_xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

1063

woensdag 22 juni 2011

De Soir, dat is geen krokodil

Maar een vijver vol van die beesten!

---------------------------

Met dank aan t Pallieterke van verleden week : hierna volgt de beloofde thesis uit dit heerlijk weekblad over Madam Saccoche van de Soir. Een saccoche met standing is, zoals U weet, gefabriceerd uit het zuiverste echt slangenleer.

De tabaksblaas van mijn grootvader, moederskant, was ook echt. Een echte varkensblaas, goed en wel gedroogd en bruin bepoteld. Dat was toen goed genoeg voor een Vlaams boerke. Ik denk dat die man was gaan lopen zo ver hij land zag, moest hij geweten hebben dat Franse chi-chi madammekes echte krokodillen nodig hadden om met de vellen ervan handtassen te maken. Wat deden ze dan met de rest van het beest?, zou hij gedacht hebben. Het varken, dat zijn leven gelaten had om Grote Va te voorzien van zijn blaas om tabak in op te bergen, werd opgepeuzeld tot het laatste velletje, liefst een vol jaar door tot het volgend najaar. Want alleen november was de slachtmaand. De rest van het jaar stond alleen haring op het menu…En toch zijn de acht kinderen, mijn nonkels en tantes, groot en struis uitgegroeid en zijn ze allemaal bijna 100 jaar geworden. En tot einde de jaren 60 was de beenhesp die op tafel kwam bij elk bezoek, van een zelfgekweekt varkske, gekweekt met roggemeel  en groenvoer uit de eigen lochting. De nichtjes en neefjes zijn daarmee gestopt, toen er voor elke thuisslacht, een toelating moest gevraagd worden bij de gemeente. Ze wisten het toen niet,  maar aan dergelijke ‘Big Brothers’ hadden ze een broertje dood. Ze zijn dan maar, lijk iedereen, naar Renmans in de grootwarenhuizen oom hun hesp gegaan.

Dat mijn nummering bij deze overhoop ligt, is te wijten aan het Arrest  van de Raad van State die gisteren totaal onverwacht het Vlaams Belang nog witter dan wit waste (tot wat zal dit kunnen dienen, behalve een pal poen?) en dat dus absolute voorrang eiste, maar ook aan weeral een oogontsteking waarvoor er tweemaal helemaal tot in Sienna diende te worden gereden.  Sienna omdat daar ene Prof. Tassignon van het UZ Edegem bijna beter gekend en vooral gerespecteerd is dan in haar eigen kliniek. Werd vriendelijk, correct en efficiënt behandeld, op kosten van de Italiaanse mutualiteit. Dus gratis. Als compensatie, zegt men, voor de zorgen die Italiaanse onderdanen al jaren in ons eigen land genieten. Of het kan blijven duren, weet ik niet, maar de meeste geneesmiddelen die zowat alle ouderen dienen te gebruiken (cholesterol verlagend, bloedverdunnend, anti-suikerziekte, enz) zijn hier gratis. Mits doktersvoorschrift, eveneens gratis. Heb in Sienna een verklaring-op-eer moeten ondertekenen, dat mijn jaarinkomen minder dan € 35.000 was. Mijn hemel, dacht ik, zijn er inderdaad mensen op leeftijd met een hoger inkomen? Dat is meer dan 100.000 Befkes per maand…In zon geval gade nie naar een gratis kliniek, maar koopt U meteen die kliniek voor privaat gebruik!

Verder is het weer hier de laatste dagen nu eindelijk echt Zuiders geworden. Om 8 uur in de morgen zijn er geen vogels meer te horen : mens noch dier kunnen buiten blijven, tenzij in of op het water. Daar wij op minder dan 500 meter van het Lago di Bolsena huizen op de flanken van een heuse berg, kunnen wij af en toe aan de verleiding niet weerstaan….Kom gerust eens zien, bij gelegenheid. Onze deur staat altijd open en de Bokma staat klaar…

-------------------------

Aan Béatrice Delvaux

Beschermde diersoort

Dilbeek

Gij Conflictmodel,

Spontaan gejubel deed onze weelderige kantoren daveren, toen vorige week de telexen een korte mededeling ratelden:

“Béatrice Delvaux neemt ontslag als hoofdredacteur van Le Soir”. Het reactionaire vuur verspreidde zich razendsnel onder de grote schare Pallieterke-zeloten.

Telefoons begonnen onophoudelijk te rinkelen naarmate onze trouwe medewerkers hun vreugde wensten te delen met het secretariaat en onze eigen opperste stafchef. Die liep drie keer in handenstand de redactie rond, en besloot het moreel der troepen verder op te vijzelen met een

memorabel drinkgelag, dat in niets zou moeten onderdoen voor een werkvergadering op het kabinet van Michel Daerden.

