 sms'jes uit met een patiënt, zo dom is zelfs een Belg niet!) is er eentje in de categorie: 'ze dronken een glas, deden een plas, en alles bleef zoals het was'. Desnoods bezoekt Yves Leterme voor zijn eigen gemoedsrust nog even de biechtstoel, maar daarna: terzake!

--------------------

Diagonaal herlezen

Het verhaal van Jong-Terminator stamt uit het roddelcircuit bij de Ieperse uitgaande jeugd (jeunesse dorée?) van enkele tijd terug. Als het niet waar mocht zijn, dan heb ik gelogen in onderaanneming en stuur ik mijn lief nichtje morgenavond zonder eten (en zonder lief) naar bed.