Herauten werden uitgestuurd om de blijde boodschap te verkondigen, en tegen de avond verzamelden zich de troepen om zich mateloos te goed te doen aan een ruime keuze van spiritualiën, van lage tot hoge gisting, van tafelbier tot Olifant, van Connemara Single Malt tot de beste blended Tullamore Dew. De toonzetting gebeurde echter met Piper Heidsieck,

een fles per persoon, door het merendeel der aanwezigen ad fundum naar binnen gewerkt. Breugheliaanse taferelen voltrokken zich voor ieders ogen.

Vele ogen vulden zich met tranen toen de hoofdredacteur daadwerkelijk blijk gaf van zijn goed hart en zijn slecht karakter: hij bood de van haar troon gevallen Delvaux een baantje bij ’t Pallieterke aan,

als sanitair assistent, zodat ze eens van heel dichtbij zou kennismaken met “La Flandre profonde” en haar pathetische Vlamingenhaat

zou kunnen ruilen voor een dieper inzicht in de ziel en de gedachten van de Vlaamsche volksmens. Na deze woorden vol wijsheid weerklonk luider dan ooit het ‘Io Vivat’ en het ‘Gaudeamus Igitur’, en toen de nacht viel, was de redactie als een ichtplek vol gewoel te midden van een slaperige

woonwijk. Klachten over geluidsoverlast werden samen met een aantal

bevriende politie-inspecteurs snel en grondig doorgespoeld. Des te groter was ’s anderendaags de kater toen doordrong dat gij, Delvaux, over nog langere tentakels bleek te beschikken dan door ons, incivieken, was vermoed, en dat gij minstens voorlopig zoudt aanblijven als hoofdcommentator om mee de politieke lijn van Le Soir te bepalen. Ge mocht u alleen niet meer gaan bemoeien met het personeelsbeleid,

nadat ge het vertrouwen van de redactie waart kwijtgeraakt door ondoordacht ingrijpen in de berichtgeving over de vrijlating van madame Dutroux.

Overigens lijkt dat maar het topje van de ijsberg te zijn inzake conflicten op de redactie van Le Soir over omgang met de werknemers, het opvoeren van de werkdruk en de gevolgen daarvan voor een

kwaliteitsvolle verslaggeving. Maar het management van de groep Rossel, eigenaar van Le Soir, kan zich niet permitteren al te veel gezichtsverlies te lijden, en houdt u dus voorlopig mee aan het roer. Zo gaat het er in mediabedrijven vaak aan toe: de hoofdverantwoordelijken worden weggepromoveerd, en het klootjesvolk betaalt de rekening. Ondanks al het pathetisch geëmmer over de onrechtvaardigheid in de rest van de maatschappij.

Goed, rest ons enkel af te wachten waarheen uw Vlaamshatende schreden u in de toekomst zullen voeren. Ge hebt een perfect curriculum om adviseur te worden van het Paleis/le Palais, om - waarom niet?

- het hoge woord te gaan voeren bij De Standaard, om regeringscommissaris te worden voor de faciliteitengemeenten, om

de Jeanne d’Arc te worden van de verdere verfransing van de Rand. Maar zolang ge denkt de Vlamingen de les te moeten spellen, zult ge ons op uw weg vinden. Dat laatste geldt ook vanuit “monetair” oogpunt: we bezorgen u weldra de rekening van het drankfestijn dat we ter ere van uw persoon hebben aangericht. Laat er maar eens een

omgekeerde transfer gebeuren; een kleine rechtzetting van de scheve relatie tussen Noord en Zuid.

--------------------

Diagonaal herlezen

Voilà. Hiermee is bewezen dat die van ’t Pallieterke wel opgevoede burgers zijn : zij dansen niet op het dode lichaam van hun gevallen tegenstrevers. Spijtig.

Verder is ook bewezen, dat ze bij de pinken zijn in alle omstandigheden.  Getuigt het immers niet van koele koopmanskunst, om de rekening voor Uw eigen  zatsel door te sturen naar het feestvarken dat gevierd werd? U vergeet onderhand toch niet, dat de Bruloiniërs zo arm zijn als Job? Want als ze U al betalen, dan zal het…met Uw eigen geld zijn….

Vandaar mijn bedenking : de Belgian Choclats zijn  foetsie, het bier is niet meer te betalen en de Rode Duivels zijn au fond meer de Zwarte dan de Rode Duivels. Als het land nog enigszins bijen gehouden wordt, is het door de armoe van het Zuiden…..

Dat laatste is een doordenkertje, die ik Fluppe de Taaie meegeef op handelsmissie in de USA. Goed oefenen man : het is “Hoe maakt U het?” en niet “Wat maakt U?” Of zegt U liever, wat ons betreft : “Comment Allez-Vous?” er is toch geen kat die naar U luistert…..